Eerste wedstrijd van de terugronde, dus wisten we eigenlijk al een beetje wat ons te wachten stond. Tamelijk zelfverzekerd konden we de verplaatsing naar Oudenburg tegemoet gaan. Misschien wel eens nuttig om enkele niet-vertrouwde posities aan onze spelers toe te vertrouwen. De komende wedstrijden zal er nog meer van dat worden uitgeprobeerd, allemaal in het kader van de Jeugdcup Het Nieuwsblad. Ik steek het niet onder stoelen of banken dat ik daar met een zeer sterke ploeg wil aan deelnemen.
De wedstrijd dan! Eerlijkheidshalve moeten we vermelden dat veel spelers van WS Oudenburg eigenlijk een jaar jonger zijn dan ons team. Velen zijn qua leeftijd nog U10. Dus, hebben ze het er al bij al in de eerste helft nog redelijk van af gebracht. Het duurde toch slechts een zevental minuten vooraleer Louis de openingstreffer kan laten optekenen. Dan werd er langs beide kanten een aardig stukje gevoetbald, maar wel heel duidelijk dat Keiem de sterkere ploeg was. Enkele missers en vijftien minuten later, bediende Victor zijn broer Louis van een mooie assist en de 0-2 was een feit. Slechts twee minuten later kon Louis nog een afvallende bal van een hoekschop verzilveren in de 0-3. Dit was meteen ook de tussenstand bij half wedstrijd.
In de rust werd er vooral gehamerd op combinatievoetbal. Dit leek een ideale gelegenheid om ons kunnen nog eens te demonstreren aan de talrijke supporters die waren meegereisd. En baat het niet, dan schaadt het ook niet. Maar, als trainer bleef ik nog steeds hongerig naar die combinaties met twee of drie spelers.
In de tweede helft was het al zeer snel duidelijk dat onze jongens het nog niet hebben verleerd. Oef! Wat bij de seizoenstart als fantastisch voetbal werd uitgeroepen, zagen we hier na een veel te lange afwezigheid terug. Combinaties langs alle kanten tussen verdedigers, middenvelder, flanken en spits, eindelijk terug voetbal volgens het boekje. En wat hebben we dan allemaal niet gezien? Als ik het mij goed herinner, is Oudenburg nog slechts een tweetal keer op onze helft geweest. Onze doelman en laatste man, stonden er jammer genoeg een beetje werkloos bij. De interceptie van haast elke doeltrap van Oudenburg werd verzekerd door onze twee Jensen (Jens J. en Jens V.). Jens V. is in elk geval goed bij de les geweest als de training over het wisselen van posities werd gegeven, flankverdediger werd hier dan ook enkele keren flankaanvaller. De doelpunten stapelden zich dan ook aan een hoog tempo op: 0-4 Jens J., 0-5 Jesse, 0-6 Louis na een assist van Jesse en 0-7 Ricardo, weer na een assist van Jesse. Dat onze Jesse al aardig uit de voeten kon op zijn rechterflank, wist iedereen. Maar dat hij ook nog een vinnige en gevaarlijke spits is, dat hadden er nog niet veel ontdekt.Deze partij werd beëindigd met een 0-7 eindstand. Alleszins een dikke proficiat aan de spelers en een meer dan grote dankuwel aan de talrijke ouders die onze ploeg aanmoedigden. Volgende afspraak is de thuismatch tegen UN Zandvoorde.
Spelers:1. Dylan, 2. Victor, 4. Gordon, 5. Sasha, 7. Jesse, 9. Aiden, 10. Ricardo, 11. Louis R1. Jens V., R2. Jen J.
We wisten op voorhand dat Kortemark een moeilijke tegenstander zou zijn en dit werd dan ook bevestigd in deze wedstrijd. Hoewel! Was het door de kou, was het door het vroege speeluur? Blijkbaar stond niet iedereen fris in het hoofd aan de aftrap. Reeds na 5 minuten plaatste de thuisploeg de 1-0 tegen de netten. We waren verwittigd. Niettegenstaande onze achterstand, bleven we wel redelijk voetballen. Ik merkte twee mooie acties op aan het doel van Kortemark, maar ze konden niet worden verzilverd. Als gevolg van een hoekschop, kon Louis ons op 1-1 gelijk brengen. Maar, we dienden onze meerdere te erkennen in deze partij. Kortemark kon de rust ingaan met een 2-1 voorsprong.
