wat gebeurt er allemaal.... soon to be miss Robbrecht.
ik ga proberen vanaf nu wat vaker te schrijven. Er is alweer zoveel gebeurd intussen. Ik voel me hoe langer hoe beter, het is of er een zware last van me af is. Het is ook zichtbaar, familie en vrienden zeggen allemaal dat ik straal, ikzelf voel het niet altijd zo, maar ik heb dan ook nog het één en ander waar ik over pieker, wat ervoor zorgt dat ik nog steeds niet helemaal hier en nu ben, of wat me belemmert om ten volle te genieten van alles wat er gebeurt. Ik wil echt meer moeite doen om minder te piekeren, en daardoor meer te kunnen genieten. Zoals ik in mijn vorige berichtje reeds schreef heb ik dus begin november iemand(D) leren kennen, en hij is super! Hij heeft geduld, heeft zoveel aandacht voor mij, is respectvol, attent, behulpzaam, gho.... ja wat heeft hij niet... In den beginne had ik het er heel erg moeilijk mee, ik kon soms niet verdragen dat hij in mijn buurt was, ik wou ook steeds maar afstand creeren, en duwde hem bijna letterlijk weg. Hij bleef liefdevol en geduldig, ook al was ik soms echt niet lief. Ik was bang om het toe te laten, ik was bang weer gekwetst te worden, ik was bang dat het niet zo zou blijven, dat hij zou veranderen, zoals ik gewoon was. Ik ging hem onbewust testen, ik deed lastig , echt dom soms, ik negeerde hem soms echt helemaal, maar hij bleef toch lief attent, geduldig, en zacht. Vorige week op 8 mei heeft hij op het einde van het communie feest van zijn zoon en neef, mij voor bijna de hele familie ten huwelijk gevraagd. hij had een grote schilderij gemaakt. Een stukje uit het liedje: i'd rather be with you van joshua radin. wat overigens een beetje ons verhaal is, en wat ik al lang een prachtig nummer vind. het liedje stond ineens te spelen, en de kindjes hielden de schilderij vast, ik blozen natuurlijk.... hij wachtte tot het liedje voorbij was en zei dan: schatteke, ge weet dat ik heel veel van je hou en dat de kindjes jou ook heel graag hebben. en daarom zou ik u willen vragen : wil je met mij trouwen. ............... amaai mijn hartje...."ja schatie ja, ja, ja,...... ik was zo blij.... dat hij me dat vraagt na alles wat wij reeds doorstaan hebben, dat wil zeggen dat hij mij echt graag ziet. dat kan niet anders. Maar toen kwam de opdracht he, het vertellen aan ons moeke.... vandaag komt ze, en dat zal nog moeilijk worden. allé dat we gaan trouwen weet ze al, maar de financiele problemen, en het feit dat ik dus berchem wil verkopen om dat recht te trekken, is iets anders. het is vooral moeilijk voor mij om erover te beginnen, ik weet ook niet goed waarom, ik ben een beetje bang voor haar reactie. ik moet gewoon onthouden om mezelf te blijven, en niet te proberen te zijn wie ik denk dat zei wil dat ik ben..... moeilijk uitgelegd....ik weet het. ach gewoon vertrouwen het komt allemaal goed.
ik ga proberen vanaf nu wat vaker te schrijven. 
