Heenwedstrijd: Sp Keiem KSC Beernem (1-3) op 23 November 2011
Terugwedstrijd KSC Beernem Sp Keiem (4-4) op 30 November 2011
Een thriller in twee bedrijven
Een laat aanvangsuur (18u45) en een dikke mist over het veld van Sp Keiem. We hadden er lang naar uitgekeken en eindelijk was het zover. Na een iets teleurstellende weerstand in de reguliere competitie, kregen we dan eindelijk eens een ploeg van formaat over de vloer. De typische sfeer voor een bekerwedstrijd was aanwezig, net als een gezonde portie stress, zowel bij de spelers als bij de trainer. Al heel snel was het duidelijk dat Beernem de betere ploeg op het veld was. De passes waren net hard genoeg en kwamen ook bijna altijd mooi in de voetjes terecht. Het moet gezegd, een stevige ploeg. Onze U11 weerden zich zoveel als mogelijk, maar konden niet veel weerwerk bieden tegen de efficiëntie van de bezoekers. Na zeven minuten wedstrijd dienden we reeds de achtervolging in te zetten na de openingstreffer van Beernem. Een sprankeltje hoop werd ons gebracht door Jens J., die de 1-1 achter zijn naam liet optekenen. Dit was dan ook de ruststand van deze partij. In feite nog niets verloren en maar hopen dat we in de tweede helft de druk konden weerstaan. Maar nog maar goed en wel positie genomen op het veld, en Beernem bracht zich terug op voorsprong. We schrijven de 1-2 in de 26ste minuut van de wedstrijd. In de tweede helft kwamen we er echt niet meer uit. De opbouw van achteruit lukte niet, de aanvallen stootten telkens op twee uiterst sterke backs en de moed zakte wat in de schoenen. Zeker toen Beernem de 1-3 scoorde en er nog slechts negen minuten wedstrijd restte. Dit waren we natuurlijk niet gewoon. De stand bleef verder ongewijzigd en duidelijk teleurgesteld verlieten onze U11 het veld.
Een week later en met verse moed maakten we de verplaatsing naar het verre Beernem. Er was nog niets verloren, maar een klein mirakel zou aardig zijn meegenomen. Misschien hielp het dat de trainer die dag wat dichter bij de hemelpoorten was gaan vertoeven (insiders zullen dit wel begrijpen). Bloednerveus en misschien wel een tikkeltje op weerwraak gericht werd de aftrap gegeven door onze U11. Onmiddellijk kon je merken dat we een andere ploeg waren dan de week ervoor. Duels werden gewonnen, aanvallen werden gestopt en wij konden zeer hoog druk plaatsen. Resultaat na acht minuten wedstrijd: 0-1 door onze Victor die de rechtervleugel voor zijn rekening nam. Nu, we wisten wel allemaal dat het niet eenvoudig zou worden, maar nu was Keiem duidelijk de meest gedreven ploeg op het veld. Natuurlijk, hoe meer je aanvalt hoe gevaarlijker de counters zijn. Zo dienden we de 1-1 toe te laten. Maar geen erg, we deden evenzeer verder. Iets na een kwartier in de wedstrijd scoorde Louis de 1-2, na aangeven van Jens J. Met deze score konden we naar de kleedkamer trekken voor een welverdiende adempauze. Dat kleine mirakel? Zou het dan toch gebeuren? De tweede helft, die voor ons soms nogal eens moeilijk te verteren is, werd aangevat. Enkele plaatswissels werden doorgevoerd, in de hoop dat we met een snel aanvallend spel de voorsprong konden vergroten. Natuurlijk dat Beernem niet zomaar over zich zou laten lopen. In de 29ste minuut kwamen ze op gelijke hoogte en slechts een minuut later op voorsprong (3-2). Jammer. Blijkbaar hadden de paars-witte jongens geen zin om zich daarbij neer te leggen, want wat we dan allemaal hebben gezien op het veld, sprak tot ieders verbeelding. Ik heb nog maar zelden een jeugdploeg zien voetballen met een dergelijke drijfveer. Zouden de aanmoedigingen van de meegereisde ouders hier voor iets tussen zitten. Ik twijfel er geen moment aan. Drie minuten hebben ze in Beernem kunnen genieten van hun voorsprong en dan vond Jesse het welletjes. Hij trapte de gelijkmaker (3-3) tegen de netten. Alles was nog mogelijk. We hebben onze U11 nog straffere zaken zien doen in 17 minuten. Beernem weerde zich als een duiveltje in een wijwatervat, wij natuurlijk ook. We gingen de laatste 10 minuten van de wedstrijd in. De trainer vond dat het moment van alles of niets was aangebroken en de derde verdediger werd naar voor geschoven. Misschien een iets onorthodoxe opstelling voor een U11, maar heeft er ooit al iemand gehoord van een 1-2-4-1? Niet zonder risico natuurlijk, maar wat hadden we te verliezen? En zoals het een vast gegeven zou zijn, dienden we opnieuw Beernem op voorsprong te laten komen. Een own-goal van een van onze spelers plaatste de 4-3 op het bord. We kunnen het de betrokken speler zeker niet kwalijk nemen. Dat gebeurt zelfs bij de wereldtop. De minuten tikten weg en zelfs het mooie doelpunt van Dylan, die ons terug op gelijke hoogte bracht, kon niets meer veranderen aan de situatie. Ze zijn er allemaal voor 200% voor gegaan. Daarom ook de begrijpelijke teleurstelling bij affluiten van de wedstrijd.
