de mensen waar ik om geef, die ik het liefst in mijn omgeving heb, ziijn zo ver weg. ok ik kan met ze praten en smsen , ik kan contact met hen hebben.maar ze zijn zo ver weg. zo onberijkbaar ver weg.
op momenten als vandaag slaag ik er dan ook niet in om ander contact te maken met hen dan verbaal kontakt! en jammer is dat! want ik verlang zo naar dat begrip, die genegenheid, dat...
ik raak helemaal overstuur. ik barst in snikken uit en kruip weer in mijn hoekje! in m'n hoekje, waar ik veilig ben. het enige plekje waar ik momenteel rust vind. ik trek me terug en begin te tekenen. de mooiste creaties komen boven! met de tranen in m'n ogen en een heel klein hartje, maak ik de mooiste dingen! ik ben tevreden met m'n werk.
trots en weer een beetje in normale toestand, toon ik het aan de buitenwereld, blijkt dat ze het niet eens zien. ze zien niet wat ik maak, ze hebben geen komentaar, niets gewoon!!!niets, niets, niets!!!
dan geef ik mezelf maar een dikke proficiat, en een oscar voor het beste werkje ooit! mooi gedaan meid, sjiek, !
oooohhh, wat ben ik zielig!
neen da's niet waar, hoe kan ik nu verwachten dat anderen waarderen wat ik doe als ik dat zelf niet doe! mss ligt het wel aan mij! mss zie ik gewoon niet dat ze het eigenlijk wel waarderen.
pech, de tranen staan alweer in m'n ogen! mss tijd om nog eens wat te maken!
vroeger kon ik perfect toneel spelen. ik deed de mensen lachen en deed dat zelf ook constant.
ik heb altijd een masker opgehad , ik was altijd vriendelijk en lief, ik lachte en was het zonnetje in huis. maar diep in mij zat er een wezentje dat zich niet begrepen voelde! dat zich heel eenzaam en klein voelde, dat niet gewaardeerd werd om wat ze deed! dat niet eens opgemerkt werd, hoe ze ook haar best deed!
ze wilde naar buiten komen, en gewaardeerd worden, ze wilde laten zien wat haar mogelijkheden waren en deed dat ook, in het begin een beetje schuw , maar ze werd er beter in. ondanks al de moeite die ze deed , zag niemand haar zoals ze was!
niemand merkte haar gaven, en niemand zei , wauw, wat een mooi wezentje!
toen kroop ze in haar schulpje terug, en ze kreeg het moeilijk met de mensen, ze kon ze niet meer verdagen, en was verdrietig in hun bijzijn.
nu zit ze heel vaak heel alleen in een hoekje, ergens waar niemand haar kan zien! waar ze rust heeft en kan zijn wie ze is , zonder gekwetst te worden.
niemand die ziet wat een mooi wezen ze werkelijk is, niemand die weet wat ze allemaal kan, niemand die weet hoe of wie ze is!
sommigen denken haar te kennen, maar niemand weet wie ze werkelijk is!
dit is een wezentje dat diep in mij zit, en hunkert om naar buiten te komen, en gewaardeerd te worden , gezien te worden en aanvaard te worden , maar bovenal, geliefd te zijn!
ben ik echt zo onvriendelijk, en onbeleefd, doe ik dan iedereen pijn? lijkt wel of ik geboren ben om mensen pijn te doen, niet fysiek, maar met woorden. blijkbaar zeg ik heel dikwijls dingen die verkeerd aankomen, en dat enkel door open en eerlijk te zijn! maar mensen nemen wat ik zeg steeds weer verkeerd op! ben ik dan niet duidelijk?
als ik neen zeg, dan verstaan ze mij niet en doen ja, als ik zeg ik voel me niet goed, denken ze dat ik stervende ben! als ik zeg ik wil dit of dat, blijkt naderhand dat ze dat niet verstaan of gehoord hebben.
