Mijne zoon, mr. zot jonk is de laatste week een beetje kierewiethelemaalgek van Shrek. U weet wel het groene monster, immer vergezeld van de vrolijkste ezel ter wereld en sinds film 2 van de schattigste puss-in-boots. Waar hij dat opgepikt heeft, ik weet het niet, maar op een avond stond het zot jonk dus voor mij met een dozeken en zei plechtig kijk (waarmee hij wil zeggen: mama leg die dvd eens op, ik wil hier naar kijken, nu en een beetje vlug alstenblieft). Ik die al een tijdje gewoon was van dan veroordeeld te zijn voor het komende half uur tot bumbabelooooooooo het circus komt eraan! keek een beetje heel verbaasd toen ik zag dat het jonk voor me stond met niet 1 zwart dozeken maar met drie groene .alle 3 de Shrekfilms had meneerke uit onze collectie gevist. Tzal het kleurke zijn zeker? In elk geval, we hebben dat weekend inderdaad naar alle drie de Shrekfilms gekeken en sindsdien naar elks nog een keer of 5. En tussendoor komt hij voor me staan en zegt Sek? Kijke? Ik vraag u: duurt die fase lang en /of bestaan daar remedies tegen? (en Bumba terug in eer herstellen werkt niet want ik kreeg een gesnuif van hier tot Timboektoe als antwoord toen ik dat eergisteren voorzichtig opperde Bumba is voor beeeeeeeeebies. Nèh. Dat wordt nog leuk zo binnen een maand of 18 .)
1) tiemen heeft zijn eerste drie-lettergrepen-woordje: PAPAGAAI! Jaja, nu gaan we vollédig voor af-was-sen
2) tiemen gaat op 1 september over naar de grootste groep in de crèche (ik zou begot niet weten hoe de groep noemt, moet ik dringend eens navragen) alwaar hij o.a. zal leren: op het potje gaan, luisteren naar de juf (aheum er zal nog veel water naar de zee vloeien eer dat zover is), en samen spelen zodat hij op 1 september volgend jaar dan vollédig klaar is voor het échte werk: de kleuterschool (snik, dubbel snik)
3) ik een zware fan van mijn gynecoloog geworden ben (als ik dat al niet was hij moet maar zo geen schoon ogen hebben) nu hij mij eindelijk, na 15 lange weken ellende grotendeels misselijkheids-vrij gekregen heeft met mijn favoriete drankje of all-times Primperan.
4) Ik al zwaar aan het investeren ben in babykleren terwijl ik nog niet eens 100% zeker weet of het wel zéker is dat ik een krijg en voor jullie aan het gokken beginnen slaan: de overblijvende kleertjes-oogst van Tiemen valt nogal tegen dus ik moet gewoon nieuwe kopen ongeacht wàt het nu wordt
5) Ik al volledig weet welke kleuren, vorm etc de geboortesuikers en het geboortekaartje zullen hebben nu nog sponsors en uitvoerders vinden
6) Ik met bovenstaande veels te vroeg bezig ben, ik weet het, maar wat doet een mens anders op een zomeravond als de enige andere afleiding drie volle manden strijk, een vuile keuken- annex livingvloer, etc zijn
7) Ik om bovenstaande afleiding op te lossen terug ga investeren in een poetshulp die volgende maandag gewoon op sollicitatiegesprek komt (ammai wat moet ik mij daar bij voorstellen en moet ik ook een praktijktest afnemen zo van: stof mijn tvkast eens af in 10 seconden of zo )
8) Ik om te eindigen mijn liefste zoon wil smeken om de komende nacht zijn eigen bed te willen beslapen en niet dat van mij. Hoewel ik het bijzonder leuk vind om s nachts plots zon mollig armpje om me heen te voelen en s morgens wakker te worden met een voet in mijn gezicht of een stemmetje dat zegt mama kaap? Ja tiemen, mama slaapt nog om 5 uur s morgens, zucht .
9) En ik om helemaal te eindigen meneer mijne zoon ook nog beleefd wil verzoeken om s morgens happy face op te zetten als we de crèche binnengaan ipv een onbedaarlijke huilbui te krijgen en zich vast te klampen aan mij alsof ik hem ga verlaten voor altijd . Om dan s avonds met een zeer ondeugende snoet te doen alsof mama niet bestaat als ze aan het hekje staat want ik moet nog dringend de Ronde van Vlaanderen fietsen op mijn fietske voor ik mee naar huis ga. Mama is zwanger en emo vriend en beide toestanden zijn niet goed voor mijn gemoed!
