Uit de heenmatch wisten we dat Lichtervelde een waardige tegenstander was, daar we thuis nipt hebben kunnen winnen met 3-2. Afgelopen zaterdag waren de jongens in paars-wit echter een maat te sterk voor de thuisploeg, waarmee ik niet wil zeggen dat alles van een leien dakje verliep. De spelers van Sporting Keiem hebben de overwinning te danken aan hun inzet en vast en zeker ook aan de demonstratie van balcirculatie en combinatievoetbal. Wanneer onze jongens gemotiveerd en zonder perikelen aan de aftrap kunnen verschijnen, dan zijn ze toch wel een zeer sterk voetballende ploeg. Vooral omdat we elke wedstrijd slechts met acht spelers op het toneel verschijnen en er dus geen enkele vervanging gebeurt. Zo spelen ze volgens mij ook op hun best. In deze wedstrijd hebben ze ook gretig gebruik gemaakt van het grote veld om telkens ruimte te maken voor de teamgenoot in balbezit en er voor gezorgd dat ze zoveel als mogelijk aanspeelbaar waren. Bal achteruit leggen, 1-2 combinaties, diepe steekpassen, flankverdedigers die in de aanval trekken, centrale spelers die het spel verdelen… zijn allemaal de revue gepasseerd. Kortom, fantastisch voetbal zoals we het graag hebben. Dit gecombineerd met een op poten staande verdediging van ALLE spelers. De speler dichtst bij de bal ging het duel aan en de rest was het veld klein aan het maken. En als er dan toch nog iemand van Lichtervelde door de mazen van het net glipte, dan stond onze doelman er die vastbesloten was zijn netten proper te houden. Wat kan je als trainer aan het einde van het seizoen nog meer verwachten? Taak volbracht? Bijlange niet, volgend seizoen starten we met de fine-tuning en ik ben er zeker van dat onze jongens zich nog meer in hun sas gaan voelen op het “grote” veld.
Zoals uit het vorige kan worden afgeleid, was het een mooie wedstrijd om naar te kijken. Een eerste helft waarbij we onmiddellijk de koe bij horens hebben gevat en ons voetbalspel hebben opgelegd aan de tegenstander. Na 14 minuten kon Victor profiteren van een mooie pass van Ricardo om de 0-1 te laten optekenen. Het viel op dat Lichtervelde toch het meeste van de twee ploegen onder druk stond. Niettegenstaande heeft onze doelman zich toch een paar keer van zijn beste zijde moeten laten zien om Lichtervelde op de 0 te houden. Net als tegen Rumbeke heeft hij nogmaals geprobeerd om het duel aan te gaan tegen de zijlijn, maar deze keer kreeg hij versterking van onze linksachter en was er dus geen direct doelgevaar. Met de afwijzende vinger van de trainer zal hij nu wel hebben begrepen dat dit risico beter niet wordt genomen, tenzij heel uitzonderlijk. Met 0-1 voorsprong zijn we dan ook de rust in gegaan.
Gewisseld van speelzijde en nu dus de wind in het voordeel. Enkele spelers hadden reeds in de eerste helft een tik of een duw gekregen en kwamen terecht hun ongenoegen uiten over de scheidsrechter, die toch een beetje slechtziend was voor de fouten van de thuisploeg. In de tweede helft werd dit er niet beter op doordat Lichtervelde ongeduldig op zoek was naar een doelpunt. Zo werd Louis in de eerste minuten van de tweede helft twee keer geattaqueerd: de eerste keer door een elleboog en weinig later wilden ze hem ontdoen van zijn paars-witte truitje. Waarschijnlijk op souvenirjacht, maar weer had de scheidsrechter niets in de gaten. Toen ik, als trainer, hem daar op aansprak, was zijn antwoord geformuleerd met woorden die zeker niet thuishoren in een jeugdopleiding. Dus scheidrechter, als je op het veld staat tijdens een jeugdwedstrijd, besef dan goed dat er KINDEREN rond U staan en probeer op een fatsoenlijke manier te communiceren met de trainers. De jeugdspelers en trainers zullen U hiervoor danken. Verder in de wedstrijd dan, na ongeveer een 10-tal minuten in de tweede helft, kon Sporting Keiem voor wat meer ademruimte zorgen en de 0-2 binnen trappen. Jesse speelde Louis aan voor het doel en deze aarzelde natuurlijk niet om de bal tegen de netten te plaatsen. Ook onze hoekschop-tactiek begint zijn vruchten af te werpen. Van de weinige hoekschoppen die werden gegeven, waren er toch al een tweetal die bijna werden gescoord. Blijven oefenen, maar volgend seizoen is de goal iets groter, dus dat moet lukken. Ongeveer vijf minuten, of waren het er nu tien, voor affluiten moest en zou onze spits nog zijn wekelijks doelpuntje scoren. Louis bracht de bal mooi voor doel van op de flank en Jesse schoof hem zonder aarzelen tussen de palen en voorbij de doelman. Hoe meer we de 50 minuten naderden, hoe steviger de duelletjes werden en ruim buiten de normale speeltijd werd de wedstrijd afgefloten.
Niet enkel de spelers, maar ook de ouders en ikzelf hebben genoten van deze wedstrijd die al bij al vlekkeloos en in een voorbeeldige kameraadschap is verlopen. Iets om elke week misschien eens aan terug te denken tijdens de trainingen en vooral tijdens de wedstrijden. Sporting Keiem stond er met een ploeg en heeft er als ploeg gewonnen. Proficiat aan de spelers en ook bedankt om deze demonstratie op het veld te hebben gezet. Er komen nog mooie tijden met deze jongens.
Scoorden voor Sporting Keiem:
0-1 Victor (14’) assist Ricardo 0-2 Louis (35’) assist Jesse 0-3 Jesse (46’) assist Louis
Een bemoedigende start van een partij waarvan we al wisten dat het niet eenvoudig zou worden. In het begin van het seizoen hadden we al een oefenwedstrijd gespeeld tegen KSV Rumbeke en het was dus gekend dat ze mooie combinaties brachten met snelle balcirculaties, waardoor onze jongens het onderste uit de kan dienden te halen. Na twee minuten in de eerste helft gaven we onze tegenstander van hetzelfde laken een broek. Aaron zag de kans mooi om Louis de bal door te steken en hij had net nog de vrijstaande Jesse in het vizier. Deze laatste aarzelde geen moment om de bal netjes binnen te plaatsen: 1-0 voor Sp Keiem. Twee minuten later werden we in onze euforie wat ingetoomd toen Rumbeke de gelijkmaker kon scoren. Onze verdediging was niet machtig genoeg om een vuist ten maken tegen het snelle voetbal van Rumbeke. De overige 20 minuten van de eerste helft was het een over en weer spel van beide ploegen, maar toch diende onze doelman enkele keren goed tussen te komen. Na een afwezigheid van een paar wedstrijden tekende hij weer present en toonde hij dat hij nog niets van zijn kunnen was verleerd. Net voor half wedstrijd assisteerde Jens J. onze Louis en brachten ze Keiem terug op voorsprong. Een mooie eerste helft, maar het valt op dat onze jongens toch iets steviger gaan moeten voetballen om aan de constante druk te kunnen weerstaan.
