Wij zullen gedurende 3 maanden verblijven bij de Talibes in Yoff-Layenne Dakar. Deze Talibes zijn straatkinderen die rondzwerven in de grote steden van Senegal.Overnachten doen ze in onafgewerkte huizen of onder de blote hemel. Ze zijn vaak het slachtoffer van epidemieën en infecties. Liesbeth Van Camp baat een huis uit waar momenteel een 20-tal talibés een onderkomen hebben gevonden. Enkele Senegalese mensen zetten zich dagelijks in voor de opvang en de verzorging van deze kinderen. Als maatschappelijk werksters gaan wij meewerken in het talibéhuis.
19-10-2006
kliniek
Gisteren hebben we de nacht doorgebracht in de mooiste kamer die we hier ooit te zien zullen krijgen. Er was tv,een ijskast,een bad en ontbijd op bed. Het minder leuke was het feit dat het een kliniek was. Annelies had namelijk een middel genomen waar een belgisch lichaam niet tegen bestand was. Ik was wel van de constipatie vanaf,maar had hevige diarree en moest veel overgeven. Ik heb dus een nachtje met een baxter gelegen en ben er helemaal terug bovenop. K mag alleen niet elke dag meer rijst eten, wat nog een probleem gaat worden. Die arme Fonus heeft op een stoel naast mijn bed geslapen. het is toch een schatje.
Nu we Malaria, cholera en buiktyfus hebben overleefd kunnen we terug ten volle genieten van onze tijd in Senegal. Ok,we overdrijven misschien een beetje. Stefan is volledig genezen, ik heb vandaag weer plat gelegen. Maar we leven terug.
De corruptie in Dakar stijgt met de minuut. Lies van Camp, de oprichtster van het tehuis voor de straatkinderen, zit met de handen in de haren. Vorig jaar is er een container vol medisch en schoolmateriaal toegekomen in Dakar. Ze heeft hier al 100 den euro's voor neergeteld en ettelijke kilometers afgelegd, maar zonder resultaat. Nu een jaar later, en een tweede container die geblokkeerd staat, ziet alles er nog slechter uit. Het gaat haar in het totaal 4 000 000 CFA, 6000 euro, kosten om heel misschien beide containers los te krijgen. Het feit dat het hulpgoederen zijn voor de plaatselijke bevolking telt blijkbaar niet mee.
Verder hebben we niet veel nieuws te vertellen, alles gaat hier rustig zijn gangetje.
Sinds 3 dagen zijn we verhuist.De kamer waar we sliepen was niet te verluchten, gevolg: constant 30 graden. Nu slapen we in een hut op het dak van het ViaVia reiscafé, wel fijn. Op het einde van de maand gaan we opnieuw verhuizen, dan hebben we een grotere kamer met eigen wc en douche en een balkon. Zalig toch. Wel totaal niet vergelijkbaar met onze luxe huizen.
Ik heb de kinderen vandaag leren honkballen, best wel grappig. Jammer dat Fonus me niet kon bijstaan. Deze lag met een zonneslag in bed. Hij had gistere te hard gespeeld met de kindjes, terwijl ik me slechter voelde. Maar morgen zijn we beide weer in vorm.
We hebben weer een nieuw woord geleerd: Insch allah, wat betekend: als allah het wil. Met ander woorden, ze steken hier ni veel uit.
Voor katrien, de kinderen hebben hier wel degelijk voetballen, maar ik denk dat ze voornamelijk gekregen zijn.
Bericht voor moeke: we brengen maar 1 kindje meer mee. Bakar is te stout. Aan Mbaye hebben we nog iets te zeggen, hij is ook nog maar 3.
Onze eerste djembéles was super. Het is heel anders dan ik geleerd heb in België. We gaan alletwee nog hard mogen oefenen. We hadden wel aantrek als toebabs die op het strand djembé speelden. Is wel romantisch zo bij zonsondergang.
Wij maar zagen over het Vlaams Belang, maar met de politiek hier is het veel slechter gesteld hoor. De overheid probeert te besparen zodat ze geld kunnen vrijmaken voor het aanleggen van wegen. Ze doen dit op een zeer inventieve manier: elke dag kiezen ze willekeurig enkele wijken die ze zonder electriciteit zetten. Op die manier zijn er wijken die soms 48 uren zonder electriciteit komen te zitten. Gelukkig zitten wij in een wijk waar een belangrijke Marabou woont, wij hebben dus zelden stroompannes. Ze hebben ook een oplossing gevonden voor het vuil op de straten: mensen moeten hun vuil binnenhouden. De vuilkar komt immers toch niet langs. Leve de ziektes.
Fonus en ik heben besloten dat we ook de ramadam gaan volgen als we in België zijn. Dat is het perfecte excuus om enkel te doen waar je zin in hebt. Onze kinderen waren gisteren te moe om vlaggestok te spelen, maar zodra we weg waren gingen ze voetballen. Vandaag speelden ze wel heel goed mee met dikke Bertha. We hebben trouwens beslist welke 2 kinderen we mee naar huis zullen nemen: Bakar {6 jaar} en Mbaye {3 jaar}. Ze spreken geen frans,maar het zijn wel schatjes. Ze weten dat ze niet Toebab mogen zeggen, dus zeggen ze doodleuk: Pas Toebab mais Annelies et Stefan. Op die manier kunnen ze stiekem toch Toebab zeggen.
