Om jullie alvast een warme kerst en spetterend nieuwjaar te wensen kan je hier je e-mailadres achterlaten:
Beoordeel dit blog
Thoughts & Behaviour
Every teenager has a life. This is mine.
19-10-2009
Who's over bro's right?
Dag bloggertjes,
Wat als alles ineens wegvalt? Je niets meer hebt? Alles waar je voor leefde gewoon voor je ogen verdwijnt? Over dit soort dingen denken we vaak niet na. Of toch niet veel. We denken er pas aan als we iets verloren zijn. Zelfs als is het het kleinste en onbenulligste. Verliezen is nooit gemakkelijk. Je bent je favoriete ketting kwijt. Het was een koopje maar het had een grote waarde voor jou, een herinnering, een symbool, een cadeau. Je hebt het je hele leven al en opeens is het weg en je vindt het niet meer terug. Wat doe je dan? Je denkt voor een tiental seconden dat de wereld is vergaan, je begint hopeloos alles door elkaar te gooien in de hoop het nog terug te vinden maar je weet dat je het kwijt bent. Hetzelfde met je vriendje, de ene moment ben je nog gelukkig en de andere moment belt hij je om te zeggen dat hij is met je wil praten. Iedereen weet wat er dan komt. Je bent ongelukkig, je wilt alleen zijn, je belt je beste vriendin, die natuurlijk direct aan je stem hoort dat er iets mis is, naar je toe komt gerend terwijl ze je aan de telefoon probeert te kalmeren.
Verliezen maakt je verdrietig maar op het zelfde moment ook sterker. Je weet diep vanbinnen dat je niet mag opgeven, dat het geen zin heeft in je kamer te liggen huilen. Je krijgt honger, je moet plassen, het leven gaat door en je kruipt terug naar de bewoonde wereld. Je moet je namelijk sterk houden voor je vriendinnen. Stel dat zij nu hetzelfde doormaken als jij. Je moet er toch voor hen zijn! Je komt er wel over heen. Er zijn belangrijkere zaken in het leven.
Ja, ik zeg bewust trouwe. Ik heb namelijk gemerkt dat ik al een aantal vaste lezertjes heb. Mijn 2e dag al, de droom van elke blogger. Nu hoop ik dat jullie ook mijn lezertjes blijven hé, laat eens wat van je horen?
1 van mijn lezertjes ligt al zeker nauw aan m'n hart. Allerliefste nichtje, bij deze, ik hou van je meid! <3
Vandaag ben ik met 5ASO op excursie geweest. Ik dacht dat het weer zo'n saaie trip ging zijn maar eigenlijk viel het best nog wel mee. Ik was aangenaam verrast, om het zo te zeggen.
8u25 We vertrokken aan de schoolpoort, NIET in uniform. Iedereen enorm opgewekt natuurlijk. Verbaasd ook, nu zagen we iedereen eens in dagelijkse kledij, zo leer je de mensen beter kennen hé. Je had mijn vriendinnen moeten zien staren toen ik aan kwam in een leren vestje! Haha, ik vond het prachtig. Ik had er zelfs geld voor kunnen geven.
8u45 Onze eerste stop, na een halfuur in de bus te hebben gezeten, al luisterend naar alle regels. Antwerpen-Zuid. Wat bolletjes aangekruisd in onze übersaaie excursiebundel. Ja, ze deden het weer, zoals elk jaar. Vragen en bolletjes. Na een halfuurtje op de bus stonden we een kwartiertje stil in Petroleum-Zuid en dan weer op weg. Dit ging zo de hele dag door, een halfuurtje rijden, een kwartiertje buiten, vragen en bolletjes.
Tegen 12u kregen we toch wel honger, dus stopten we in het Wijnegem Shoppingcenter, tot grote blijdschap van de meisjes. DIt was dé ultieme kans om te shoppen tijdens de schooluren. Je had een uurtje de tijd om te eten (en te winkelen), genoeg voor 1 of 2 killersales, niet? Onderbroeken waren de meest aangekochte kledingstukken. 50%, dat laten we niet liggen, hé meiden.
De namiddag verloopte precies hetzelfde zoals de voormiddag, een halfuurtje rijden, kwartiertje stappen, vragen en bolletjes. Oh ja, deze keer mochten we ook kleuren. Ambiance verzekerd.
De terugreis was het leukste. Discussies over muziek en kleding, kauwgum en roddels. Met een mengeling van jongens en meisjes werd dit een interessante busrit. Na R eens rushte door m'n haar en zei: "Nu een foto trekken", was dit het resultaat.
