Laatste mailtje voor deze keer. Uganda nieuwtjes 6.

Hallo lieve mensen, ondertussen zijn we terug in ons Belgenlandje. Jullie hebben nog wat nieuwtjes te goed van onze laatste week in Uganda.

Dinsdagavond hadden we nog een meeting met de principal van de school. Hij bedankte ons voor alles, en het mooiste compliment voor ons was toch dat hij ontzettend veel van ons geleerd had.

Er zijn nu 72 kinderen in de school. De ouders hebben gereageerd op het terugsturen van hun kinderen om eerst schoolgeld te betalen. Er zijn kindjes teruggekomen met een gedeelte van het bedrag, andere ouders hebben dan weer beloofd dat ze zullen betalen als………. Simon ( principal ) houd alles netjes bij …. WIE en WANNEER er wordt betaald. Het goede aan dit alles is, dat we de kleine mannen terugstuurden die geen schoolgeld betaalden, terwijl wij nog wel degelijk in Namutumba waren. De ouders zouden anders kunnen denken dat wij voor iedereen schoolgeld betaalden en nu dat we weg zijn, de Principal terug geld vraagt. Het is heel duidelijk gemaakt dat er slechts 18 kleine kindjes in BABYCLASS gesponsord werden door Belgische ouders. Alle kinderen komen heel graag naar school, maar een school kan niet blijven bestaan zonder schoolgeld!!!!!!

Met een goed gevoel namen we afscheid van Simon, hij ziet het helemaal zitten en volgens hem heeft hij terug alle energie voor de school te leiden. Jammer dat we niet binnen enkele maanden eventjes kunnen terugkomen voor een check up. Ons voornemen voor dit schooljaar, is om geld te verzamelen om extra schoolbankjes te laten maken, enkele nieuwe speeltuigen aan te schaffen, de oude te laten herstellen en om wanden te laten plaatsen in steen, tussen onze klaslokalen. Nu de omheining er staat ontbreekt nog de schoolpoort. Hier in Namutumba hebben ze veel last van TERMIETEN, de houten tussenwanden en kasten zijn gewoon vernielt, gewoon opgevreten door de termieten. Zelfs de houten schoolborden zijn ten prooi gevallen.

Als het financieel mogelijk is om muren te laten metsen, zouden we ineens ook de blackboards mee laten inmetsen, zodat we van die houten borden af zijn. Ook hebben we in Kampala een offerte laten maken voor in elk lokaal een metalen bureau kast te zetten.

Binnenkort mogen we gaan praten voor mensen van de Rotary Club in Belgi녅….. !!!!!!! Misschien een steuntje in de rug ……

We zijn best wel trots op onze nieuwe keuken en omheining. Alle normen van het ministerie van onderwijs zijn nu vervuld. De nodige papieren moeten nu nog ingevuld en ingediend worden, zodat MAMA RIA EDUCATION EN NURSARY SCHOOL officieel geregistreerd kan worden. De bijscholing van onze beste kleuterjuf is reeds achter de rug ……. dus we zijn sowieso erkend door het ministerie, nu slechts nog de officiële erkenning !!!!!!! KLINKT TOCH SIMPEL NIET ??????? Onze juf AIDAH heeft enkele leerstofboeken meegekregen en zijzelf vertelde ons dat ze véél had bijgeleerd.

Donderdagavond waren ik en Herman uitgenodigd om bij onze beste vriend Francis thuis te komen eten, zijn ouders en enkele van zijn familieleden waren op bezoek in Kampala. Hij zou ons laten komen ophalen en later terugbrengen naar ons hotel. OK….. dit was voor ons eens een reden om ons wat op te telloren en onze beste kleren boven te halen. De afspraak was dat ze ons om kwart voor zeven kwamen ophalen. Juist onder de douche, belde men ons van de receptie dat er twee mannen waren om ons op te halen…??? HELP, bijna één uur TE VROEG !!!!! Een kwartiertje effe STRESS……. haren in de plooi, netjes gekamd en gestreken…. wij in de auto. En dan, FILE FILE FILE, BUMPER TEGEN BUMPER ……. WARM….. BENAUWD……. ZWETEN…..POUFFEN….. Het zweet liep in straaltjes van mijn haar naar beneden……. nog erger dan een zware vapeur denk ik. 1 Uur en 20 minuten later zijn we aangekomen bij het huis van Francis. HAREN PLAT TEGEN DE KOP !!!!! NAT VAN HET ZWEET. Alles bij elkaar was het wel een leuke avond, lokaal food maar best wel lekker. Na wat heen en weer gepraat, met de nodige vertalingen, werd het tijd om op te stappen. Maar zomaar ben je nog niet weg, eerst nog het langdurige handgeschud met de nodige hug’s, en afsluiten met een gebed. Men reed ons terug naar het hotel op 20 minuten !!!!! Geen file meer ……. Geen zweet meer …….

Onze laatste dagen vlogen voorbij….. Zes weken na ons vertrek uit BELGIE KUNNEN WE TOCH MET EEN GOED GEVOEL TERUGKIJKEN OP ONS VERBLIJF. Het afscheid nemen wordt precies altijd nog moeilijker…. WIE WEET ….. WAAR EN WANNEER ????? Zaterdag rond vier uur in de namiddag vertrokken we richting vlieghaven (+/- 40 km). JA JA en als afscheid …… stonden we hiervoor nog dapper 1 uur en 45 min in de file - TRAFIC JAM. In en rond Kampala is het niet meer te doen met het verkeer, de ene verkeersopstropping na de andere, gewoon en zonder ongevallen … ze rijden mekaar vast. T.I.A. THIS IS AFRIKA

Vlak voor de luchthaven hadden we nog een laatste avondeten met onze Francis en tegen half negen vertrokken we voor die laatste 5 km. ……….. De auto startte niet meer !!!!! Ge zou al voor minder beginnen te zweten …. Francis kreeg hem na enkele minuten terug aan de praat. Koude motor zei hij ???? in een temperatuur van 28° ???? wat vinden ze hier toch nog uit ???? En dan … 2 km verder STOP …… CONTROLE…… Auto aan de kant, eerst de chauffeur uitstappen…….. dan wij…… Francis mocht terug in de auto, wij werden afgetast…… mannen en vrouwen apart. We moesten een 25 tal meters verder stappen en dan mocht Francis ons terug oppikken. In de luchthaven aangekomen hebben we nog drie kwartier buiten moeten aanschuiven alvorens we de eerste voet binnen mochten zetten. Er was nog een controle voordat we binnen mochten en die duurde vrij lang. Gevolg … lange rij wachtenden en dan nog eens … CONTROLE ……. AANSCHUIVEN …….CONTROLE. Het lijkt wel of we allemaal terroristen zijn.

Zondagmorgen kwart voor zes zijn we geland in Brussel. BBRRR. Koud !!!!! min 1°. Lieve mensen voor jullie allen een hartelijke dank, voor jullie steun en bijdrage. Dank zij jullie krijgen er weer vele kinderen een kans op een toekomst. EEN DRUPPEL OP EEN HETE PLAAT ????? NEE HOOR…….. ONZE DRUPPELS BLIJVEN KOMEN MPOLA MPOLA langzaam maar zeker !

Vele groeten. XXX Ria en Herman