Ik heb een rustig binnenhuis-weekendje gepland. Beetje gedwongen door het slechte weer dat voorspeld wordt. Maar heel erg vind ik dat niet. Zal ik eindelijk eens de tijd krijgen om mijn en tiemen zijn slaapkamer eens onderhanden te nemen.
De ene wand van mijn kamer is een volledige ingemaakte kast. Veel plaats dus maar héél gemakkelijk ook om alles waar je niet direct een plaatsje voor weet in te stouwen met de gedachte: ik zal dat later wel eens een deftig opbergen. Awel, ik kan u melden, ge doet dat niet, ik niet toch. Zodoende is mijn kast nu echt een rommelhok geworden, dringend nodig om daar wat orde in de chaos te scheppen. En eens kuisen in mijn Imelda Marcos collectie! Verder moet ik ook eens dringend inzien dat maatje 38 vollédig passé composé is en eens kijken of ik van dat stuk garderobe mijn metekindje geen plezier kan doen met wat afdragertjes . Ze gaat dat vast en zeker appreciëren. Vintage weet u wel. En de rest naar de kringloop. Ook vintage.
Tiemen zijn kamer is een ander verhaal. Zijn kasten zitten ten eerste vol met kleren. Te klein of gepast of te groot (mama koopt graag op de groei ). In die te kleine kleren moet eens gesnoeid worden want die zitten wel per leeftijd in zakken maar daar zitten zekers dingen in die niet meer draagbaar zijn omdat er vlekken op zijn of gewoon versleten door het kruipen en vallen op jonge leeftijd. Verder moet er opgeruimd worden zodat er wat plaats komt voor speelgoed. Want de living begint nu echt meer op de speelruimte van een créche te gelijken dan op een living. Mijn idee om wat speelgoed boven te zetten waar dan wat minder mee gespeeld wordt en dan elke maand eens te wisselen met beneden-speelgoed wil ik nu eindelijk toch wel eens uitvoeren.
Rustig weekend, tarara, dat lijkt me een druk opruim-kuisweekendje te worden! Maar zondagavond zal ik met een zucht en veel voldoening in mijne zetel vallen. We hebben al een filmke op het oog om te huren want al die verkiezings-beter-weet-programmas interesseren mij totaal niet. Al erg genoeg dat ik zondagmorgen mijn opruimwoede moet staken om 2 bollekes rood te gaan kleuren!
Mijn kleine uk ligt een beetje in de knoei met z'n slaappatroon... Het is nu al een kleine week dat hij elke avond een paar keer wakker wordt, al huilend en door mama getroost moet worden en een beetje wil drinken voor hij terug inslaapt. Ik leg hem dan neer en boem hij slaapt Gisterenochtend heeft hij geslapen tot 9.00 uur! (normaal wordt hij wakker tussen 7.00-7.30 uur) Een ongekende luxe en ik heb dan ook genoten van een heerlijk rustig begin van de dag, ik alleen met m'n gedachten op ons terras met een chocomelkske . Heb ik het vannacht mogen bekopen ja! 3 keer wakker tussen het slapengaan en mijn bedtijd en dan 2 keer daarna waarbij hij de 2e keer - en dat is dan echt op een zeer onchristelijk uur - niét meer wou slapen. Ik heb hem dan maar bij mij in bed genomen - opvoedkundig totaal onverantwoord ik wéét het maar daar kan ik tenminste een beetje verderdoezelen terwijl hij de kamer afbreekt, luid 'puta, puta!' roepend (puta = bumba in tiementaal). Rond 5 uur had meneerke het gehad en is hij op mij komen liggen en in slaap gevallen. Ik heb hem voorzichtig naast mij gelegd en zo hebben we dan toch nog voortgeslapen tot 8.30 uur. Toen heb ik me aangekleed en is meneerke heel boos wakker geworden want veel te weinig geslapen natuurlijk... benieuwd wat het deze nacht gaat geven! Mama heeft haar slaap nodig vriend!
Ik kijk al heel erg uit naar de winter. Beetje gek als je weet dat de zomer nog moet beginnen maar laten we zeggen dat ik daar een hele goeie persoonlijke reden voor heb.
Sowieso ben ik een zomer-wintertype..... ik heb het niet zo begrepen op die halfslachtige herfst en lentemaanden. Beetje zon, beetje regen, beetje wind. Geef mij maar +30° of -10°. (ik geef toe dat ik dus eigenlijk in het verkeerde land woon ).
Een beetje de weerspiegeling van mijn karakter denk ik. Ik ben nu eenmaal niet van het halfslachtige type. Zwart of wit, geen grijs. Droog of nat, niet vochtig. Droog of storm, geen buien... In de loop der jaren ben ik door het leven wel wat gestuurd om minder sec te zijn in die dinges. Vroeger was àlles ja of nee en wit of zwart. Nu dénk ik wit, wacht een half uurtje en als het dan nog wit is zég ik het ook. Vroeger blabde ik eruit wat er in me opkwam. Niet altijd op de juiste moment, tegen de juiste persoon of met de nodige diplomatie. You either love me or you hate me... dat was het vroeger een beetje. Nu de eerste grijze haren opduiken, de zwaartekracht het al een beetje gemunt heeft op mn lichaam en mn plechtige communnie toch al verschillende decennia achter mij ligt heb ik vooral geleerd om in stilte te reageren, dan na te denken en dan de genuanceerde versie aan de buitenwereld te verkondigen . Levenswijsheid is dat zeker?