Het is blijkbaar een beetje een kwaaltje van onze ploeg, maar de tweede helft kwamen we er niet meer aan te pas. De tegendoelpunten stapelden zich op en Kortemark kon uitlopen tot 5-1. De verdediging werd al te vlot voorbij gelopen en soms staken we zelfs de tegenpartij een handje toe door een spelhervatting centraal op het veld te geven. In de laatste minuut kon Jens V. nog de bal tegen de netten plaatsen, na een assist van Louis. Maar dat was dan ook ons enige en laatste wapenfeit in de tweede helft.
Wat mij vooral is opgevallen in deze partij en ook in de vorige wedstrijden, is dat we ons mooi combinatievoetbal al enkele weken laten thuisliggen. Nochtans was dit ons sterke wapen in de eerste wedstrijden van dit seizoen. Ook het spelen op de posities was eerder teleurstellend. Van zodra we enkele doelpunten tegen krijgen, dan gaat de moraal van veel spelers veel te vlot omlaag en wordt het spel slordig en eigenlijk een beetje te egoïstisch gespeeld. Jammer! Laten we niet vergeten dat we het dit seizoen al hebben klaargespeeld om in 15 min. een 2-0 achterstand om te buigen naar een 3-2 voorsprong. De trainer kan hieruit zeer duidelijk zijn taakomschrijving voor de komende weken afleiden.
De heenronde van de eerste helft van het seizoen is nu volledig afgewerkt. Alle ploegen hebben elkaar ontmoet. Volgende week starten we aan de terugronde. De voorlopige balans: 15 op 21 (dus 5 keer winst en 2 keer verlies). Al bij al hebben we het er niet slecht vanaf gebracht, maar ik zie nog veel meer potentieel in onze U11. De komende weken zal er hard worden gewerkt om hier en daar te revancheren in de terugronde.
De voorlaatste tegenstander die we in deze eerste helft van het seizoen ontvingen, en toegegeven, we hadden er een beetje schrik voor. Veel wedstrijdverslagen of uitslagen uit de reeks vind je trouwens niet terug op het internet. Ik denk dat Sp Keiem op dit vlak toonaangevend is, met dank aan onze webmaster natuurlijk. Het is dan ook steeds moeilijk om de tegenstander in te schatten.
Vastberaden begonnen we aan de wedstrijd, in de zelfovertuiging dat we toch een aardig stukje kunnen voetballen. We waren wel zeker dat de tegenstand uitdrukkelijker aanwezig zou zijn en dat we dus vanaf de eerste seconde moesten voetballen zoals het hoort. En zoals het een exacte wetenschap zou zijn, merkten we al dadelijk dat we tegen een waardige ploeg stonden. Maar de U11 zou de U11 niet zijn, indien we niet ons eigen voetbalspel oplegden en de anderen in feite een beetje hebben belet om naam te maken in deze partij. Enkele maanden zijn we nu al aan het werken aan ons geheim wapen bij hoekschoppen. Tot voor deze wedstrijd slechts met weinig succes, maar er beloofde verandering in te komen. In de zesde minuut van de wedstrijd mochten we een hoekschop trappen en meteen raak. Na wat gesukkel voor doel, kon Dylan de openingstreffer tegen de netten plaatsen. 1-0 en de trend was gezet. In de elfde minuut demonstreerde onze Louis dan nog eens zijn kunnen om Ichtegem meteen op een veiliger achterstand te brengen. Toen Aiden dit slechts twee minuten later herhaalde na een assist van Jesse, konden we luxueus herademen en was er van stress geen sprake meer. Twee minuten voor halftijd kregen we werkelijk vleugels toen Louis de 4-0 tussenstand vastlegde. We konden opgelucht naar de kleedkamer.
Hoe mooi er in de eerste helft ook werd gevoetbald, zo matig waren we in de tweede helft. De mooie combinaties en de winst bij duels waren plotseling volledig zoek geraakt. Onze vleugels waren gekortwiekt, zodat we nu een beetje als legkippen op het veld liepen (nvdr. er waren tijdens de rust enkele kippen in de kleedkamer). Daardoor kon Ichtegem een paar keer zeer gevaarlijk zijn. De wedstrijd was zeker nog niet gewonnen, hoe graag we het ook hadden gehad.Over deze tweede helft valt ook weinig te vertellen, buiten het kleine incident met de scheidsrechter. Deze laatste begon plots enkele octaven hoger te zingen, na een pijnlijke botsing met de bal na een scheidsrechtersbal. Onze speler nam het begrip scheidrechtersbal misschien iets te letterlijk. Op sommige momenten dacht ik dat ik naar een tenniswedstrijd aan het kijken was. Ichtegem kon nog de eerredder scoren in de 45ste minuut. Eindstand: 4-1.