De ondertussen gevreesde tweede helft werd aangevat en habitues, die onze ploeg volgen, weten dat de concentratie dan het zwakke punt is van onze U11. Drie minuten in de tweede helft kon Rumbeke opnieuw op gelijke hoogte komen. 2-2, nog niets verloren, maar ik had al snel de indruk dat het niet draaide zoals in de eerste helft. Onze doelman dacht op een gegeven ogenblik dat hij nog dezelfde snelheid had als op zijn snowboard, en besloot om een dribbel aan te gaan tegen de zijlijn, ongeveer op 1/3 van het veld. Geen goede beslissing bleek achteraf, want Rumbeke profiteerde gretig van het balverlies en trapte netjes de bal in het open doel. We kunnen onze doelman dit initiatief niet verwijten, want als hij moet ingrijpen tegen de zijlijn en een open doel achterlaten, betekent dit dat er op enkele posities niet werd meegewerkt zoals het hoort. Maar geen erg, want Rumbeke speelde snel, zeer snel. Slechts een minuut later en nog steeds onder de indruk van het vorige doelpunt van Rumbeke, liet onze keeper de bal opnieuw tegen de netten gaan. Duidelijk was zijn teleurstelling, maar als keepertrainer zie ik dat als een goede eigenschap: hij wil zijn netten zoveel als mogelijk proper houden. Voetbal is een continu leerproces en ik ben zeker dat hij die fout geen tweede keer zal maken. Trouwens, ik zie maar al te graag een keeper hoog meevoetballen en het zou pas erg zijn als de spelers op deze leeftijd geen fouten meer zouden mogen maken. Voorlopig dus een tussenstand van 2-4 voor Rumbeke, maar de wedstrijd had nog een kwartier te gaan. De tegenpartij was zich daar ook van bewust en alles werd vanaf nu een beetje “à l’aise” gedaan. Het bewijs dat we toch nog gretig op zoek waren naar een treffer is ons derde doelpunt, tot stand gekomen na een lange bal van achteruit tot bij Ricardo, die Jesse op zijn wenken bediende en zijn tweede doelpunt van de dag scoorde. Eindstand 3-4, na een matige tweede helft. Een totale terugblik op de wedstrijd leert me dat Rumbeke de betere ploeg was, maar dat een gelijkspel niet onverdiend was geweest. Nu nog even voor het einde van het seizoen alle motivatie samen rapen en alle perikelen in en rond te ploeg proberen te vergeten. Proficiat aan de spelers die toch de nodige inzet hebben getoond.
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Jesse (assist van Aaron & Louis) 2’ 2-1 Louis (assist van Jens J.) 25’ 3-4 Jesse (assist van Ricardo) 47’
Blijkbaar waren de spelers van Sp Keiem al volledig in vakantiestemming, want dit was volgens mij een van de zwakste partijen van het seizoen 2011-2012. Al na een paar minuten was het reeds achter de feiten aanlopen. In de eerste minuut al kreeg Keiem het eerste tegendoelpunt, en nog geen twee minuten later al direct tegen een 2-0 aankijken, beloofde weinig positiefs. Beveren kon zelfs uitlopen tot een 4-0 voorsprong aan de rust. In de tweede helft kregen we maar weinig verandering te zien. Tot ongeveer in de laatste 10 minuten van de wedstrijd, toch enkele spelers werden gewekt en er nog twee doelpunten konden worden gescoord. Beveren had dan nog wat geluk met twee hoge ballen die vanop ruime afstand werden getrapt en net onder de dwarslat in doel kwamen. Ik ben er zeker van dat wanneer wij op ons niveau hadden gespeeld, wij zeker een te duchten tegenstrever waren voor Beveren maar, ons niveau van deze wedstrijd was ondermaats.
Misschien gaan velen dit een te negatief verslag vinden, maar ik weet wat onze spelers kunnen als ze met het hoofd bij de wedstrijd zijn en inzet hebben zoals we al veel keer hebben gezien. In deze partij was dit geenszins het geval en ik zal dan ook geen felicitaties uitdelen wanneer deze niet verdiend zijn. Voetbal is FUN en moet FUN blijven, maar zelfs dat zijn onze spelers het afgelopen weekend vergeten. Misschien zijn er al te veel spelers bezig met de wedstrijd die ze ’s namiddags mogen spelen bij de U13. Ik hoop op beterschap binnen zeer korte termijn en vanaf nu zal de deelname bij de U13 enkel nog kunnen als beloning.
Enkelen hadden er naar uitgekeken, anderen vreesden er een beetje voor om tegen KSVR te spelen. Het stond vast dat deze partij in geen enkel geval licht op te vatten was, en dat hebben we ook gemerkt. Zeer gedisciplineerd waren de bezoekers al aanwezig nog voor de koffie werd gezet. Het vermoeden van de trainer werd al dadelijk bevestigd wanneer hij de jongens van KSVR tegen een bal zag trappen. Het zou een moeilijke partij worden voor de paars-witte jongens.