We dienden de Jeugdcup 2012 te verlaten, maar we hebben het zeker niet zonder slag of stoot gedaan. Als je het mij vraagt, dan wil ik elke week tekenen voor dergelijke wedstrijden. De meerwaarde voor onze spelers zou beduidend hoger zijn, dan elke week torenhoge winstcijfers zoals in de competitie. Ik ben ervan overtuigd dat we met opgeheven hoofd mogen terugkijken naar deze beker en dat we heel wat zullen hebben geleerd. Dat is trouwens ook de bedoeling achter de inschrijving voor bekercompetities. Een snelle terugblik op beide wedstrijden bevestigd mijn eigenste levensmotto: niets is onmogelijk voor hen die willen. Ik denk dat ik overal met volle borst vooruit onze jongens mag voorstellen als: dit zijn DE U11 van Sp Keiem. Een dikke proficiat aan de jongens voor hun ontembare inzet en een hartelijk dank u wel aan de ouders die steevast de ploeg een hart onder de riem steken.
We wisten al op voorhand dat dit een wedstrijd zou worden met een minimale tegenstand. In dergelijke wedstrijden is het dan ook moeilijk om mooi voetbal te brengen. Niettegenstaande hebben we toch mooie acties gezien van onze U11-spelers. Laat ons dan ook eerlijk zijn en deze wedstrijd als een doorgedreven training beschouwen, met tegenstanders.
De openingstreffer werd al in de tweede minuut binnengetrapt door Louis, die de bal werd toegespeeld door Jesse en Ricardo. Een zeer duidelijk voorbeeld van combinatievoetbal. In vorige wedstrijden is al gebleken dat we zeer sterk zijn in balrecuperatie op het middenveld. Een dergelijka actie lag dan ook aan de basis van de 2-0. Jens J. onderschepte de bal van de doelman van Eernegem en bediende onmiddellijk Ricardo, die in de zevende minuut het tweede doelpunt achter zijn naam liet optekenen. Slechts drie minuten later, opnieuw een prachtige combinatie tussen Ricardo en Louis. De 3-0 was een feit. Dat louis niet enkel aan het doel te vinden is, bewijst het volgende doelpunt. Jens. J. kreeg een mooie kans na een voorzet van Louis en liet deze dan ook niet onbenut. In de enkele keren dat Eernegem echt gevaarlijk kon zijn, was het dan vooral bij inworpen op onze speelhelft en hoekschoppen, waar we eigenlijk maar matig uitkwamen. Natuurlijk dat bij dergelijke fazen veel volk van Eernegem op onze helft stond en we dan eigenlijk eenvoudig op de counter acties konden maken. Jens V., die zeker tot een van onze snelle jongens behoort, kon hier gebruik van maken om de 5-0 ruststand vast te leggen.
De tweede helft was dan ook volledig overbodig, maar misschien dan wel een gelegenheid om eens wat spelers op een minder vertrouwde plaats te laten post vatten. Zo werd Ricardo eens als laatste man gepositioneerd en Gordon mocht een plaats naar voor schuiven als centrale middenvelder. Louis heeft maar liefst vier keer de bal tegen de netten geplaatst in deze tweede helft. Een van deze doelpunten kwam tot stand nadat Jesse de bal over de doelman had gestift om Louis te bereiken. Ook Gordon liet de kans niet liggen om onze linksvoor te bedienen. Met doelpunten maken alleen win je natuurlijk geen wedstrijden. Onze verdediging mag er ook best zijn. Zowel onze links- als rechts-back verdienen een pluim. Steevast zorgden ze voor een geschikte tussenkomst en een vervolg aan hun interceptie, door de twee vleugels aan te spelen. Voetbal uit het boekje dus. Vier minuten voor affluiten kon Eernegem dan toch de eerredder scoren en het mag gezegd, het was een mooi doelpunt.
Proficiat aan de spelers om toch mooi voetbal te brengen in een wedstrijd die daar niet echt aanleiding toe geeft en voor jullie inzet.
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Louis (2) assist Ricardo/Jesse 2-0 Ricardo (7) assist Jens J. 3-0 Louis (10) assist Ricardo 4-0 Jens J. (12) assist Louis 5-0 Jens V. (18) 6-0 Louis (27) 7-0 Louis (32) assist Jesse 8-0 Louis (39) assist Gordon 9-1 Louis (45)
Deze ongebruikelijke wedstrijd van de reguliere competitie in het midden van de week zal waarschijnlijk wel nog een tijdje in onze gedachten blijven hangen. Wat we afgelopen woensdag van onze U11 hebben gezien, was wat waar we al weken naar hunkerden. Was het nu het late uur van de aftrap, of was het werkelijk de zin om revanche te nemen tegen Zerkegem? In elk geval hebben we een van de mooiste wedstrijden van dit seizoen gezien. Misschien even herhalen wat vooraf ging. In de heenwedstrijd was de ruststand 2-0 in het voordeel van Zerkegem. In 15 min. van de tweede helft werd dit omgebogen naar een 2-3 voorsprong, maar we gaven dan toch nog de wedstrijd uit handen en dienden genoegen te nemen met 4-3. Woensdag wisten we dus dat we een waardige concurrent op bezoek hadden. Iets later dan gepland en in een dikke mist werd de aftrap genomen. De paars-witte jongens hadden er zin in.
