8u30 : ook vandaag konden we wat langer blijven liggen, doch moesten we
opstaan want het ontbijt loopt maar tot 9u30. Daarna onze koffers herschikt en
ingepakt zodat we s avonds wat geruster zijn. Rond de middag vertrokken we dan
om LA nog wat te verkennen. We reden eerst richting Hollywood om het alom
bekende Hollywood Sign op te zoeken. Volgens internet kon je dit vanuit het
Griffith Park Observatory goed zien liggen, en ja hoor dat klopte. Er hing wel
wat smog dus een echt duidelijke foto konden we niet nemen. Daarna reden we
richting Dodgers stadium maar daar geraakten we echter niet enkel tot de
oprit van de parking. Dan reden we maar naar de Walt Disney concerthall.
Vervolgens stelden we onze GPS in die ons terug naar Hollywood Blvd. bracht.
Daar liepen we nog even over de Walk of Fame waar we op sterrenjacht gingen.
Dit is geen makkie want de Walk of Fame loopt over enkele honderden meters en
dit langs de beide kanten van de straat. Daarentegen liep het er ook nog vol
toeristen en look-alikes zoals o.a. Catwoman, Jack Sparrow, Marilyn Monroe,
Elvis ). We namen nog enkele fotos van het Chinese Theatre, El Capitain
Theatre en Kodak Center (nu Dolby Center) waar de jaarlijkse Oscaruitreikingen
plaatsvinden. Daarna tot op de hoek van Sunset Blvd. en Highland Avenue
gewandeld waar we nog eens een glimp van het Hollywood sign konden waarnemen. Ondertussen
was het al 18u00, vlug een snack gegeten want we wilden nog even Rodeo Drive
bezoeken. Dus terug naar onze auto en
via GPS naar Beverly Hills. Hier kom je precies in een hele andere wereld, 10
minuten geleden nog onder de gewone mens en zelfs landlopers en nu onder de
high society. In deze straat vind je boetieks van de meest exclusieve merken en
moet je telefonisch een afspraak maken of de deuren blijven voor je neus dicht.
We beperkten ons hier tot etalages bekijken want een maandsalaris voor een
broek of flesje parfum hadden we niet over. Van daaruit reden we nog even in de
chiquere buurt van Beverly Hills. De weg voerde ons eerst door enkele wijken en
daarna de Hollywood Hills in richting Bel Air. Hier staan kasten van villas en
kleine kasteeltjes die echter quasi grotendeels verstopt zitten achter poorten
en lange oprijlanen. Bovengekomen kwamen we toevallig aan een overlook waar we nog
van een mooie zonsondergang van LA genoten. Dan maar richting hotel want morgen
hebben we een transitdag voor de boeg.
Vandaag konden we iets langer blijven liggen. Het was halfnegen eer we uit
bed stapten. Een lekker douche genomen, dit kwam er niet meer van vorige nacht,
en ons langzaam klaargemaakt. We nuttigden ons ontbijt om de hoek bij
Dennys. Het was een onbijt à la carte en zeer lekker. Daarna reden we met
onze auto langs de car wash want dit kon hij na deze drie weken wel gebruiken.
Onze extra dag wilden we gebruiken om eens lekker te luieren en aan het
strand te liggen. We reden naar Venice Beach, bekend van de vele scenes in Hollywoodfilms.
Er is een 3 km lange promenade met vele straatartiesten, eetkraampjes,
winkel(stalletjes), basket en tennisterreinen en zelfs een open air fitnessplaats (Muscle
Beach). Hier werken bodybuilders onder toeziend oog van menig toeschouwer aan
hun spiergroepen.
Verder is de boulevard ook gekend voor zijn langs het strand kronkelende
(betonnen) fiets-, skate- en wandelpad. Hier
geld de leuze zien en gezien worden. Jonas kocht er in de skateshop en
splinternieuw Pennyboard (skateboard met iets grotere en zachtere) wielen.
