Verliezen is niet altijd makkelijk. Het is nooit gemakkelijk eigenlijk. Vandaag is het Allerheiligen dus ben ik, net zoals vele andere mensen, naar het kerkhof geweest. Mijn papa is al bijna 13 jaar overleden, mijn oma 2 jaar en 7 maanden. Het kerkhof heeft een vreselijke regel: Graven worden na 10 jaar gewoon weggedaan. Omdat ik dat niet aankon hebben ze mijn papa verplaatst, toevallig vlakbij mijn oma, allebei in een urne. We gingen er vandaag naartoe met de dichtste familie. Daarna zijn we, zoals elk jaar, gaan eten. Alleen dit jaar werd het de Lunchgarden in plaats van Den Uil. Daar worden we weer met z'n allen positief en praten we over leukere dingen. We gaan elk jaar naar buiten met een nieuw lachend gezicht, klaar voor het volgende jaar zonder de mensen waar we nog zoveel van houden maar die helaas alleen nog maar in onze harten bestaan.
Na mijn laatste blogbericht is er heel wat gebeurt, laten we het zo zeggen. Gisteren was het knuffeldag én de laatste dag voor de herfstvakantie. Omdat dit samenviel werd er heel wat afgeknuffeld op school! Ik heb natuurlijk ook mijn steentje bijgedragen. Vrijdag heb ik een achtste uur, dus de vakantie liet wat op zich wachten. Juist toen ik de poort doorging en met stralende ogen de vakantie binnenging kreeg ik een berichtje. Ja, je weet al wie hé. D natuurlijk! Ik heb meteeen gevraagd of hij naar de chirofuif ging die avond, ik zou daar sowieso zijn. En ja, hij heeft zelfs voorgesteld om samen te gaan. Hoe lief.
Ik had een drukke agenda die avond, dus heb niet veel kunnen nadenken over mijn outfit. Stress vanaf de eerste minuut, leve de vakantie! Ik vertrok, zoals elke vrijdag, naar mijn bomma. Omdat het de volgende dag Halloween zou zijn liepen er overal heksen rond in het centrum van Aartselaar. Mijn broer, zus, haar twee kinderen en ik besloten om maar eens een kijkje te gaan nemen. We kwamen volgeladen met snoepjes, bolletjes en lolly's terug. Daarbij kwam dan ook nog eens het dessert. Conclusie: Buikpijn!
Gelukkig ging dat snel over en kon ik gaan dansen. We oefenden voor het Halloweenoptreden vanavond. We moeten op HALLOWEEN op een KERKHOF dansen! Ze kennen mij daar blijkbaar nog niet zo goed. Ik ben namelijk een echte bange kikker als het op griezel aankomt! Ik zal jullie nog wel eens een verhaal vertellen over een griezelfilm op het feestje van H.
Om 22.30 was het dan eindelijk zover, ik mocht gaan. Ik sprong op mijn fiets en repte me naar de Bist. Terwijl ik aan het fietsen was heb ik mijn haar nog gekamd én deo gespoten. Wie nu nog altijd gelooft dat vrouwen geen twee dingen tegelijk kunnen doen, heeft ze niet meer alle vijf.
22.52 Aangekomen, en nog op tijd ook! Tegen 23u konden D, P en ik vertrekken naar de fuif, te voet weliswaar. Ik ga straks mijn fiets halen, die staat nog op de Bist. Ik heb ondervonden dat ik na 22u niet alleen mijn verstand verlies, maar ook mijn oriëntatie en kennis van Wilrijk. Ik zou me moeten schamen, dat doe ik niet, maar het zou moeten. Tegen 23.15 kwamen we aan op de chirofuif, en wat zagen we daar? Zowat de hele school! Althans, een groot deel. Nog een tof onderdeel van de avond , naast dat ik al een hele aan de zijde van D liep, was dat ik J terug zag! Het was al zeker 3 weken geleden dat we elkaar zagen! Vroeger zagen we elkaar elke dag, dus dit is een hele tijd voor ons! Ze is één van mijn beste vriendinnen dus ik mis haar echt wel! Het was dan ook geweldig dat ik haar kon knuffelen op knuffeldag. Op de fuif was ik enorm actief en danste ik met O op de tafels. C danste nogal hilarisch, hoe zullen we het noemen.. poging tot sexy? Haha, ik zag er waarschijnlijk hetzelfde uit! Onee. Daar gaat mijn eerste feest-indruk. Toen D drankjes ging halen barste de roddelinvasie uit! Iedereen vroeg maar hoe het zat, hoe het kwam dat we samen aankwamen en of er al iets gebeurt was. Ik moest zowat iedereen op de hoogte brengen in 2 minuten! In sneltempo vertelde ik dan heel het verhaal en moest ik iedereen de volgende dag iets laten weten. Tegen 01.30 waren we terug onderweg naar de Bist, D en ik alleen, weliswaar. We liepen dicht tegen elkaar met onze armen stevig rond ons. Ik denk dat we elkaar niet wouden laten gaan. Hij bracht me naar huis met zijn brommer. Ja, ik weet het, een excuus om hem eens goed vast te houden. Dat liet ik natuurlijk niet gaan. Toen we thuis waren, ja, toen gebeurde het hé.
