'Het gaat niet om mannen of vrouwen. Het gaat om wat je rond de tafel brengt. Welk soort talent je hebt.'

Interessante vrouw, knap interview, een paar dingen die blijven hangen.
 
geplukt uit een interview met An Verhulst, topvrouw bij L'Oréal
De Standaard,zaterdag 5, zondag 6maart 2011




 
of vrouwen ambitieus genoeg zijn
Alles wat te maken heeft met gezin, ambitie en werk zijn persoonlijke keuzes die elke man of vrouw moet maken. Maar misschien zijn vrouwen iets minder ambitieus...

Het belangrijkste voor een vrouw is om een goed evenwicht te vinden tussen alle dingen die ze graag zou willen doen.

vraag: Zou de wereld beter zijn, mochten meer vrouwen het voor het zeggen hebben?
Antwoord: Waarom denkt u dat?

over schoonheid
Het uiterlijke is het eerste contact dat je hebt met iemand, maar het is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is het zich goed voelen. Iemand die zich goed voelt in zijn lichaam, in zijn gezin, in zijn functie, die straalt ook schoonheid uit.

Een man of een vrouw kan mooi zijn door het parcours dat hij of zij heeft afgelegd en door de sterkte van een persoonlijkheid.

Schoonheid is een heel complex gegeven. De combinatie van de binnenkant met de buitenkant. Het gaat ook vaak over communicatie. Wat drukt die persoon uit.

De roep om quota voor vrouwen ligt moeilijk.
Voor-en tegenstanders putten zich uit in argumenten pro en con, kranten staan er bol van.
De één zegt zus, de ander zo.

Moeilijk onderwerp is dit.

Want het mag dan al waar zijn dat vrouwen wel degelijk nog niet de gelijke kansen hebben waar ze recht op hebben, is quotering dan het juiste middel om daar wat aan te verhelpen?  

Het is maar hoe je het bekijkt.

Als meer dan de helft van de afgestudeerden aan de universiteiten vandaag vrouwen zijn, moet dat dan ook niet blijken uit de invulling van topfuncties?

Als onderzoek uitwijst dat bedrijven beter presteren met vrouwen in de top, waarom is er dan zo'n onder-vertegenwoordiging van vrouwen in topfuncties? Omdat men de meerwaarde van vrouwelijk management niet kent, erkent, vreest?

Als het zogenaamde glazen plafond wel degelijk bestaat en vrouwen een grote achterstand opbouwen op het ogenblik dat ze kinderen krijgen, waarom wordt er dan niet meer en beter gesleuteld aan een betere afstemming arbeid-gezin, zowel voor mannen als voor vrouwen? Waarom geraken we dan maar niet weg uit het clichébeeld dat 'zorgen voor' vooral op vrouwen slaat? Dat gezinnen gedragen worden door man én vrouw en dat die twee maar onder elkaar moeten uitmaken wie op welk moment wat meer thuis is en de zorg overneemt?

Als topfuncties een kwestie zijn van competentie, waarom komen dan zo weinig vrouwen in the picture? Omdat het hoofdzakelijk mannen zijn die daarover beslissen? Omdat vrouwen uiteindelijk toch de ambitie missen die nodig is om carrière uit te bouwen? Omdat de klassieke rolpatronen - ondanks alles - toch nog onbewust leven en jongens - veel meer dan meisjes -  aanmoedigt ambitieus te zijn?

Moeilijk, moeilijk...  

... en als er nu eens vrouwen
aan zet zouden komen
in de Wetstraat...

???

  


Beste meneer Beke
 
Nu Didier Reynders zijn opdracht teruggeeft aan de koning
komt u volop in beeld om in de hopeloze toestand
die de onderhandelingen zijn geworden
hopelijk het verschil te maken.

Het moet niet meevallen om dezer dagen voorzitter te zijn
van een partij die toch wel wat van zijn grandeur verloren heeft.