Vanaf de aftrap was het duidelijk dat we ons voetbalspel oplegden aan de bezoekers. Er werd mooi hoog druk uitgeoefend, de pas ingestudeerde zoneverdediging wierp nu reeds zijn vruchten af en de combinaties kwamen tevoorschijn. Het mag extra worden vemeld dat onze verdediging voortreffelijk werk leverde. Na zes minuten een eerste kans via een hoekschop en ja hoor, Louis plaatste de bal netjes in het kader. Enkele luttele minuten later kon deze laatste Ricardo aanspelen, die de 2-0 binnentrapte. Halfweg de eerste helft werden enkele posities gewisseld en was het opnieuw even zoeken, maar we hielden de druk op de ketel. Een paar keer was er reëel doelgevaar na enkele al dan niet betwistbare vrije trappen. Doordat we redelijk hoog druk plaatsten dienden we een enkele keer een stevig duel aan te gaan en dat was duidelijk niet naar de zin van de bezoekers, maar wij hebben nu eenmaal stevige jongens in onze verdediging staan. Ruststand 2-0 en we konden de kleedkamer in voor de bespreking van de posities in de tweede helft.
Mij dunkt dat we een ideale opstelling hebben gevonden. Spijtig dat we dan al eens een van onze spelers voor een tijdje aan de zijlijn moeten laten staan, maar het spel is nu eenmaal 8 tegen 8. Al heel snel in de tweede helft een mooi afstandsschot van Jens J. en we konden al spreken van een veilige marge om de wedstrijd tot een goed einde te brengen, 3-0. Misschien hadden het er velen niet gezien, anderen zouden eraan hebben getwijfeld, maar ik ben er zeker van dat we een spits met toekomst hebben gevonden. Onze Ricardo doet het al voortreffelijk op positie 9 en nu bloeit Jesse wedstrijd na wedstrijd open in de punt van onze ploeg. Na een assist van Louis scoorde hij dan ook de 4-0. Vijf minuten later, 5-0 dankzij Jens. Het laatste doelpunt was werkelijk de kers op de taart. Combinerend baanden ze zich een weg door de Zerkegemse verdediging en op aangeven van Victor en Jesse, kon Louis de eindstand vastleggen, 6-0. Van een revanche gesproken.
Het is duidelijk dat onze jongens talent hebben en dat hard en gericht trainen zijn vruchten afwerpt. Wanneer het in het hoofd van onze spelers OK zit, dan blijken we toch wel een zeer sterke ploeg te zijn. Een ploeg die wat getergd wordt door ups & downs, maar die er dan soms wel staat als een blok graniet. Het zou jammer zijn om dit blok graniet te verkappen. Graag zou ik volgend jaar hetzelfde blok aan het werk zien in het echte competitievoetbal. IEDEREEN van de ploeg heeft zijn taak en ALLE taken zijn even belangrijk. En dat daar nooit iemand anders over denkt! Waren er dan minpunten? Jazeker, we hebben nog een lange weg af te leggen. Onze hoekschoppen kunnen nog beter, net als onze spelhervattingen en er mag ook nog wat aan onze teamtactics worden gewerkt. Maar, laat ons vooral niet vergeten dat we hier over U11 bezig zijn en dat ze zich nog moeten amuseren ook. Ik denk, met dergelijke resultaten, dat het aan amusement niet zal ontbreken.
Een dikke proficiat aan de spelers en volhouden is de boodschap. Ik las ooit in de vakliteratuur het volgende statement: Hoe beter je kunt voetballen, hoe liever je het doet. En hoe liever je het doet, des te beter zal je voetballen. Even om over na te denken
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Louis (6) hoekschop 2-0 Ricardo (10) assist Louis 3-0 Jens J. (28) 4-0 Jesse (34) assist Louis 5-0 Jens (39) 6-0 Louis (41) assist van Victor en Jesse (combinatie)
Een wedstrijd om zo snel mogelijk te vergeten. We dienden de verplaatsing naar Koekelare aan te gaan met een zeer gehavende ploeg. Twee spelers dienden te worden gemist door familiale omstandigheden, een speler herstelt van een gebroken arm, en een vierde speler diende eveneens door omstandigheden thuis te blijven. Zes spelertjes dus uit de vaste kern van de U11, waarvan er eentje net terug kwam uit ziekte, aangevuld met 4 jongens uit de U10 (Yitze, Milan S., Bavo en Ruben).
Al slechts na twee minuten waren we op achtervolgen aangewezen, toen Koekelare voor de eerste keer onze netten vond. De jonge doelman stond erbij en keek ernaar. Het was duidelijk dat we onze start hadden gemist. In de achtste minuut kon Jesse ons terug op gelijke hoogte brengen, 1-1.Maar, het noodlot sloeg toe en nog geen minuut later hielpen we Koekelare een beetje door een own-goal. Geen verwijten naar de betrokken spelers. Dergelijke dingen gebeuren nu eenmaal. Nog voor de rust kon Yitze ons terug boven water brengen; hij plaatste de 2-2 netjes tussen de palen na een assist van Jesse. Dit was dan ook de ruststand.
In de tweede helft waren we goed gestart en konden we zelfs uitlopen tot een 2-4 voorsprong. Milan S. was mooi bij de pinken na een hoekschop en Yitze kon opnieuw, na de bal te ontvangen van Jesse, een doelpunt scoren. We waren in de laatste 5 minuten van de wedstrijd. Het geluk stond deze keer zeker niet aan onze zijde, want in die laatste vijf minuten, gaven we nog de wedstrijd uit handen en moesten we ons neerleggen bij een gelijkspel. Ook bedankt aan de scheidsrechter om net na het laatste doelpunt, vroegtijdig af te fluiten.