Maar ik ben ver van het onderwerp geëindigd... de winter dus! Nog een dik half jaartje en hij is er weer... met sneeuw en ijs en smorgens ruiten krabben. Dikke jassen, mutsen en warme chocomelk. En als de winter langzaam zn streken afleert en er een eerste glimp van lente in de lucht hangt dan ....
10 jaar geleden was het 1999 en zei iedereen dat het gedaan was in 2000..àlles ging veranderen, de wereld ging vergaan. Tiens, dat is dan toch allemaal gepasseerd zonder dat ik daar iets van gemerkt heb..
10 maand geleden werd mijn kleine uk 1 jaar. met niet 1 maar 2 feesjeuhs, met veel toeters en bellen en alle mensen rondom ons die belangrijk zijn voor ons..
10 weken geleden was ukje eindelijk gezond, na die lange koude winter vol oorontstekingen..
10 dagen geleden was het begin van de eerste wachtweek na de 2e inseminatie..
10 uur geleden heb ik mezelf getrakteerd op een nieuwe bikini
10 minuten geleden was ik naar het eerste deel van een hele mooie film aan het kijken!
binnen 10 minuten hoop ik ondertussen bovengeraakt te zijn en lekker in m'n bed te liggen
binnen 10 uur heeft de morgenstond goud in de mond en zit ik de krant te lezen terwijl ukje mij trakteert op korstjes van boterhammen, omvallende bekers water en een getater van jewelste... waky waky mummy!
binnen 10 dagen is het alweer maandag..
binnen 10 weken zit onze vakantie er al weer op..
binnen 10 maand hoop ik met een dikke buik rond te lopen of wie weet al met zo'n schattige kleine baby op de arm
binnen 10 jaar heb ik een zoon die bijna naar het middelbaar gaat... autch!
Daarstraks tijdens de middagpauze de winkelstraten eens ingedoken. ik had in de "reclamebladjes' een leuk fleecedekentje van onze vriend winnie zien staan en vermits Tiemens kamertje Winnie all over the place is maar een dekentje nog ontbrak in onze verzameling ben ik dat vlug eventjes gaan halen. Dat en ook nog een nieuwe zwembroek voor mijne zoon, een zwemponcho( zo een handdoek met een gat erin en een kap aan voor nà het zwemmen) , een short en 3 t-shirts voor mijnen held en een paar nieuwe slabbetjes. Al een chance dat ik genoegen neem met Zeeman, Wibra en aanverwanten voor mijn koopaanvallen zodat ik er nog met een deftig bedrag vanaf was Wat heeft de mama voor zichzelf meegebracht.... nada! Of toch, de nieuwe Story om vanavond lekker languit in mijne zetel (met het winnie-dekentje over mij gedrapeerd) op de hoogte te blijven van wat er reilt en zeilt in BV land. De woensdagavond is mijn luilekker avond, Tiemen gaat dan de ganse dag naar oma en opa en ik mag aan tafel bijschuiven voor het avondeten en brei er dan altijd een lekker lui avondje aan vast. Mag ook eens hé!
Helaas komen ze niet zoveel voor in een jaar want wij zijn hier grote fan van verlengde weekends We hebben het afgelopen weekend dan maar uitgebuit en volgestopt met leuke bezigheden als daar zijn:
Een zààlig ijsje gegeten samen met hoogzwangere vriendin K., lekker bijkletsen op een bankske in het park met onze respectievelijk 2 en 3 bollen van de lekkerste ijsmaker van Gent! (met dank aan broertje-peter Babysit om mij een avondje vrij te gunnen)
Een blokje omrijden met Tiemen en supercoole driewieler (denk Harley en voeg er nog een snuifje cool aan toe )
opa en oma uitnodigen voor de eerste BBQ van het jaar
mijn boek uitlezen in een ligzetel op mijn eigen grasperk met een koel drankje langs de ene kant, de zonnecrème aan de andere kant en één van onze poezen op schoot
de zandschelp van Tiemen voor de helft uitbouwen tot luxe-zwembad met behulp van een gieter, wat eendjes en een leeg flesje water,
s avonds lekker lang zappen van de ene post naar de andere zonder mij schuldig te voelen dat ik te laat ging slapen
Een bezoekje brengen aan peuter-wonderland: hét Mekka van kindervreugd: Plopsaland! Alwaar Tiemen zich vooral gek geaaid heeft aan de geitjes, uitzinnig van vreugde àlle glijbanen uitvoerig getest heeft en met een beetje tegenzin mama gevolgd is bij het aanschuiven der 4 attracties waar de wachttijd toch maar 30 minuten was . Voor herhaling vatbaat het Plopsagedoe maar dan op een dag dat niet iedereen het zelfde idee heeft als ik!
Het weekend afsluiten met een aanslag op de calorieën met een superlekkere pizza van deze leverancier (met dank voor de 2 gratis drankjes!)
Het minpuntje van het weekend was het afscheid van Mercator op één . Prachtig programma, héél mooi gemaakt en on the bright side: onze favoriet heeft gewonnen! Helaas afgelopen nu met Mercator, benieuwd wat er volgende week komt!