Mijn kleine uk zit in een taalontwikkelingsfase... het ene na het andere nieuw woord komt erbij. Het enige ietsiepietsie kleine detail hierbij is.... geen mens die begrijpt wat hij zegt... Het begint al smorgens aan de ontbijttafel.... tiemen komt brullend de keuken ingerend 'jàààà, kapoe, kapoe!' 2 minuten later wijst hij naar zijn beker melk en zegt 'broen!'. En nee, de vertaling is niet kapoen, kapoen en broebels ... de correcte vertaling van de 2 woordjes is: kapoe = boterham en broen = doe ajb wat nesquick bij mijn melk . Hij heeft ook nog 'kaiden' voor water en 'kès' voor trui enz , enz...Ook ganse zinnen fabriceert hij met zijn zelfverzonnen taaltje. Allé ik denk toch dat het zelfverzonnen is. Heb nog geen enkele taal gevonden waar deze woorden in voorkomen. Ik vind het wel spannend enerzijds en na enkele dagen en veel frustratie van beide kanten weet ik meestal uit te vissen wàt hij wil zeggen. Anderzijds moedig ik het niet aan en van zodra ik uitgevist heb wat het betekent verbeter ik hem categoriek elke keer. Het valt in dovemans oren voorlopig... Met de gewone vlaamse woordjes gaat het gelukkig ook goed: de laatste dagen zijn 'pijn', 'mooi', 'huis', 'boot', 'buik' etc ook tot zijn woordenschat gaan behoren dus ik maak me niet te veel zorgen.
ik hoop dat dat vreemde taaltje een beetje de voorbode is van een heuse talenknobbel zoals ik er toch een kleintje heb... Helaas heb ik niet veel vreemde talen meer nodig maar er was toch een periode dat ik vlot 4-talig was en zelfs een 5e taal aardig onder de knie begon te hebben. (4 jaar Zweeds gevolgd in de avondschool). Jammer dat een mens dat niet beter onderhoudt hé...
Volgend recept is er nog eentje van mijn oma. Héél lekker en heel handig om broodresten etc mee te recycleren..
Zet een tamelijk grote pan klaar (2 liter of meer) . Daarin verbrokkel je wat je in huis hebt aan oud brood, sandwiches, ontbijtkoeken, beschuit, .... zorg ervoor dat de pan redelijk vol is. ( Dus beetje brood opsparen of aan de bakker oudbakken brood vragen...) Giet er een liter melk bij (broodmengsel moet onder staan) en 100 gr fijne suiker. Terwijl het brood weekt kan je aanvullen naar hartelust met: (alles of een selectie hieruit ): rozijntjes, chocolade, peperkoek, speculoosjes, andere koekjes... Laat dit alles ongeveer een half uurtje weken en zet daarna de pan op een zacht vuurtje. Laat alles zich vermengen tot een gladde brij, je moet constant roeren want dit blijft héél vlug aan de bodem kleven! Als het mengsel klaar is vet je een overschaal in met boter en daarna inwrijven met bloem (tegen het kleven) en giet het mengsel hier in. Plaats in een voorverwarmde oven van 180° en laat ongeveer 50 minuten bakken. Zet de oven uit en laat de broodpudding nog 10 minuutjes in de warme oven staan.
Laat de broodpudding afkoelen. Eet smakelijk!
en nog een hele lekkere serveertip: een stuk koude pudding met warme vanillevla... NJAMMIE!
okay, een beetje langer blogstilte dan ik had gezegd. Maar ik had eerlijk gezegd ook gehoopt om tegen nu zo ongeveer een stralende toekomstige mama te zijn die elke dag blinkend van trots over haar zwellend buikje loopt te wrijven. Het wordt een zaagblog, verderlezen op eigen risico! Over mijn buikje wrijven tot daar klopt het maar dat is om die vreselijke misselijkheid te proberen te bezweren. Het is er potverdorie alleen maar erger op geworden de laatste weken. Ondertussen heb ik, slimme mie, door dat ik smiddags gééén middagdutje mag doen want gegarandeerd hang ik enkel uren later ergens waar u het niet wil weten... Geen middagdutjes meer dus, ook geen koolzuurhoudende drankjes, overdreven zoetigheid, copieuze maaltijden, vettige pitta's of frieten, chocolade, appelsap of gelijk welke andere drank, en dat naast alles dat ik al niet mag eten omwille van het toxoplasmose en listeriamonster.... mijn menu ziet er dezer dagen héél eentonig uit (gelukkig ook gezond). Van gelijk welk drinken word ik K*missselijk maar ik moet drinken want anders hangen mij vreselijke dinges als nierstuwing en blaasontstekingen boven het hoofd... en ik moet eigenlijk middagdutjes doen want ik heb een veel te hoge bloeddruk en dat is blijkbaar nogal nefast voor 13-weken oude foetussen... Verder heb ik dankzij de wetenschap en al zijn fijne testen een paar slapeloze nachten achter de rug om te beslissen of ik nog méér testen wil of niet. (ammehoela, NIET dus)
tja....tot zover de roze wolk. u begrijpt dat ik meer een donderwolkje ben dezer dagen dan een stralende mum-to-be. Gezien alle leuke bijwerkingen die kleine ukkepuk mij nu bezorgt ga ik ervan uit dat nà de geboorte ik een fantastische, stralende, van de eerste dag 8-uur doorslapende goed-etende en immergoedgezinde ...... krijg. De ..... zijn for me to know en for you to find out, binnen enkele weken wordt dat allemaal duidelijk. ik weet het al en jullie lekker niet
Dat is dan ook het enige positieve nieuws dat ik de afgelopen week kreeg ivm de zwangerschap... mevrouw het wordt een ..... 90% zeker! Als dat cijfer veranderd in 100 mag u het ook weten....
yeeeaaaahhh!! een dagje te vroeg ben ik om te juichen want er rest mij nog 1 werkdag (allé opruim-kuis-mails deleten-dag) en dan 3 weken vakantie! Nog 1 drukke dag thuis dan en dan zjn we ribbedebie, een weekje naar la douce France, lekker ontstressen, met de kindjes spelen, zwemmen, zalig! Hopelijk zonder al te veel misselijkheidstoestanden want dat is zowat het enige wat nog roet in het eten zou kunnen gooien...
