Wij zullen gedurende 3 maanden verblijven bij de Talibes in Yoff-Layenne Dakar. Deze Talibes zijn straatkinderen die rondzwerven in de grote steden van Senegal.Overnachten doen ze in onafgewerkte huizen of onder de blote hemel. Ze zijn vaak het slachtoffer van epidemieën en infecties. Liesbeth Van Camp baat een huis uit waar momenteel een 20-tal talibés een onderkomen hebben gevonden. Enkele Senegalese mensen zetten zich dagelijks in voor de opvang en de verzorging van deze kinderen. Als maatschappelijk werksters gaan wij meewerken in het talibéhuis.
24-11-2006
gefrustreerd
Deze week, vooral gisteren, is het ons even te veel geworden bij de talibé's. We staan er elke dag vol enthousiasme klaar met dingen om te doen, maar de medewerking is er vaak niet. Na een half uur zijn ze meestal verdwenen, of ze komen een uur te laat in het atelier aan. Gisteren heeft annelies zich eens echt boos gemaakt. Ze riep: je m'en fou. Maar ja, dat gaat het ene oor in en het andere oor uit. Soms is het echt om gedemotiveerd te geraken. De jongere zijn super en doen altijd goed mee, maar het zijn de groten die het huis als een hotel bezien. Vandaag hebben we dus een serieuze vergadering gehad, maar dan reageren ze totaal niet. Afwachten dus. Het is meewerken of buiten!
Enkele dagen geleden heeft een personeelslid uit de Via eenzoontje gekregen. Gisteren was het de naamgeving van dit kind, Bara. In de voormiddag kwamen de mannen bij elkaar om de naam te kiezen, in de namiddag de vrouwen om te feesten en de schoonfamilie te bedanken. Ik ben naar het feest van de vrouwen geweest, wat echt te gek was. Ik was gekleed in boeboe, typisch senegalese kledij. De vrouwen, inclusief de grootouders, stonden allemaal te zingen en te dansen, zelfs tijdens het eten. 10 december is het doopfeest van Bara. Dan zou het nog zotter moeten zijn. Op dat feest mogen mannen en vrouwen wel samen vieren. Tegen die dag zullen Stefan en ik ook onze eigen boeboe gekocht hebben. Een boeboe is een lange broek of rok met daar een lang kleed over. Maar ge zult dat wel zien tegen dat we terug in België zijn. Het rare is dat wanneer een vrouw een kind krijgt, de grootmoeder langs vrouws kant voor heel de schoonfamilie cadeautjes moet kopen. Dat kost meestal rond de 1500 euro. Ik weet dus niet of de oma's wel gelukkig zijn als ze oma worden. Dit is bij elke geboorte zo.
Nanga def? Comme tu vois, nungi djanga olof tutti tutti.
We slagen erin om beetje bij beetje toch foto's op onze site te zetten. Speciaal voor Yinte zijn we ook een fotosessie gestart van haar knuffel op reis in Senegal. De eerste foto aan het zwembad kan ze al bewonderen. Op de foto's van ons twee moet ge niet echt letten, dat was de keer dat we likeur gaan proeven zijn.
Dit weekend zijn we naar Campement Zebrabar geweest op 20 km van Sint Louis. Hier konden we rustig genieten van een persoonlijk strand en een tochje op en in het water. Er was ook een vogeleiland met veel eiland en weinig vogels. Maar het was wel de moeite wat natuur betreft. Zoveel groen hadden we nog ni gezien. Alleen ginder geraken was een moeilijke bevalling. Het is 5 uur rijden dus we zaten liever confortabel in een taxi dan opeengepakt in een sept-place. We hadden een prijs afgesproken, maar na een uur wou hij ineens meer geld. Gevolg, daar stonden we een half uur aan de kant zonder taxi. Gelukkig konden we er mee lachen en vonden we snel een nieuw slachtoffer dat ons wou brengen tegen redelijke prijs.