of beeld ik het mij in dat ik die dingen zeg? mss is het dat, ik denk dat ik het duidelijk zeg , maar zeg mss niets of iets anders dan wat ik denk gezegd te hebben! wow dit gaat te ver!!!
ik zeg dingen die mensen kwetsen, zonder dat ik het zelf weet! waarom???
ik wil dit niet, ik doe mijn uiterste best om vriendelijk en beleefd te zijn. ik ben hoffelijk, en aardig, en toch blijkt steeds weer dat het anders uitdraait!
gisteren avond, vroeg ik moeder aarde, de godin, en al de natuur wezens(waaronder de elfjesnatuurlijk), om me moed en sterkte te geven. om me te helpen goed voor mezelf te zijn, zodat ik me goed zou voelen en energie genoeg zou hebben om de dag door te komen , zonder me ergeren, moe of slap te voelen. eigenlijk om gewoon nog eens een hele dag normaal te kunnen doorkomen!
and guess what!
ze hebben me geholpen, ik heb me de hele dag goed gevoeld, ik heb me niet misselijk gevoeld, ik heb me niet verveeld , ik heb energie gehad tot de laatste seconde, ik heb al de klanten geholpen met een glimlach, ik heb me niet één keer geërgerd aan iemand, zelfs de moeilijke klanten heb ik met veel plezier hun verhaal laten doen, en geholpen waar ik kon!
dus als je wat wil? vraag het gewoon! en geloof dat het ook zo zal zijn!
we moeten enkel accepteren, dat het leven altijd de juiste weg neemt.hoe lang of hoe kort die ook is. het is altijd de juiste. wat we echt niet aankunnen krijgen we niet! we hebben al zoveel meegemaakt, en we zijn er nog steeds, als dat niet het mooiste bewijs is van deze stelling. accepteer dat je krijgt wat je aan kan en of nodig hebt om uit te leren!
respect,
respect voor ons zelf, en anderen. voor de omgeving, de natuur en alles om ons heen, van het kleinste steentje tot de hoogste boom, van het kleinste twijgje tot diepste zee, ja zelfs van het kleinste elfje tot de grootste draak(). respect voor anderen zorgt ook voor respect ten opzichte van ons zelf, en zorgt ervoor dat anderen ons gaan respecteren! hoe wil je gerespecteerd worden als je zelf geen respect toont! respectern van anderen hun mening, respecteren van privatie, en alles gewoon!
deze twee zorgen voor onvoorwaardelijke liefde, ja onvoorwaardelijk, want als je respect hebt en accepteerd zijn er geen voorwaarden, en ook geen verwachtingen! en dat is alles wat we nodig hebben om gelukkig te zijn.
als er geen verwachtingen en geen voorwaarden zijn , is alles goed zoals het is, als alles goed is zoals het is , ben je gelukkig toch???
haal me weg van deze plaats vol gekken.gekken die beweren dat andere gek zijn.
met slechts enkelen die begrijpen wat ik bedoel, en slechts een enkeleing die het niet begrijpt, maar toch probeert.
neem me mee naar de wereld van m'n dromen.
met velden vol bloemen, vogels en vlinders die de lucht kleuren, en geuren van gras, bloemen, en frisse lucht! heerlijk dromen, liggend langs een kabbelend beekje en starend naar de vogels vlinders en de helderblauwe lucht.
lopen door de velden van heerlijk kriebelend gras, met hier en daar een helder blauwe korenbloem die het veld siert!
hevige energie komt naar me toe. m'n gedachten zijn een soep! wisselend, dan weer vrolijk , dan weer afbrekend. m'n ego speelt me parten. het wil me niet laten genieten. gewoon genieten van wat ons gegeven wordt.
heerlijk die energie, ze maarkt me warm, warm vanbinnen. en tegelijk geeft het me koude rillingen, niet van angst of zo, gewoon van plezier.