Wij hebben er vandaag een heel rustig dagje van gemaakt. Na een heel onrustige nacht (3 x moeten opstaan voor tiemen) hebben we gelukkig kunnen slapen tot 9.00 uur. Daarna boodschappen gedaan, ontdekt dat in mijn fijne gemeente er helaas geen bakkers of slagers open waren vandaag. Thank god for the city of lights! In Gent zelf gelukkig véél winkels open! Daarna eten gemaakt voor prutske, nog een beetje gespeeld, een middagdutje gedaan (ikke 45 min., tiemen 4.5 uur! yeah!), beetje onkruid bestreden en mijnen hof eens bekeken vanuit zetelperspectief .
Morgen gaan wij plopperdeploppen! Ben heel benieuwd wat mijn kleine uk gaat vinden van zijn eerste pretpark uitje en hoop dat we zijn grote held Mr Bumba himself tegen het lijf gaan lopen. Zou die oogjes dan wel eens willen zien! Hij is helemaal gefascineerd door die kleine clown en zijn dag kan dan ook niet eindigen zonder een paar Bumbafilmpjes. Geld waard zijn zijn reacties daarop, meezingen, meeklappen in de handjes, "nee-en" als de kindjes nee zeggen en ja-en als de kindjes ja zeggen. Enfin, de ingewijden onder u snappen het ongetwijfeld! Mama kent de hele dvd al vanbuiten, van voor naar achter en omgekeerd! Dringend tijd voor een nieuwe versie.
Morgen ploppen dus, ik kijk er al helemaal naar uit!
Enkele weken geleden kreeg ik zo'n plechtig uitziende groene brief van het kieskanton Gent in mijn brievenbus. Rara wat zat dààrin? Juist ja, of ik zo vriendelijk wou zijn me op 7 juni te begeven naar mijn stemburo om daar als bijzitter te verkiezingen in goede banen te helpen leiden of lijden .
Alstenblieft, ik heb 18 jaar (van m'n 18 tot 36) niks in mijne weg gehad en had met veel plezier mijn 'burgerplichten' vervuld. Nooit opgeroepen geweest. Nu ik een uk van 20 maand heb kan het land plots niet zonder mij of wat? Ik heb dezelfde dag nog (aja want ge moet binnen de 48 uur reageren) een heel vriendelijk briefke teruggeschreven aan die mens dat het helaas niet zou lukken om op 7 juni om 7.30 uur aanwezig te zijn, en de rest van die dag ook niet. Dat alleenstaande mama's (jonge ouders in het algemeen vind ik maar allé ik heb het efkens persoonlijk gespeeld) andere dinges te doen hebben op zondagochtend. Naar de bakker gaan bijvoorbeeld. Gaan zwemmen! Naar de speeltuin gaan! Patatjes en groentjes koken! Ukje in zijn bedje deponeren op een deftig middagdutje-moment. Veel leuker dan bijzitten! Daarbij, wie zou ik in godsnaam moeten sommeren als babysit, iedereen moet gaan stemmen niewaar . En die lieve meisjes en jongens van Den Bond zie ik op zondagochtend om 7 uur nog niet te rap enthousiast komen babysitten.
Soit, deze ochtend heb ik maar eens gebeld naar die mens van dat groen briefje om te vragen of er al enig soortement reactie kwam op mijn vriendelijk verzoek want dat ik nog niks gehoord had. Na wat gerommel en gekraak en piep aan de andere kant van de lijn (moesten die geluiden nu uit ons oud gerechtsgebouw gekomen zijn ik zou da begrijpen, maar uit die spliksplinternieuwe glazen tempel waar ik godganse dagen op moet kijken vanop mijn burootje. ) zei de mens plechtig: Mevrouw, U BENT ONTSLAGEN!
Ondertussen zit ik al middenin poging 2 voor een broer of zus voor Tiemen. Poging 1 was crash & burn . Ben eens benieuwd hoe lang het nu gaat duren voor het lukt, bij Tiemen had ik 5 pogingen nodig.
Met Tiemen (20 maand) gaat het ondertussen heel erg super. Hij is een echte bezige bij overdag, altijd in de weer in de tuin als het droog is of binnen met z'n autootjes, op z'n fietsje, met de blokken. Of onze poezen achterna aan het hollen
Gelukkig wordt de kleine man 's avonds terug een kleine peuter, die in z'n pyama nog eens graag tegen mama aankruipt om samen naar een Bumbafilmpje te kijken!
vandaag de eerste echte stap gezet voor nummerke 2... deze ochtend om 9.10 uur afspraak in het UZ Gent voor monitoring. Een echo toonde een mooi follikel en de bloedproef zal in het labo straks uitwijzen wanneer de inseminatie best kan doorgaan. Tzal voor dit weekend zijn waarschijnlijk, dat zal een hoop geregel geven om tiemen ergens onder te brengen maar 't is voor de goede zaak hé... Ben best benieuwd naar het telefoontje van straks.
De afgelopen weken waren één aaneenschakeling van ziek worden naar de dokter naar de apotheek korte onderbroken nachten weer wat beter 1 dagje alles goed en hupsakeee wéér ziek worden etc
Oorontstekingen dus, de ene na de andere en elke keer zieker en zieker ervan. En elke keer antibiotica uiteindelijk waarvan Tiemen dan ook weer ziek werd. Oneindig en op het einde niet meer weten of we nu ziek zijn of gezond want veel verschil lijkt er niet meer te zijn. Tot de huisdokter ons doorverwees naar een vriendelijke NKO arts die er onmiddellijk korte metten mee maakte. uitstekende kandidaat voor buisjes , kan het nu woensdag voor u mevrouw, ik neem er hem dan eventjes tussen, tziet er toch vrij acuut uit
Oei. Binnen 2 dagen al. Ok, weinig tijd om erover te stressen dan.
