Velen vragen ons hoe het eigelijk in Afrika is en ons antwoord is steeds opnieuw: supergoed. Maar eigelijk is er zo veel meer over Senegal te vertellen dan de corruptie die we al beschreven hebben. We willen dan ook na een maand eens proberen Senegal te beschrijven vanuit ons standpunt.

Mensen en mentaliteit: de mensen zijn hier constant supervriendelijk. We weten alleen niet of het altijd zo gemeend is. Buiten de opdringerige verkopers hebben we van geen mens last. Ze zeggen allemaal vriendelijk een goeiendag en vragen steeds hoe de nacht, de dag, het werk en al de rest geweest is. Het rare is alleen dat je eigelijk altijd goed moet zeggen. Zij zullen ook altijd ca va zeggen, ook al gaat het soms niet. Ze zullen niet snel hun mening zeggen.
Ze hebben het ook moeilijk met veranderingen. Dat merken we bijvoorbeeld heel hard aan het personeel van de Via Via. Ze gaan met alles wat de nieuwe gerant zegt akkoord, maar ze voeren niets uit. Serge wou cornflakes invoeren. Hij heeft een uur staan uitleggen hoe vol een potje moet zijn en hoeveel melk erbij moet. Pas na een uur uitleg had iemand de moed verzameld om te vragen wat cornflakes eigenlijk is.
Alles heeft ook heel veel tijd nodig. Als je iets vraagt moet je zeker niet verwachten dat alles direct in orde is. Als Belg is het soms moeilijk om er rekening mee te houden en niet kwaad te worden. Zo was er ons beloofd dat onze kamer die we bezocht hadden eind oktober vrij zou zijn. Vanaf 1 november zouden we erin kunnen. 1 november trekken we vol goede moed naar de kamer, maar natuurlijk was deze niet vrij. De persoon die erin zat wou nog twee maanden blijven, dus waren ze maar akkoord gegaan. Uiteindelijk zouden we dan een andere kamer krijgen,maar die was nog niet gekuist. We moesten dus nog een nacht wachten. We worden het ondertussen wel gewoon en hebben van andere meisjes geleerd Si Dieu le veut te zeggen ipv inch allah.
Mensen kennen hier ook helemaal geen schaamte. We merken dat ook bij onze talibé's. Als hun broek gescheurd is en je alles kan zien, dan moet je dat er maar bijnemen. Waarom zouden ze een andere broek vuilmaken? En als je op het strand bent en dringend naar het toilet moet, dan hurk je toch gewoon en plas je.

Dat brengt ons meteen bij hygiëne en vuil. Je kon het waarschijnlijk al raden dat de stranden en straten verschrikkelijk vervuild zijn. Iedereen werpt zijn afval waar hij maar kan. De stranden zouden zo mooi kunnen zijn ware het niet dat iedereen er zijn behoefte doet, dat er vuile honden rondlopen en dat ook dat als stort gebruikt wordt.
Ook met de hygiëne is het slecht gesteld. Vele wassen zich gewoon met zand en spoelen zich daarna af in de zee. Kinderen komen met wonden die nooit verzorgd zijn en er verschrikkelijk uitzien.

Straten en verkeer: Wij klagen vaak over de staat van onze wegen, maar hier heb je geluk als je een weg hebt. Er zijn enkele hoofdbanen van asfalt waar ze druk aan het werken zijn. Alle andere straten zijn puur zand. Als auto heb je hier overal voorrang, als voetganger slalom je gewoon tussen de wagens. Van een straat met twee baanvakken maker ze er 7 en ook voor spookrijden hebben ze geen angst. Een paar weken geleden is er nog een Talibé doodgereden door een auto. Het was wel gene van ons. Het vervoer is hier geweldig, ofwel kan je kiezen tussen taxi's die half uiteen vallen, overvolle busjes en een sept-place. Deze laatste zijn peugots breaks met een extra bank in de koffer.

Geuren en smaken: Het moet gezegd worden, het stinkt verschrikkelijk in afrika. Je wordt voordurend lastig gevallen door vliegen en andere beestjes. Kleren geraken niet meer proper. De smaak is wel super. We genieten van elke typisch senegalees gerecht dat geserveerd wordt. Het is telkens rijst met vis of vlees met vele kruiden.


Wat we nu allemaal beschreven hebben kan heel negatief overkomen. De eerste weken is het ook echt wennen. Na een maand zijn we er echter in geslaagd alles te relativeren en het mooie van senegal te zien. Je leert over het vuil te kijken en je word gewoon aan de stank. Je leert leven met de vliegen en de kakkerlakken in de kamer. Je geniet van de vriendelijke glimlach van de mensen en het feit dat de talibé's je vaak dankbaar zijn.
Je geraakt zelf gewend aan het rustige tempo en jaagt jezelf vooral niet meer af. Leven zonder stress is gewoon zalig. Niets dat op tijd klaar moet zijn. Niemand die verwacht dat je stipt op tijd bent.

Ook al is er veel werk aan het land, wij hebben er leren van te genieten en beleven alles heel positief. We hebben als verwende kiekens beseft dat we moeten leren genieten van de kleine dingen. We hebben ons voorgenomen niet te veel meer te zagen en te klagen in België want wij hebben zoveel. Kortom, we hebben ons hart hier verloren.

Verder hebben we ons voorgenomen ook bijles te geven aan de talibé's. We zijn vandaag begonnen met het alfabet aan te leren aan kleine Bacar (6 jaar). Hij kan ondertussen de A B en C al lezen. De glimlach en fierheid die hij uitstraalt zijn goud waard. Het zal een werk van lange adem worden, maar ons doel is dat hij kan lezen tegen dat we terug naar huis gaan.