een vreemd verlangen groeit diep in mij, gevoelens die mij vreemd zijn, komen de kop op steken, dit heb ik nog nooit mee gemaakt. velen zullen denken , dat kan niet, maar het is zo. ik heb dit nog nooit meegemaakt. het is me echt vreemd. ok verlangens heb ik reeds gehad, twijfels heb ik ook gehad, en al de andere gevoelens heb ik ook gehad, maar in deze contekst en in deze maten, neen dat is me vreemd.
heerlijk, dat is het wel. m'n hartje maakt sprongetjes als een dartel lammetje.
ja ok , het is lente aan't worden, maar dat heeft er weinig mee te maken vrees ik.
mooie ervaring hoor, wel konfronterend. soms moeilijk om toe te laten. Maar ooohhh zo heerlijk en verhelderend.
ik werd er gelijk heel vrolijk van en kreeg zelfs even de slappe lach.
de dansles dus! ja dat was de oorzaak van dit heerlijke gebeuren.
eerst een even tot rust komen en al de energie van de afgelopen dag laten bezinken en aan de kant zetten wat er in je hoofd zit! op zich al een hele ervaring , maar ondertussen al een gekend ritueel, tijdens de zonne dans. dan volgden de dansen elkaar op, er was een ontmoetingsdans, en die was heel erg moeilijk, vooral omdat mijn ego me dikwijls parten speelt. als je tegenstander je heel indringend aankijkt en bij wijze van spreken, hallo zegt via gedachten en zegt ik heb interesse in jou! amaai!!! havy hoor! maar heel fijn.als je tegenstander zegt , je bent bijzonder , zonder woorden! echt moeilijk!
toen na enkele heel actieve dansen en enkele om terug naar omlaag te komen, deden we een hele meditatieve dans! heerlijk, een meditatieve balet dans, heel rustige en sierlijke bewegingen, met de ogen dicht, en op eigen tempo. heerlijk, maar dan!
dan kom je jezelf tegen, en zeg je tegen jezelf: "hallo, jij bent bijzonder".
brrrr ik krijg kippevel bij de gedachte alleen al, maar het geeft je zo'n warm en heerlijk gevoel vanbinnen. weten dat je mag zijn wie je bent, met al je positieve en negatieve kantjes( of wat je zelf negatief vind althans). weten dat je ook maar een mens bent , die niet hoeft te streven naar perfectie, want je bent het al zoals je bent!
mooi , heerlijk, verhelderend, af gewoon!
zo vrij, elegant, energiek, en toch heel sterk, als een elfje! zo voel ik me nu.heerlijk na de afgelopen tijd.
ik was deze morgend allerlei karwijtjes aan't doen , en had eigenlijk helemaal geen zin.
toen dacht ik ineens aan repelsteeltje, en riep al de kaboutertjes elfjes en andere natuurwezentjes bij elkaar! ik vroeg ze of ze me even gezelschap wilden houden en eventueel een beetje wilden helpen. mijn hond verklaarde me gek, maar ach ook zij had er profijt van want we hebben gefeest terwijl we de afwas uitlaaden , en nog het ene en andere opruimden.het was echt gek!
neen er waren hier geen kleine wezentjes aanwezig, ik begin nog steeds niet te halucineren. maar het was wel veel aangenamer , en ik had ineens veel meer energie! het ging vooruit! echt was mega snel gedaan.
toen ik weer achter de pc zat , had ik een leuk gesprekje met marjanne, en vertelde haar dat het zo leuk was en zi snel gedaan was, ik zei ook dat m'n fantasie weer op hol sloeg! "neeen!!! " zei ze "je moet erin geloven".
en gelijk had ze ! geloof maar eens iets , je zal zien het is meteen waarheid voor jou! en zo heeft ieder zijn waarheid! simpel toch!
wat is het leven mooi als je er maar in gelooft! iedereen kan zo zijn/haar waarheid hebben zonder de anderen te beoordelen of veroordelen, het is dan zelfs veel makkelijker om samen te leven met ieder z'n waarheid.
neen, zie je mij al wenen? ikke toch niet dat altijd goedlachse lieve en vrolijke meisje.