Woensdagochtend in alle vroegte naar het ziekenhuis. Met een klein hartje en een grote zak vol vanalles wat mama denkt nodig te hebben voor 3 uurtjes ziekenhuis. Een lieve kinderverpleegster ontvangt ons hartelijk op de kinderafdeling en installeert ons op een kamertje. Tiemen krijgt een operatiehemdje aan met olifantjes erop. Tof. Bijna onmiddellijk mogen we door naar de operatie-afdeling.
In een speciale kinderbox mogen we nog eventjes wachten, er worden een paar grote knuffels bij tiemen in bed gezet ter afleiding maar wat er rond dat bedje allemaal gebeurt vindt hij véél interessanter. De kinderbox staat aan de ingang van het operatiekwartier en iedereen die binnengereden wordt moet langs ons passeren. Tatààààà brult een vrolijke Tiemen naar al zijn mede-schapen Hier en daar een flauwe glimlach op een gezicht.
Het medisch personeel lacht vrolijk mee die beseft nog niet wat er hem te wachten staat hé mevrouw zegt er eentje. Psychologie 0/10 madam, dat is nu echt geen opmerking om tegen een nerveuze mama te maken vlak voor haar kind naar de slachtbank geleid wordt
En dan komen er 2 groene pakken aan ; ga de gij mee vriend? zegt de ene. Tiemen brult vrolijk ja en wordt weggereden in zijn bedje rechtstaand met de handjes rond de spijlen als een krijgsheer die ten oorlog trekt. Dàg Tiemen tot straks..
Mama loopt een beetje verloren terug naar de kinderafdeling , ze heeft een paar steunende smsjes gekregen van vriendinnen-mamas die begrijpen dat dit een lastig moment is. Beetje bladeren in een tijdschrift. Vlug een boterham eten en iets drinken want deze ochtend moest tiemen nuchter zijn dus mama heeft ook niks gegeten of gedronken. Solidariteit is dat zeker?
20 minuutjes later word ik al teruggeroepen naar het operatiekwartier. Een brullend hoopje ellende wordt daar getroost door een paar groene pakken. Ontroostbaar, verward, nikske vatbaar voor rede, nikske rustig zijn, brullen, tieren, huilen ; na een klein half uurtje zegt de recoveryverpleegster dat we misschien toch best al terug gaan naar de afdeling, Tiemen zijn gehuil maakt de andere patiënten onrustig.
Terug op de kinderafdeling wordt hij iets rustiger maar klampt zich nog altijd aan mij vast, huilend en verward. Kadootje Bumba die op hem wacht maakt iets goed maar nog niet alles.
De dokter laat telefonisch weten dat alles goed gegaan is en dat het goed is dat we zo vlug gehandeld hebben want dat zijn oortjes maar een vieze smeerboel waren . Tzou vlug moeten beteren nu. Als Tiemen iets gegeten en gedronken heeft mogen we naar huis.
Als tiemen eindelijk rustig is komt er een speeljuf langs, als hij wil mag hij een beetje komen spelen in de speelzaal met andere kindjes. Natuurlijk wil hij dat. 5 minuten later zit de grote held op de grond botsauto te spelen met collega-zieken. Na een glaasje water en een yoghurtje mogen we een uurtje later naar huis. Einde avontuur.
Nu 14 dagen later heb ik een gans ander kind in huis. Eéntje dat weer doorslaapt, 11 uur aan één stuk, ééntje dat terug zijn fles uitdrinkt s avonds, ééntje dat opgewekt en vrolijk is. Eéntje dat gezond is! Leve de buisjes!
Tiemen gaat vanavond voor de eerste keer alleen uit logeren. We zijn al een paar keer samen op logement geweest bij oma en opa of bij vrienden maar deze avond gaat mijn kleine uk zijn eerste nachtje doorbrengen zonder mama. En mama zonder ukje.
Ik heb het héél lang kunnen uitstellen maar nu is de tijd er rijp voor. Denk ik. Want hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik het zie zitten. Ik moet deze avond heel laat werken en vind het een beetje onverantwoord om oma en opa bij ons te laten komen babysitten en hen dan zo laat nog terug huiswaarts te sturen en ze slapen liever in hun eigen bed, anders zouden zij gerust bij ons kunnen blijven logeren. Dus gaat ukje daar slapen. Ik ga hem wel straks zelf uit de crèche gaan ophalen en bij oma en opa afzetten zodat ik hem toch nog eventjes zie. En dan is het tot morgenochtend. Lang. Veel te lang.
Ik heb ondertussen de gewoonte om s avonds een paar keer te gaan kijken naar mijn slapende uk, zn lakentjes beetje recht te trekken, tutje binnen handbereik, knuffel bij hem te leggen en dat ga ik ongelooflijk missen vanavond. En mijn natuurlijk wekker ga ik ook missen, Of het nu 5, 6 , 7 of nog later uur is, dat hoge stemmetje mama en het gebonk van zijn bedje tegen de muur als mama niet vlug genoeg in haar pantoffels geschoten is . t is ondertussen een vertrouwd geluid en ik geef toe, als het te vroeg is volgens mijn bioritme dan vloek ik wel eens en zeg ik bij mezelf ik moet die kleine dringend eens een nachtje uitbesteden en eens lekker lang uitslapen maar nu het zover is vrees ik dat ik morgenochtend op een ontieglijk vroeg uur aan de deur zal staan bij oma en opa. Begrijpe wie begrijpen kan niewaar.