Tiemen is deze week al thuis want de crèche heeft haar deuren vorige week al gesloten en wordt deze week geentertaind door welwillende opa, oma en peter. Zalig vindt hij het en je merkt het zelfs aan zo'n klein ventje die eigenlijk ook tijdens de werk/crècheweken van mij op z'n eigen tempo mag leven, slapen tot hij wakker wordt etc.... zo'n periode waarin alles kan (allé niet ALLES natuurlijk ) en vooral niks moet doet zelfs hem deugd. Hij doet zalig lange middagdutten (4 uur!) en gaat dan nog 's avonds heel gedwee ond 8 uur naar bed om het klokje rond te slapen. En hij is goedgehumeurd, gewillig, geen boze uk maar een blije uk. Overdag een hele bezige bij, in de weer in de zandbak, met z'n fietskes, torens aan het bouwen, autoraces aan het doen of eens lekker aan het uitblazen en 'boeke kijke'. Hij amuseert zich wel, zelfs alleen. ( we vergeten eventjes de kleine aanvallen van peuter-pubertijd die af en toe de rust verstoren )
Zalig drie weken op ons eigen tempo leven, veel slapen ga ik doen want het is nodig. Als er iets is wat ik ben dan is het moe! Moe! Moe! Het einde van mijn vakantie valt samen met het begin van het tweede trimester van mijn zwangerschap 14 weken) en hopelijk is dat net zoals de vorige keer een periode met véél energie! Het zal nodig zijn als ik die agenda zie volstromen en de stapel werk zie die al ligt te wachten...
Maar eerst een weekje vakantie op locatie dus! Geen computer! geen internet! Rust en stilte! Een weekje blogstilte!
Tiemen heeft sinds kort kleurtjes ontdekt, of althans die dinges waar kleurtjes uitkomen: stiften! Mama heel pedagogisch verantwoord in de speelgoedwinkel om speciale stiften voor kleine peuterhandjes mega-afwasbaar. En idd kleine uk kleurt zich te pletter: zijn handjes, zijn armen, benen, kleren én heel af en toe ook eens op zijn papier of in zijn kleurboek..
Gisteren heeft hij een nieuwe ondergrond gevonden: de zetel! Onze mooie nieuwe lichtbeige stoffen zetel .. en hij heeft daar niet 1 streepeke opgezet, neeeee, hij heeft er direct een ferme krabbel opgezet, zon kleine halve m² groot . En niet met een licht kleurke, neeeee, met donkerblauwe stift. Aja, het moest toch opvallen hé .
Het heeft eventjes gedonderd ten huize, ik kan het u verzekeren. En kleine uk, die stond erbij en keek ernaar met een heel bedremmeld gezichtje.. das nieuw: mama vindt het niet mooi!.
De stiften die zijn voorlopig verbannen naar oorden waar kleine handjes niet bij kunnen en mama die heeft gisterenavond - met dank aan tante Kaat en andere vlekkenspecialisten voor de tip - een literke melk in en uit de zetel gedept en gelukkig 95% van de vlekken weggekregen nu nog het melkgeurtje verwijderen deze avond met tapijtreiniger en dan kunnen we deze episode ook weer afsluiten .
En kleine Picasso mag alleen nog kleuren aan de keukentafel onder het strenge toeziend oog van mama!
Wat neemt een mens allemaal mee voor een weekje vakantiehuis in Frankrijk met uk .. een ganse kamion vol lijkt mij! En vermits ik samen op reis ga met een bam-vriendin ook met uk dus 2 kamions . En ik maar lijstjes maken en wegstrepen en bijzetten en nadenken over hoe we dat allemaal in 1 toch niet zo kleine auto moeten krijgen .
We gaan niet naar een naturistenkamp (allé dat hoop ik toch niet) dus kleren zijn alvast een must en voor mijzelf kan ik dat nogal proberen beperken maar voor ukjes met konfituurhandjes, chocomondjes, omvallende bekers melk, zwarte knieën van het vallen in de modder gaat dat niet hé integendeel driedubbel moet ge meenemen en dan nog vrees ik de laatste dag rond te lopen met een kind dat géén reclame moet maken voor één of ander nieuw wasproduct.
Verder wat basisspeelgoed voor binnen en buiten en ter bezighouding tijdens de lange autorit ( 5-6 uur voor ukjes is een eeuwigheid), wat levensreddende zaken voor in het zwembad, wat noodzakelijke ukjes-hulpen zoals zitjes, buggys, plastic eetgerei. Wat huisgerei als lakens, handdoeken, keukendinges, basiskookdinges..
