Whats in a name? Wat wij hier een shopping center
noemen (toch al een Engelse benaming), noemen ze daar, en in het bijzonder in
Texas, een mall, hetgeen eigenlijk letterlijk een wandelgalerij wil zeggen. In
die mastodonten in de USA doet men echter alles behalve wandelen. In Texas gaat
niemand te voet en wandelen kent men niet dus heeft men die wandelgalerij maar
vol gestopt met footlockers, drug stores, radioshacks, subways, starbucks en
verder voor 70% nog alle fastfoodketens die men maar kan bedenken en nog meer.
Het ruikt dan in zo een zogenaamde wandelgalerij constant naar een kerstmarkt
bij ons. Een mengeling van weeë geuren van Brusselse wafels, hotdogs, verbrande
hamburgers, ajuin, pannenkoeken, pizza, tacos, wokgerechten en eigenlijk zowat
elk stuk fastfood waarmee men zijn cholesterol de boost van zijn leven kan
geven. Het is eigenlijk een wonder dat je in deze geur, die direct in kleren
kruipt, nog maar het kleinste stukje voedsel door je strot geramd krijgt.
Desalniettemin is de fameuze mall de Zondagse
uitstap bij uitstek voor de doorsnee Texaanse familie. Dus geen enkel vergelijk met ons
Gébeeke want wie gaat daar nu voor zijn plezier in rondwandelen. In Texas is
alles big en dat geldt zowel voor de malls als voor de fastfood porties die men
er serveert en ook vooral voor de mensen die er in rondlopen en die enorme
brokken voedsel door hun strot duwen. De malls zijn daar touwens zo groot dat
ze op elke hoek zijn uitgerust met kaarten met grote stippen erop waarop staat
: YOU ARE HERE. Hoe ze weten waar je je altijd bevindt is wel straf. CIA
waarschijnlijk.
Als
men dan door die malls loopt wordt het duidelijk dat minimaal 75% van de jonge
mensen in bijvoorbeeld Houston aan obesitas lijden. Alles is dan ook big in
deze ook al immense stad.
Downtown
is een zakdoek groot, maar de omgeving die ze alsmaar Houston blijven noemen is
bijna zo groot als België met als enige constante dat alles groot en vet is.
Die
vette jeugd gaat echter goed samen met hun fanatieke religieuze beleving die
ook groots, bombastisch en volledig over the top is. Voor deze vette
jongentjes is trouwens hun jonge heer vergelijkbaar met onze lieve heer. Ze
weten dat hij er is maar ze hebben geen idee hoe hij eruit ziet.
Ze
gaan wel allemaal doen alsof ze gezond bezig zijn. Ze gaan naar de fitness voor
15 minuten en proppen zich dan vol met een dubbele hamburger met een cola
light. De hamburger stand wordt dan wel uitgebaat in diezelfde fitness waar men
probeert af te vallen en dit omdat de hamburger stand een veelvoud winst maakt
van de fitness zelf, die eigenlijk maar een dekmantel is om big money te maken.
Het is er de survival of the fattest.
Je
moet het ze wel geven, ze drinken wel bijna allemaal een cola light bij hun
dubbele hamburger. Een hamburger waar je amper je lippen rond krijgt en die komt
met 2 kilo french fries en 2 zakjes ketchup, mosterd, mayonaise en natuurlijk
een dressing light om op een salade te kappen die toch iedereen laat staan. Het
is het idee dat telt zou men kunnen denken, maar je moet hun typische
redenering begrijpen. Ze weten dat ze dik zijn, dus drinken en eten ze een
beetje light tussen hun zware maaltijden. In light producten zit aspartaam. Van
de E 951 in aspartaam krijg je naar het schijnt kanker en van kanker wordt je
slank. Asterix zou zeggen : Ils ne sont pas fous ces Amerloques!?
In
tegenstelling tot hier worden dikkere mensen in Amerika echter gelukkig niet
met de vinger gewezen. Hier worden ze tegenwoordig als parias van de
maatschappij bejegend, de schuld van de grote schuldenlast van de
ziekteverzekering en van nog vele andere rampen die onze maatschappij
bedreigen.
De
kijk op racisme in Amerika is in het algemeen trouwens met de komst van Obama
zeker gewijzigd. Naar Amerikaanse normen vinden ze het fantastisch dat slechts
ongeveer een halve eeuw jaar na de dood van Martin Luther King ze al in staat
zijn een (half) zwarte president van Hawaiaanse afkomst te verkiezen. Voor een
volledige zwarte waren ze misschien toch nog niet helemaal klaar. Binnen 40
jaar misschien?
Men
moet ze vooral niet forceren want enig conservatisme is de Amerikanen zeker
niet vreemd zoals ook blijkt uit de moeilijkheden die Obama had om iets voor
ons zo fundamenteels als zorgvoorziening door de senaat te krijgen. Het is en
blijft de staat van enkele rijken en de armen worden er misschien wel even veel
vertrappeld als in om het even welk Afrikaanse bananenstaat. Het motto van veel
Amerikanen blijft dan ook : We dont necessarily discriminate, we simply exclude sometimes certain types of people.' Klinkt in elk geval
beter dan het motto van de Ku Klux Klan : The only good nigger is a dead
nigger
24-11-2009, 12:06
Geschreven door Marc H 
|