Vandaag ben ik extra goed gezind! En weet je waarom? Ik heb gisteren meer dan 5 uur en half gechat! En dan nog met dezelfde persoon. Het was echt hilarisch! We hebben over allerlei onderwerpen gepraat, van school tot telepathie, van musicals tot tandenborstels. Je zou kunnen zeggen dat zowat alles ons scherm gepasseerd is. En ik zeg bewust, ons scherm. We zaten namelijk op hetzelfde scherm te typen. Met die moderne technologie van deze tijden is dat mogelijk. Een programmatje downloaden en klaar, je zit op iemand anders zijn scherm. Het is echt vreemd om je muis te zien bewegen op je eigen scherm, je iemand je notepad ziet openen en begint te typen. Een zelfstandige computer, zullen we zeggen. Dit moet je sowieso een keer proberen, het is echt geweldig! Vanmorgen werd ik wakker met de grootste glimlach ooit! Ik kan maar niet stoppen met lachen. Blijheid zit op zijn toppunt vandaag! En allemaal dankzij D! Ik heb zelfs Grey's Anatomy gemist, dan zegt iets, niet?
Ken je dat vreselijke gevoel als je een keuze moet maken en wat je ook kiest, iemand wordt gekwetst? Wat je ook beslist, er is altijd een minpunt. Geen win-win situatie, geen win-verlies, geen 50-50. Iedereen verliest. Je kan zeggen van niet, maar iedereen moet toch minstens 1 keer door zo een keuze worstelen in zijn leven, of beter gezegd, tienerleven. Je ouders gaan scheiden, bij wie ga je wonen? Er wordt sowiewo één van je twee ouders gekwetst, ook al delen ze het hoederecht. Bij wie ga je in de week wonen, bij wie in het weekend én bij wie eerst? Dan moet je allemaal zelf beslissen. Tenminste, als je al 14 jaar bent. Als je jonger bent, beslist de rechter, of je ouders zelf. Maar wie wordt er dan gekwetst? Juist, jij.
In het leven moet je soms keuzes maken die je misschien helemaal niet wil maken. Toch maak je ze, omdat het moet. Omdat het zo afgesproken is. Je staat voor een keuze en je kiest. Niet kiezen is toch ook een keuze?
Ik heb ontdekt dat er al heel wat mensen mijn blog gepasseerd zijn. Ik heb namelijk al meer dan 100 bezoekers gehad op een korte tijd. Natuurlijk ben ik hier heel blij mee! Zoveel geïnteresseerde lezers maakt een blogger echt wel gelukkig! Dus aan al mijn lezertjes, bedankt! Ik hoop dat jullie nog vaak passeren. Laat eens wat van je horen!
Iedereen heeft een lievelingsdier. Jongetjes van 6 zeggen meestal 'draak'. Meisjes dan weer 'poes'. Als ze 10 zijn, hoor je meestal 'paard'. Bij jongens van diezelfde leeftijd hoor je dan weer 'slang' of 'krokodil'. Je lievelingsdier veranderd bij de meesten mee met je leeftijd. Bij mij dus niet. Ik ben al jaren fan van het nijlpaard! Heb je ze al eens goed bestudeerd? Ze zijn echt hilarisch! Als ze lopen, waggelen ze zoals dikke ganzen op kasseien. Als ze in het water plonzen, kan er een schip vergaan in de golven die ze maken. Als ze dan weer boven water komen flapperen ze hysterisch met hun kleine oortjes. Heb je ze trouwens al eens goed bekeken, die oren? Volgens mij zijn ze niet groter dan hun kleinste tanden! Ze zijn fantastisch! Beeld je de oren van de tekenfilmfiguur 'Schrek' in, kleur ze in je gedachte grijs, maak ze iets kleiner en je hebt de oren van een nijlpaard!
Als jullie nog niet wisten dat ik een tikkeltje vreemd ben, dan weet je het nu!
Ik heb een verslaving, of toch een beginnende, tenminste, dat denk ik toch! Sinds vorige week ben ik verzot op Grey's Anatomy. Zoals alle liefhebbers weten is de serie van maandag tot donderdag te zien op VijfTv. Het is eindelijk terug maandag! Ik heb sinds vrijdag elke dag, niet gelogen (of zoals ze dat in Antwerpen zeggen: zonder zwans!), gedacht aan wat er zou gebeuren vandaag. Binnen een halfuur is het zover, het vervolg. Ik snap het nog steeds niet goed, maar begin sommige verhaallijnen wel al door te hebben. Misschien moet ik nu nog maar wat leren. Ik heb nog Duits te doen, zit niet voor niets in 5 Latijn Moderne Talen.
Omdat ik geen enkele scholier ken die zegt dat maandag de leukste dag van de week is, heb ik voor alle scholieren onder jullie, en natuurlijk alle anderen ook, iets om jullie dag wat leuker te maken. Friends-bloopers! We beginnen met 'the best of Chandler'.