ik ben niet triest, ik ben niet teleurgesteld, ik ben niet depressief, en ik zie het nog altijd zitten!
maar nu moet het wel gedaan zijn! gedaan met al het onrecht. al die arme mensen waar men nog meer van afneemt, al die brave en lieve mensen, die hun uitsloven voor anderen en nooit wat in de plaats krijgen, ja ook ik hoor bij die mensen. ik voel me gebruikt, overbodig, leeg gezogen!
gedaan met al de tegenslagen,altijd weer m'n best doen voor alles en iedereen en uiteindelijk bedrogen uitkomen. gedaan met liegen en bedriegen, ja ook als het voor bestwil is. gedaan met moeilijke mensen, en gedaan met al die negatieve energie!
tranen met tuiten heb ik geweend, heelder rivieren vol. samen met die tranen zijn er heel wat emoties uit mij weg gevloeid. samen met die tranen, is er veel woede uit mij gekomen. onverwerkte trauma's komen steeds weer de kop opsteken , en teisteren m'n geest en lichaam.ze houden mijn verstand bezig. m'n ego speelt hier heel tevreden op in en maakt het me nog een beetje moeilijker door op m'n gevoel te werken en me schuldgevoelens te geven waneer ik weiger dit spel mee te spelen!
weg , ga weg, laat me met rust, ik wil niet meer denken , ik wil rust! rust in m'n hoofd , rust in m'n gevoel en rust in heel m'n wezen!
blijkbaar zet ik de mensen op het verkeerde spoor! het was niet zo bedoeld!
ik voel me triest, en ik zou liever elders zijn dan hier , ik voel me niet begrepen en heel eenzaam, maar ik zeg geen vaarwel!
ik ben niet echt vrolijk, maar dat is nogal logisch denk ik! ik heb de laatste tijd ook zo veel aan m'n hoofd , en die gedachten molen krijg ik niet stil gezet!
maar vergeet niet dat ik een beetje als een elfje ben, ik geniet te veel van de kleine mooie dingen , om gewoon maar afscheid te nemen!
dus wees niet bevreesd! ik zeg geen vaarwel, ik hou te veel van de kleine mooie dingen!
ik hou te veel van het feit dat de zon schijnt op m'n neus, of van het beeld dat er vlinders door de tuin zweven alsof ze gedragen worden door de wind! spelend met de zonnestralen.ok dat is mss nog toekomst muziek, ('t is nl nog vollop winter)!
maar de tintelling van een sneeuwvlokje op je neus , of de wind die door je haren blaast! en langs de takken raast.neemt de bladeren en alles wat loszit mee!
neemt al wat je kwijt wil met zich mee om het te voeden aan moeder aarde ! die het nuttig zal gebruiken en verdelen zoals het een goede moeder betaamt, over de hele aarde! voor iedereen die het kan gebruiken , nodig heeft of kan doorgeven!
de wereld lijkt niet meer dezelfde, ook al weet ik dat er niets veranderd is. 't zit hem allemaal in mijn gedachten, en ik kan het niet achter laten, ze blijven me steeds weer volgen. ik moet sterker zijn! ik moet me bevrijden van mijn gedachten in mijn hoofd, de tijd die me rest , moet ik goed gebruiken. ik mag niet vaarwel zeggen, ik kan geen afscheid nemen, ik heb nog zoveel goed te maken.
ik moet vechten, want ik weet dat het uiteindelijk de moeite zal blijken, dat uiteindelijk de pijn en het verdriet zullen vervagen. het komt allemaal in orde! ik weet , zou me moeten realizeren, dat tijd kostbaar is en gekoesterd moet worden. ik haat hoe ik me nu voel binnen in mezelf, ik moet vertrouwen hebben. ik moet opstaan en sterker zijn. maar deze donkere tijd duurt voor mij te lang! ik heb de kracht niet om te blijven vechten , en door te gaan! ik wil geen pijn meer , ik ben zinkende. door de mist zie ik het gelaat van een engel; hij roept m'n naam en nodigt me uit, nodigt me uit mee naar de andere kant te gaan. en ooh wat is de verleiding groot!