En pampers! En een reisapotheek! En badkamerspullen! En voorleesboekjes! En gezelschapsspelletjes voor de mamas als ukjes slapen! En een leesboek! En een koelbox met ons proviand voor onderweg! En mss toch ook de fietskes van de ukjes! En een zwembadje voor aan het huisje! En de knuffels! ( en wie dan een strenge selectie zal nodig zijn!) En... En...En.......
En daar ben ik allemaal mee bezig ruim 10 dagen voor vertrek ..waar is de tijd dat ik op het laatste moment wat kleren bijeen scharrelde en in mn uppie naar Italië of Bulgarije trok?
Mijn kleine uk gaat elke dag spelen in het Bengelhof met 36 andere kindjes, met veel enthousiasme en hij wordt daar ook stevig in de watten gelegd door iedereen ; tot voor enkele weken begon hij enthousiast heen en weer te wippen in zijn autostoeltje op de achterbank als we de parking opreden en eens we aan de voordeur stonden was mama al lààààng vergeten.
Maar sinds een paar weken is dat veranderd .. kleine uk wordt héél stilletjes als we in de omgeving van de crèche komen. Als ik vraag ga je met de kindjes spelen vandaag? zegt hij heel gedecideerd neen!. Als ik hem uit de autostoel probeer te halen dan verzet hij zich met hand en tand hij crost niet meer enthousiast binnen, neen mama moet hem dragen en liefst terug de auto inzetten . Tutje afgeven Tiemen, néén! en daar zijn de eerste traantjes . Afhankelijk van welke verzorgster die de ochtendshift heeft volgen er dan nog meer tranen of wordt de verzorgster ook doodgeknuffeld door de kleine man en als mama dan tot vanavond Tiemen zegt, dan gaan de hemelsluizen helemaal open
En hoe dat komt, die plotse scheidingsangst? (want dat is het hoor, 2 min. na voorgenoemd tafereel zit de kleine uk al gezwind in de zandbak of waant ie zich Sven Nys op zn fietske )
Ik link het een beetje met het feit dat ie enkele weken geleden eens niet afgehaald is door mama maar door één van de peters en dat ie daar dan ook gaan slapen is en dat ie mama aldus een volle 24 uur niet gezien heeft (mama moest heel laat werken) en dat de kleine man zulks absoluut niet gewend is want mama is altijd daar . En zo heeft mama een huizenhoog schuldgevoel momenteel
En hoewel de rede in mij zegt: ge zoudt hem dat beter gewoon maken dat hij eens gaat logeren hier en daar, zegt mijn moederhart toch da ventje is nog zo klein, als ie nu liever bij mama is . Binnen enkele jaren zal hij waarschijnlijk zélf komen vragen om bij vriendjes te mogen gaan logeren of op kamp te mogen meegaan . en wie zal er dàn last hebben van scheidingsangst denkt ge .
Er beheersen verschillende gevoelens mijn denken en doen de laatste weken . Verwondering, ontroering, blijdschap, beetje onzekerheid en wat gespannen afwachten maar het toch niet kunnen laten om al een jaartje verder te denken .
Want een jaartje verder zal ik mama zijn van niet één ukje maar van twee! Als alles goed gaat wordt begin februari mijn tweede kindje geboren, een ongelooflijk kado van moeder natuur met een beetje hulp van de wetenschap.
Ik ben de mensen van de afdeling reproductieve geneeskunde van het UZ Gent dan ook oneindig dankbaar! De fertiliteitsconsulente omdat ze mijn aanvraag begin dit jaar met zoveel enthousiasme ontving en meeging in mijn droom; de dokters, verpleegsters, vroedvrouwen, labo-medewerkers en administratief personeel omdat ze elke dag met zoveel ijver alles in het werk stellen om mensen te helpen hun droom te verwezenlijken om mama/papa te worden. Ze verdienen allemaal een dikke pluim van mij krijgen ze alvast kilos doopsuiker in februari
En zo wordt mijn kleine gezinnetje dus uitgebreid met een nieuwe uk. Weer helemaal opnieuw beginnen: nog eens bevallen, nog eens borstvoeding mogen geven, nog eens die ondanks het onchristelijke uur zalige nachtvoedingen, samen wakker als de hele wereld slaapt. Nog eens dat eerste lachje, leren kruipen, rechtstaan, stappen, eerste woordjes . Ik kijk er al zo naar uit!
Maar eerst de zwangerschap tot een goed einde brengen heb al gemerkt dat het toch wat lastiger wordt dan de vorige keer met een zeer wakkere en actieve peuter al in huis! Die niet begrijpt dat mama hem niet meer wil van de trap dragen, die plots een grote jongen moet zijn en zelf in zijn eetstoel kruipen, die sssshhht moet zijn omdat mama s avonds na het eten een half uurtje siesta broodnodig kan gebruiken, die niet begrijpt waarom mama s morgens zijn melkbeker niet meer leegdrinkt, zijn konfituurvingers niet meer aflikt en niet meer wil proeven van zijn lekkere boterham met choco! Tssssss, als dàt het is, grote broer zijn dan wil hij vlug weer gewoon terug klein man zijn zenne!