Tiemen is een gelukkig ventje.. dat leid ik af uit de grote glimlach op zijn gezicht van s morgens vroeg tot s avonds laat, uit zijn vreugde uitbarstingen als ik hem ga afzetten in de créche, uit zijn enthousiast gejoel als ik hem terug kom ophalen. Onder zijn voetjes kriebelen of op zijn buikje blazen helpt ook .
Maar Tiemen is vooral een gelukkig ventje omdat ie geboren is in een warm nest dat toevallig op deze fantastische plek op aarde staat die België heet. Een plek waar het ondanks al het gekrakeel van de afgelopen tijd goed wonen is, waar je nog ongezouten je mening mag geven zonder schrik te hebben daarna omver geschoten te worden, waar het niet uitmaakt of je blank of zwart, joods of christen, vrouw of man, kind of volwassene bent . Waar ie ongestoord en vrij kan opgroeien tot een fantastische persoonlijkheid, de kans krijgt om te leren, vrienden te maken, plezier te hebben.
Stel je nu eens voor dat hij toevallig op die plek die Gaza heet zou geboren geweest zijn . Dan was hij misschien dat kindje geweest op die foto in de krant met dat handje vanonder het koude laken.. En dan noem ik nog maar 1 van de vele plekken op aarde waar het oorlog is op deze moment.
Een mens mag er niet aan denken . Maar eigenlijk moèten we eraan denken.
Het weekend na Sinterklaas heb ik de kerstboom gezet. Ik ben dol op de eindejaarsperiode en versier mn huis dan ook graag met bomen, ballen, lichtjes, kaarsen .
Vorig jaar was Tiemen nog een beetje te klein om het allemaal goed te beseffen maar dit jaar beseft hij maar al te goed dat er iets speciaals aan de hand is. Toen hij wakker werd s morgens en de kerstboom zag met de lichtjes moest hij daar toch eens goed naar kijken op mamas arm en ook alle andere versieringen werden grondig geïnspecteerd. Ik heb hem zn eigen persoonlijke kerstboom gegeven ook, een metalen exemplaar weliswaar, versierd met beertjes en houten kerstmannetjes en die mag hij naar hartelust plunderen (en dat doet hij ook ).
Bij oma en opa ging de pret nog verder want die hebben zich hélemaal laten gaan, het hele appartement baadt in een zee van lichtjes en versieringen en Tiemen krijgt er niet genoeg van. Vooral de zingende en dansende kerstman die in de gang staat moet ie toch een aantal keer per dag gaan bezoeken en als opa dan op het knopje drukt en de vrolijke kerstman begint te zingen en te bewegen dan staat Tiemen mee te shaken en te schaterlachen. Geld waard!
Gisteren heb ik een knutselwerkje meegekregen uit de créche mooi verpakt in kadopapier en ik moet wachten tot kerstavond om het open te doen nog een volledige dag wachten om te zien wat mn kleine vent voor mama gefabriceerd heeft.
Maar het àllernieuwsgierigst ben ik toch naar de reactie van Tiemen op de kadootjes die morgenavond onder de kerstboom gaan staan voor hem (volgens welingelichte bronnen ga ik een veranda moeten bijbouwen om dat allemaal nog te kunnen wegbergen ). Met zijn verjaardag 3 maand geleden was hij nog niet supergeïnteresseerd in de kadootjes (wel in wat erin zat natuurlijk) maar ik merk de laatste weken dat hij toch goed weet hoe hij een kadootje moet openmaken en een gezonde interesse heeft voor wat er onder het papiertje zit als het dan iets is met toeters en bellen en lichtjes dan kan zijn dag niet meer stuk. (nog nooit zoveel batterijen versleten als de afgelopen maanden sorry kyoto!). Heel benieuwd of de kerstman zoiets in petto heeft!
Nog 1 dagje en dan de gezelligste avond van het jaar met lekker eten, leuke kadootjes en gewoon gezellig samenzijn met de mensen die het meest voor ons betekenen.
Dank je wel oma, opa en peter Jeroen voor alle hulp en om er gewoon te zijn voor ons, jullie maken deel uit van ons kleine gezinnetje en maken dat ik nooit het gevoel heb er helemaal alleen voor te staan.
Nu Tiemen een dikke 14 maand is en het stappen goed onder de knie heeft is hij begonnen met het op ontdekkingstocht gaan door het huis. Ons traphekje heeft zijn dienst al goed bewezen want nationale sport nummer 1 van Tiemen is de trap proberen opkruipen als het hekje eens toevallig niet goed gesloten is.
Daarnaast kruipt hij overal op en in: op het droogrek, de salontafel, een stoel, de zetel, in de schuiven van de tv kast, de boekenkast mamas reflexen worden dagelijks getest. Onnodig te zeggen dat er sinds kort een woordje in onze woordenschat geslopen is dat Tiemen niet graag hoort: neen!. Ik probeer eerst steeds een afleidingsmanoeuver uit met een speelgoedje of boekje of zo maar als kleine uk halsstarrig blijft dan wordt dat woordje hier toch al eens bovengehaald. De reactie de je daarop krijgt is filmtape waard en als ik de kans krijg ga ik dat zeker eens vastleggen voor de grappige peutermomenten-dvd voor later: Hij gooit theatraal zijn hoofdje achterover, spreidt zijn armen naar boven, kijkt eens goed of je wel degelijk aan het kijken bent, perst een traan uit zijn linkerooghoek en begint dan aan een hart-ver-scheu-rend huilconcert dat tot niks leidt want mama zingt ondertussen vrolijk een liedje over een kleine krokodil .