We genoten in de oceaan van de grote, hoge golven en maakten een klein
dutje op het strand. Onze huiden liepen rood aan. De vrouwen wilden nog wat
extra kleur pakken.
Rond 18u00 reden we terug naar het hotel en maakten we ons op om een
hapje te gaan eten. We trokken met de wagen richting Hollywood waar we het El
Capitan Theater, Chinese theater en de Walk of Fame bezochten.
Onze dinner genoten we vandaag in het Hard Rock Café, waar we
getrakteerd werden op een live optreden.
7u30 opgestaan, vandaag stond onze laatste dag van onze toer door de
nationale parken op het programma. Dju er stond wat bewolking en dat nu net in
de Grand Canyon. We moesten buitenshuis ontbijten en kozen voor het aanpalend
restaurant. Niet veel bijzonders, maar we zijn hier niet op een gastronomische
vakantie hé.
Terug in ons hotel pakten we onze koffers in, we hadden immers besloten
om dezelfde avond nog af te reizen richting Los Angeles. Normaal gezien bleven
we nog een nachtje en zouden we de 800km
lange trip s ochtends aanvangen. Onze theorie was als we probeerden dezelfde
avond nog zover mogelijk te rijden , we er een extra dagje strand in LA konden
aan breiden.
Na uitgecheckt te hebben reden we langs het National Geographic
Visitors Center met bijhorende imax-cinema. We zouden immers naar de zeer
geroemde imax-film gaan kijken. Maar het liep anders, hetgene waar we reeds
lang over twijfelde, nl. een helicoptervlucht maken boven de Grand Canyon, werd
daar op enkele minuten tijd werkelijkheid. Papa en Mama tasten eens diep in de
geldbeugel en de de vlucht werd geboekt. We konden reeds een uurtje later de
lucht in. Wij dus richting luchthaven (5 min verder) waar we ons aanmelden op
de privésite van Papillon Grand
Canuyon Helicopters.
Na de nodige formaliteiten vervuld te hebben konden om 12u00 tezamen met
nog een ander koppel inschepen in de heli. Renka had het voorrecht om vooraan
naast de piloot te mogen zitten. Onze ruim 50 min durende vlucht was een
aaneenschakeling van overweldigende taferelen. Een vlucht over de grootste en
spectaculairste kloof op Amerikaanse bodem, met gans onderaan de glanzende
Colorado River die zich steeds dieper in de aardkost graaft. Na onze
vlucht(2008) langs de Mount Everest, is dit wederom een momment dat diep in ons geheugen zal gegraveerd
staan!
GEWELDIG !!!
Na nog wat nagepraat te hebben reden we met de wagen naarnaar het park,
waar we eerst het Visitors Center bezochten. We keken er naar de 22 min
durende filmvertoning A Journey of Wonder. Zeer mooie film.
Vervolgens namen we ruim de tijd om de vieuwpoints Pipe Creek Vista en
Mather Point te bezoeken en van hieruit uitgebreid van de prachtige zichten
te genieten.
Rond 16u30 sloten we ons bezoek aan het park af met nog enkele fotos te
nemen aan de inkom. De kids wouden met Smokey vereeuwigd worden.
We startten aan onze lange trip. We
maakten een stop in Williams om onze magen te vullen. Voor de verandering bij
Dennys. We volgden daar ook een stukje van de Route 66.
Het gedacht van zon 400 km te rijden werd veranderd en we namen ons
voor om tot iets voor LA te rijden. Er werd zelfs even gebeld naar het hotel
waar we morgen en overmorgen logeren , maar deze hadden geen kamer meer vrij.
We bouwden twee koffiestops (een met donut) in, de rit verliep goed en
rond 01u30 gingen we in Norwalk (reeds
in LA) op zoek naar slapen. Bij onze tweede poging hadden we geluk, het werd Rodeway
Inn Norwalk.