Octobre 19th The days are getting shorter. When I got up, it was still dark. As I am writing, it will soon be dark again. Remember August, the day lasted 'till 22.30. The leaves are gently falling off trees, turning yellow, brown and orange. I love the fall, all the diffrent shades of colours and the clouds that make funny faces in the sky. Imagine yourself lying in a pile of leaves, counting the rabbits and boats that fload by. Some people find it depressing, the fall. I think it is great. Diffrent kinds of colours and outfits, hot coco in front of the TV-set, watching corny movies with your best friend and your mom, .. I just LOVE IT!
De laatste dagen ben ik erg ziek geweest. Je kent dat wel, zo één keer per jaar, de griep. Die pijn in je nek en je rug, in je keel, je hoofd, je buik. Gewoon overal pijn. En er is nog altijd geen medicijn gemaakt. Ik vind dat dit wel mag gebeuren. Daarom een oproep aan al mijn lezers!
Als je woensdagnamiddag, zaterdag of zondag vrijbent. Nodig dan je vrienden uit en zoek met z'n allen naar een medicijn voor griep!
I thought I knew you, but I guess it is easier to see what we want than to look for the truth. You think you know me but you don't. And that means you don't know what I can do. You see me as someone who is popular and has all the answers, but that is not true. I may not always know what I'm doing, but I'll try to make things better. And when I make a mistake, we all do, I promise I'll ask for your help. I can't do this alone. But of you'll take a chance on me we can do great things together. I promise if you believe in me I'll find the courage to reach for your every dreams.
John F Kennedy said: The courage of life is a magnificant mixture of triumph and tragedy. A man does what he must, in spite of personal consequences. In spite of obstacles and dangure and pressures. And that's the basis of all morality.
Deze keer vertel ik een verhaaltje. Het begon allemaal héél..lang..geleden, nou ja, beter gezegd een paar maanden geleden: woensdag. Dus, het begon allemaal vorige woensdag, toen ik naar school vertrok. Op de fiets kreeg ik een berichtje. Een berichtje van mijn allerliefste/allermooiste/allergrappigste/supertoffe/megacoole nichtje van de hele wereld. Zij woont hier ver, vér vandaan dus ik was natuurlijk heel gelukkig toen ik las dat ze vandaag in ons dorpje kwam. Dolgelukkig fietste ik naar school, uitkijkend naar de komst van mijn nicht!
Op school kon ik niet stilzitten, laten we het daarbij laten!
Toen de zon ongeveer op 13u stond kreeg ik een telefoontje. Ze was aangekomen en zou naar mij komen zodra ze gegeten had. En om 14u stond ze dan bij mij, voor mijn deur, in mijn living, in mijn keuken, en zo snel als ze kwam, zo snel waren we beide weg. Naar buiten. Ik moest naar de kapper die middag, ze ging mee. Veel te veel volk natuulijk, wat wil je, een kapper binnenlopen zonder afspraak op een woensdagmiddag. Dus hebben we wat rondgewandeld. Haar ogen lichtten op toen ik haar meenam naar een winkelstraat. Ik weet nog hoe we zeiden: "Een winkelstraat op fietsafstand!!" Ze was niet te stuiten! Ze kon het maar niet geloven dat er een winkelstraat was in het kleine dorpje waar ik, haar lieve nichtje, woon. Het was fantastisch. We waren gelukkig.
Nog gelukkiger werd ze toen ik haar vertelde over haar verjaardagscadeau. Ze was donderdag namelijk jarig. Werd 16! Ik vertelde haar over een liedje dat ik gecomponeerd had, met muziek op de piano. Hoe lief ben ik! Hoe dan ook, ik was nog nooit zo gelukkig geweest.
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Die twee volgden nogal snel op elkaar op. De tijd van gaan was er al even snel als de tijd van komen, hoewel we weten dat die afstand enorm lang kan zijn. We beloofden dat we elkaar snel zouden weerzien! Dat we er altijd voor mekaar zullen zijn, door goede en slechte dagen. Het afscheid kwam dichter en dichter. Het naderde veel te snel.
En ik dacht bij mezelf: Ik ben gelukkig, zij is gelukkig, waarom droevig zijn?
Remember tonight. For it is the beginning of always. A promise, like a reward for presisting trough life so long alone. The believe in eachother and the possibility of love. The decision to ignore something rise above the pain of the past. A covinent which it once bines two souls and yet severs prier times. The celebration of the chance taken and the challenge that lies ahead. For two will always be stronger than one. Like a team raised against the devests of the world. And love will always be the guiding force in our lifes. For tonight is near a formality. Only an announcement to the world of feelings long helt, promisses made a long time ago in the sacret space of our hearts.