In een politiek klimaat waarin elk woord op de korrel wordt genomen
is er veel wijsheid nodig en gezond verstand
om de boel bijeen te houden
en de neuzen in dezelfde richting te dwingen.
Als het goed gaat, is dat geen probleem.
In het andere geval liggen de kaarten wel anders.
Maar toont leiderschap zich niet net op zo'n momenten?

Is het niet dat wat ontbreekt op dit moment? 
In alle partijen?

We hebben geen nood aan politici die tot eigen eer en glorie
in de kijker lopen, vaak met veel  blabla en veel vertoon,
maar wel aan politici die
- vanuit een visie,
in het belang van mensen,
maar voorbij het eigen grote gelijk -
verantwoordelijk denken en doen.
Die doen wat leiderschap vraagt te doen.
Vooral doen.

Geboeid en kritisch kijk ik dus al maanden
- en met mij velen -
naar de voorstelllen en de al dan niet Copernicaanse ideeën,
het eindeloze vergaderen, wikken en wegen,
het cijferen, verklaringen en interviews allerhande.
Maar geen doen te bespeuren.
Toch is dit waar ik
- en met mij velen -
op wachten.
Want niemand, werkelijk niemand wordt beter
van wat de politiek ons nu al ettelijke maanden toont.

Natuurlijk: de beste stuurlui staan aan wal.
En over de kunst om - vanuit het eigen zijn én weten -
te beslissen, te handelen en overeind te blijven
op de slappe koord die ons politiek bestel nu is,
mét anderen, die mee balanceren,
is het makkelijk praten.
Maar verwachten kiezers die kunst niet van hen
aan wie ze hun stem geven?

Nu u welllicht en waarschijnlijk in de komende dagen
in het oog van de storm komt
en strategisch, doordacht en behoedzaam moet proberen
om beweging te krijgen in wat al maanden niet verroert, 
is het maar te hopen dat u slaagt
waar anderen faalden.
Als ze het u gunnen natuurlijk....


Succes...

  

wandelen langs de Ligurische kust
cinque terre
italië 

Monterosso, Vernazza, Corniglia, Manarola, Riomaggiore
vijf authentieke schilderachtige dorpen
in een niet zo bekend onooglijk klein stukje Italië 

met de wagen moeilijk bereikbaar
maar te voet, via het spoor of de boot geweldig om te verkennen
sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco

in de zomer kan het er geweldig warm zijn 
maar in het voorjaar - als het volop lente is op de heuvel,
al warm, zonnig en met een lichte bries
wat het wandelen en klimmen aangenaam maakt -
een droom om te doen

  

we vlogen op Pisa en namen van daaruit de trein naar Levanto
het dorp net voorbij de magische 5
waar we logeerden in een uitstekende b&b
- verblijven in de dorpen zelf is niet goedkoop  -

we wandelden op dag 1 van Levanto naar Monterosso
via een schitterend bergpad
en genoten daarna op het strand van Monterosso van zon en water

op dag 2 namen we de trein tot Monterosso en trokken vandaar
te voet naar Vernazza en Corniglia

op dag 3 spoorden we tot Corniglia en wandelden vandaar tot Manarola
en verder via de befaamde Via dell' Amore tot Riomaggiore

op dag 4 reisden we met de trein tot La Spezia,  
vandaar ging het met de lokale lijnbus tot Riomaggiore
dat we verkenden en waar we de ganse namiddag lezend hebben doorgebracht
op de bank in de tuin van de kerk met uitzicht op de baai
en genietend van de zon
tussen de paasbloemen, de krokussen en de meeuwen

op dag 5 voeren we met de boot van Monterosso tot Riomaggiore
klommen we tot helemaal boven op de heuvel
en wandelden dan op het wandelpad op de heuvelrug terug tot Monterosso

het wandelpad dat de 5 dorpen verbindt is comfortabel breed en goed aangeduid
een goede conditie is meegenomen maar het wandelen is niet echt moeilijk
kijk ook op www.cinqueterre-wandelen.be voor meer info

een absolute aanrader!