Al snel na de aftrap liepen onze U11 achter de feiten aan. Roeselare hoefde dankzij hun kunnen niet zo heel veel moeite te doen om Keiem al meteen enkele goals op achterstand te brengen. Het moet gezegd dat onze jongens nog niet direct wakker waren bij de aftrap en daar kon Roeselare van profiteren. Dit begint te lijken op een wekelijks probleem. De concentratie bij onze spelers begint pas later in elke wedstrijd op peil te komen. Toch iets waar er dringend aandacht aan moet worden besteed. Afgelopen zaterdag werden we ook wat geplaagd door enkele kwaaltjes bij sommige spelers. Onze laatste man sukkelde met rugpijn, en was duidelijk niet zo gretig en snel als we van hem gewend zijn. Ook de scheidrechter was duidelijk niet in zijn sas. Een paar vrije trappen voor handsspel werden ons niet gegund en ook enkele hoekschoppen werden maar al te vrijgevig aan de tegenpartij toegekend. Maar ja, zonder scheidsrechter zou er ook geen wedstrijd zijn. Na een tweede duwfout van eenzelfde speler van KSVR heeft hij wel passend ingegrepen. Van de weinige kansen die Sp Keiem kon afdwingen, kon er toch één worden verzilverd door Louis. In de mate van hun capaciteiten hebben de jongens van Sp Keiem toch nog stevig weerstand geboden tegen het mooie combinatievoetbal van KSVR. Wanneer er dan niet vinnig genoeg of met de nodige aandacht werd gevoetbald, dan waren onze backs verplicht om het onderste uit de kan te halen en zo werd er al eens een grove fout gemaakt op onze bezoekers. Gelukkig maar dat er bij de preminiemen nog geen kaarten worden getrokken, maar als trainer vind ik dat het gepast was om de betrokken speler eventjes uit de wedstrijd te halen. Zo stonden onze jongens dus een tijd met 7 tegen 8 op het veld. Jammer, maar voetbalopleiding is meer dan tegen een bal trappen. Tegen het einde van de wedstrijd kreeg Sp Keiem nog een paar openingen en probeerden ze te scoren, maar het geluk bij afwerken was niet aan onze zijde. Een wedstrijd verloren, maar zeker niet voor niets gespeeld tegen dit duidelijk betere Roeselare. Er resten ons nog vier wedstrijden van de competitie en het een en ander zal de spelers duidelijk worden gemaakt op de eerstvolgende trainingen. Het zou mooi zijn om dit seizoen en hun tijd bij de preminiemen in schoonheid af te sluiten.
De laatste wedstrijd van de heenronde voor de periode na Nieuwjaar begon met een minuut stilte voor de slachtoffers van het busongeval in Zwitserland. Misschien waren de spelers van beide teams wat onder de indruk, maar de wedstrijd had toch een tiental minuten nodig om los te breken. In de verslagen heb je al enkele keren kunnen lezen dat een scheidsrechter onontbeerlijk is om een wedstrijd in goede banen te leiden. Natuurlijk moet deze scheidsrechter dan ook kordaat optreden en er zeker op toezien dat de reglementen worden gerespecteerd. Zo half en half een wedstrijd leiden brengt zelden iets goed met zich mee, voor geen beide ploegen. Dit is toch met stip een werkpunt voor de ontvangende ploeg. Desalniettemin bracht Sp Keiem mooi voetbal en waren we heel duidelijk de betere ploeg. Toch hadden we bijna een kwartier nodig om het eerste doelpunt te maken. Enkele ballen werden over het doel of tegen de dwarslat getrapt. Mooi gespeeld maar dergelijke ballen worden natuurlijk niet beloond. Een kwartier in de eerste helft mocht Jens J. de bal terug in het spel brengen via een inworp. Zo bereikte hij de zeer allert spelende Lukas A. die op zijn beurt de bal kon voorbrengen voor Louis. Deze laatste aarzelde natuurlijk niet om de bal netjes tegen de netten te plaatsen. Een tweede en een derde kans op een doelpunt hadden er moeten komen na een terugspeelbal en een duidelijke handsbal van de tegenpartij, maar de scheidsrechter besloot de fouten niet toe te kennen. Met de 0-1 voorsprong gingen we dan ook de rust in.
In de tweede helft werd het mooie voetbal duidelijk gebracht door Sp Keiem. Toch hadden we weer een goeie tien minuten nodig om het doel van de tegenstander te vinden. Louis bracht met zijn tweede van de dag Sp Keiem op 0-2 na een hoekschop. Slechts twee minuten later haalden we de tegenstander volledig uit de wedstrijd door de 0-3 te laten optekenen. Lukas A. kon Victor op de rechterflank bereiken en net als tweelingbroer Louis heeft ook hij niet geaarzeld.Wat later had de scheidsrechter, net als in de eerste helft, geen oog voor de tweede handsbal van Staden, maar vrije trappen hadden we echt niet nodig om te scoren. In de 41ste minuut bereikte Victor via een voorzet onze spits Ricardo en deze kon de 0-4 achter zijn naam plaatsen. Deze actie was een schoolvoorbeeld van het voetbal zoals we het graag hebben: opbouwend van achteraan en via het middenveld de flanken bedienen, die dan op hun beurt de spits aanspelen. Veel meer is er voor onze jongens niet nodig. In de laatste minuten van de wedstrijd kregen we nog een vrije trap tegen doordat Lukas S. even aan de noodrem trok van een doorgebroken speler. Opletten Lukas hiervoor, want in het competitievoetbal is dit toch altijd een felrode kaart. Staden kon deze vrije trap niet verzilveren en zo gingen we de bal rondspelend stilaan naar het einde van de wedstrijd. SK Staden – Sp Keiem: 0-4 met vooral mooi voetbal van de paars-witte jongens.
Scoorden voor Sp Keiem:
0-1 Louis (inworp van Jens J. en assist van Lukas A.) 0-2 Louis (hoekschop) 0-3 Victor (assist Lukas A.) 0-4 Ricardo (assist Victor)
Een match waar het onderste uit de kan gehaald werd. Enkele spelers speelden dan ook een dijk van een wedstrijd. Al van in de eerste minuut was het raak. Lichtervelde stond erbij en keek ernaar toen Jesse binnen 30 sekonden na de aftrap de bal tegen de netten trapte. Een minuut later kregen we van hetzelfde laken een broek. De wedstrijd was 2 minuten bezig en de stand was 1-1. Dat Lichtervelde een te duchten tegenstander was, dat wisten we al van voor de wedstrijd. We waren dan ook niet verbaasd toen ze in de 4de minuut van de wedstrijd reeds op 1-2 voorsprong kwamen. Maar, Sp Keiem was niet van plan om de match zonder slag of stoot weg te geven. Nog ruim voor halfweg de eerste helft bracht Louis ons terug op gelijke hoogte, 2-2. Daarna liep de wedstrijd wat vast. Er werd over en weer gevoetbald, maar zonder echte doelkansen of –pogingen. Met deze gelijke stand kon de rust worden ingegaan.