Vandaag konden we langer blijven liggen daar we maar om 10u30 op de
afspraakplaats van Antelope Canyon (Slot Canyon) moesten zijn.
Toen we in de ontbijtzaal kwamen, was men reeds aan het afruimen (het
ontbijt was maar tot 9u00, meestal is dit tot 10u00). Hierdoor moesten we het
stellen met een paar restjes. Rond 9u45 vertrokken we richting Power Plant Page
waar we na ingecheckt te hebben met de jeep richting Canyon werden gebracht.
Een korte maar pittige rit door het losse woestijnzand. Onze chauffeur, tevens
onze gids, leidde ons door de canyon. Hij gaf ons tevens fototips en paste
zelfs geregeld de camera-instellingen aan. De Upper Antelope Canyon is een
prachtige bergengte van 2 m breed en 200 m lang. Het is net alsof dit plateau
opengescheurd is en bestaat uit prachtige rode zandsteen. De wanden zijn op een
verbazingwekkende manier door overstromingen en wind geboetseerd. De kleuren
veranderen naargelang de inval van de zon. Wij waren er in prime time waardoor
er het meeste zonlicht in valt. Deze dompelt de rotsen in een oranjerode gloed.
We hebben enkele mooie plaatjes geschoten, op sommige zie je zelf een prachtige
kleurenschakering die we met het blote oog niet waarnamen. Dit bezoek klasseren
we met zn allen zeker en vast in onze top 3. Na anderhalf uur waren we terug
bij onze wagen en verplaatsen we ons richting Horseshoe Bend. We moesten vanaf
het parkeerterrein een 15 min. wandelen tot aan de andere kant van de heuvel.
Dit bracht ons wederom een niet te missen beeld. Het biedt uitzicht op de
meanders van de Colorado River. Deze rivier slingert zich rond een rotsblok dat
je vanaf de rotswand kan zien. Het was er wel even opletten geblazen, er staat
geen balustrade en de afgrond is immens.
Na een snelle lunch vatten we onze reis richting Grand Canyon aan. We
volgden de tip van Carine en maakten een ommetje naar Navajo Bridge : een
ijzeren brug (gebouwd in 1928) die de Colorado River overspant.
Rond 18u00 passeerden we de oostelijke ingang van de Grand Canyon.
Onze eerste kennismaking met het natuurwonder was op het Dessert View Point.
We bezochten er eveneens het visitors center. Een adembenemend zicht maar
moeilijk op foto weer te geven. Vervolgens bezochten we nog Navajo-, Lipan-,
Moran- en Grand View Point. Tenslotte stopten we nog op Yavapal Point waar we de
(niet zo spectaculaire) sunset beleefden. Het was er zeer druk.
Het was ondertussen reeds 20u15
en we zakten af naar ons hotel (Red Feather Lodge). Snel ingecheckt, auto
uitgeladen, verfrist en op zoek gegaan
naar een restaurant. Onze keuze viel op het steakhouse Yippee-ei-o waar we
van een lekkere cowboy steak (met maïskolf, rode bonen, aardappel in de pel) en
een goed glas bier genoten. De kinderen verkozen ribbetjes. Buikje rond
sleepten we ons naar onze hotelkamer (het moest maar zo lekker niet zijn). Tot
morgen.
Dag 19 - Moab - Monument Valley - Page/Lake Powell
Vandaag was het extra vroeg dag, 6u00 opgestaan, tegen 7u00 zaten we in
de ontbijtzaal. We hadden vandaag een tweedelige etappe te maken. Van Moab naar
Page, maar met een uitgebreide stop in Monument Valley (MV). Rond 8u00 zijn
we vertrokken vanuit ons hotel, voor een eerste tocht van 239km, na een uurtje
rijden kreeg Danny het even moeilijk (knikken achter het stuur), we maakten een
koffiestop en Sandra nam het stuur over.