Men denkt dat liefde alles is wat mensen nodig hebben. Men zegt: "Liefde is blind." Men veroordeelt mensen op hun uiterlijk, geloof, muziekgenre zodat iedereen uiteindelijk geforceerd wordt iemand te zoeken van zijn eigen 'soort'. Mensen zijn zo gefocust op 'de juiste persoon vinden'. Men noemt die juiste persoon 'de Ware'. Maar wie is de Ware? Is dat je er maar één krijgt de reden dat het in het enkelvoud geschreven staat? Misschien zijn er wel meerdere voor één persoon. En hoe weet je dat je de Ware gevonden hebt? Krijg je er een briefje bij: Proficiat, dit is de Ware? Krijg je een bovennatuurlijk teken? Gaat er een belletje rinkelen? Wie weet het? Bestaat hij wel? Heb jij hem al gevonden? Heeft iemand hem al gevonden? Volgens mij? Niemand.
Men denkt dat men perfect is. Men zegt: "Niemand is volmaakt." Men veroordeelt diegene die niet volledig zijn. Hij/zij mist iets, zeggen ze dan. Te dik, te mager, te dom, te groot voor me. Wie heeft deze lijnen nog nooit gebruikt. Jij niet? Als jij de perfectie gevonden hebt. Waarop wacht je dan? Kom naar buiten! Uit de schaduw! Breng je 'alles' de zaal binnen? We wachten.
En we blijven wachten. Totdat we hem gevonden hebben. Is dit goed? Neen.
De Ware is een fictief persoon. Een creatie van onze verlangens en dromen. Een troostbeeld voor al onze mislukte relaties. Maar de vraag is, waarom zijn ze mislukt? Lukte het gewoon niet? Of wachten we op iets beter. Men denkt: Dit is het. Men zegt: "Ander en beter!" Men veroordeelt relaties.
Gedaan met vooroordelen, eerste indrukken, de Ware. Niemand gaat de juiste persoon voor je zijn tenzij jij het toelaat. Iedereen kan de Ware zijn. Je krijgt geen brief, geen teken, geen belletje. Je krijgt hem/haar. Misschien is het 'de Ware' niet. Maar het kan jouw Ware zijn.
A first, but definitely not last, blog in English.. Keeps our mind going now that school's back on track. I want to talk to you about relationships. Yes, relationships. Is it true that there is only one love for everyone? That there is only one chance to meet your prince? That there is only one person in the entire world that is right for you? I don't think so.
The right one is overrated. He doesn't excist. Whoever came up with that idea is stupid (read: very, véry stupid). Love is not an actual thing, something that you can put in your pocket or put in a safe so that you won't lose it. No. Love is in your heart, love is a feeling and feelings can change. When you're in love with someone your heart gets a little bigger. When that person hurts you your heart gets smaller again. You never know when you're about to fall in love, you just do. So why can't it happen twice?
Remember your first love? I do, too. He was amazing. Sensitive, good looking, great listener, tough, he was the guy for me. You all know the feeling, otherwise you're missing something great! Every boy has some downsizes, I know that too. Maybe the right one only excists if you let hem be the right one. Maybe he's not perfect, but he can be perfect for you!
Tijd voor mijn tweede blog, iedereen enthousiast? Ik dacht het ook!
Deze vakantie werd ik uitgenodigd door H, mijn beste vriendin, om naar zee te komen. Hun camping staat in Nieuwvliet, een mooi plaatsje in Nederland. Natuurlijk was ik dolenthousiast en begon meteen te pakken.
Woensdagmorgen: 6:15 Werd wakker, nog niets aan de hand.
7:00 Ik stond op de bus te wachten, daar begon het al, buskaart vergeten. Helemaal terug naar huis (die hele 20 meter!!) om net op tijd de bus te halen.
7:22 Aangekomen in het station at ik een 'soepke' en een kriekenflap; daar ging het ook al mis! Raad het eens.. Juist, ik smos! Alles hong vol krieken! JAMMIE! Gelukkig vond ik mijn trein op tijd en zat er dan ook op tijd op.
8:55 Aangekomen in Gent-Sint-Pieters. Ik had 9 minuten om over te stappen op de trein Tongeren-Knokke van 9:03. Wat ging er mis? Er was geen trein Tongeren-Knokke van 9:03. Ik zocht naar een andere Tongeren-Knokke maar ja, er was er gewoon geen. Dan zag ik een trein Blankenberge/Knokke om 9:03. Dus dacht ik, die pak ik maar! Er staat toch Knokke op, niet?
10:01 Ik kom aan in de eindhalt, BLANKENBERGE!! Dit kon niet gebeuren! Ik zou in Knokke aankomen, waar vriendin H op me zou wachten met papa E. Toen bedacht ik een plan: Ik ga gewoon met de kusttram naar Knokke! Ja, dat doe ik. Neen! Ik kom buiten en de tram rijdt nét voorbij! Wat een pech! Dan maar bellen en zeggen dat ik in Blankenberge sta..