De tweede helft werd hetzelfde spel voorgeschoteld: weinig echte doelkansen, maar wel stevig voetbal. Getuige daarvan zijn de twee incidentjes met de linksachter van Lichtervelde. Stevige duels moeten kunnen in voetbal, maar het kan nooit de bedoeling zijn om spelers direct en definitief uit te schakelen. Misschien wel licht gefrustreerd en dringend op zoek naar een doelpunt begon Lichtervelde slordiger te spelen. Net op dat moment trokken de paars-witte jongens de schuif van het mooie combinatievoetbal open en het wierp al dadelijk zijn vruchten af. Ricardo kon Jesse aanspelen midden in een mengelmoes van spelers en we weten al langer dat Jesse maar zelden een kans onbenut laat. Hij legde dan ook de eindstand vast in de 39ste minuut van de wedstrijd. Sp Keiem heeft tot aan het einde zeer goed weerstaan aan de druk van Lichtervelde. Het bewijs dat ook onze achterste linie op dreef komt. Meer en meer spelen onze verdedigers zich in de kijker. Nog een kleine portie paniek toen Lichtervelde een hoekschop mocht trappen en enkele van onze spelers zich daar de minste zorgen over maakten. Bij een hoekschop tegen dient iedereen zich natuurlijk zo snel mogelijk op te stellen en niet op wandeltempo even terugkeren naar de eigen helft. Gelukkig was de afwerking van Lichtervelde niet zo denderend en was het gevaar geweken. Verder kan ik enkel nog aan iedereen zeggen: zeer goed gewerkt en deze inzet proberen vol te houden. Het belooft nog een mooi seizoen te worden.
De allereerste wedstrijd na de winterstop voor onze jongens van de U11 reeks D. Reeks D, want sinds 2012 hebben we twee ploegen U11 bij Sp Keiem. De trainer van de U10 heeft besloten om een jaartje hoger te spelen met zijn jongens en meisje. Zij komen voortaan op het veld als U11 reeks C. Meteen dienden beide ploegen vroeg uit de veren om de verre verplaatsing naar Rumbeke te maken.
Algemeen samengevat hebben onze jongens een mooie wedstrijd gespeeld, maar soms waren ze nog een beetje te slordig bij het verdedigend werk. Rumbeke maakte daar gretig gebruik van en zo liepen ze in de eerste 15 min. van de wedstrijd uit tot een 2-0 voorsprong. Misschien werden ze hierdoor wat overmoedig, want Keiem kon toch nog de ruststand op 2-2 brengen en dat in slechts luttele minuten voor half wedstrijd. Louis en Lukas konden elkaar vinden aan het Rumbeekse doel en voor het tweede doelpunt werden we geholpen door de verdediging van de tegenpartij, die hun eigen doelman in de wind plaatste en een owngoal liet optekenen. Keiem had enkele mooie kansen onbenut gelaten door de bal over het doel of op de dwarslat te plaatsen. Na vier minuten in de tweede helft, een opstapeling van enkele foutjes achterin en Rumbeke liet de kans niet liggen om opnieuw op voorsprong te komen. In het vervolg van de wedstrijd werd een kwartier over en weer gevoetbald zonder echt veel doelgevaar voor beide kanten. Als Keiem de winstcijfers wou meenemen, dan moest er iets gebeuren. Louis, die nog steeds een beetje op zoek is naar zijn efficiëntie van in het begin van het seizoen, bracht Keiem op gelijke hoogte vijf minuten voor affluiten. Mmm, misschien toch maar gaan voor de volle prijs en een kleine ingreep van de trainer in de opstelling doorvoeren: 1-3-3-1 werd geruild voor 1-2-3-2. Voor de niet kenners: alles of niets dus met slechts twee verdedigers, maar wel met twee spitsen. Dit hadden we eerder al eens toegepast tijdens de bekermatch in Beernem, en wat was dan het resultaat… Misschien niet zo KBVB-orthodox, maar blijkbaar wel efficiënt, want in de laatste minuut bracht Louis de paars-witte jongens op voorsprong. De wedstrijd werd afgefloten met de eindstand: 3-4.
Proficiat aan de jongens voor hun volharding en inzet.
Scoorden voor Sp Keiem:
21’2-1 Lukas (assist van Louis) 22’2-2 OG 45’3-3 Louis 49’3-4 Louis
Wedstrijd Futsal in Bulskamp gewonnen met maar liefst 22 doelpunten tegen 0 tegengoals. Toch mooi gevoetbald ondanks de mindere tegenstander. Het was futsal van een hoge kwaliteit met een sterk meevoetballende gelegenheidsdoelman uit de U10.
PROFICIAT aan de spelers!!!!
Proficiat aan ALLE spelers van de U11, die op zaterdag 21 Januari een fantastische zaalwedstrijd hebben gespeeld tegen VV Coxyde. De einduitslag was 8-3.
Mooie combinaties en mooi zaalvoetbal lagen aan de basis van deze overwinning.
De laatste wedstrijd voor de winterstop en een zeer koude maar zonnige zaterdagmorgen in Keiem. De voor ons moeilijkste tegenstander kwam op bezoek en we hadden iets recht te zetten na het 5-2 verlies in de heenwedstrijd. Voor deze wedstrijd hadden we door ziekte en blessures geen wisselspelers, dus iedereen zou de volle 50 minuten voetballen. Dit was ook het geval voor de bezoekers, dus in feite konden we de strijd met gelijke wapens aangaan.
In de eerste helft was het duidelijk dat we elkaar waard waren, niettegenstaande we beide ploegen nog beter hebben zien voetballen. Wij waren niet in topvorm, maar de bezoekers ook niet. De motor sputterde een beetje ter hoogte van onze vleugelaanvallers, die nooit echt hun ding hebben kunnen doen in deze wedstrijd. Behalve dan rond de 11de minuut, waar iedereen getuige was van een zeer mooi voetbalspektakel. Via de flank waren we in de hoek van het veld tegen de doellijn van de bezoekers aan de bal. Drie spelers van Sp Keiem waren in deze actie gemoeid: Louis, Ricardo en Jesse. Combinerend baanden ze zich een weg door de Kortemarkse verdediging met vervolgens de openingstreffer door Jesse tegen de netten geplaatst. 1-0 voorsprong tegen het befaamde Kortemark was niet slecht en met deze gedachte trokkken we de rust in.
Met rillingen op de rug werd de tweede helft aangevat en traditioneel is dit niet onze sterkste speelhelft. We lieten Kortemark iets meer acties toe en zij lieten natuurlijk dan ook de kans niet liggen om de gelijkmaker te scoren in de 37ste minuut. De druk bleef nu wel heel erg op onze ketel staan. Dankzij enkele zeer mooie tussenkomsten van onze doelman, kon de wedstrijd worden afgesloten met dit gelijkspel. Deze laatste partij kan worden toegevoegd aan ons lijstje met mooie wedstrijden en het resultaat is werkelijk de weerspiegeling ervan. In de eerste helft was Keiem iets beter, in de tweede helft kwam deze eer aan Kortemark toe. Dat het spannend was tot op het laatste moment, zal niemand ontkennen.