Een 25 miles voor MV namen we eerst de afslag naar Goosenecks State
Park, dit park geeft een onvergetelijk uitzicht op de meanders van de San Juan
River, die door een 300m diepe kloof loopt. Door het uitzonderlijk kronkelen
heeft de rivier voor een afstand van 1,5 miles te overbruggen, 6 miles nodig.
Het was het ommetje weeral meer dan waard!
Vervolgens maakte we een korte foto stop bij Mexican Hat.
Rond 11u35 stonden we in het Visitors Center Van MV. We polsten bij
de ticketverkoop van het begeleide jeepbezoek naar de prijs. 80$/persoon, volgens
ons gevoel net iets teveel bij het haar gegrepen. Sandra kreeg onmiddellijk
iemand achter haar om te onderhandelen, uiteindelijk wou hij voor 100$ een rit
van anderhalfuur maken. We moesten even wachten, hij zou een jeep halen. We
stonden daar meer dan 15min te schilderen en besloten uiteindelijk om het erop
te wagen deze rit met onze huurwagen te maken. (normaal gezien mag je niet met
een gehuurde wagen van de verharde wegen gaan, maar we zagen het er velen voor
ons doen)
Het was al bij al toch wel een gewaagde rit (vooral het eerste stuk), de
track liep over een zeer geaccidenteerd terrein. Maar we kwamen er heelhuids
door. We reden tot aan het viewpoint John Ford (talrijke films met oa John
Wayne werden hier opgenomen). We vonden het genoeg zo en reden zeer langzaam
terug, natuurlijk niet zonder onderweg menige fotos te trekken.
Het was ondertussen 15u30 toen we
onze tocht verder zetten richting Page/Lake Powell. Na 2u25 gereden te hebben
door de Navajostreek kwamen we aan in ons hotel Qaulity Inn Lake Powell. We
namen allemaal een snelle douche en trokken richting Glenn Canyon Dam (niet
zo heel bijzonder) en vervolgens naar Wahweap Resort (vakantiedomein met vrij
grote jachthaven, gelegen aan de oevers van het Lake Powell). We genoten er van
de zonsondergang en aten er een stukje. Op onze terugweg naar het hotel maakten
we een stop om even de gigantische sterrenhemel te bewonderen, zelden zoveel
sterren gezien als vandaag! Morgen staat de Antelope Canyon op het programma, dit zou een van de
highlights van onze reis moeten worden. Daarna rijden we richting Grand Canyon
(de laatste etappe van onze Nationale Parkentoer). Wat gaat het allemaal toch
snel!
7u30 opgestaan, het weer zag er al een stuk beter uit. Vandaag hadden we
geen verplaatsing en bleven in Moab. Het
ontbijt was inbegrepen maar was echt niet om wow tegen te zeggen. Rond 9u30
terug richting Arches NP gereden waar we ons programma van gisteren verderzetten.
We reden door tot het einde van de het park waar Devils Garden gelegen is. In deze duivelse tuin liggen de meeste en
spectaculairste bogen van het park o.a. Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Private
Arch en Landscape Arch. Deze laatste is een van de langste bogen ter wereld
(32m hoog bij 88m lang). Het was de
inspanning van de wandeling meer dan waard. Hierna maakten we nog enkele stops
op plaatsen waar we gisteren reeds waren, daar we dachten dat het met iets
blauwere lucht wel mooiere plaatjes zou opleveren. En ja hoor.
Terug in het dal maakten we eerst tijd voor een lichte lunch. Vervolgens
trokken we naar Canyonlands NP. Onderweg namen we eerst de afslag richting Death
Horsepoint State Park (ongeveer 6 miles). Dit is een staatspark, dus apart te
betalen (10$), maar het bleek zijn prijs meer dan waard te zijn. Het park ligt langs een fantastische rotsuitloper boven de
Colorado River vanwaar het panorama zich eindeloos uitstrekt. Direct onder het
panoramapunt maakt de rivier een hoefijzervormige bocht. De naam Death
Horsepoint komt volgens de legende voort van toen er in de omgeving nog wilde
paarden leefden. Cowboys dreven de dieren in deze hoek van het plateau vanwaar
ze niet meer konden wegkomen. Het zicht was adembenemend. De fotos zullen wel
spreken.