Volgende week belooft een zeer moeilijke en lastige partij te worden. We zullen zeker ons beste beentje voorzetten en niet alleen tijdens de wedstrijd, maar ook deze week op de trainingen. Dan sluiten we de heenronde van de eerste seizoenshelft af. De voorlopige balans ziet er zeker positief uit. Proficiat aan de spelers voor jullie prestatie en inzet, maar volgende week blijven de kippen vast en zeker uit de kleedkamer.
Het tamelijk late uur van aftrap moest ervoor zorgen dat onze spelers volledig fris en uitgeslapen op het veld verschenen. Een veld dat er trouwens perfect bij lag en qua afmetingen ideaal was om mooi open voetbal te spelen. De spelers van Keiem kregen de opdracht om van bij de aftrap onmiddellijk druk te plaatsen en ons eigen voetbalspel op te leggen. Eernegem kon in de eerste helft maar weinig gevaar betekenen voor de Keiemse verdediging. In een klokvast ritme trapten de paarswitte jongens de bal tegen de netten. Eernegem probeerde wel aan te vallen, maar telkens stootten ze op een efficiënte laatste lijn. Mogelijks lichtjes geërgerd werd al eens stevig in duel gegaan met de spelers van Keiem. Ruststand: 0-3.
De meegereisde supporters en ook de trainer bleven wel een beetje op hun honger zitten voor het mooie combinatievoetbal dat deze U11 in het begin van het seizoen al hebben gedemonstreerd. Na de rust zou er meer aandacht worden besteed aan onze speelwijze.
Dat een linkerflank met een potige rechtsvoetige speler redelijk gevaarlijk kan zijn, dat bewijst onze Louis week na week. Na twee doelpunten in de eerste helft, kon hij ook in de tweede helft nog drie keer de netten raken. Dat onze flanken gevaarlijk zijn voor de tegenstander, bewijst ook onze Jesse, die in deze partij twee doelpunten achter zijn naam liet optekenen. Deze laatste lag ook twee keer aan de basis van een treffer. Een van deze assists mag vast en zeker worden toegevoegd aan het voetbalhandboek. Kortom, de tweede helft hebben we iets mooier voetbal gezien, maar waren we vooral efficiënter. De eindstand van deze partij: 0-7.
De volgende weken wachten ons twee uitdagingen: Ichtegem en Kortemark. De komende weken wordt van onze jongens verwacht dat ze efficiënt zullen trainen en deze bagage meenemen naar de wedstrijden. De trainer heeft er alvast vertrouwen in. Proficiat aan de spelers die dit seizoen een mooi parcours aan het afleggen zijn.
Van bij de aftrap was het al meteen duidelijk dat dit een moeilijke partij ging worden voor Sp Keiem. Misschien waren we door de mindere tegenstanders uit de vorige wedstrijden een beetje te zeker van onszelf geworden. Een feit is zeker: in de eerste helft hebben we nauwelijks gevoetbald. Onze sterke positie 11 had ook weinig weerwerk deze keer, omdat hij telkens met twee tegenspelers moest duelleren. Het moet wel gezegd dat we voetballend de mindere ploeg waren. De logische score van 2-0 bij de rust was het gevolg hiervan.
Tijdens de rust hebben we alles eens mooi op een rijtje gezet en konden we aan onze inhaalrace beginnen. Drie minuten in de tweede helft: 2-1 na een mooi doelpunt van Jesse. Vier minuten later plaatst onze middenvelder en spelverdeler, Jens J., de bal tegen de netten. En weer slechts enkele minuutjes later kon Ricardo ons op voorsprong brengen na een mooie assist van Jesse. Tien minuten in de tweede helft en de score was omgebogen naar een 2-3 voor Sp Keiem. Dit inhaalmanoeuvre had ons wel energie gekost, maar we zijn toch blijven knokken tot op het einde. Een beetje onverwacht moeten we nog twee doelpunten van Zerkegem toelaten, waarvan een in de allerlaatste minuut. Eindstand: 4-3.
Wanneer we de eerste helft een beetje achterwege laten, kunnen we toch terugblikken op een mooie voetbalwedstrijd. Zerkegem heeft zeker verdiend gewonnen. Wij moeten daar als boodschap van onthouden dat we van bij de aftrap bij de zaak moeten zijn. Ook al was het resultaat in ons voordeel gebleven, dan nog zou ik teleurgesteld geweest zijn over onze eerste helft, omdat we op geen enkele manier ons kunnen hebben getoond. In de tweede helft van de wedstrijd hebben we dan onze typerende vechtlust boven gehaald. Daarom, toch een dikke proficiat aan de spelers en de terugmatch is op 19 Nov.
