Een zeilboot, nergens en overal wonen. In iedere haven een goede vriend hebben en er thuiskomen.

Het wordt een dag zoals in de eindgeneriek van een film. De zon bengelt speels in een voor de rest blauwe hemel, de zee ligt er rustig bij. (...) Ik geniet op het dek van de wind die boven ons hoofd in de zeilen zucht.

Eenvoudige natuurelementen zoals de zon en de zee met daar ergens tussenin een dobberende boot: het is de ideale driehoeksverhouding voor simpel geluk.

Als de zon de zee kust en de horizon verlegen alle kleuren rood zweet, meren we opnieuw aan in Nieuwpoort.
 
... Of hoe in een niet-literair tijdschriftartikel onverwacht mooie zinnen verscholen zitten. Met dank aan Sophie Siersack, auteur van 'De eerste keer...ZEILEN' September 2013 VAB-magazine, pp 33-37

praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind

spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je

eindelijk helemaal bloot

Mark Tritsmans

  

Het winnende gedicht van Gedichtendag 2011
gelicht uit de bundel Studie van de schaduw
winnaar Herman de Coninckprijs 2011

Anders lief

In de herfst heb ik anders lief.

Met een kleiner hart, met kortere armen,

met meer misschien,

minder u

en meer mij.

Trager ook, met meer meer afscheid

in mijn streling, meer gedachten

in m’n handen. Stiller. Vager.

Voorlopiger.

Stijn Vranken

Uit : Vlees mij!

   


Stijn Vranken
voor het eerst bezig gezien en gehoord
op de finaledag van de INKTaap in Antwerpen, een paar jaar geleden.

Schitterend gewoonweg hoe hij met zijn stem en zijn woordenspel
meteen alle aandacht opeist, jong en oud meevoert en stil maakt.

Poëzie voorlezen is niet makkelijk,
maar bij hem wordt het 'entertainen', voluit.
Met veel humor bovendien.

Meer dan een aanrader, die man!

Op Thomas zijn vierde verjaardag

Later, mijn jongetje, word je een man,
Later reikhals je als een giraffe naar het hoe en het waarom.
Men zal je stempelen als bagage.
Men zal je kwetsen om je wens en je droom.
En jij zal trachten eens en voorgoed te fotograferen
het hoe en waarom van de vrouw
die kantelt in je lakens
die zingt naarmate je ontdubbelt in haar vel.
En nog later, jongetje, wordt
je leven een plakboek.
Maar nog lange niet, nog lange niet.

Hugo Claus
uit: 'Gedichten 1948-1993', 1994

Een hand

Laat ons met een hand beginnen,

we voegen er een dag aan toe,

een volzin met een naam erin

die we op slag vergeten, tenzij

het anders gaat en we snel weten

dat we niet voorbijgaand zijn,

de kans is klein, want bij het tellen

van mijn vrienden heb ik altijd

vingers over, en daarom: laat ons

met een hand beginnen,

we voegen er een dag aan toe,

en als het is zoals het meestal is,

gaan we iets galants verzinnen,

tot ziens, ik moet eens verder,

het was me een genoegen.

Bart Moeyaert

Uit : Verzamel de liefde

 

p.s. De bundel Verzamel de liefde is klein, fijn. Een echt hebbeding.
      Een goed idee ook om cadeau te geven aan iemand die je graag hebt.
      Of waarom niet gewoon aan jezelf?

         

zomereinde aan de leie

dit is wat een schilder zou zien:
de gebleekte graskant, kastanjes
en linden, het warme maar heengaande
licht van de avond en tegen de haag
op de andere oever een loper, en zijn
gedachten, hoe schilder je die
en boven het water de meeuwen
en tussen het licht- en het donkerder groen
de plecht van een jacht, het schuiven
der dingen, de richtingen

het water zelf kun je hier waar wij zitten
niet zien en ik vraag me nog af hoe je
afstanden schildert, steeds lichter misschien
tot je wit overhoudt, en hoe het verleden
toen jij daar nog liep

hoe schilder je dat je nooit weer
daar zult lopen, tegenstribbelend
aan je vaders hand

Myriam Van hee

uit: 'Buitenland', De Bezige Bij, 2007, p. 8