De eerste wedstrijd sinds het begin van de weerkundige winter en iedereen zal het hebben gemerkt. Gure weersomstandigheden met regen, wind en kou zorgden ervoor dat de spelers verkleumd de wedstrijd hebben afgewerkt. Het valt op dat onze U11 niet denderend functioneren bij koud weer, zodat we gedurende de ganse wedstrijd nooit op ons niveau hebben kunnen voetballen. Resultaat: na 10 minuten wedstrijd werden we op achtervolgen aangewezen toen Ichtegem heel terecht een doorbraak forceerde en kon afwerken. Wat zouden we hier nu meemaken? Louis antwoordde in de daaropvolgende minuut met de gelijkmaker, toen hij de bal toegespeeld kreeg van Jesse. Met deze 1-1 konden we dan ook naar de kleedkamer om ons wat op te warmen.
Een gelijkstand, er was dus nog niets gebeurd. Maar, de tweede helft speelden we wel tegen de wind in en dat heeft ons wel duidelijk parten gespeeld. Onze doelman had zich daar een beetje aan mispakt met als gevolg dat de enige manier om vooruit te komen, een opbouw van achteraan was. Maar, omwille van de omstandigheden, waren we nu net niet goed genoeg aan het voetballen om dit zonder gevaar te kunnen brengen. Ichtegem kon zonder al te veel moeite de 2-1 binnentrappen. Op een hoekschop ging de bal dan nog binnen net achter de eerste paal, een foutje van de verdediging en de 3-1 stond op het bord. Dit was dan tevens de eindstand. Na een sublieme wedstrijd op verplaatsing in Beernem de woensdag voordien, een mindere prestatie in Ichtegem. In de heenwedstrijd hadden we met 4-1 cijfers gewonnen. Nu dus een beetje een letterlijke koude douche.
Heenwedstrijd: Sp Keiem KSC Beernem (1-3) op 23 November 2011
Terugwedstrijd KSC Beernem Sp Keiem (4-4) op 30 November 2011
Een thriller in twee bedrijven
Een laat aanvangsuur (18u45) en een dikke mist over het veld van Sp Keiem. We hadden er lang naar uitgekeken en eindelijk was het zover. Na een iets teleurstellende weerstand in de reguliere competitie, kregen we dan eindelijk eens een ploeg van formaat over de vloer. De typische sfeer voor een bekerwedstrijd was aanwezig, net als een gezonde portie stress, zowel bij de spelers als bij de trainer. Al heel snel was het duidelijk dat Beernem de betere ploeg op het veld was. De passes waren net hard genoeg en kwamen ook bijna altijd mooi in de voetjes terecht. Het moet gezegd, een stevige ploeg. Onze U11 weerden zich zoveel als mogelijk, maar konden niet veel weerwerk bieden tegen de efficiëntie van de bezoekers. Na zeven minuten wedstrijd dienden we reeds de achtervolging in te zetten na de openingstreffer van Beernem. Een sprankeltje hoop werd ons gebracht door Jens J., die de 1-1 achter zijn naam liet optekenen. Dit was dan ook de ruststand van deze partij. In feite nog niets verloren en maar hopen dat we in de tweede helft de druk konden weerstaan. Maar nog maar goed en wel positie genomen op het veld, en Beernem bracht zich terug op voorsprong. We schrijven de 1-2 in de 26ste minuut van de wedstrijd. In de tweede helft kwamen we er echt niet meer uit. De opbouw van achteruit lukte niet, de aanvallen stootten telkens op twee uiterst sterke backs en de moed zakte wat in de schoenen. Zeker toen Beernem de 1-3 scoorde en er nog slechts negen minuten wedstrijd restte. Dit waren we natuurlijk niet gewoon. De stand bleef verder ongewijzigd en duidelijk teleurgesteld verlieten onze U11 het veld.
Een week later en met verse moed maakten we de verplaatsing naar het verre Beernem. Er was nog niets verloren, maar een klein mirakel zou aardig zijn meegenomen. Misschien hielp het dat de trainer die dag wat dichter bij de hemelpoorten was gaan vertoeven (insiders zullen dit wel begrijpen). Bloednerveus en misschien wel een tikkeltje op weerwraak gericht werd de aftrap gegeven door onze U11. Onmiddellijk kon je merken dat we een andere ploeg waren dan de week ervoor. Duels werden gewonnen, aanvallen werden gestopt en wij konden zeer hoog druk plaatsen. Resultaat na acht minuten wedstrijd: 0-1 door onze Victor die de rechtervleugel voor zijn rekening nam. Nu, we wisten wel allemaal dat het niet eenvoudig zou worden, maar nu was Keiem duidelijk de meest gedreven ploeg op het veld. Natuurlijk, hoe meer je aanvalt hoe gevaarlijker de counters zijn. Zo dienden we de 1-1 toe te laten. Maar geen erg, we deden evenzeer verder. Iets na een kwartier in de wedstrijd scoorde Louis de 1-2, na aangeven van Jens J. Met deze score konden we naar de kleedkamer trekken voor een welverdiende adempauze. Dat kleine mirakel? Zou het dan toch gebeuren? De tweede helft, die voor ons soms nogal eens moeilijk te verteren is, werd aangevat. Enkele plaatswissels werden doorgevoerd, in de hoop dat we met een snel aanvallend spel de voorsprong konden vergroten. Natuurlijk dat Beernem niet zomaar over zich zou laten lopen. In de 29ste minuut kwamen ze op gelijke hoogte en slechts een minuut later op voorsprong (3-2). Jammer. Blijkbaar hadden de paars-witte jongens geen zin om zich daarbij neer te leggen, want wat we dan allemaal hebben gezien op het veld, sprak tot ieders verbeelding. Ik heb nog maar zelden een jeugdploeg zien voetballen met een dergelijke drijfveer. Zouden de aanmoedigingen van de meegereisde ouders hier voor iets tussen zitten. Ik twijfel er geen moment aan. Drie minuten hebben ze in Beernem kunnen genieten van hun voorsprong en dan vond Jesse het welletjes. Hij trapte de gelijkmaker (3-3) tegen de netten. Alles was nog mogelijk. We hebben onze U11 nog straffere zaken zien doen in 17 minuten. Beernem weerde zich als een duiveltje in een wijwatervat, wij natuurlijk ook. We gingen de laatste 10 minuten van de wedstrijd in. De trainer vond dat het moment van alles of niets was aangebroken en de derde verdediger werd naar voor geschoven. Misschien een iets onorthodoxe opstelling voor een U11, maar heeft er ooit al iemand gehoord van een 1-2-4-1? Niet zonder risico natuurlijk, maar wat hadden we te verliezen? En zoals het een vast gegeven zou zijn, dienden we opnieuw Beernem op voorsprong te laten komen. Een own-goal van een van onze spelers plaatste de 4-3 op het bord. We kunnen het de betrokken speler zeker niet kwalijk nemen. Dat gebeurt zelfs bij de wereldtop. De minuten tikten weg en zelfs het mooie doelpunt van Dylan, die ons terug op gelijke hoogte bracht, kon niets meer veranderen aan de situatie. Ze zijn er allemaal voor 200% voor gegaan. Daarom ook de begrijpelijke teleurstelling bij affluiten van de wedstrijd.