Om grote frustraties tegen te gaan probeer ik dus wat extra bewegingsactiviteiten in te lassen zodat hij op een veilige manier zijn grenzen wat kan verleggen, we gaan regelmatig naar het zwembad waar fonteinen en waterspeeltuigen onveilig kunnen worden gemaakt en ook in de speeltuin op de Blaarmeersen vind je ons regelmatig. Daar speelt Tiemen niet in de zone voor de hele kleintjes, neenee mijn grote zoon wil op de grote speeltuigen met als resultaat dat mama haar 2e jeugd gevonden heeft en overal mee opkruipt om ukje in de gaten te kunnen houden.
En zo moet mama ook opnieuw haar grenzen verleggen
Wie heeft dat uitgevonden? Vroeger, in een grijs en donker zonder-kindje-verleden, vond ik dat fan-tas-tisch! Een uur langer slapen, yeah! Vandaag, 1 dag na de invoering van het fenomeen van dit jaar ben ik plots géén fan meer mijn kleine uk heeft daar namelijk veel last van!
Je zou nu zeggen wat maakt zon uurtje verschil nu uit, je rekt zn middageten een kwartiertje, idem met middagslaapje, vieruurtje en avondeten en voilà uur overbrugd . Ja nada dus! Een goede vriendin-ervaringsdeskundige met 3 kinders had me de tip gegeven om pas nà het middagslaapje het uur te veranderen zodat de namiddag een uurtje langer duurde en beetje vroeger dan gewoonlijk in bed en dat zou dan de minst invasieve oplossing zijn voor kleine ukjes.
Dat is allemaal vrij goed verlopen . Goed gemiddagtukt, wel uitgeteld opnieuw om 19.00 uur ipv 20.15 uur..; dus uurtje vroeger flesje en bedje in tot zover, alles op schema.
Maar dan: om 0.30 uur hoor ik gestommel in de babykamer tiemen zit klaarwakker recht in zn bedje een verhaal af te steken tegen Winnie & Knabbelmo, ik sluit zachtjes de deur en laat hem maar doen een uurtje of wat later is hij blijkbaar uitverteld en bored to death want weenween wààr is mama? Allé, ukje maar in het grote mama-bed genomen cooooooool! Aaike mama, haartjes trekken (màg niet Tiemen), haha, rondduikelen op bed (eruit duikelen dus ook) waarom is het hier zo donker nog beetje wenen lichtje aan, mama verhaaltje voorlezen, terug lichtje uit, we gaan slapen Tiemen of niet? Enfin, dat spelleke heeft geduurd tot 4.30 uur deze ochtend, toen was meneer weer moe en heeft ie zich gezellig tegen me aan geknuffeld en nog geslapen tot 7.00 uur in de auto op weg naar de crèche zat ie alweer in zn oogjes te wrijven
Toen ik aankwam in de créche moeten de wallen onder mn ogen boekdelen gesproken hebben want de verzorgster zei . winteruur? Tja, er lopen er hier nog zo een paar rond . Van een paar vriendinnen hoorde ik deze morgen al vergelijkbare verhalen en blijkbaar duurt dat dus een paar dagen tegen dat de peuterregelmaat weer in zn juiste kronkel ligt nice!
En in het voorjaar maken we dus weer krek hetzelfde mee waarschijnlijk met de invoering van het zomeruur afschaffen die handel dus in het belang van baby- en peuterritmes en oververmoeide mamas!!
Zoals ik al eerder schreef zijn de kriebels voor een 2e uk zeer groot. Ik heb dan ook beslist om er volgend jaar opnieuw voor te gaan. Niet zo simpel in mijn geval ik ben immers een bam (bewust alleenstaande mama) en dan word je niet op een blauwe maandagochtend zwanger wakker . Helaas!
Neen, in het rijk van de Bams gaat dat via gesprekken met fertiliteitsconsulenten, goedkeuring krijgen, spermastalen bestellen, doktersafspraken, echos , bloedafnames, ovulatietesten, als je een beetje pech hebt nog een spuitje hormonen langs hier of langs daar en als de doc dan gezorgd heeft dat het hèt juiste moment van de maand is én alle omstandigheden perfect zijn dan komt hét moment! Dé inseminatie.
En daarna is het 2 weken bang afwachten de wachtweken! Iedereen die een beetje medische inmenging nodig heeft om zwanger te worden kent het fenomeen de eerste dagen ca va nog, je besteedt nog niet té veel aandacht aan een krampje alhier of een pijntje aldaar maar de tweede week horror! Oei, ik heb buikpijn en hoofdpijn, pfff, tzal niks zijn oei nu ben ik misselijk, zou het dan toch . Pfff, neen, ik ben water aan het ophouden klassiek PMS dus of toch niet, even opzoeken of dat ook geen vroeg zwangerschapsverschijnsel is . Enfin . Vertwijfeling, wanhoop etc alom . Je gaat ook veel te vroeg testen, allé ikke toch.. de eerste pogingen stond ik al op dag 10 na de insem. bij de apotheek om een testje . Niet doen dus. Het komt wanneer het komt.