We reden verder richting Canyonlands waar we even het Visitors Center binnenstapten.
Dit park bestaat uit 3 delen, wij kozen voor Island in the Sky (de twee
andere zijn The Needles en The Maze). We volgden de Scenic drive (met
meerdere viewpoints) tot aan Grand View Point Overlook. Wat we hier te zien
kregen was weergaloos : het kijkt uit over het plateau dat uiteen is gevallen
in een adembenemend landschap van ravijnen, dalen, klippen en torens. Als we
dit al Amazing vonden, wat zal de Grand Canyon ons dan brengen ?
Moe maar meer dan voldaan reden we terug richting Moab waar we ons te
goed deden aan een lekker slaatje, en ja hoor, we namen er ook frietjes bij.
Nu, 10u30 zullen we de computer maar even aan de kinderen laten.
07u30, daar was die wekker weer, we moesten eruit want we hadden een
afspraak om te skypen met Oma en Moeke. Klokslag acht ging de telefoon, Moeke
was weeral blij om de kinderen eens te horen en te zien, de verbinding was niet
altijd even goed, maar het ging.
Er hing nog steeds bewolking, Sandra had onder de vroege morgen eens
opgestaan om te zien dat de zonsopgang de moeite ging worden (we logeren immers
vlak tegen de wand van de Canyon), maar wederom pech, het regende zelfs om 06u.
Maar ja, we weten dat het een dag of 3-4 kan duren voordat het weer volop zomer
is (toch wat klare hemel betreft, want het is nog steeds 30°).
Het ontbijt was deze maal à la carte. Zeer lekker en bovendien niet
duur.
Rond 10u15 checkten we uit en vertrokken richting Moab, een rit van 246km.
We spraken af om vandaag niet al teveel te verpozen onderweg.
Een foto af en toe, dat moest wel kunnen. Al hadden we vrij veel Interstate
Way vandaag. Het was half twee toen we aankwamen in ons hotel, Moab Valley Inn,
desondanks we zo vroeg waren kregen we toch reeds onze kamer. Snel uitgeladen
en gaan lunchen bij Dennys (een lekker slaatje met gegrilde kip).
Vervolgens reden we naar Arches NP, beroemd voor zijn door de natuurkrachten
gevormde bogen. We bezochten snel het Visitors Center en startten aan de 29km
lange Scenic Route. We hielden halt bij: La Sal
Mountains Viewpoint, Courthouse Towers Viewpoint, Petriefied Dunes, Balanced
Rock, Garden of Eden, The Windows Section en Upper Delicate Arch. Spijtig genoeg konden
we niet overal geslaagde fotos nemen, doordat de bewolking meermaals de zon bedekte.
Bij de Windows Section kwam er zelfs een dreigend onweer op ons af, maar we bleven
er op het nippertje van gespaard. We besloten onze tocht ter hoogte van Upper
Delicate Arch af te breken (daar maakte we een tochtje van een kleine kilometer
maar met een flink aantal hoogtemeters).
Bij het terug rijden kwam de zon weer tevoorschijn en deed Danny een
tweede poging om toch nog enkele plaatjes te hernemen.
Terug in Moab City aangekomen kozen we voor ons dinner: Pasta Jays,
een aangenaam Italiaans restaurantje, waar we alle vier genoten van een lekkere
pasta.
Terug bij ons hotel, zagen we dat er een fitnessroom was, en besloot
Sandra even de loopband uit te proberen. Daarna genoten we met zn allen van
het zwembadje en de spa. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
Zuidwest USA - New York
