September 1891, 206 fietspioniers rijden bijna twee dagen over een afstand van 1200 Km. van Parijs naar Brest en terug, in een tijd van 71 uren en 22 minuten.

Fougères was het controle dorp, waar men zijn wedstrijdkaart moest laten afstempelen. De fietspioniers reden dag en nacht.

In 1817 werd de houten tweewieler uitgevonden en deze werd nog voortgeduwd door de bestuurder.

In 1861 bevestigd een Parijse koetsbouwer pedalen aan het voorwiel. Men noemde zijn uitvinding de vélocipède.

Dat was dus de eerste fiets en op 31 mei 1868 werd de eerste wielerwedstrijd gehouden.

De eerste wedstrijd op de openbare weg was van Parijs naar Rouen, 120 Km.

De wielerwedstrijden werden erg populair en voor de eerste keer waren we getuige van een nieuwe manier van reizen, een nieuwe weg naar avontuur en plezier.

De fiets betekende vrijheid.

Mensen werden mobiel en in de twintigste eeuw begon er een enorme markt te ontstaan.

De fabrikanten moesten laten zien dat hun fietsen de beste en duurzaamste waren.

Parijs - Brest - Parijs was de langste wegwedstrijd en werd pas tien jaar later georganiseerd voor de tweede keer. Rond 1890 waren er wel al andere lange afstandwedstrijden. Bordeaux - Parijs was 600 Km. Er werden wedstrijden gehouden die zes dagen duurden en men fietste gewoon de klok rond, tijd voor rust was er niet.

De winnaar van Bordeaux - Parijs was een man uit Wales, Arthur Linton.

Een ooggetuige, Warburton, beschreef dat Linton binnenkwam met glazige ogen, wankele ledematen en zeer opgewonden. Warburton was een ex-profrenner en verdiende zijn geld als trainer van profrenners en fietsen. Telkens als Linton won, kreeg hij een percentage van de winst. Linton stierf aan tyfus op 24-jarige leeftijd.

Het bestaansrecht van de tour is altijd het grote geld geweest, maar de tour produceert helden en het spektakel kan adembenemend zijn.

Dat is passie. De passie houdt het levend. Als deze sport de mensen niet in hun hart en ziel zou hebben geraakt, zou de sport niet gegroeid zijn.

Dat is de echte reden voor de oprichting van de "Tour de France". Er kwamen gespecialiseerde sportkranten. De grootste fans waren Fransen. Het belangrijkste tijdschrift was "le Vélo", die publiceerde, wedstrijdverslagen, foto's, start- en eindtijden van de wedstrijden.

In het jaar 1900 waren er miljoenen fietsen in het land en er werd belasting op geheven. De fietsenmarkt was enorm en er waren amateurrenners, maar ook profrenners. Renners die door weer en wind kilometer na kilometer streden, en dat vond weerklank bij de Fransen.

Een jong wielerjournalist en ook een amateurrenner Lefèvre had een geweldig idee en ging praten met de redacteur Desgrange van het wielertijdschrift "l'auto". . Deze wilde geen wedstrijd die zes dagen duurde, maar een ronde door Frankrijk, binnen de grenzen die een hexagonale vorm als die van het land volgde. De wedstrijd zou starten en eindigen in Parijs.

wordt vervolgd.

12-04-2015 om 22:31 geschreven door Bob