Morgen gaan we onze eerste djembéles volgen in Afrika. Ik ben eens benieuwd hoeveel verschil er gaat zijn met mijn lessen in Beligië. Hopelijk willen onze handen een beetje mee. We zijn van plan 10 lessen te nemen en dan krijgen we een cassetje mee met de afrikaanse ritmes. Bereid ulle al maar voor op onze muzikale talenten. We zullen ze uitgebreid demonstreren.
Verder hebben ze ons gewaarschuwd dat we een deken moeten gaan kopen, het gaat namelijk afkoelen. Op dit moment is het al maar 35 graden meer, en t zal nog 10 graden kouder worden. Dat word bevriezen. Hoe is het in België trouwens?
Salaamalekum et djeredjef pour toutes les messages.
We zullen het maar in het nederlands houden zeker. Hier vinden ze het al grappig genoeg dat ne toebab {blanke} wolof spreekt.
We hebben nog steeds last van de warmte en slapen daardoor minder goed. Annelies had t deze nacht even moeilijk, mede door de kakkerlak op haar arm. Gelukkig maken de talibé's alles weer goed. In de voormiddag hebben we pomponnetjes gemaakt en in de namiddag zijn we chinese voetbal gaan spelen aan het strand. De wondverzorging is ook wel grappig. Ze komen vooral om aandacht. Maar het zijn wel lelijke wonden, veel improviseren dus. Wat ook opmerkelijk is , is dat geen enkel kind zijn leeftijd kent. Ze beweren allemaal 9 jaar te zijn. In werkelijkheid bevinden ze zich tussen de 4 en de 23.
Het eten is hier super, Stefan mag binnenkort misschien mee in de keuken staan om te leren. Hij is ook al aan t rondkijken om de electriciteit van de Via Via te verbeteren. Werk genoeg voor hem dus. Gelukkig hebben we nog de tijd om elke avond gezellig naar de zonsondergang op het strand te gaan kijken. Jammer genoeg is het strand hier wel heel vuil. Het is anders wel prachtig.
We zijn nu dag 2 in Senegal. De eerste dag was moeilijk:Stefan werd gefouilleerd op de luchthaven in Brussel, in Dakar deden ze moeilijk over onze bagage,en alle mensen wilden geld. Het was ook te warm om te slapen. Vandaag ging alles veel beter. Het is nog warm, maar verdraagbaar.We zijn al met onze kinderen in de zee gaan zwemmen. Guy,het strand was zalig. Die kinderen lijken allemaal op elkaar. Nu zijn ze niet zo actief, ze volgen heel strikt de Ramadam.
Mercikes allemaal om het afscheidsmoment met ons te delen. Sommige mensen lokten de nodige emoties uit(he Guy). We hopen dat het voor jullie even leuk was als voor ons en nog meer mercikes voor de bijkomende sponsoringen. We zullen het zeker nuttig besteden. Nog een berichtje voor de guy: als je dit leest liggen wij te bakken op het strand in dakar, maar onthou:
Je hebt een vriend Iemand die voor jou door vuur gaat Elke dag weer voor je klaar staat Voor altijd aan je zij
Je hebt een vriend Iemand die je nooit alleen laat Met jou de toekomst tegemoet gaat Geloof me maar, je hebt een vriend in mij
In elke wondermooie dag Elke aanstekelijke lach Is de nacht soms te lang, is het pad te duister? Steek je hoofd dan niet in het zand Neem m'n hand Neem m'n hand
Je hebt een vriend (Als je lacht, als je huilt, zeg m'n naam) Iemand die voor jou door vuur gaat (Ga voor jou door het vuur) Elke dag weer voor je klaar staat (Elke dag weer) Voor altijd aan je zij
Je hebt een vriend (Als je lacht, als je huilt, zeg m'n naam) Iemand die je nooit alleen laat (laat je nooit meer alleen) Met jou de toekomst tegemoet gaat (Elke dag weer) Geloof me maar, je hebt een vriend in mij
Is de hemel daarboven niet altijd even blauw Ik ga door, want ik weet, ik heb ook een vriend in jou
Nog 12 dagen en we zitten op het vliegtuig richting Senegal. Maar in die 12 dagen gaan we niet stil zitten hoor. We zullen onderling nog in discussie gaan over wat we meenemen en wat niet. Maar wat veel belangrijker is, we zullen nog samen met de familie en de vrienden ene drinken om ons vertrek te vieren.
Onze oproep voor het medisch materiaal heeft duidelijk succes gehad. Het is ongelooflijk hoeveel mensen ons geholpen hebben bij het verzamelen van compressen, verbanden, spuiten ed. Merci