10:23 H bespringt me langs achter! (1, 2 --> Ik leg het spelletje later wel eens uit!) Ik kennende spring natuurlijk 10 meter in de lucht! En H kennende ligt rollend op de grond van het lachen, na de albekende knuffel (diegene als we elkaar meer dan 4 dagen niet meer gezien hebben.) gaan we naar E in de auto. Nog een stopje in de Delhaise en naar de camping.
11:00 We komen aan op camping en ik besluit om even in mijn been te snijden met een scheermesje. Dus heb ik een hele dag met een gele plakker van Winnie de Poeh op mijn enkel gelopen! Stiekem vond ik dat niet zo erg, ben namelijk een zware fan van Winnie de Poeh.
11:15 Op het strand speelden de broer en zus van H met de vlieger, maar na 5 minuten kwamen ze al terug met de vliegertouwtjes helemaal in de knoop. Om 12u hebben H en ik 'doktertje knoop' opgegeven en zijn we maar gaan eten. Onderweg ben ik mijn sok nog kwijtgeraakt ook! Kan het nog erger?
15:00 Met de fiets naar Oostburg. 8 km heen en 8 terug (lees: in totaal dus 16 km!!!). Een halfuurtje fietsen langs de heuveltjes, weiden en theehuisjes om aan te komen in een klein stadje. Even langs de markt gewandeld en in de 'Zus & zo' kleedjes gepast. (lees: véél te klein en lelijk maar ja! De broeken waren wel zalig). Nog een boze telefoon gekregen van vriend S, hij had geen kaartje gekregen en vriendin E wel.. Oeps! Nog maar vlug een kaartje gekocht dan! Ik was tenslotte wel in Nederland hé.
17:15 Terug op de camping speelden we nog even op de Wii. K, de kleine zus van H, had die voor haar verjaardag gekregen. Een geel konijn het liedje 'Toxic' laten zingen! Hilarisch!
17:30 We besloten om nog eens een poging op het strand te wagen. We waren nog maar 5 minuten op het zand wanneer H besloot een zandkasteel te bouwen. Natuurlijk moesten we dan weer terug naar de camping om schopjes en emmertjes te gaan halen! Dus.. een halfuur later konden we dan eindelijk van het strand genieten.
18:00 H en K hadden een groot zandkasteel gebouwd terwijl S, broer van H, en ik gespeeld hebben met palletjes en balletjes, ik zeg bewust niet tennissen want dat was het écht niet! Geloof me! J slaagt en S valt! Dat was het ongeveer.. We hebben nog een slakkenkoning op het kasteel gezet en hadden een gracht gemaakt. We hadden wel niet door dat het eb was.. De gracht stond dus droog. (1,2)
19:00 Eten! Het kon niet Belgischer.. Stoofvlees met frieten!! Jeeeeej! Het was wel hollands stoofvlees dus.. ja we zullen zeggen, in België smaakt het beter.
20:45 Een wandelingetje op de dijk. H en ik schreven het kaartje naar vriend S, stonden op tafels en stoelen voor bereik uit België te krijgen; en het lukte nog ook!
21:30 Na een enge tocht door de polders rolden we van de duinen op het strand! Wat was het resultaat? Inderdaad! Óveral zand!
22:00 De dag loopt ten einde.. H, E en ik in de auto en het was stil. Allebei sliepen we als roosjes de hele weg naar huis.
Allereerst wil ik jullie een warm welkom geven op mijn nieuwe blog: Thoughts & Behaviour.
Ik zal deze blog, net als mijn vorige, zowel in het Nederlands als in het Engels beheren. Wat kan je hier zowat verwachten? Mijn denken en doen, vandaar ook de titel, wat ben ik toch slim. Ik schrijf over het dagelijkse leven van een normaal Belgisch tienermeisje. Nu zal je wel denken, wat saai! Maar dat is het NIET. Sta eens stil bij jouw leven. Hoeveel hilarische momenten heb jij al meegemaakt de laatste week, maand? Je hebt misschien soms de indruk dat het leven saai en onnuttig is. Wel, ik heb daar de remedie voor! Als je het niet meer ziet zitten, help ik je er bovenop. Al zit je thuis, in het buitenland of gewoon in een andere postcode. Ik ben er altijd!
Ik zal jullie wat vertellen over mezelf. Mijn naam is Janne, ik woon zoals je al wist in België, meer specifiek Antwerpen! Of zoals we dat hier noemen: 't stad! Ik ben 16 jaar (07 Mei 1993) en mijn doel is de wereld beter maken. Ik zing, volksdans, speel piano, zing nog meer, lach heel veel, hou enorm van shoppen, ben daarom meestal blut en ik blijf altijd positief. Dat is namelijk het ingrediënt voor het fabulous leven van een tienermeisje. Positiviteit, zonder kom je nergens!