Ik heb in deze wedstrijd toch enkele werkpunten gezien waar we dringend een inspanning moeten voor doen. Acties met en zonder bal zouden veel sneller moeten gebeuren. Ook de passing is niet altijd even nauwkeurig en nog te veel wordt een te zachte pass gegeven. Positie houden komt vast en zeker op de eerstvolgende trainingen aan bod. Aan de jongens die we in versterking kregen zijn we een grote dank verschuldigd, want zij waren toch wel een meerwaarde binnen de ploeg. We kunnen hier enkel onze lessen uit trekken. Crisisberaad zal het niet worden op de training, maar er zal toch even overleg worden geleegd met de spelers, want de volgende wedstrijden zijn heus niet van de minste. Even allemaal terug de moed oppikken, de nodige motivatie verzamelen en er vanaf de volgende wedstrijd reeds staan als ploeg vanaf de eerste seconde.
TEAM= Together Everyone Achieves More (Samen bereikt iedereen meer)
Scoorden voor Sp Keiem:
1-1 Jesse (8) 2-2 Yitze (21) assist van Jesse 2-3 Milan S. (42) hoekschop 2-4 Yitze (45) assist Jesse
Een wedstrijd waarvan we eigenlijk al op voorhand wisten dat we deze met winstcijfers gingen afronden. De heenmatch werd met 1-9 gewonnen, dus was dit eigenlijk een ideale wedstrijd om weer eens wat posities uit te proberen. Maar, ziekte van een van onze spelers strooide wat roet in het eten, zodat er maar weinig marge was en we noodgedwongen een beetje onze standaardopstelling dienden toe te passen. De algemene commentaar over deze wedstrijd of wat we hebben kunnen opvangen in de wandelgangen kan ik alleen maar bevestigen. We hebben de wedstrijd gewonnen, maar niet op een manier zoals ik deze voor ogen had. Acties aan de bal verliepen te traag, combinaties met twee of drie kwamen er in de eerste speelhelft bijna nooit uit, enkele onnodige soloacties, posities werden niet voldoende gehouden, verdedigende taak werd maar al te dikwijls vergeten kortom: er is terug werk aan de winkel. Of, vragen wij misschien soms iets te veel van onze jongens? Dat het niet een van onze beste wedstrijden was, ongetwijfeld! Maar soms heeft de tegenstander hier ook iets mee te maken. Een ding is zeker, onze U11 kunnen een aardig stukje voetballen, maar hebben het soms al eens moeilijk om dit op het veld te plaatsen.
In de eerste helft zijn we toch kunnen uitlopen tot een 3-0 ruststand. Na 9 min. ploerten op een glibberig speelveld plaatste Louis, op aangeven van Ricardo, de bal netjes tegen de netten. Ik heb het al eens eerder vermeld, maar onze doelschoptactiek begint vruchten af te werpen. In de 14de minuut maakte nogmaals Louis hier gebruik van om te scoren na een hoekschop, die netjes getrapt werd door Dylan. Nog geen minuut later wist onze linkerflank terug de bal tegen de netten te plaatsen en legde bij dezen de ruststand vast.
In de tweede helft heb ik iets zeer merkwaardig, maar niet van het minste belang opgemerkt. Doordat de gevaarlijkste tegenacties op onze rechterflank kwamen, werd Louis naar deze positie verwezen en kwam zo voor zijn broer, Victor, te staan. Heel merkwaardig, maar mogelijks door deze positiewijziging is onze tweeling niet meer zo gevaarlijk geweest voor de tegenstander. Toch iets om in het vervolg rekening mee te houden. Dit ter zijde verdienen al onze spelers te worden vermeld, zeker omdat iedereen binnen zijn kunnen met hoge inzet aan het voetballen is. Bewijs daarvan is ook onze Jesse, die voor de tweede week op rij de spits mag bemannen, en met resultaat. Na drie minuten in de tweede helft lost de doelman van Zandvoorde zijn bal na een schot en is Jesse goed gevolgd om de bal binnen te leggen. Voorlopige stand: 4-0. Dan komen er 13 lange minuten van ups & downs waarbij we wel probeerden, maar niet aan scoren toe kwamen. Mogelijks een beetje door de redenen die ik eerder heb vermeld. In de laatste 10 minuten van de wedstrijd kregen we dan weer een ander verhaal met als opener de assist van Louis op Jesse in de 41ste minuut. We waren duidelijk beter aanwezig nu in de zone van de waarheid. Aiden en Jesse moeten zo zelfs een doelpunt met elkaar delen. Beiden liepen in na een voorzet van Louis, maar wie van de twee nu de bal binnentrapte, is voor mij onduidelijk. Dus, geven we ze alle twee optie op dit doelpunt. En dat ook een van onze doelmannen, die als laatste man stond opgesteld, graag zijn doelpuntje meepikt, dat wisten we al. Dylan legde in de allerlaatste minuut de 7-0 eindstand vast.
Nog een dikke proficiat aan de spelers. Ook bedankt aan de ouders die telkenmale op post zijn om onze ploeg te steunen.
