We staan op om 5u. (Echt vakantie heJ) en verlaten het strand rond half zes! Pikdonker is het hier, nog 340km tot de grens van Mauretanië. Brigitte, de rechterhand van organisator Gert is om half 4 met het jumpteam vertrokken met al onze paspoorten naar de grens in de hoop al het papierwerk al te kunnen verrichten. Wetende dat we daar elk jaar 4uur langs elke kant van de grens moeten wachten is dat geen slecht plan. De weg naar Mauretanië is saai, altijd rechtdoor. Er staat zoals steeds een geweldige wind en de auto gaat soms van links naar rechts. De omgeving heeft wat weg van een maanlandschap, grauw en grijze duinen en stenen. Het is niet slim om hier achter een duin een Buschkakske te gaan doen wat her en der staat er borden langs de kant DANGER MINES. Op de weg blijven dus. Toen we aan de grens kwamen stonden er al 10 autos te wachten. Maar wonderwoman Brigitte kwam eraan met het nieuws dat ze het voor mekaar gekregen had. Ongelooflijk, op ongeveer 40min de grens over! Aan Mauretaanse zijde waren ze enorm goed gezind, het was niet zo warm in de heren hun houten huisje en ze werkten stevig door. Sommige onder ons kregen zelfs een thee aangeboden. Nooit eerder waren we om 14u. op Camping Abba in Nouadibou! We gebruikten de rest van de namiddag om de auto klaar te stomen voor de woestijn. We lieten de banden maken en gaven de auto een car wash om het zout van de strandrit af te spoelen. In de late namiddag gaan we op zoek naar een gestrand schip dat hier zou liggen. 7km off road door wat ze hier een natuurpark noemen. Afval en plastiek met hopen. Aan een slagboom wat verder op staat een man die beweert dat hier reuze vissen zitten en dat je ze kan gaan bekijken op de rand van de kliffen. Voor 3euro uiteraard! Omdat we langs daar naar het schip moeten besluiten we te betalen. De reuzevissen blijken zee robben te zijn, en welgeteld 2 stuks die als je geluk hebt even hun snorharen laten zien. De gestrande boot is spectaculairder, de boot is hier een jaar en half geleden gestrand en gewoon achtergelaten. Immens groot als je er onder staat J Morgen duiken we de woestijn in voor 2, 3 dagen dus even geen verbinding en geen internet. Gelukkig is sinds vanmiddag Kristof ook weer beter, want 2 dagen zand is niet niks .
Vandaag verlaten TT07 deelnemers Benny en Daisy, die sinds Nador met ons mee reizen in hun Iveco 4x4 vrachtwagentje onze groep . Ze gaan richting Marrakech. Wij vertrekken rond 7.30u richting off road. Eerst 50 km tarmac naar Tagounite waar we proviand inslaan voor de dag en de off road begint. Pff steenpiste.. Vermoeiend hotsend en botsend over de keien tegenmax. 20km per uur. Hier breekt Peter zijn 3devoorste schokbreker plaquet. Terwijl de panne gemaakt word merkt koen op dat zij platte band (de 1ste van de drie)hebben, dus vlug ook deze band vervangen. Tegen zon slakkengang gaat het natuurlijk niet vooruit, en we zijn eigenlijk blij als we een paar uur later vast rijden in een grote zandbak. Is allemaal uit de wagen en samen duwen en graven is goed voor de teamspirit! We lachen en zeveren dan ook wat af. In de namiddag belanden we op een enorme zandvlakte. Hier hebben we op gewacht, vol gas van links naar rechts en een geweldige stofwolk achter ons! Big fun!!
Hoe sterk is de eenzame fietser Je kan zeggen Hoe haal je het in je hoofd om met een 2cv door de woestijn te trekken maar dat dachten wij dus ook toen we een blanke fietser met pak en zak tegen kwamen op die zandvlakte. Blijkbaar zijn wij nog niet zo gek dus! Links en rechts zijn er duinen en daar komen we David en Erik tegen. Ze hebben net de kapotte veerpot van Seppe en Luc gedemonteerd en terwijl ze wachten op wisselstukken spelen ze nu in de duinen met hun 4X4 Barbour 2CV. Nee nee geen geitjump deze keer. (Zie seppes jump op you tube) Wat verder staat Gilbereke en Gene,de bouten van hun achteras zijn losgekomen en de as verschoven. Kristof en ik verlieten de piste zonder stukken of platte banden. Nu nog 120km naar het kamp. Vermoeiende dag geweest en morgen weer 440km.
Het moest ervan komen, nooit ziek geweest tijden TT en nu heb ik prijs. Ziek opgestaan. Ellendig! Onderweg moeten stoppen, alles eruit Hevige diaree. Ik moet overstappen in de jeep van Gert en krijg 2 spuiten, geweldig. Tegen de middag bereiken we het strand, even later komen Kristof en de rest ook aan het strand. Peter heeft blijkbaar onderweg zijn 4de schokdemper plaquet gebroken, pech! Ik ben terug wat op mijn plooi en stap terug over in onze geit. Strandrit van 30km en daarna stroomopwaarts in een rivierbedding van het strand. We volgen de halfdroog staande canyon. Af en toe nog wat duw en trekwerk. Ik geniet niet echt van de natuurpracht want ik ben nog steeds niet goed. Onderweg komen we een karavaan dromedarissen tegen. Iedereen is blij als we bij zonsondergang in het kamp aankomen,Ksar Tafnidilt is een camping met kamers. Om eens goed te slapen besluiten we een kamer te nemen, en om 20u lig ik erin! Wat een off day!