Vijf keer heb ik dat alles én die wachtweken doorstaan om dan eindelijk die positieve zwangerschapstest in mijn handen te hebben te kunnen juichen naar het ziekenhuis te kunnen bellen met het goede nieuws en een afspraak voor een eerste echo te krijgen links en rechts al je mond voorbijpraten voor je echt goed weet of het wel allemaal goed zit maar erin geloven.. natuurlijk! Met als superbeloning die kleine uk die nu al 13 maand mijn wereldje op zijn kop zet!
Wie zou dat geen tweede keer willen meemaken? Ikke wel! Volgend jaar gaan we er weer voor! Met hopelijk hetzelfde fantastische resultaat!
Nu de zomervakantie en alle verjaardagsfestiviteiten achter de rug zijn kan het leven weer zijn normale gangetje beginnen gaan. En bij ons betekent dat nog enkele weken 4 dagen werken, drie dagen thuis. (heb 4/5 ouderschapsverlof tot eind november)
Mijn lieve zoon blijft momenteel lekker liggen snurken tot 8.00 uur 8.30 uur . Gelukkig heb ik een heel flexibele werksituatie wat uren betreft en of ik nu om 8, 9 of 9.30 uur achter mijn buro zit, maakt eigenlijk niet zoveel uit (behalve dat we dan s avonds ook laat naar huis gaan natuurlijk). Ik laat de kleine man zijn uurkes slapen, nu het nog kan, het voordeel daarvan is dat hij in het weekend op hetzelfde uur wakker wordt en dat mama daar niet rouwig om is dat wij pas tussen 8.00 uur en 8.30 uur onze ogen opentrekken (geloof mij er zijn ook al periodes geweest dat dat een paar uur vroeger was..).
Hij gaat graag spelen in het Bengelhof, mijn kleine uk. Als we de parking oprijden zit hij al heen en weer te wippen in de autostoel en van zodra ik hem aan één van de verzorgsters geef is mama al vergeten.. véél interessantere dingen om te zien daar! Daarom vind ik het ook niet erg om hem relatief laat (18u) terug te gaan ophalen, hij is er graag, wordt er goed verzorgd en heeft kindjes om mee te spelen meer moet dat niet zijn hé!
Op werkdagen blijft er dus niet veel tijd over om samen te spelen: thuiskomen, eten, een half uurtje spelen en dan badje, flesje, bedje en Tiemen zijn dag zit er weer op.
Op weekenddagen daarentegen amuseren wij ons samen. De ochtenden zijn meestal gevuld met praktische toestanden: boodschappen doen, containerparken, shoppen voor nieuwe kleertjes of schoenen, koken, . en dan is het al vlug 11.00 uur en eet de kleine man zijn middageten en daarna gaat hij zijn bedje in voor een middagdutje dat varieert van 2-4 uur Na het middagdutje spelen we samen of gaan we wandelen naar de diertjes in de buurt of op bezoek bij iemand én sinds afgelopen vrijdag gaan we babyzwemmen!
De eerste ervaring met het zwembad was toen Tiemen drie maand was en we op babydriedaagse in de Ceder een watergewenning hadden voor de babys manman, was me dat een tegenvaller, ik had daar zo naar uitgekeken en meneerke heeft de volle 5 minuten dat we in het water geweest zijn gebruld alsof hij vermoord werd . (hij heeft toch mooi een eerste zwemdiploma gekregen J)
Dus ik was een beetje afwachtend voor dit maar omdat ik het belangrijk vind dat hij vlug leert zwemmen dus toch maar ingeschreven voor babyzwemmen, en t was een succes! Hij vond het gewéldig in het water, direct met de handjes pletsen en met zijn voetjes stampen. Ook het contact met de andere kindjes vond hij leuk, enfin, het half uurtje was direct voorbij! Volgende week gaan we terug en dan gaat de peter mee om fotos te nemen voor in het album. Kan hij later zien wat voor een waterrat hij al was op jonge leeftijd!
De kleine man is 1 jaar geworden! In de crèche hadden ze een mooie kroon voor hem gemaakt en mama had vrijdagavond haar leven geriskeerd en op stoelen en kasten staan balanceren om onze living te voorzien van versieringen alom. En natuurlijk had ik ook zn stoel versierd met een mooie slinger en al een eerste kadootje klaargelegd voor bij het ontbijt.
Ik had eigenlijk niet verwacht dat ie ging opmerken wat er gebeurd was maar toen we zaterdagochtend beneden kwamen wees ie onmiddellijk naar de vlaggetjes en riep da da da! En ook de versieringen aan zn stoel heeft hij uitgebreid bekeken, betast én geproefd, haha! Het kadootje werd heel professioneel opengemaakt (wist niet dat dat een basisvaardigheid was bij 1-jarigen , blijkbaar zit dat er standaard ingebakken ) en we hebben meteen de 2 voorleesboekjes die erin zaten bekeken en voorgelezen. Ééntje ging over Ollies verjaardag, het andere over Ollie en zijn vriendjes. En dat tweede is al meteen de grote favoriet want mama moet al die dierengeluiden nabootsen, kweet-nie-hoe-grappig! Vooral het schaap bèèèèèh is torenhoog favoriet. Enfin, mama kan zich uitleven en Tiemen is enthousiast, meer moet dat niet zijn hé!