Scoorden voor Sp Keiem:
1-0 Louis (9) assist Ricardo 2-0 Louis (14) hoekschop 3-0 Louis (15) 4-0 Jesse (28) 5-0 Jesse (41) assist Louis 6-0 Aiden/Jesse (48) assist Louis 7-0 Dylan
Eerste wedstrijd van de terugronde, dus wisten we eigenlijk al een beetje wat ons te wachten stond. Tamelijk zelfverzekerd konden we de verplaatsing naar Oudenburg tegemoet gaan. Misschien wel eens nuttig om enkele niet-vertrouwde posities aan onze spelers toe te vertrouwen. De komende wedstrijden zal er nog meer van dat worden uitgeprobeerd, allemaal in het kader van de Jeugdcup Het Nieuwsblad. Ik steek het niet onder stoelen of banken dat ik daar met een zeer sterke ploeg wil aan deelnemen.
De wedstrijd dan! Eerlijkheidshalve moeten we vermelden dat veel spelers van WS Oudenburg eigenlijk een jaar jonger zijn dan ons team. Velen zijn qua leeftijd nog U10. Dus, hebben ze het er al bij al in de eerste helft nog redelijk van af gebracht. Het duurde toch slechts een zevental minuten vooraleer Louis de openingstreffer kan laten optekenen. Dan werd er langs beide kanten een aardig stukje gevoetbald, maar wel heel duidelijk dat Keiem de sterkere ploeg was. Enkele missers en vijftien minuten later, bediende Victor zijn broer Louis van een mooie assist en de 0-2 was een feit. Slechts twee minuten later kon Louis nog een afvallende bal van een hoekschop verzilveren in de 0-3. Dit was meteen ook de tussenstand bij half wedstrijd.
In de rust werd er vooral gehamerd op combinatievoetbal. Dit leek een ideale gelegenheid om ons kunnen nog eens te demonstreren aan de talrijke supporters die waren meegereisd. En baat het niet, dan schaadt het ook niet. Maar, als trainer bleef ik nog steeds hongerig naar die combinaties met twee of drie spelers.
In de tweede helft was het al zeer snel duidelijk dat onze jongens het nog niet hebben verleerd. Oef! Wat bij de seizoenstart als fantastisch voetbal werd uitgeroepen, zagen we hier na een veel te lange afwezigheid terug. Combinaties langs alle kanten tussen verdedigers, middenvelder, flanken en spits, eindelijk terug voetbal volgens het boekje. En wat hebben we dan allemaal niet gezien? Als ik het mij goed herinner, is Oudenburg nog slechts een tweetal keer op onze helft geweest. Onze doelman en laatste man, stonden er jammer genoeg een beetje werkloos bij. De interceptie van haast elke doeltrap van Oudenburg werd verzekerd door onze twee Jensen (Jens J. en Jens V.). Jens V. is in elk geval goed bij de les geweest als de training over het wisselen van posities werd gegeven, flankverdediger werd hier dan ook enkele keren flankaanvaller. De doelpunten stapelden zich dan ook aan een hoog tempo op: 0-4 Jens J., 0-5 Jesse, 0-6 Louis na een assist van Jesse en 0-7 Ricardo, weer na een assist van Jesse. Dat onze Jesse al aardig uit de voeten kon op zijn rechterflank, wist iedereen. Maar dat hij ook nog een vinnige en gevaarlijke spits is, dat hadden er nog niet veel ontdekt.Deze partij werd beëindigd met een 0-7 eindstand. Alleszins een dikke proficiat aan de spelers en een meer dan grote dankuwel aan de talrijke ouders die onze ploeg aanmoedigden. Volgende afspraak is de thuismatch tegen UN Zandvoorde.
Spelers:1. Dylan, 2. Victor, 4. Gordon, 5. Sasha, 7. Jesse, 9. Aiden, 10. Ricardo, 11. Louis R1. Jens V., R2. Jen J.
We wisten op voorhand dat Kortemark een moeilijke tegenstander zou zijn en dit werd dan ook bevestigd in deze wedstrijd. Hoewel! Was het door de kou, was het door het vroege speeluur? Blijkbaar stond niet iedereen fris in het hoofd aan de aftrap. Reeds na 5 minuten plaatste de thuisploeg de 1-0 tegen de netten. We waren verwittigd. Niettegenstaande onze achterstand, bleven we wel redelijk voetballen. Ik merkte twee mooie acties op aan het doel van Kortemark, maar ze konden niet worden verzilverd. Als gevolg van een hoekschop, kon Louis ons op 1-1 gelijk brengen. Maar, we dienden onze meerdere te erkennen in deze partij. Kortemark kon de rust ingaan met een 2-1 voorsprong.
Het is blijkbaar een beetje een kwaaltje van onze ploeg, maar de tweede helft kwamen we er niet meer aan te pas. De tegendoelpunten stapelden zich op en Kortemark kon uitlopen tot 5-1. De verdediging werd al te vlot voorbij gelopen en soms staken we zelfs de tegenpartij een handje toe door een spelhervatting centraal op het veld te geven. In de laatste minuut kon Jens V. nog de bal tegen de netten plaatsen, na een assist van Louis. Maar dat was dan ook ons enige en laatste wapenfeit in de tweede helft.