We dienden de Jeugdcup 2012 te verlaten, maar we hebben het zeker niet zonder slag of stoot gedaan. Als je het mij vraagt, dan wil ik elke week tekenen voor dergelijke wedstrijden. De meerwaarde voor onze spelers zou beduidend hoger zijn, dan elke week torenhoge winstcijfers zoals in de competitie. Ik ben ervan overtuigd dat we met opgeheven hoofd mogen terugkijken naar deze beker en dat we heel wat zullen hebben geleerd. Dat is trouwens ook de bedoeling achter de inschrijving voor bekercompetities. Een snelle terugblik op beide wedstrijden bevestigd mijn eigenste levensmotto: niets is onmogelijk voor hen die willen. Ik denk dat ik overal met volle borst vooruit onze jongens mag voorstellen als: dit zijn DE U11 van Sp Keiem. Een dikke proficiat aan de jongens voor hun ontembare inzet en een hartelijk dank u wel aan de ouders die steevast de ploeg een hart onder de riem steken.
We wisten al op voorhand dat dit een wedstrijd zou worden met een minimale tegenstand. In dergelijke wedstrijden is het dan ook moeilijk om mooi voetbal te brengen. Niettegenstaande hebben we toch mooie acties gezien van onze U11-spelers. Laat ons dan ook eerlijk zijn en deze wedstrijd als een doorgedreven training beschouwen, met tegenstanders.
De openingstreffer werd al in de tweede minuut binnengetrapt door Louis, die de bal werd toegespeeld door Jesse en Ricardo. Een zeer duidelijk voorbeeld van combinatievoetbal. In vorige wedstrijden is al gebleken dat we zeer sterk zijn in balrecuperatie op het middenveld. Een dergelijka actie lag dan ook aan de basis van de 2-0. Jens J. onderschepte de bal van de doelman van Eernegem en bediende onmiddellijk Ricardo, die in de zevende minuut het tweede doelpunt achter zijn naam liet optekenen. Slechts drie minuten later, opnieuw een prachtige combinatie tussen Ricardo en Louis. De 3-0 was een feit. Dat louis niet enkel aan het doel te vinden is, bewijst het volgende doelpunt. Jens. J. kreeg een mooie kans na een voorzet van Louis en liet deze dan ook niet onbenut. In de enkele keren dat Eernegem echt gevaarlijk kon zijn, was het dan vooral bij inworpen op onze speelhelft en hoekschoppen, waar we eigenlijk maar matig uitkwamen. Natuurlijk dat bij dergelijke fazen veel volk van Eernegem op onze helft stond en we dan eigenlijk eenvoudig op de counter acties konden maken. Jens V., die zeker tot een van onze snelle jongens behoort, kon hier gebruik van maken om de 5-0 ruststand vast te leggen.
De tweede helft was dan ook volledig overbodig, maar misschien dan wel een gelegenheid om eens wat spelers op een minder vertrouwde plaats te laten post vatten. Zo werd Ricardo eens als laatste man gepositioneerd en Gordon mocht een plaats naar voor schuiven als centrale middenvelder. Louis heeft maar liefst vier keer de bal tegen de netten geplaatst in deze tweede helft. Een van deze doelpunten kwam tot stand nadat Jesse de bal over de doelman had gestift om Louis te bereiken. Ook Gordon liet de kans niet liggen om onze linksvoor te bedienen. Met doelpunten maken alleen win je natuurlijk geen wedstrijden. Onze verdediging mag er ook best zijn. Zowel onze links- als rechts-back verdienen een pluim. Steevast zorgden ze voor een geschikte tussenkomst en een vervolg aan hun interceptie, door de twee vleugels aan te spelen. Voetbal uit het boekje dus. Vier minuten voor affluiten kon Eernegem dan toch de eerredder scoren en het mag gezegd, het was een mooi doelpunt.
Proficiat aan de spelers om toch mooi voetbal te brengen in een wedstrijd die daar niet echt aanleiding toe geeft en voor jullie inzet.
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Louis (2) assist Ricardo/Jesse 2-0 Ricardo (7) assist Jens J. 3-0 Louis (10) assist Ricardo 4-0 Jens J. (12) assist Louis 5-0 Jens V. (18) 6-0 Louis (27) 7-0 Louis (32) assist Jesse 8-0 Louis (39) assist Gordon 9-1 Louis (45)
Deze ongebruikelijke wedstrijd van de reguliere competitie in het midden van de week zal waarschijnlijk wel nog een tijdje in onze gedachten blijven hangen. Wat we afgelopen woensdag van onze U11 hebben gezien, was wat waar we al weken naar hunkerden. Was het nu het late uur van de aftrap, of was het werkelijk de zin om revanche te nemen tegen Zerkegem? In elk geval hebben we een van de mooiste wedstrijden van dit seizoen gezien. Misschien even herhalen wat vooraf ging. In de heenwedstrijd was de ruststand 2-0 in het voordeel van Zerkegem. In 15 min. van de tweede helft werd dit omgebogen naar een 2-3 voorsprong, maar we gaven dan toch nog de wedstrijd uit handen en dienden genoegen te nemen met 4-3. Woensdag wisten we dus dat we een waardige concurrent op bezoek hadden. Iets later dan gepland en in een dikke mist werd de aftrap genomen. De paars-witte jongens hadden er zin in.
Vanaf de aftrap was het duidelijk dat we ons voetbalspel oplegden aan de bezoekers. Er werd mooi hoog druk uitgeoefend, de pas ingestudeerde zoneverdediging wierp nu reeds zijn vruchten af en de combinaties kwamen tevoorschijn. Het mag extra worden vemeld dat onze verdediging voortreffelijk werk leverde. Na zes minuten een eerste kans via een hoekschop en ja hoor, Louis plaatste de bal netjes in het kader. Enkele luttele minuten later kon deze laatste Ricardo aanspelen, die de 2-0 binnentrapte. Halfweg de eerste helft werden enkele posities gewisseld en was het opnieuw even zoeken, maar we hielden de druk op de ketel. Een paar keer was er reëel doelgevaar na enkele al dan niet betwistbare vrije trappen. Doordat we redelijk hoog druk plaatsten dienden we een enkele keer een stevig duel aan te gaan en dat was duidelijk niet naar de zin van de bezoekers, maar wij hebben nu eenmaal stevige jongens in onze verdediging staan. Ruststand 2-0 en we konden de kleedkamer in voor de bespreking van de posities in de tweede helft.