OK, er zijn een aantal redenen waarom ik in mijn wildste dromen misschien toch wel liever een dochter gehad had dan een zoon en één daarvan is: de haarkwestie. Want de haarsnit van een jongen is niet evident. Voor een meisje is dat poepsimpel, ge laat het haar groeien, als het lang genoeg is legt ge er een staartje, vlechtjes etc in en daarmee is de kous af.
Bij een jongen gaat dat niet. Tiemen zijn haar is (gelukkig) vrij snel na de geboorte allemaal uitgevallen (rond 4 maand dacht ik) en daarna pas terug beginnen groeien. Dus ondergetekende heeft het eerste kappersmoment kunnen uitstellen tot uk de 1 jaar al een eindje gepasseerd was. Een lieve jonge kapster gevonden in de buurt die voor een luttele 5 euro zijn haartjes vakkundig kortwiekte. Pfff, ik werd er niet warm of koud van. Kvond het lang precies toch leuker... maar soit, kort is handig en vooral het vermijd stekelige opmerkingen van opas die bros gemeengoed vinden voor jongetjes en zelfs de gekortwiekte versie op wat gebrom en gemompel onthaalde. Of van lieve oude dametjes in de supermarkt die zeggen: gij ziet er een flinke uit ze MEISKE (en dan adresseren ze zich wel degelijk tot mijne zoon en niet tot de moeder).
Daarna ben ik ernog eens mee geweest in het voorjaar en nu ben dus weer op dat moment gekomen van ga ik nu naar de kapper of nie.... Uk doet dat niet graag, die crost het kapsalon binnen met vel enthousiasme, aanvaard met een bree glimlach zijn koekje, en draait zich dan vitopresto om en zet het op een lopen... achterna gezeten door mama, kapster en al wie aanwezig is in de kapperszaak... na wat getrek en gesleur en veel afleiding met musti, nijntje, bumba en andere boekjes wordt het haar van een tot tranen bewogen peuter dan vlugvlug zo goed als mogelijk kan geknipt. We kunnen dus niet zeggen dat uk héél enthousiast is. En ik ook niet, ziet eens naar da schoon kopke haar... toch zonde om daar de schaar in te zetten hé....
Of zou mama haar eigen afkeer voor en kappersbezoek projecteren op de zoon?
UPDATE: ondertussen is de afspraak bij de kapper gemaakt. Zand, natte handjes, haartje wrijven en zonen die niet graag hebben dat mama haartjes wassen ligt aan de basis daarvan
Het verscheurt je en maakt je ongelooflijk onzeker en kwetsbaar. Het idee dat iemand je niet goed genoeg vindt. Althans dat vond ik toen Mr. Right onze relatie voor bekeken hield. En ik heb toen ook diep gezeten, nachten wakker gelegen, mij afvragend waarom en had ik maar. Weken nauwelijks gegeten, op automatische piloot gaan werken en blij zijn dat het avond is en je terug met je verdriet omarmd in de zetel kan gaan liggen huilen. Vrienden die uren op je inpraten en op alle mogelijke manieren proberen je gedachten te verzetten. We zijn nu bijna 4 jaar verder en het doet nog zeer. Ferm zeer zelfs. Zeker als ik hem nog eens tegen het lijf loop hier of daar. Maar het slijt, echt waar het slijt. Het maakt je argwanender, afwachtender maar ook sterker. Bij mij toch.
De breuk heeft direct geleid tot de beste beslissing van mijn leven. Mijn jarenlange droom toch waarmaken. Mama worden. Er alleen voor gaan. Ik en mijn kind, wij twee tegen de rest van de wereld. Een klein jaar later werd de droom werkelijkheid: zwanger! En nog 9 maand later ging het emotievat volledig open toen die kleine ukkepuk mijn wereldje op zijn kop zette
Jammer dat niet iedereen zijn/haar liefdesverdriet op zon manier toch nog een positieve draai kan geven. Elke dag zijn er mensen die om deze reden uit het leven stappen. Doeme toch. Waarom doen we mekaar dat aan? Gisteren was het een bekende, een straffe madam, voor mij een hele straffe zangeres vooral. Ik hield van haar muziek, van haar ingetogen teksten en de manier waarop ze ze bracht. t Is potverdikke een groot verlies. En dan gaan mijn gedachten vooral uit naar die kleine blonde spring- int- veld die het nu met 1 mama minder moet doen doodzonde.
Volgend receptje komt van mijn oma . Eigenlijk oorspronkelijk een manier om wat restjes te verwerken maar ik maak het tegenwoordig ook zo gewoon klaar. Wij eten het als hoofdgerecht maar je kan het ook als één van de lekkere hapjes bij een picknick bijvoorbeeld meenemen.
Voor 4 personen (hoofdgerecht):
Kook 2 builtjes rijst en laat afkoelen.
Kook 2 eitjes (hard) en laat afkoelen
Zorg voor ongeveer 300 gr klaargemaakt kippevlees (ofwel restje van bv. gebraden kip ofwel bak je 2 kippefilets)
2 eetlepels mayonaise of dressing
2 tomaten
Een halve komkommer
Pel de eitjes en doe ze in kleine stukjes. Was en schil de tomaten en komkommer en doe ze ook in kleine stukjes. Doe het kippenvlees in smakelijke stukjes. Meng alles onder de afgekoelde rijst en voeg naar smaak mayonaise of dressing toe. Laat de kom nog een uurtje of 2 in de koelkast staan voor je het gerecht opdient. Smakelijk!