Wat mij vooral is opgevallen in deze partij en ook in de vorige wedstrijden, is dat we ons mooi combinatievoetbal al enkele weken laten thuisliggen. Nochtans was dit ons sterke wapen in de eerste wedstrijden van dit seizoen. Ook het spelen op de posities was eerder teleurstellend. Van zodra we enkele doelpunten tegen krijgen, dan gaat de moraal van veel spelers veel te vlot omlaag en wordt het spel slordig en eigenlijk een beetje te egoïstisch gespeeld. Jammer! Laten we niet vergeten dat we het dit seizoen al hebben klaargespeeld om in 15 min. een 2-0 achterstand om te buigen naar een 3-2 voorsprong. De trainer kan hieruit zeer duidelijk zijn taakomschrijving voor de komende weken afleiden.
De heenronde van de eerste helft van het seizoen is nu volledig afgewerkt. Alle ploegen hebben elkaar ontmoet. Volgende week starten we aan de terugronde. De voorlopige balans: 15 op 21 (dus 5 keer winst en 2 keer verlies). Al bij al hebben we het er niet slecht vanaf gebracht, maar ik zie nog veel meer potentieel in onze U11. De komende weken zal er hard worden gewerkt om hier en daar te revancheren in de terugronde.
De voorlaatste tegenstander die we in deze eerste helft van het seizoen ontvingen, en toegegeven, we hadden er een beetje schrik voor. Veel wedstrijdverslagen of uitslagen uit de reeks vind je trouwens niet terug op het internet. Ik denk dat Sp Keiem op dit vlak toonaangevend is, met dank aan onze webmaster natuurlijk. Het is dan ook steeds moeilijk om de tegenstander in te schatten.
Vastberaden begonnen we aan de wedstrijd, in de zelfovertuiging dat we toch een aardig stukje kunnen voetballen. We waren wel zeker dat de tegenstand uitdrukkelijker aanwezig zou zijn en dat we dus vanaf de eerste seconde moesten voetballen zoals het hoort. En zoals het een exacte wetenschap zou zijn, merkten we al dadelijk dat we tegen een waardige ploeg stonden. Maar de U11 zou de U11 niet zijn, indien we niet ons eigen voetbalspel oplegden en de anderen in feite een beetje hebben belet om naam te maken in deze partij. Enkele maanden zijn we nu al aan het werken aan ons geheim wapen bij hoekschoppen. Tot voor deze wedstrijd slechts met weinig succes, maar er beloofde verandering in te komen. In de zesde minuut van de wedstrijd mochten we een hoekschop trappen en meteen raak. Na wat gesukkel voor doel, kon Dylan de openingstreffer tegen de netten plaatsen. 1-0 en de trend was gezet. In de elfde minuut demonstreerde onze Louis dan nog eens zijn kunnen om Ichtegem meteen op een veiliger achterstand te brengen. Toen Aiden dit slechts twee minuten later herhaalde na een assist van Jesse, konden we luxueus herademen en was er van stress geen sprake meer. Twee minuten voor halftijd kregen we werkelijk vleugels toen Louis de 4-0 tussenstand vastlegde. We konden opgelucht naar de kleedkamer.
Hoe mooi er in de eerste helft ook werd gevoetbald, zo matig waren we in de tweede helft. De mooie combinaties en de winst bij duels waren plotseling volledig zoek geraakt. Onze vleugels waren gekortwiekt, zodat we nu een beetje als legkippen op het veld liepen (nvdr. er waren tijdens de rust enkele kippen in de kleedkamer). Daardoor kon Ichtegem een paar keer zeer gevaarlijk zijn. De wedstrijd was zeker nog niet gewonnen, hoe graag we het ook hadden gehad.Over deze tweede helft valt ook weinig te vertellen, buiten het kleine incident met de scheidsrechter. Deze laatste begon plots enkele octaven hoger te zingen, na een pijnlijke botsing met de bal na een scheidsrechtersbal. Onze speler nam het begrip scheidrechtersbal misschien iets te letterlijk. Op sommige momenten dacht ik dat ik naar een tenniswedstrijd aan het kijken was. Ichtegem kon nog de eerredder scoren in de 45ste minuut. Eindstand: 4-1.
Volgende week belooft een zeer moeilijke en lastige partij te worden. We zullen zeker ons beste beentje voorzetten en niet alleen tijdens de wedstrijd, maar ook deze week op de trainingen. Dan sluiten we de heenronde van de eerste seizoenshelft af. De voorlopige balans ziet er zeker positief uit. Proficiat aan de spelers voor jullie prestatie en inzet, maar volgende week blijven de kippen vast en zeker uit de kleedkamer.
Het tamelijk late uur van aftrap moest ervoor zorgen dat onze spelers volledig fris en uitgeslapen op het veld verschenen. Een veld dat er trouwens perfect bij lag en qua afmetingen ideaal was om mooi open voetbal te spelen. De spelers van Keiem kregen de opdracht om van bij de aftrap onmiddellijk druk te plaatsen en ons eigen voetbalspel op te leggen. Eernegem kon in de eerste helft maar weinig gevaar betekenen voor de Keiemse verdediging. In een klokvast ritme trapten de paarswitte jongens de bal tegen de netten. Eernegem probeerde wel aan te vallen, maar telkens stootten ze op een efficiënte laatste lijn. Mogelijks lichtjes geërgerd werd al eens stevig in duel gegaan met de spelers van Keiem. Ruststand: 0-3.
De meegereisde supporters en ook de trainer bleven wel een beetje op hun honger zitten voor het mooie combinatievoetbal dat deze U11 in het begin van het seizoen al hebben gedemonstreerd. Na de rust zou er meer aandacht worden besteed aan onze speelwijze.
