Na een goede start in de duathlons in Olen en Brecht voelde ik me geroepen om goed te presteren op het BK winterduathlon in Lichtaart. Het parcours was lekker technisch, en hier zou ik optimaal kunnen profiteren van mijn MTB-kunde om mee te kunnen strijden vooraan. Het loop-onderdeel verloopt elke week beter en beter, dus het moest wel lukken.
De zaterdag voor de wedstrijd echter grote problemen op het werk. Weg voorbereiding, weg wedstrijd, werken geblazen! Gans het weekend mij plichtsbewust op het werk opgesteld, en dus geen duathlon;
Stilaan begon de roep naar Kasterlee luider te klinken, en vond ik het wel gepast om eens te testen op een langere afstand, zoals de duathlon in Reusel... 15km lopen - 60km MTB - 7.5km lopen. Ongeveer de helft van de hel van Kasterlee. Geen specifieke voorbereiding hierop gedaan, echter de conditie zat wel goed. Geen directe ambitie, gewoon effe proberen op het gevoel en kijken wat dit geeft. Nadien zou ik beslissen of ik dan al dan niet zou inschrijven voor Kasterlee...
Het parcours in Reusel lag er goed bij. Hier en daar wat modder, het was wat frisjes, maar de zon deed de buitenlucht goed aanvoelen. Er hing een leuk sfeertje, en ik kwam ontspannen aan de start. Het looponderdeel gewoon op gevoel begonnen, zonder weet hoe snel ik bezig was. Halfweg het eerste loopdeel merkte ik dat ik blijkbaar toch bij de toppers van de jaren voordien in het groepje zat. Rondom mij zag ik Nick Baelus, Camille Hendrickx en Peter Vermeulen, ... , de verwachte namen voor Kasterlee. Het gaf een geweldig gevoel om met dergelijke namen voorop te kunnen lopen;
Het fietsen ging goed en met drie konden we ons afscheiden van de rest van het veld. In de laatste ronde geraakte we nog met 2 voorop. Camille Hendrickx moest de laatste ronde ons laten rijden. Samen met Nick Baelus aan de wissel om het laatste looponderdeel in te zetten, echter Nick was zeer snel weg, en nam direct enkele meters. Mijn voeten waren als ijsklompen en een stekende pijn aan mijn knie stak op. Toch wist ik die prachtige 2e plaats vast te houden. Blijkbaar hadden we niet getreuzeld en zelfs het parcoursrecord met een dikke 5 minuten verbeterd. Geheel onverwacht en supergelukkig. Zou ik dan toch een plaats verdienen in de duathlon wereld en misschien in Kasterlee?
Van de hemel echter naar de hel... Na Reusel nu reeds 3 weken relatieve rust. Het verdict is hard en sport doet relativeren. Iliotibiaal bandfrictiesyndroom.... Nooit eerder last gehad van dergelijk blessure, echter sporten is op dit moment onmogelijk. Steeds weer die stekende pijn. Is het dan toch niet voor mij weggelegd?
In de euforie van Reusel de inschrijving voor de Hel van Kasterlee bevestigd, echter deze Hel die mijn Hemel moest worden lijkt voor mij nu ver weg...
Kasterlee zal nooit uit mijn gedachten zijn, ... is het niet dit jaar, dan zal het voor de volgende jaren zijn, maar ik ben overtuigd van mijn kunnen...