Ik beken, ik ben een boekenwurm. Al van kleinsaf, van zodra ik kon lezen, las ik. Gesponsord door oma die heel regelmatig boekhandel Walry ging afsnuisteren voor leuke kinderboeken en met grote dank aan mijn mama die heel veel van haar kinder- en jeugdboeken bewaard had en die ik ook kapotgelezen heb. Pinkeltje, de Vijf, Tiny, Pipi Langkous later alles van Thea Beckman, Jan Terlouw, Roahld Dahl .
Ik lees graag boeken van schrijvers die ongebreideld hun fantasie de vrije loop laten, die landschappen kunnen beschrijven alsof je er zelf inzit, die personages kunnen creëren die zo reëel worden als ken je ze persoonlijk, die boeken schrijven die je bekruipen van de eerste letter tot je ze met een zucht neerlegt met veel spijt omdat ze uit zijn.
Ik heb de Harry Potters verslonden . Aan de boekenwinkel gestaan op onzalige uren om toch maar zo vlug mogelijk het vervolg te kunnen lezen, ik vind ze geweldig en nog altijd als ik geen vers leesvoer in huis heb zal ik altijd naar een Potter grijpen om eens te herlezen. Heb ze allemaal én in het Nederlands én in het Engels, crazy en totaal financieel onverantwoord maar ze zijn zo mooi in de originele taal dat ik het niet kon laten..; de Nederlandse versie ligt al klaar om binnen enkele jaren te kunnen voorlezen aan Tiemen.
Mijn favoriete schrijvers op dit moment zijn Santa Montefiore, Marianne Frederikson, Norah Roberts, Herman Brusselmans, beetje uiteenlopende genres maar allemaal boeken waar je in verdwaalt op een heel prettige manier dan
Momenteel ben ik bezig aan de nieuwe turf van Carlos Luis Zafon. Heel benieuwd of Het spel van de engelen me even erg zal kunnen bekoren als de schaduw van de wind, met stip mijn lievelingsboek ooit! Het ziet er alvast niet slecht uit
Beetje moeilijk om in deze drukke tijden tussen de fulltime job, het fulltime mama zijn en het onderhouden van mijn talrijke sociale contacten ook nog zo af en toe eens de tijd (en de zin) te vinden om wat aan beweging te doen. Dat beperkt zich dan tot tijdens de middagpauze eens naar het centrum kuieren (toch een volledige km te voet enkele reis), het naar de overkant van de straat spurten om een broodje smos (meer kaloriën binnen dan verbrand bij het spurten)of het achter Tiemen + driewieler hollen in onze straat. (gelukkig heeft Tiemen het na 50m wel gehad)
Ik probeer ook te gaan zwemmen met Tiemen. Je vindt ons regelmatig op zondagochtend op een ontieglijk vroeg uur samen met andere slachtoffers van peuterslapeloosheid in het zwembad van Merelbeke. Een mens vraag zich af waarom ik helemaal vanuit het noorden van Gent naar Merelbeke rijd. Awel de openingsuren van de Gentse zwembaden zijn een groot mysterie voor mij. Altijd een verrassing of je voor een open/gesloten deur gaat staan en na hoeveel tijd je het zwembad uitgezet wordt (elk 1.5 uur vliegt iedereen eruit ). Dat tesamen met het feit dat een sardienenblik ruim bemeten is in vergelijking met één van onze zwembaden tijdens openingsuren maakt dat ik met véél plezier 20 km verder rijd en extra betaal als niet-inwoner om dan van de luxe van een zwembad te kunnen genieten dat àltijd open is, waar er altijd volk is maar nooit té. Dat + het feit dat één van Tiemens meters daar ook regelmatig te vinden is met haar kroost op een ontieglijk vroeg uur op zondagochtend. Troosten we mekaar met de gedachte dat wij tenminste écht iets hebben aan onze zondag.
En sinds enkele dagen is mijn bewegingsmogelijkheid fel uitgebreid in mijn eigenste living! Er is geïnvesteerd in een Wii! Leuk speelgoed, ongelooflijk dat je van een kwartiertje armbeweging-tennis (lopen moet je gelukkig niet doen) zo pompaf kan zijn. Binnenkort sta ik vast en zeker bij de huisdokter met een tenniselleboog en een golfarm! Of moet ik de brandweer bellen om mij uit de knoop te halen vanop mijn balance board. Tiemen bekijkt het in elk geval van in zn zeteltje met bijzonder veel interesse. Weg met Bumba, leve de Gentse Kim Clijsters !
OK. Gisteren verkiezingen dus. Het stemburo is net te ver om te voet heen te gaanmet een uk van 20 maand en vermits ik die kneuterige stemlokalen kén vrees ik met de buggy nergens te komen dus dat lukt niet. De fiets is geen optie omdat ik nog altijd dat kinderzitje niet gemonteerd heb (en ik begin te vrezen dat het er nu niet meer van zal komen helaas) en het openbaar vervoer was aan mijn aandacht ontsnapt. Ik met auto naar stemburo om 10 minuten later een parkeerplaats te vinden . in mijn eigenste straat- welgeteld 100 meter dichter bij het stemburo. Volgende keer toch maar aan het openbaar vervoer denken...