Dat een linkerflank met een potige rechtsvoetige speler redelijk gevaarlijk kan zijn, dat bewijst onze Louis week na week. Na twee doelpunten in de eerste helft, kon hij ook in de tweede helft nog drie keer de netten raken. Dat onze flanken gevaarlijk zijn voor de tegenstander, bewijst ook onze Jesse, die in deze partij twee doelpunten achter zijn naam liet optekenen. Deze laatste lag ook twee keer aan de basis van een treffer. Een van deze assists mag vast en zeker worden toegevoegd aan het voetbalhandboek. Kortom, de tweede helft hebben we iets mooier voetbal gezien, maar waren we vooral efficiënter. De eindstand van deze partij: 0-7.
De volgende weken wachten ons twee uitdagingen: Ichtegem en Kortemark. De komende weken wordt van onze jongens verwacht dat ze efficiënt zullen trainen en deze bagage meenemen naar de wedstrijden. De trainer heeft er alvast vertrouwen in. Proficiat aan de spelers die dit seizoen een mooi parcours aan het afleggen zijn.
Van bij de aftrap was het al meteen duidelijk dat dit een moeilijke partij ging worden voor Sp Keiem. Misschien waren we door de mindere tegenstanders uit de vorige wedstrijden een beetje te zeker van onszelf geworden. Een feit is zeker: in de eerste helft hebben we nauwelijks gevoetbald. Onze sterke positie 11 had ook weinig weerwerk deze keer, omdat hij telkens met twee tegenspelers moest duelleren. Het moet wel gezegd dat we voetballend de mindere ploeg waren. De logische score van 2-0 bij de rust was het gevolg hiervan.
Tijdens de rust hebben we alles eens mooi op een rijtje gezet en konden we aan onze inhaalrace beginnen. Drie minuten in de tweede helft: 2-1 na een mooi doelpunt van Jesse. Vier minuten later plaatst onze middenvelder en spelverdeler, Jens J., de bal tegen de netten. En weer slechts enkele minuutjes later kon Ricardo ons op voorsprong brengen na een mooie assist van Jesse. Tien minuten in de tweede helft en de score was omgebogen naar een 2-3 voor Sp Keiem. Dit inhaalmanoeuvre had ons wel energie gekost, maar we zijn toch blijven knokken tot op het einde. Een beetje onverwacht moeten we nog twee doelpunten van Zerkegem toelaten, waarvan een in de allerlaatste minuut. Eindstand: 4-3.
Wanneer we de eerste helft een beetje achterwege laten, kunnen we toch terugblikken op een mooie voetbalwedstrijd. Zerkegem heeft zeker verdiend gewonnen. Wij moeten daar als boodschap van onthouden dat we van bij de aftrap bij de zaak moeten zijn. Ook al was het resultaat in ons voordeel gebleven, dan nog zou ik teleurgesteld geweest zijn over onze eerste helft, omdat we op geen enkele manier ons kunnen hebben getoond. In de tweede helft van de wedstrijd hebben we dan onze typerende vechtlust boven gehaald. Daarom, toch een dikke proficiat aan de spelers en de terugmatch is op 19 Nov.
Voor deze derde wedstrijd van het seizoen, kon toch een enige vorm van stress worden ontdekt bij de trainer. In het verleden hadden deze spelers al meerdere keren tegenover elkaar gestaan en niet altijd verliep de wedstrijd in het voordeel van Sp Keiem. Toen Koekelare reeds in de eerste minuut de 0-1 liet optekenen, was deze spanning misschien gegrond. Misschien waren we nog niet helemaal met onze gedachten op het voetbal door de aangename nazomerzon die over het veld scheen. Al heel snel toonden onze U11 dat we ons niet zouden laten inpakken en dat we toch wel een stukje kunnen voetballen. Na een zeer mooie combinatie met 3 spelers scoorde Louis de gelijkmaker. Ons antwoord was klaar en duidelijk: Koekelare was nog niet klaar met ons. Maar waakzaamheid was geboden. Een slordigheidje in onze verdediging liet de bezoekers toe om een tweede keer op voorsprong te komen, 1-2 op het scorebord. Van een thriller gesproken. Victor, die plaats had gevat achter broer en teamgenoot Louis, had daar al onmiddellijk een antwoord voor klaar en stuurde zo Ricardo in de diepte. Onze kleine, vinnige spits plaatste de bal tegen de netten en scoorde de 2-2. Het vertrouwen wat teruggevonden liet hij zelfs nog de twee volgende doelpunten achter zijn naam noteren. Een eerste op aangeven van Jesse en de 4-2 na een flankbal van Louis. Dat deze laatste wel altijd ergens in de buurt is van het doel, kunnen we besluiten na zijn assist op Jesse, die de 5-2 ruststand vastlegde.
Tweede helft en we hadden er duidelijk zin in. Dat deze jonge spelers niet enkel oog hebben voor de bal, is duidelijk bewezen door het zesde doelpunt van Sp Keiem. Louis kwam in een 1-1 situatie terecht met de doelman en had het schitterend idee om de bal over hem te stiften. Wat een goal, wat een prachtig voetbal werd hier gedemonstreerd. De buit zou mooi worden verdeeld over de spelers uit onze voorste linies: Jesse trapte in de 31ste minuut nog de 7-2 binnen. Verder konden we nog enkele keren dreigen aan het Koekelaarse doel, maar de kansen konden niet worden benut.