vlak na nieuwjaar belde je me op, en vroeg om nog eens af te spreken. ik vond het goed en we spraken ineens een datum af.
we praatten nog uren , we praatten over de dagelijkse beslommeringen, en wat ons allemaal bezig hield. ondanks het feit dat je heel erg ziek was, bleef je toch enorm optimistisch, en je wees mij erop, dat er aan het einde van een tunnel toch steeds weer dat licht puntje is. je liet me heel even naar de wereld kijken met andere ogen.
k' heb me altijd enorm goed gevoeld bij jou, jij was mijn steun en toeverlaat. je hielp me altijd als dat kon, en als dat niet kon was je er toch! tot op zeker moment, toen het verdikt "kanker" bleek te zijn. maar je liet jezelf niet gaan, je bleef vechten!
zelden heb ik iemand gezien die zo sterk is als jij! nooit heb ik iemand gekend die ondanks al de tegenslagen in z'n leven zo sterk en positief bleef! zoals jij(klinkt mss cliché,maar is zo) zo zijn er geen twee!
en nu, nu ben je er niet meer , maar toch blijf je bij me , voor altijd!
weggaan is niet,
zachtjes de deur dicht trekken, en verdwijnen,
een leegte achterlatend bij de wachtende mensen.
weggaan is eerder een beetje je aanwezigheid vereeuwigen.
neen joh, waar haal je het? ikke smartieken, boos? ik ben een lief meiske zene!!!
TUURLIJK ben ik boos! ik ben zelfs razend!
boos op de wereld, omdat het allemaal zo onrechtvaardig is!
boos op vrouwen, omdat ze beter , mooier, interessanter zijn dan ik!
boos op mannen, omdat ze me misbruiken, gebruiken, kleineren, begeren, ...
boos op de mensen, omdat ze me beoordelen om wie ik ben, omdat ze niet eerlijk zijn, omdat ze harten breken, omdat ze me willen veranderen.
boos op mezelf, dat vooral!
boos op mezelf omdat ik dit allemeel toelaat en er niets uit leer! boos omdat ik het soms zelfs leuk vind, boos omdat ik niet weet hoe ermee om te gaan, of er wat aan te doen!boos op mezelf omdat ik mezelf kwets, of toelaat gekwetst te worden!
boos op mezelf omdat ik weiger te veranderen, omdat ik mezelf wil blijven zoals ik nu ben, en me daardoor steeds weer in de minderheid voel , in een hoekje geduwd, onbelangrijk!
de mensen zeggen, probeer het eens anders aan te pakken, leer het te aanvaarden, leer er mee leven,
mensen zeggen , zo erg is het toch allemeel niet , dat begrijp ik nou niet van jou, of trek het je toch niet zo aan.
mensen zeggen, laat ze links liggen, vermijd ze , doe of je ze niet ziet, en wees gewoon jezelf.
mensen zeggen, blijf jezelf, doe wat je hartje doet zingen, geniet van het leven en denk niet aan mindere dingen.
mensen kunnen nogal veel zeggen! maar doen ze het zelf wel? en weten ze dan ook hoe je dat allemaal doet? want da is allemaal gemakkelijk gezegd!
mensen zeggen ik ben er toch voor jou! je bent niet alleen!
maar denken ze er wel eens bij na dat het allemaal veel ingewikkelder is dan dat. dat een woord niet alles is!
weten ze wel dat het niet voldoende is om te zeggen ik ben er toch nog?
De berijdheid , om dingen in je leven te veranderen , kan heel veel doen veranderen , maar is nog steeds niet voldoende. ik wil wel , maar het resultaat blijft uit!
er komt wel verandering, maar niet zoals ik had verwacht!
reeds vier of vijf heb ik er achter de rug, en er staat er weer een nieuw voor de deur.
ik ben bang voor het onbekende, maar kijk er ook enorm naar uit. ik weet dat ik niet bang moet zijn, en gewoon moet vertrouwen in de gang van het leven. altijd is het al zo geweest, ik kende veel tegenslagen, of mindere periodes in mijn leven, maar deze periodes hebben er steeds voor gezorgd dat ik werd behoed voor ergere dingen.