Gelukkig een hele flinke uk gisteren die gezwind mee stapte en daarna geduldig mee wachtte in de rij. Die hokjes zijn te klein voor mamas met ukjes dus. (ook voor rolstoelgebruikers mocht ik constateren). Ik wring Tiemen naast me en vouw stembrief 1 open en stem. Tot zover alles ok. Ik vouw stembrief 2 open en stemmmmmmmmmmmmmm Kleine uk heeft het gehad met het flink en geduldig zijn en trekt aan mijn mouw waardoor mijn rode bolletje plots een dikke rode streep wordt op de stembrief OEPS!
Ongeldige stem dus . Sorry partij die mijn stem ging krijgen, ik weet ondertussen dat ik blijkbaar een nieuwe brief mocht vragen maar dat wist ik dus niet ter plaatse en heb de ongeldige maar gedropt. Soit, mijn ene stem ging uw resultaat niet zwaar positief beïnvloedt hebben maar allé een stem is een stem niewaar. Volgende keer beter maar. t Is de schuld van een onschuldige 20-maander.
Ik heb een rustig binnenhuis-weekendje gepland. Beetje gedwongen door het slechte weer dat voorspeld wordt. Maar heel erg vind ik dat niet. Zal ik eindelijk eens de tijd krijgen om mijn en tiemen zijn slaapkamer eens onderhanden te nemen.
De ene wand van mijn kamer is een volledige ingemaakte kast. Veel plaats dus maar héél gemakkelijk ook om alles waar je niet direct een plaatsje voor weet in te stouwen met de gedachte: ik zal dat later wel eens een deftig opbergen. Awel, ik kan u melden, ge doet dat niet, ik niet toch. Zodoende is mijn kast nu echt een rommelhok geworden, dringend nodig om daar wat orde in de chaos te scheppen. En eens kuisen in mijn Imelda Marcos collectie! Verder moet ik ook eens dringend inzien dat maatje 38 vollédig passé composé is en eens kijken of ik van dat stuk garderobe mijn metekindje geen plezier kan doen met wat afdragertjes . Ze gaat dat vast en zeker appreciëren. Vintage weet u wel. En de rest naar de kringloop. Ook vintage.
Tiemen zijn kamer is een ander verhaal. Zijn kasten zitten ten eerste vol met kleren. Te klein of gepast of te groot (mama koopt graag op de groei ). In die te kleine kleren moet eens gesnoeid worden want die zitten wel per leeftijd in zakken maar daar zitten zekers dingen in die niet meer draagbaar zijn omdat er vlekken op zijn of gewoon versleten door het kruipen en vallen op jonge leeftijd. Verder moet er opgeruimd worden zodat er wat plaats komt voor speelgoed. Want de living begint nu echt meer op de speelruimte van een créche te gelijken dan op een living. Mijn idee om wat speelgoed boven te zetten waar dan wat minder mee gespeeld wordt en dan elke maand eens te wisselen met beneden-speelgoed wil ik nu eindelijk toch wel eens uitvoeren.
Rustig weekend, tarara, dat lijkt me een druk opruim-kuisweekendje te worden! Maar zondagavond zal ik met een zucht en veel voldoening in mijne zetel vallen. We hebben al een filmke op het oog om te huren want al die verkiezings-beter-weet-programmas interesseren mij totaal niet. Al erg genoeg dat ik zondagmorgen mijn opruimwoede moet staken om 2 bollekes rood te gaan kleuren!
Mijn kleine uk ligt een beetje in de knoei met z'n slaappatroon... Het is nu al een kleine week dat hij elke avond een paar keer wakker wordt, al huilend en door mama getroost moet worden en een beetje wil drinken voor hij terug inslaapt. Ik leg hem dan neer en boem hij slaapt Gisterenochtend heeft hij geslapen tot 9.00 uur! (normaal wordt hij wakker tussen 7.00-7.30 uur) Een ongekende luxe en ik heb dan ook genoten van een heerlijk rustig begin van de dag, ik alleen met m'n gedachten op ons terras met een chocomelkske . Heb ik het vannacht mogen bekopen ja! 3 keer wakker tussen het slapengaan en mijn bedtijd en dan 2 keer daarna waarbij hij de 2e keer - en dat is dan echt op een zeer onchristelijk uur - niét meer wou slapen. Ik heb hem dan maar bij mij in bed genomen - opvoedkundig totaal onverantwoord ik wéét het maar daar kan ik tenminste een beetje verderdoezelen terwijl hij de kamer afbreekt, luid 'puta, puta!' roepend (puta = bumba in tiementaal). Rond 5 uur had meneerke het gehad en is hij op mij komen liggen en in slaap gevallen. Ik heb hem voorzichtig naast mij gelegd en zo hebben we dan toch nog voortgeslapen tot 8.30 uur. Toen heb ik me aangekleed en is meneerke heel boos wakker geworden want veel te weinig geslapen natuurlijk... benieuwd wat het deze nacht gaat geven! Mama heeft haar slaap nodig vriend!
