Wij zullen gedurende 3 maanden verblijven bij de Talibes in Yoff-Layenne Dakar. Deze Talibes zijn straatkinderen die rondzwerven in de grote steden van Senegal.Overnachten doen ze in onafgewerkte huizen of onder de blote hemel. Ze zijn vaak het slachtoffer van epidemieën en infecties. Liesbeth Van Camp baat een huis uit waar momenteel een 20-tal talibés een onderkomen hebben gevonden. Enkele Senegalese mensen zetten zich dagelijks in voor de opvang en de verzorging van deze kinderen. Als maatschappelijk werksters gaan wij meewerken in het talibéhuis.
13-10-2006
verhuis
Sinds 3 dagen zijn we verhuist.De kamer waar we sliepen was niet te verluchten, gevolg: constant 30 graden. Nu slapen we in een hut op het dak van het ViaVia reiscafé, wel fijn. Op het einde van de maand gaan we opnieuw verhuizen, dan hebben we een grotere kamer met eigen wc en douche en een balkon. Zalig toch. Wel totaal niet vergelijkbaar met onze luxe huizen.
Ik heb de kinderen vandaag leren honkballen, best wel grappig. Jammer dat Fonus me niet kon bijstaan. Deze lag met een zonneslag in bed. Hij had gistere te hard gespeeld met de kindjes, terwijl ik me slechter voelde. Maar morgen zijn we beide weer in vorm.
We hebben weer een nieuw woord geleerd: Insch allah, wat betekend: als allah het wil. Met ander woorden, ze steken hier ni veel uit.
Voor katrien, de kinderen hebben hier wel degelijk voetballen, maar ik denk dat ze voornamelijk gekregen zijn.
Bericht voor moeke: we brengen maar 1 kindje meer mee. Bakar is te stout. Aan Mbaye hebben we nog iets te zeggen, hij is ook nog maar 3.
Onze eerste djembéles was super. Het is heel anders dan ik geleerd heb in België. We gaan alletwee nog hard mogen oefenen. We hadden wel aantrek als toebabs die op het strand djembé speelden. Is wel romantisch zo bij zonsondergang.
Wij maar zagen over het Vlaams Belang, maar met de politiek hier is het veel slechter gesteld hoor. De overheid probeert te besparen zodat ze geld kunnen vrijmaken voor het aanleggen van wegen. Ze doen dit op een zeer inventieve manier: elke dag kiezen ze willekeurig enkele wijken die ze zonder electriciteit zetten. Op die manier zijn er wijken die soms 48 uren zonder electriciteit komen te zitten. Gelukkig zitten wij in een wijk waar een belangrijke Marabou woont, wij hebben dus zelden stroompannes. Ze hebben ook een oplossing gevonden voor het vuil op de straten: mensen moeten hun vuil binnenhouden. De vuilkar komt immers toch niet langs. Leve de ziektes.
Fonus en ik heben besloten dat we ook de ramadam gaan volgen als we in België zijn. Dat is het perfecte excuus om enkel te doen waar je zin in hebt. Onze kinderen waren gisteren te moe om vlaggestok te spelen, maar zodra we weg waren gingen ze voetballen. Vandaag speelden ze wel heel goed mee met dikke Bertha. We hebben trouwens beslist welke 2 kinderen we mee naar huis zullen nemen: Bakar {6 jaar} en Mbaye {3 jaar}. Ze spreken geen frans,maar het zijn wel schatjes. Ze weten dat ze niet Toebab mogen zeggen, dus zeggen ze doodleuk: Pas Toebab mais Annelies et Stefan. Op die manier kunnen ze stiekem toch Toebab zeggen.
Morgen gaan we onze eerste djembéles volgen in Afrika. Ik ben eens benieuwd hoeveel verschil er gaat zijn met mijn lessen in Beligië. Hopelijk willen onze handen een beetje mee. We zijn van plan 10 lessen te nemen en dan krijgen we een cassetje mee met de afrikaanse ritmes. Bereid ulle al maar voor op onze muzikale talenten. We zullen ze uitgebreid demonstreren.
Verder hebben ze ons gewaarschuwd dat we een deken moeten gaan kopen, het gaat namelijk afkoelen. Op dit moment is het al maar 35 graden meer, en t zal nog 10 graden kouder worden. Dat word bevriezen. Hoe is het in België trouwens?
