|
Alles jullie denken dat we enkel op ons luie kont zitten, hebben jullie het mis! Want we hebben een 3-daagse tekking door de Colca canyon achter de rug. De diepste canyon van de wereld. (ja,ja, peru heeft meer te bieden dan je denkt).
Het avontuur begon toen we halt hielden aan het begin van de canyon. We werden overdonderd door het prachtige uitzicht.
Verschillende condors zweefden tussen de massief hoge bergen (Die Alpen zijn eigenlijk maar watjes). Prachtig.
Het was wel een zware onderneming. Romy sukkelde met haar astma, maar heeft goed doorgezet!
De eerste dag hebben we 4 uur afgedaald en in totaal 1200 m gedaald. Als ge het u niet kunt voorstellen, da is echt stevig.
Daar verbleven we bij lokale mensen in een soort van hut/hostel. De deur sloot niet en we sliepen onder een stooien dak
waar alle spinnen van Peru een verjaardagsfeesje hielden. Maar we sliepen vlot door de festiviteiten.
De volgende dag stegen we 1 uur ( een voorsprooefje voor de volgende de dag) en kregen meer uitleg over de canon.
In deze canon is geen verkeer mogelijk, de lokale mensen moet alles te voet of per ezel afleggen. ( Echt vermoeiend)
We kregen uitleg over hun manier van leven en de fauna en flora. We bezochten een bescheiden museum en dronken de
lokale alcholische drank op basis van mais: Gore boel, ma soit. Na nog een wandeltocht van 3 uur kwamen we aan in een oase
van de canyon. We werden verwelkomt door een warm zwembad en een lekker maal. De rest van de middg hebben we al slapend in de hangmat doorgebracht. De avond viel snel in de canyon, met de rest van de groep hebben we een gezellige avond doorgebracht.
EN dan kwam de vuur proef, om 5u in de ochtend vertrokken we om 1200m te stijgen. Hel, hel, hel.
Je kon een ezel nemen, maar aan die flauwiteiten doen wij niet mee. Wandelen m·n kloten. Het was afzien, maar we hebben het gehaald. We hebben er wel 45 min langer over gedaan, ma toch een prestatie.In de terugweg hebben we nog kuddes lama·s en alpaca·s kunnnen bewonderen. Het zas een leuke maar zeer vermoeiende onderneming. Met een coma slaap als gevolg.
De volgende dag hebben we het rsutig gehouden.. We zijn naar de lokale markt gegaan om nieuwe soorten fruit en groenten te ontdekken.
Ook hebben we genoten van te lekkere, verse (alles is hier vers) yoghurt, sapjes en shakes. Zalig.
Vrijdag was een iets minder zalig. Romy voelde zich al enkele dagen slapjes en vandaag kon ze niet uit bed. We belden het Holendesa Hospital (omdat ze daar zeker een engels-talige dokter hadden) en binnen de 10 min stond er een vriendelijke, bekwame dokter in onze kamer.
Na een grondig onderzoek verwees hij ons door naar het laboratorium, waar er bloed en urine werd afgenomen. We gingen ermee naar het ziekenhuis, waar de dokter de uitslagen bekeek. Het bleek allemaal mee te vallen. Romy heeft een bacterie opgelopen. Dit komt veel voor bij toeristen. Met de juiste medicatie en voldoende rust is het na 3 à 4 dagen opgelost. Dit is natuurlijk niet leuk, maar het kon erger. -Zeker als je weet dat het hiet 30 graden is, en we vanuit onze kamer een zicht hebben op 4 vulkanen die de stad omsingelen- het kon dus veel erger.
Romy is nu aan het rusten en ik heb tijd om te lange berichten op de blog te posten. :)
We blijven nog enkele dagen in Aerquipa om uit te zieken en zetten ena onze cours richting Cuzco.
Ciao Tom en Romy.
02-10-2011 om 17:40
geschreven door Tom en Romy 
|