Ik kijk al heel erg uit naar de winter. Beetje gek als je weet dat de zomer nog moet beginnen maar laten we zeggen dat ik daar een hele goeie persoonlijke reden voor heb.
Sowieso ben ik een zomer-wintertype..... ik heb het niet zo begrepen op die halfslachtige herfst en lentemaanden. Beetje zon, beetje regen, beetje wind. Geef mij maar +30° of -10°. (ik geef toe dat ik dus eigenlijk in het verkeerde land woon ).
Een beetje de weerspiegeling van mijn karakter denk ik. Ik ben nu eenmaal niet van het halfslachtige type. Zwart of wit, geen grijs. Droog of nat, niet vochtig. Droog of storm, geen buien... In de loop der jaren ben ik door het leven wel wat gestuurd om minder sec te zijn in die dinges. Vroeger was àlles ja of nee en wit of zwart. Nu dénk ik wit, wacht een half uurtje en als het dan nog wit is zég ik het ook. Vroeger blabde ik eruit wat er in me opkwam. Niet altijd op de juiste moment, tegen de juiste persoon of met de nodige diplomatie. You either love me or you hate me... dat was het vroeger een beetje. Nu de eerste grijze haren opduiken, de zwaartekracht het al een beetje gemunt heeft op mn lichaam en mn plechtige communnie toch al verschillende decennia achter mij ligt heb ik vooral geleerd om in stilte te reageren, dan na te denken en dan de genuanceerde versie aan de buitenwereld te verkondigen . Levenswijsheid is dat zeker?
Maar ik ben ver van het onderwerp geëindigd... de winter dus! Nog een dik half jaartje en hij is er weer... met sneeuw en ijs en smorgens ruiten krabben. Dikke jassen, mutsen en warme chocomelk. En als de winter langzaam zn streken afleert en er een eerste glimp van lente in de lucht hangt dan ....
10 jaar geleden was het 1999 en zei iedereen dat het gedaan was in 2000..àlles ging veranderen, de wereld ging vergaan. Tiens, dat is dan toch allemaal gepasseerd zonder dat ik daar iets van gemerkt heb..
10 maand geleden werd mijn kleine uk 1 jaar. met niet 1 maar 2 feesjeuhs, met veel toeters en bellen en alle mensen rondom ons die belangrijk zijn voor ons..
10 weken geleden was ukje eindelijk gezond, na die lange koude winter vol oorontstekingen..
10 dagen geleden was het begin van de eerste wachtweek na de 2e inseminatie..
10 uur geleden heb ik mezelf getrakteerd op een nieuwe bikini
10 minuten geleden was ik naar het eerste deel van een hele mooie film aan het kijken!
binnen 10 minuten hoop ik ondertussen bovengeraakt te zijn en lekker in m'n bed te liggen
binnen 10 uur heeft de morgenstond goud in de mond en zit ik de krant te lezen terwijl ukje mij trakteert op korstjes van boterhammen, omvallende bekers water en een getater van jewelste... waky waky mummy!
binnen 10 dagen is het alweer maandag..
binnen 10 weken zit onze vakantie er al weer op..
binnen 10 maand hoop ik met een dikke buik rond te lopen of wie weet al met zo'n schattige kleine baby op de arm
binnen 10 jaar heb ik een zoon die bijna naar het middelbaar gaat... autch!
mama van Piet Piraatje (2007) en zonnemeisje (2010) BAM Administratieve duizendpoot Boekengek Chocoholic Netwerkbeest Kwisser Blogger en nog veel meer....
. Hij heeft ook nog 'kaiden' voor water en 'kès' voor trui enz , enz...Ook ganse zinnen fabriceert hij met zijn zelfverzonnen taaltje. Allé ik denk toch dat het zelfverzonnen is. Heb nog geen enkele taal gevonden waar deze woorden in voorkomen. Ik vind het wel spannend enerzijds en na enkele dagen en veel frustratie van beide kanten weet ik meestal uit te vissen wàt hij wil zeggen. Anderzijds moedig ik het niet aan en van zodra ik uitgevist heb wat het betekent verbeter ik hem categoriek elke keer. Het valt in dovemans oren voorlopig... Met de gewone vlaamse woordjes gaat het gelukkig ook goed: de laatste dagen zijn 'pijn', 'mooi', 'huis', 'boot', 'buik' etc ook tot zijn woordenschat gaan behoren dus ik maak me niet te veel zorgen.
). In die te kleine kleren moet eens gesnoeid worden want die zitten wel per leeftijd in zakken maar daar zitten zekers dingen in die niet meer draagbaar zijn omdat er vlekken op zijn of gewoon versleten door het kruipen en vallen op jonge leeftijd. Verder moet er opgeruimd worden zodat er wat plaats komt voor speelgoed. Want de living begint nu echt meer op de speelruimte van een créche te gelijken dan op een living. Mijn idee om wat speelgoed boven te zetten waar dan wat minder mee gespeeld wordt en dan elke maand eens te wisselen met beneden-speelgoed wil ik nu eindelijk toch wel eens uitvoeren. 