Mij dunkt dat we een ideale opstelling hebben gevonden. Spijtig dat we dan al eens een van onze spelers voor een tijdje aan de zijlijn moeten laten staan, maar het spel is nu eenmaal 8 tegen 8. Al heel snel in de tweede helft een mooi afstandsschot van Jens J. en we konden al spreken van een veilige marge om de wedstrijd tot een goed einde te brengen, 3-0. Misschien hadden het er velen niet gezien, anderen zouden eraan hebben getwijfeld, maar ik ben er zeker van dat we een spits met toekomst hebben gevonden. Onze Ricardo doet het al voortreffelijk op positie 9 en nu bloeit Jesse wedstrijd na wedstrijd open in de punt van onze ploeg. Na een assist van Louis scoorde hij dan ook de 4-0. Vijf minuten later, 5-0 dankzij Jens. Het laatste doelpunt was werkelijk de kers op de taart. Combinerend baanden ze zich een weg door de Zerkegemse verdediging en op aangeven van Victor en Jesse, kon Louis de eindstand vastleggen, 6-0. Van een revanche gesproken.
Het is duidelijk dat onze jongens talent hebben en dat hard en gericht trainen zijn vruchten afwerpt. Wanneer het in het hoofd van onze spelers OK zit, dan blijken we toch wel een zeer sterke ploeg te zijn. Een ploeg die wat getergd wordt door ups & downs, maar die er dan soms wel staat als een blok graniet. Het zou jammer zijn om dit blok graniet te verkappen. Graag zou ik volgend jaar hetzelfde blok aan het werk zien in het echte competitievoetbal. IEDEREEN van de ploeg heeft zijn taak en ALLE taken zijn even belangrijk. En dat daar nooit iemand anders over denkt! Waren er dan minpunten? Jazeker, we hebben nog een lange weg af te leggen. Onze hoekschoppen kunnen nog beter, net als onze spelhervattingen en er mag ook nog wat aan onze teamtactics worden gewerkt. Maar, laat ons vooral niet vergeten dat we hier over U11 bezig zijn en dat ze zich nog moeten amuseren ook. Ik denk, met dergelijke resultaten, dat het aan amusement niet zal ontbreken.
Een dikke proficiat aan de spelers en volhouden is de boodschap. Ik las ooit in de vakliteratuur het volgende statement: Hoe beter je kunt voetballen, hoe liever je het doet. En hoe liever je het doet, des te beter zal je voetballen. Even om over na te denken
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Louis (6) hoekschop 2-0 Ricardo (10) assist Louis 3-0 Jens J. (28) 4-0 Jesse (34) assist Louis 5-0 Jens (39) 6-0 Louis (41) assist van Victor en Jesse (combinatie)
Een wedstrijd om zo snel mogelijk te vergeten. We dienden de verplaatsing naar Koekelare aan te gaan met een zeer gehavende ploeg. Twee spelers dienden te worden gemist door familiale omstandigheden, een speler herstelt van een gebroken arm, en een vierde speler diende eveneens door omstandigheden thuis te blijven. Zes spelertjes dus uit de vaste kern van de U11, waarvan er eentje net terug kwam uit ziekte, aangevuld met 4 jongens uit de U10 (Yitze, Milan S., Bavo en Ruben).
Al slechts na twee minuten waren we op achtervolgen aangewezen, toen Koekelare voor de eerste keer onze netten vond. De jonge doelman stond erbij en keek ernaar. Het was duidelijk dat we onze start hadden gemist. In de achtste minuut kon Jesse ons terug op gelijke hoogte brengen, 1-1.Maar, het noodlot sloeg toe en nog geen minuut later hielpen we Koekelare een beetje door een own-goal. Geen verwijten naar de betrokken spelers. Dergelijke dingen gebeuren nu eenmaal. Nog voor de rust kon Yitze ons terug boven water brengen; hij plaatste de 2-2 netjes tussen de palen na een assist van Jesse. Dit was dan ook de ruststand.
In de tweede helft waren we goed gestart en konden we zelfs uitlopen tot een 2-4 voorsprong. Milan S. was mooi bij de pinken na een hoekschop en Yitze kon opnieuw, na de bal te ontvangen van Jesse, een doelpunt scoren. We waren in de laatste 5 minuten van de wedstrijd. Het geluk stond deze keer zeker niet aan onze zijde, want in die laatste vijf minuten, gaven we nog de wedstrijd uit handen en moesten we ons neerleggen bij een gelijkspel. Ook bedankt aan de scheidsrechter om net na het laatste doelpunt, vroegtijdig af te fluiten.
Ik heb in deze wedstrijd toch enkele werkpunten gezien waar we dringend een inspanning moeten voor doen. Acties met en zonder bal zouden veel sneller moeten gebeuren. Ook de passing is niet altijd even nauwkeurig en nog te veel wordt een te zachte pass gegeven. Positie houden komt vast en zeker op de eerstvolgende trainingen aan bod. Aan de jongens die we in versterking kregen zijn we een grote dank verschuldigd, want zij waren toch wel een meerwaarde binnen de ploeg. We kunnen hier enkel onze lessen uit trekken. Crisisberaad zal het niet worden op de training, maar er zal toch even overleg worden geleegd met de spelers, want de volgende wedstrijden zijn heus niet van de minste. Even allemaal terug de moed oppikken, de nodige motivatie verzamelen en er vanaf de volgende wedstrijd reeds staan als ploeg vanaf de eerste seconde.
TEAM= Together Everyone Achieves More (Samen bereikt iedereen meer)
Scoorden voor Sp Keiem:
1-1 Jesse (8) 2-2 Yitze (21) assist van Jesse 2-3 Milan S. (42) hoekschop 2-4 Yitze (45) assist Jesse
Een wedstrijd waarvan we eigenlijk al op voorhand wisten dat we deze met winstcijfers gingen afronden. De heenmatch werd met 1-9 gewonnen, dus was dit eigenlijk een ideale wedstrijd om weer eens wat posities uit te proberen. Maar, ziekte van een van onze spelers strooide wat roet in het eten, zodat er maar weinig marge was en we noodgedwongen een beetje onze standaardopstelling dienden toe te passen. De algemene commentaar over deze wedstrijd of wat we hebben kunnen opvangen in de wandelgangen kan ik alleen maar bevestigen. We hebben de wedstrijd gewonnen, maar niet op een manier zoals ik deze voor ogen had. Acties aan de bal verliepen te traag, combinaties met twee of drie kwamen er in de eerste speelhelft bijna nooit uit, enkele onnodige soloacties, posities werden niet voldoende gehouden, verdedigende taak werd maar al te dikwijls vergeten kortom: er is terug werk aan de winkel. Of, vragen wij misschien soms iets te veel van onze jongens? Dat het niet een van onze beste wedstrijden was, ongetwijfeld! Maar soms heeft de tegenstander hier ook iets mee te maken. Een ding is zeker, onze U11 kunnen een aardig stukje voetballen, maar hebben het soms al eens moeilijk om dit op het veld te plaatsen.
