Na een bittere pil in de zomer in de Transalp was het even zoeken om de focus opnieuw in een juiste richting te brengen. Een drukke maand augustus bracht niet direct de verhoopte revanche op sportief vlak, dus zou ik me maar richten op een naseizoen met winterduathlons en mogelijk nog strandraces;
Op het internet het nodige opzoekwerk gedaan, en zo kon ik toch een mooi kalenderke samenstellen met een aantal winterduathlons in de regio. In gans mijn leven me er slechts 2x aan gewaagd, maar telkens met een bevredigend resultaat. Wat zou dat nu eens brengen als ik me er wat meer op zou focussen in de toekomst?
Vanaf september me aan het nodige loopwerk gezet om vanaf oktober toch enigzins voorbereid aan de duathlons te kunnen beginnen. Een maand looptraining is wat kort, maar mijn MTB-kunde zou toch veel kunnen goedmaken;
3 oktober in Brecht al eens even geprobeerd voor mijn eerste duathlon. Het was eerder een klein gebeuren, echter met toch de nodige weerstand in het deelnemersveld. Er stond een stevige wind, en dat zou het voor ons zeker niet makkelijk maken. De eerste loopbeurt liep stroef, echter eenmaal op mijn fiets had ik snel een vlot ritme te pakken. Ik kon snel van plaats 21 naar de 2e groep voor de 6e plaats rijden, waar ik echter grotendeels zelf het werk kon opknappen. Ik moest doorzetten om de snellere lopers achter te houden, dus bleef mijn ding doen in het fietsen. In het lopen nog een aantal plaatsen moeten inleveren en uiteindelijk 9e aan de finish. Goed genoeg om te kunnen starten. Toch weer wat ervaring opgedaan in het knoeien tijdens het wisselen van schoeisel, en wat ritme opgedaan. Ik wist waaraan ik moest werken in de volgende weken...
Mijn focus lag al langer op de duathlon in Olen op 18 oktober. Ik vind hier een parcours op 500m van mijn deur, dat ik als het ware met mijn ogen dicht kan afhaspelen. Hier had ik de voorbije jaren mijn eerste ervaringen reeds opgedaan met telkens een 7e plaats als resultaat. Ik ben toch weer een aantal ervaringen rijker, dus mik ik op beter;
De start verliep voor mij wat chaotisch met een valpartij vlak voor mijn neus. Even halt houden, een klein sprintje om terug vooraan aan te sluiten, en we waren in het lopen reeds met een 15-tal licht afgescheiden voorop. Verbazend voor mezelf kon ik mezelf in deze groep standhouden, en wist ik op een 8e plaats aan het fietsen te beginnen. Het parcours lag er in optimale vorm voor de echte MTB-ers bij, en met 3 konden we snel een 2-tal minuten uitlopen op nummers 4 en 5. Snel, sneller, snelst, en de teller loopt boven de 45km/h, tijd voor mij om af te haken vooraan. Mijn moteurke kent toch zijn grenzen. Blijven ronddraaien met die pedalen en de voorsprong op nr. 4 en 5 behouden. De wisseling naar het lopen verloopt vlot, en ik kan mijn 3e plaats vasthouden....
Op naar de volgende. En ergens ver weg roept een klein stemmetje om de Hel van Kasterlee...??