Ik sta voor een periode van aanpassen aan het leven als alleenwonende jonge dame, en kijk er enorm naar uit. ik kijk enorm uit naar de vrijheid, en de rust. Maar tegelijk ben ik bang van de eenzaamheid, van diezelfde rust. ik heb twijfels , zal ik het wel aankunnen, zal ik geen domme dingen doen, en tegelijk weet ik dat ik enorm sterk ben en een uithouding heb van jewelste. anders was ik er al niet meer geweest.
waarom probeer ik toch steeds weer om erbij te horen, waarom probeer ik in het plaatje te passen? waarom probeer ik het iedereen naar de zin te maken en waarom doe ik altijd het onmogelijke om in de maatschappij te passen?
ik ben niet gemaakt om dat te doen, ik ben gemaakt om uit de toon te vallen, om mezelf te zijn, om anderen te leren wat het betekend om jezelf te zijn, ik ben gemaakt om de wereld te laten zien hoe mooi het leven kan zijn, zonder jezelf te overtreffen.
eigenlijk kan het leven pas mooi en leuk zijn als je jezelf bent, als je niet gevangen zit in een leven dat je beperkt! als je echt jezelf bent!
ik verlang zo naar die hand die me eruit trekt! een hand van verlichting.
hoe meer ik probeer mezelf eruit te wringen, hoe dieper ik zink! als in drijfzand!
ik verlang naar een redder, ik moet stil zitten en zwijgen, niet roepen niet schreeuwen, gewoon hulpeloos toekijken, en hopen dat iemand me tijdig zal redden."
dit is m'n innerchild, dat dat voelt.
ik als persoon van vlees en bloed en geest en ...alles, ben de enige die mijn innerchild kan redden.
ik kan het de hand rijken, en het eruit trekken, ik kan het de weg wijzen rondom het drijfzand. ik kan het steunen, en koesteren, zodat het zich niet meer eenzaam voelt en begrepen voelt!
ik kan het de kracht geven om door te gaan, ik kan het beschermen, ik kan...
ik heb het gevoel da ik enkel nog voor m'n werk leef, en goed dat ik dat dan met veel plezier doe.
jaja, weet ik wel, maar da brengt geen brood op tafel en daar door heb je nog geen interessante levens partner, en ...ach ik voel me gewoon zo alleen.
ja maar dan heb ik het wel over een interessante levenspartner he!
weet je ik wil niet zozeer iemand als partner, in die zin van een relatie, maar ik wil iemand zoals jij, maar dan in de buurt, waar ik in real terecht kan.
iemand die me eens vast pakt en zegt , ik zal je wel effe helpen!
iemand die zegt, kom hier, en me een stevige knuffel geeft! waar ik me volledig bij kan laten gaan
iemand, ...eigenlijk heb ik zo iemand, maar ik kan hem niet berijken!
ik zou gewoon willen dat ik de zekerheid heb , dat als ik m'n verdriet laat gaan, dat ik niet volledig verloren ben! dat die persoon me helpt en steunt! hoe dan ook!
iemand die me recht houd, als ik niet meer recht kan blijven, of me leid, als ik niet meer uit m'n ogen zie van de tranen!
ja zo iemand had ik graag bij me gehad, maar jammer genoeg sta je er in tijden dat je zo iemand nodig hebt , altijd gegarandeerd alleen voor!
natuurlijk), om me moed en sterkte te geven. om me te helpen goed voor mezelf te zijn, zodat ik me goed zou voelen en energie genoeg zou hebben om de dag door te komen , zonder me ergeren, moe of slap te voelen. eigenlijk om gewoon nog eens een hele dag normaal te kunnen doorkomen!