Maandag 9 november Tan Tan - Dachla
Vroeg uit bed, vandaag een verbindings etappe richting Mauretanië. Vandaag 840km asfalt, altijd rechtdoor. Vandaag heeft Kristof het zitten, heeft het koud en slaapt de hele tijd. Gelukkig moet er niet in de roadbook gekeken worden. Vanavond Oesterkamp, stilaan een traditie. Na een lange dag ( onderweg nog 2 platte banden op 10min.) kwamen we aan in ons Oesterkamp. Kristof kruipt er vroeg in en laat de oesters voor wat ze zijn! Een goede nachtrust doet wonderen.
Nog 75km naar Zagora en uitluitend steenpiste. We vertrekken op tijd want we willen op tijd aankomen deze keer.Pech voor Peter en Tania want ze breken voor de twee keer de bevestiging van de voorste schokbreker af. Zelfs de schokbreker stond krom. Geen probleem, Bokkerijders lossen dit probleem in no time op en weer op weg! Helaas 10km verder is het onze beurt, platte band.. dju! Rond elf uur kwamen we in Zagora aan. Voor ons hotel wapperden de Touareg Trail vlaggen. Ja ja hotel vandaag, en wat voor één. Het lijkt wel een decor uit de Efteling Fata Morgana! Vanavond geen hardcore editie, eerder Thomas Cook! JMaar eerst banden laten reparen en tanken, morgen weer een zware dag!
De rit naar Zagora was verdeeld over 2 dagen off road. We verlieten s morgensde camping rond 8.30u. De avond ervoor waren we aan gekomen toen het al stikdonker was en nu zien we pas dat we ondertussen midden in de duinen zitten. Na 20 km ruilen we het asfalt voor een zandpiste. Na enkele km was het zover, voor de eerste keer vast int zand. Banden aflaten is de boodschap en dan duwen!! We zijn net alle drie erdoor als het grote peleton geiten afkomt! Gas!!! Vermits het afwisselend zand en steenpiste is moeten we de banden weer op druk zetten om geen platte banden te rijden. Rond 13U. zetten we ons onder een boompje langs de piste om te eten. Toevallig komt ook David en Erik (assistentieteam) met een Frans team in hun kielzog langs. Terwijl we samen aten was één van de fransen een beetje verder gaan zitten met een blad tekenpapier en waterverf. De man blijkt een schilder te zijn en gaat een schilderijtje maken van ons en omgeving. Een echt kunstwerk, alleen waren we nu verplicht om te blijven zitten. Zelfs de koffer van de auto dicht doen mocht niet omdat hij de kleuren nog moest invullen. Na een uurtje kregen we het echt op de zenuwen en zeiden we dat hij moest afronden. Maar het resultaat mag er zijn, hij gaat ons er een afdruk van bezorgen. Vermits we nu veel tijd verloren hadden was het alles geven. Het werd snel donker en we hadden nog 80 km te gaan. Spectakel van de dag was toen een co piloot van een niet nader genoemd team tegen35km/u uit de auto sprong om te duwen. Dit kwam natuurlijk niet goed en we zagen de co piloot tegen de grond kwakken en wat tuimelingen maken, net de één of andere aktiefilm. Gelukkig loopt alles goed af! Op een moment waren ik en Kristof alleen op een vlakte toen we even op de rest moesten wachten. We zetten de motor af en de lichten uit. Je kon elkaar op een meter van elkaar nog niet zien staan zo donker. Ongelooflijk, muisstil en miljoenen sterren! Toen we om 22u. moe maar voldaan het kamp bereikten bleken we bij de eerste te zijn. 9 van de 20 autos bereikten het kamp, de rest is op 70km van het kamp blijven overnachten om s morgens weer door te rijden. We repareerden de drie lekke banden van den Bekke en Koen dronken een paar pintjes J en gingen slapen!
Vanmorgen om 5u. eruit, koude nacht geweest! Na een brokkendag van gisteren deed iedereen het vandaag wat rustiger aan! De piste zat vol met putten waar de hele voorkant van de geit in kon. Veraderlijk want je kon soms perfect 80 rijden en dan plots een gat in de weg tegenkomen veroorzaakt door erosie! De moeilijkheidsgraad vandaag was om juist in te schatten hoe door deze enorme putten te ploeteren. vandaag was de pech blijkbaar voor een ander weggelegd want wij reden geen enkele platte band! Alhoewel... Kristof had plots een ingeving om een stukje te filmen al rijdend door het raam waarbij hij de camera prompt op de piste liet vallen. De sony heeft de val overleefd en werkt nogperfect, oef :) Den bekke en Koen hadden dan weer hun eerste platte band en hun uitlaat scheurde af vooraan aan de motor waardaaor ze in de geit in de uitlaatgassan zaten en ze beiden hoofdpijn kregen. Die was dan weer snel verdwenen na een pilleke en wat spelen in een rivier waar we door moesten. Na 200 km alsmaar rechtdoor te rijden kwamen we aan de col de Alkasem. Weer een stevige klim op losse rotsblokken, alle geitjes raakten zonder problemen boven. De afdaling was eigenlijk spectaculairder, de rotsblokken lagen her en der en het was gewoon gokken om de juiste kant te nemen en te hopen zonder lekke banden beneden te geraken. De schokbreker van Peter en Tania brak hier gewoon af, (het driehoekig plaatje in twee gebroken) Gelukkig kwam net David en Erik aan en die hadden zo'n reserveplaatje mee . De panne was dus snel hersteld. Het werd weer snel donker en net voor we de piste verlieten konden we genieten van een prachtige zonsondergang achter de bergen! Echt een knap beeld, een stofwolk van u voorganger waar je de contourlijnen van z'n geit in kon zien staan met daarachter een onder gaande zon! We camperen vannacht op een camping in de buurt van Merzouga net naast een hoge duinen kamp! morgen pas om 8u opstaan voor een korte dag rit en daarna richting Zagora!