In de namiddag kwamen opa en opa langs met taart en kreeg hij ook van hen een kadootje (kleertjes) en ook van zijne peter. Een giraffe met balletjes en autootjes en als je die in de giraffe stopt word je beloond met toeters en bellen, letterlijk! Ook héél grappig!
Het kaarsje uitblazen ging wat minder want Tiemen wou het lichtje uitgrijpen ipv uitblazen en na 1 stukje appel in zijn mondje was dat al voldoende met de taart, speelgoed was veel belangrijker! Tzal wel zijn! Prioriteiten stellen!
Dit alles was dus generale repetitie voor aanstaande zaterdag want dan wordt er pas echt gefeest met opa, oma en alle peters en meters & kindjes erbij!
Het is een gevaarlijke leeftijd bijna 1 jaar. Want ukkies van bijna 1 jaar dénken dat ze veel kunnen en proberen dat dan ook onvermoeid uit. Met pijnlijke gevolgen bij momenten. Uit mamas bed vallen bijvoorbeeld (zelfs na 3 keer heeft ie nog niet door dat je daar als uk van bijna 1 jaar écht nog niet zelf uit kan..), of rechtstaan in je eetstoel kijk mama, zonder handjes en bijna je drie tanden uit je mond vallen op het tafelblad, of pogingen doen om te ontsnappen uit je buggy nochtans stevig vastgesjord en plotseling ontdekken dat achterstevoren met je benen uit de buggy hangen toch niet zooooo tof is.
Na de bezorgde reactie van oei, hij heeft zich toch geen pijn gedaan en de troostsessie die altijd op dergelijke experimenten volgt kan ik het meestal niet nalaten om toch een beetje te lachen en fier te zijn op mijn kleine grote jongen die gewoon probeert om elke dag zijn grenzen een beetje te verleggen. Met vallen en opstaan!
Vanaf morgen zijn Tiemens babydagen definitief voorbij. Vanaf morgen mag hij in de crèche naar een grotere groep overstappen: de kruipers. K ben eens benieuwd hoe hij daarop gaat reageren. Gezien de kattekwaadincidenten van de voorbije weken denk ik dat het een goed moment is om over te stappen. Hij verveelde zich een beetje bij die kleine babiekes en zal hopelijk bij de grotere kindjes weer nieuwe uitdagingen vinden en zijn grenzen nog wat verder verleggen. Met vallen en opstaan!
Nog 14 dagen en dan vieren we hier een heel speciale dag. De eerste verjaardag van mijn kleine kapoen. Het is ongelooflijk hoe het voorbije jaar voorbij gevlogen is, fantastisch om te zien hoe zon klein hulpeloos babytje ondertussen uitgegroeid is tot een peutertje met een (niet)willetje, een eigen karaktertje en veel vaardigheden. De eerste fles, boterham, zitten, kruipen, staan, eerste stapjes, eerste woordjes het was een bijzonder jaar. Maar ik ben er zeker van dat het volgende jaar nog leuker en nog beter wordt. Nog veel nieuwe dingen om te leren! Met vallen en opstaan!
mama van Piet Piraatje (2007) en zonnemeisje (2010) BAM Administratieve duizendpoot Boekengek Chocoholic Netwerkbeest Kwisser Blogger en nog veel meer....
). In die te kleine kleren moet eens gesnoeid worden want die zitten wel per leeftijd in zakken maar daar zitten zekers dingen in die niet meer draagbaar zijn omdat er vlekken op zijn of gewoon versleten door het kruipen en vallen op jonge leeftijd. Verder moet er opgeruimd worden zodat er wat plaats komt voor speelgoed. Want de living begint nu echt meer op de speelruimte van een créche te gelijken dan op een living. Mijn idee om wat speelgoed boven te zetten waar dan wat minder mee gespeeld wordt en dan elke maand eens te wisselen met beneden-speelgoed wil ik nu eindelijk toch wel eens uitvoeren. 
. Heb ik het vannacht mogen bekopen ja! 3 keer wakker tussen het slapengaan en mijn bedtijd en dan 2 keer daarna waarbij hij de 2e keer - en dat is dan echt op een zeer onchristelijk uur - niét meer wou slapen. Ik heb hem dan maar bij mij in bed genomen - opvoedkundig totaal onverantwoord ik wéét het maar daar kan ik tenminste een beetje verderdoezelen terwijl hij de kamer afbreekt, luid 'puta, puta!' roepend (puta = bumba in tiementaal). Rond 5 uur had meneerke het gehad en is hij op mij komen liggen en in slaap gevallen. Ik heb hem voorzichtig naast mij gelegd en zo hebben we dan toch nog voortgeslapen tot 8.30 uur. Toen heb ik me aangekleed en is meneerke heel boos wakker geworden want veel te weinig geslapen natuurlijk... benieuwd wat het deze nacht gaat geven! Mama heeft haar slaap nodig vriend!
).
ben ik dat vlug eventjes gaan halen. Dat en ook nog een nieuwe zwembroek voor mijne zoon, een zwemponcho( zo een handdoek met een gat erin en een kap aan voor nà het zwemmen) , een short en 3 t-shirts voor mijnen held en een paar nieuwe slabbetjes. Al een chance dat ik genoegen neem met Zeeman, Wibra en aanverwanten voor mijn koopaanvallen zodat ik er nog met een deftig bedrag vanaf was 
. Voor herhaling vatbaat het Plopsagedoe maar dan op een dag dat niet iedereen het zelfde idee heeft als ik!
. Helaas!