In de eerste helft zijn we toch kunnen uitlopen tot een 3-0 ruststand. Na 9 min. ploerten op een glibberig speelveld plaatste Louis, op aangeven van Ricardo, de bal netjes tegen de netten. Ik heb het al eens eerder vermeld, maar onze doelschoptactiek begint vruchten af te werpen. In de 14de minuut maakte nogmaals Louis hier gebruik van om te scoren na een hoekschop, die netjes getrapt werd door Dylan. Nog geen minuut later wist onze linkerflank terug de bal tegen de netten te plaatsen en legde bij dezen de ruststand vast.
In de tweede helft heb ik iets zeer merkwaardig, maar niet van het minste belang opgemerkt. Doordat de gevaarlijkste tegenacties op onze rechterflank kwamen, werd Louis naar deze positie verwezen en kwam zo voor zijn broer, Victor, te staan. Heel merkwaardig, maar mogelijks door deze positiewijziging is onze tweeling niet meer zo gevaarlijk geweest voor de tegenstander. Toch iets om in het vervolg rekening mee te houden. Dit ter zijde verdienen al onze spelers te worden vermeld, zeker omdat iedereen binnen zijn kunnen met hoge inzet aan het voetballen is. Bewijs daarvan is ook onze Jesse, die voor de tweede week op rij de spits mag bemannen, en met resultaat. Na drie minuten in de tweede helft lost de doelman van Zandvoorde zijn bal na een schot en is Jesse goed gevolgd om de bal binnen te leggen. Voorlopige stand: 4-0. Dan komen er 13 lange minuten van ups & downs waarbij we wel probeerden, maar niet aan scoren toe kwamen. Mogelijks een beetje door de redenen die ik eerder heb vermeld. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd kregen we dan weer een ander verhaal met als opener de assist van Louis op Jesse in de 41ste minuut. We waren duidelijk beter aanwezig nu in de zone van de waarheid. Aiden en Jesse moeten zo zelfs een doelpunt met elkaar delen. Beiden liepen in na een voorzet van Louis, maar wie van de twee nu de bal binnentrapte, is voor mij onduidelijk. Dus, geven we ze alle twee optie op dit doelpunt. En dat ook een van onze doelmannen, die als laatste man stond opgesteld, graag zijn doelpuntje meepikt, dat wisten we al. Dylan legde in de allerlaatste minuut de 7-0 eindstand vast.
Nog een dikke proficiat aan de spelers. Ook bedankt aan de ouders die telkenmale op post zijn om onze ploeg te steunen.
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Louis (9) assist Ricardo 2-0 Louis (14) hoekschop 3-0 Louis (15) 4-0 Jesse (28) 5-0 Jesse (41) assist Louis 6-0 Aiden/Jesse (48) assist Louis 7-0 Dylan
Eerste wedstrijd van de terugronde, dus wisten we eigenlijk al een beetje wat ons te wachten stond. Tamelijk zelfverzekerd konden we de verplaatsing naar Oudenburg tegemoet gaan. Misschien wel eens nuttig om enkele niet-vertrouwde posities aan onze spelers toe te vertrouwen. De komende wedstrijden zal er nog meer van dat worden uitgeprobeerd, allemaal in het kader van de Jeugdcup Het Nieuwsblad. Ik steek het niet onder stoelen of banken dat ik daar met een zeer sterke ploeg wil aan deelnemen.
De wedstrijd dan! Eerlijkheidshalve moeten we vermelden dat veel spelers van WS Oudenburg eigenlijk een jaar jonger zijn dan ons team. Velen zijn qua leeftijd nog U10. Dus, hebben ze het er al bij al in de eerste helft nog redelijk van af gebracht. Het duurde toch slechts een zevental minuten vooraleer Louis de openingstreffer kan laten optekenen. Dan werd er langs beide kanten een aardig stukje gevoetbald, maar wel heel duidelijk dat Keiem de sterkere ploeg was. Enkele missers en vijftien minuten later, bediende Victor zijn broer Louis van een mooie assist en de 0-2 was een feit. Slechts twee minuten later kon Louis nog een afvallende bal van een hoekschop verzilveren in de 0-3. Dit was meteen ook de tussenstand bij half wedstrijd.
In de rust werd er vooral gehamerd op combinatievoetbal. Dit leek een ideale gelegenheid om ons kunnen nog eens te demonstreren aan de talrijke supporters die waren meegereisd. En baat het niet, dan schaadt het ook niet. Maar, als trainer bleef ik nog steeds hongerig naar die combinaties met twee of drie spelers.
In de tweede helft was het al zeer snel duidelijk dat onze jongens het nog niet hebben verleerd. Oef! Wat bij de seizoenstart als fantastisch voetbal werd uitgeroepen, zagen we hier na een veel te lange afwezigheid terug. Combinaties langs alle kanten tussen verdedigers, middenvelder, flanken en spits, eindelijk terug voetbal volgens het boekje. En wat hebben we dan allemaal niet gezien? Als ik het mij goed herinner, is Oudenburg nog slechts een tweetal keer op onze helft geweest. Onze doelman en laatste man, stonden er jammer genoeg een beetje werkloos bij. De interceptie van haast elke doeltrap van Oudenburg werd verzekerd door onze twee Jensen (Jens J. en Jens V.). Jens V. is in elk geval goed bij de les geweest als de training over het wisselen van posities werd gegeven, flankverdediger werd hier dan ook enkele keren flankaanvaller. De doelpunten stapelden zich dan ook aan een hoog tempo op: 0-4 Jens J., 0-5 Jesse, 0-6 Louis na een assist van Jesse en 0-7 Ricardo, weer na een assist van Jesse. Dat onze Jesse al aardig uit de voeten kon op zijn rechterflank, wist iedereen. Maar dat hij ook nog een vinnige en gevaarlijke spits is, dat hadden er nog niet veel ontdekt.Deze partij werd beëindigd met een 0-7 eindstand. Alleszins een dikke proficiat aan de spelers en een meer dan grote dankuwel aan de talrijke ouders die onze ploeg aanmoedigden. Volgende afspraak is de thuismatch tegen UN Zandvoorde.
