De eerste dag werden we op een berg van 4500 meter gedropt. Mountainbike in de hand, helm op de kop, knie- en elleboogbeschermers vaststrippen. En gaaan!  Wanneer we ons voorwiel over de berghelling  staken, zagen we een zigzaggende weg over de berghelling snijden. Vier uur lang enkel dalen. Geen trap gegeven, zo hebben we het graag. Het eerste deel was super koud. We starten in de wolken en het regende. Het uitzicht maaktte veel goed, heel veel. Wolken dreven langs ons, watervalletjes stoomden langs de stijle berflanken, Amazing.

Gedurende de tocht werd het warmer, maar het bleef regenen .De water stroomde hevig van de bergflank, er vormden zich watervalletjes en grote plassen op de weg. Wanneer de asfaltzeg overging in grind , werd het een slijkboel. Op sommige plekken was het vechten om niet vast te zitten in een gigantische modderpoel. Toen we aankwamen gingen we met kleren onder de tuinslang. Hierop waren de Antwerpse uilen niet voorzien, gelukkig kon romy een broek lenen ( tom zou een hele dag met een handdoek rond zijn middel rondlopen).

De tweede dag was het wandelen, wandelen en wandelen. Vier uur lang stapten we op de flanken van de steile vallei, op soms weggetjes van 60cm breed. De foto's spreken voor zich. Na het middag eten en een kort dutje in de hangmat, zetten we de tocht 3 uur verder. We zagen coca plantages, koffie plantages, bananenbomen, ananasplanten en vele grote vlinders . De hele tijd hadden we als doel de warmwaterbronnen. Onze spieren ontspanden en onze magen werden gevuld in Santa Maria.  Daar hadden we geluk, het was de 75ste verjaardag van het mini-dorpje.  Het werd dikke feest met live-optredens. Er werd stevig gedanst en gedronken door de lokalen en gringo's (die niet kunnen dansen op deze traditionele muziek, lachen dus)

Dag drie was iets minder feest. Romy was tijdens het feest slapjes en ging vroeg naar bed. Wer namen geen risicco,  het openbaar vervoer bracht ons naar Aguas Callientes. We lieten een dokter komen. Romy is allegischa aan de jungle. Te veel vochtigheid, te veel planten. Daarbij was haar baterie nog niet volledig verdwenen. Ze werd aan de baxter gelegd, met electronisch water, Que? 

De volgende ochtend was ze wonder boven wonder veel beter.We namen de bus naar Machu Picchu. We arriveerden voor de grote kolonie toeristen en werden verwelkomt door een open hemel en een warme zon. Het was er prachtig. Een grote historische stad omringt door groene bergen. De mastodonten leken wel uit de grond geschoten. Woorden schieten tekort, foto's niet. We bleven er 4 uur genieten van de architectuur en de omgeving.

Terug benenden, slurpren we soep, deden we een terraske met de rest van onze leuke groep en namen de trein terug naar huis (ons huis is op dit moment 'El Tuco' in Cuzco).