Zoals jullie gisteren gelezen hebben, was het Kinder- en Jeugddag, een optreden van onze volksdansgroep. Thema: Holly-Bollywood. Zoals jullie dus ondertussen ook al weten ging ik over naar de volwassenen. Dit was geen makkelijke opdracht. We zullen er later op terugkomen. Ik wil jullie eerst vertellen over het optreden, wat natuurlijk fantastisch was!
We begonnen met de kindjes (4/5 - 10 jaar), zij deden een danssuite (opeenvolging van dansjes) in het thema van 'The Sound of Music'. Iedereen vond het prachtig. De kindjes waren enorm schattig gekleed. Ze kwamen op in een wit nachtjaponnetje met rode strik en met ieder een groot kussen in hun twee handjes. Iedereen vond hen om op te eten, figuurlijk wel te verstaan. Na de danssuite van de kleinsten kwam de jeugd (10 - 16 jaar) op met het thema 'Stomme film'. Deze suite dansten we in volksdanskledij. Helemaal stil in de zaal. Wanneer de lichte vrolijke pianomuziek begon en het bordje 'Het bal' verscheen, begonnen we allemaal te praten en te feesten, in stilte natuurlijk. Toen de pianomuziek stopte, de jongens de meisjes uitnodigde en naar hun plaats brachten, was het tijd voor onze eerste dans. Tussen elke dans deden we een klein toneeltje. Y en N speelde 'den dikke en den dunne'. Gelach en getier joelde door de zaal. Iedereen lachte, zelfs de kleinste kindertjes. Opdracht volbracht! De kinderen brachten nog een suite met het theme 'Cowboys en indianen, Western'. Natuurlijk vond het publiek dit ook fenomenaal.
Pauze. H, M en ik hadden een kleine taak. H liep rond met popcorn, M met ijsjes en ik riep met luide stem door de hele zaal: IJSJEEEEES! POPCOOOOORN! FRISCOOOOOS! 1 EUROOO! Hoor je me al?
Na de pauze begon de jeugd met het thema 'Horror'. We vormden een gemakkelijk jeugddansje om tot een heuse 'thriller'-sensatie Inderdaad, we dansten op Michael Jackson. Helemaal in het zwart gekleed kropen we als weerwolven het podium op. Sommigen, waaronder ik, met een set vampiertanden tussen hun kaken, wat trouwens heel (lees: héél) vies smaakt. De meisjes hadden daarbij ook nog dansschoenen met een hak aan, dus dit was wel echt eng, hoor. De suite werd voortgezet met een vampierendans, terug met de vreselijke vampierentanden, een bezemdans en een dans waar we verkleed gingen als spoken. Amateuristisch natuurlijk met een wit laken over onze hoofden. Het blijft een Kinder- en Jeugddag hé. De kindjes deden nog een stukje Bollywood, verkleed als buikdanseresjes en Alladins. Dan kwam de jeugd op, joegen de kindjes weg en deden zelf een dansje. Wanneer de kindjes er terug bij kwamen deden we nog een dansje met z'n allen als afsluiter.
We gingen in een halve kring zitten, met een daverend applaus. De kindjes die naar de jeugd overkwamen waren M en G. Hun opdracht: Een jeugddansje meedansen. M liep vliegensvlug naar mij en nam direct mijn handje vast. Ze danste het hele dansje naast mij. Ik vond het spijtig dat ik weg moest nu er weer zo'n lief en schattig meisje naar de jeugd kwam. Ze slaagden allebei met 110% en we verwelkomden ze bij de jeugd.
Toen was het de beurt aan ons. H, M, M en ik werden volwassenen. Onze opdracht: De meisjes (H, M en ik) moesten eerst een aantal quizvragen beantwoorden, diegene met de meeste punten mocht over, de anderen moesten een tweede opdracht doen. H won en dus moesten M en ik wachten op onze volgende opdracht. Omdat strijken één van de belangrijkste capaciteiten is van een goede volksdanser moest de enige jongen (M) een schort strijken. En dan nog zo snel mogelijk. Terwijl hij bezig was, moesten M en ik Beeptest lopen. Elke student die dat woord hoort wou dat hij zich die dag ziek had gemeld. Omdat volksdansers een goede conditie nodig hebben, begonnen M en ik dan maar te lopen. Omdat M na 5 minuten nog altijd aan het strijken was, kreeg B (een 16+er) een idee. Pompen! Zien jullie mij al pompen? Het publiek heeft het ook niet gezien. Wat ze wel hebben gezien was een poging tot. Omdat ik maar niet door mijn armen kon gaan, duwde B me nog eens goed naar beneden. Plat op mijn gezicht natuurlijk. M was eindelijk klaar! De schort was nog meer gekreukt dan ervoor maar uiteindelijk slaagde we er allemaal in onze volwassenheid te bekomen. De één wat eerder dan de ander, maar we zijn er allemaal geraakt! Welkom bij de 16+ers!