Wie er scoort heeft eigenlijk niet zo veel belang. Elke voetballiefhebber weet dat dit altijd het gevolg is van een reeks acties die door de ploeg SAMEN op het veld worden gezet. Dit jaar blinkt deze ploeg uit in een zeer sterk collectief voetbalvermogen, waarbij elke positie naar behoren wordt benut en bespeeld. Hoe jong de spelers ook zijn, ze begrijpen al heel snel dat dit de betere manier van voetballen is en zullen dit niet gauw vergeten.
Proficiat aan de spelers en bedankt aan de ouders om telkens talrijk aanwezig te zijn.
Voor de eerste uitwedstrijd van het seizoen trokken we richting Zandvoorde. Benieuwd of we onze prestatie van de vorige wedstrijd konden bevestigen, werden we vergezeld van nogal wat ouders en familieleden van onze spelers. Alvast bedankt voor de aanmoedigingen en de steun aan onze U11. We hadden ook een speler die na een kort ziekteverlof voor het eerst dit jaar aantrad in een wedstrijd.
Toch met de nodige portie argwaan begonnen we aan de wedstrijd en al heel snel demonstreerden we ons kunnen toen Louis de 0-1 liet optekenen na een assist van Aiden. We waren dan slechts in de eerste minuut van de wedstrijd. Enkele minuten later, opnieuw een pracht van een doelpunt door Louis, die aan het solliciteren is voor topschutter van het jaar bij de preminiemen. Hij kon de bal maar liefst vanop links en met de linkervoet in de winkelhaak trappen. En omdat het anders te eenvoudig zou zijn, koos hij dan maar voor de winkelhaak aan de tweede paal. Proficiat jongen met dit prachtig doelpunt !!! we waren dan slechts vijf minuten in de wedstrijd. Zandvoorde had een speler die we in het oog moesten houden. Hij lag dan ook aan de basis van de 1-2. Drie doelpunten in de eerste acht minuten van de wedstrijd. Het beloofde iets te worden. In de eerste helft liepen we nog uit tot 1-4 na scoren van Louis en Ricardo. Deze laatste kon de bal mooi binnen trappen na het terugleggen van de bal vanuit de zone van de waarheid.
De tweede helft was een pure demonstratie van onze U11. Zandvoorde had hun meest gevaarlijke speler achteruit gehaald, waardoor we met iets meer inspiratie moesten voetballen, maar toch ook van wat doelgevaar gespaard bleven. Een maat voor niets in feite, want we konden de score laten oplopen tot een 1-9 eindstand. In de tweede helft scoorde Louis nog drie goals en onze kersverse Jens Joosens wist ook nog twee keer de netten te raken. Enkel prachtige tussenkomsten van onze doelman, die toch alert kon blijven, ook al heeft hij zich eigenlijk een beetje verveeld. Wat vooral opviel en dat is op dit niveau en op deze leeftijd toch wel een surplus, dat is de speelwijze van onze U11. Balletjes terugleggen, diepe passen naar de hoek, aanvallen via de flanken onze tegenstrevers hebben het er blijkbaar moeilijk mee. Ook de onderlinge coaching onder de spelers zonder dat er hardere woorden vallen is me opgevallen. Kortom, onze jongens zijn zeer goed bezig. Laat ons hopen dat dit vooral een leerrijk seizoen zal worden.
Na meer dan een maand voorbereidend trainen, dan eindelijk de eerste echte wedstrijd van het seizoen 2011-2012. Niet enkel de trainer, maar zeker en vast ook enkele ouders waren benieuwd naar wat de trainingen zouden hebben bijgebracht.
Van bij de aftrap al namen onze U11 het heft in handen en werd er veel op de helft van de tegenstander gevoetbald. Na slechts 8 minuten wedstrijd, kon Dylan (een van onze beide doelmannen) de openingstreffer scoren. Bij het begin van het seizoen kregen de spelers van de U11 de richtlijn dat training presteren is, en dat een wedstrijd demonstreren is. En wat voor een demonstratie hebben we afgelopen zaterdag gezien. Mooi voetbal, aanvallend via de flanken, voorzetten vanuit de hoek en dan afwerken. Op deze wijze werd het tweede doelpunt gescoord door Louis, na een assist van Ricardo. Ruststand 2-0, de trainer stond erbij, keek ernaar en was trots.
Een enkele wissel in de rust en de tweede helft kan worden aangevat. Misschien waren we iets te zeker van onszelf geworden, maar al heel snel kwam een eerste tegengoal van WS Oudenburg. Misschien even met de voetjes terug op de grond gebracht, beseften de spelers al snel dat de wedstrijd nog niet was gewonnen. Louis werd een paar keer duivelssnel naar voor gestuurd en kon het derde doelpunt maken, na een assist van Dylan, 3-1 op het scorebord. Enkele minuten later bewees onze rechtsachter dat ook verdedigers wel eens een doelpuntje kunnen meepikken. Nogal wat ongelukkig kwam de bal via een speler van Oudenburg in doel terecht, maar Victor was de aanstootgever voor deze 4-1. Hoewel de prestatie van de U11 ontegensprekelijk goed was, werd er toch iets minder gevoetbald als in de eerste helft. Bij sommigen kwam de vermoeidheid een beetje naar boven. Oudenburg kon nog een tweede doelpunt scoren, maar iedereen had het al door dat onze eerste wedstrijd zou aflopen op een overwinning. Eindstand: 4-2.
Proficiat aan de spelers. Ik kan alleen maar hopen dat de trend is gezet en dat we een mooi jaar tegemoet gaan.
