Nesavanam was in mijn ogen het Indisch paradijs op Aarde, en vergelijkbaar met een grote kinderboerderij: honden, koeien, kippen, kalkoenen, en een hele berg kinderen. Er wonen daar zo'n 50 indianen die daar 24/24 de boel op stelten zetten. Uitslapen tot 10 zoals in Nesakkaram de gewoonte was hier onmogelijk aangezien vele vuisten al om 6 op onze slaapkamerdeur kwamen bonken.
Maar de 5 minuten durende doodstrijd die ik met mijn slaperige oogjes moest voeren werd beloond met de glorie van een frisse Indische ochtend. Bananen-bomen planten met de opkomende zon als décor is wat ik noem een goed begin van de dag.
Zodra het tegen 10 dan weer helse temperaturen werden zochten we de schaduw op van de open gebouwen en gingen we een beetje op onze kamer chillen met een boek of een serietje op de laptop. Na het middageten sprong ik op het brommertje van de kok en ging ik mijn dagelijkse Coca-Cola scoren. Die ijskoude godendrank naar binnen laten glijden terwijl de zon haar 40° op je stort is ongelooflijk revivend.
En om de laatste uurtjes van mijn gele vriend te ontsnappen volgde een verkwikkende siësta. Zodra een koele bries opstak konden we dan met de boys een potje cricketten, volley- of voetballen. Na de fysieke arbeid voor de dag afgerond te hebben was het tijd voor nog een uurtje Engelse les. En avonds zorgeloos bij het kampvuur gaan zitten met een muziekje en een bottle of rum (dat laatste niet elke dag natuurlijk J)
Verder heb ik daar mijn eerste autolessen gekregen op de verlaten wegen van het nachtelijke Indische platteland, voor de eerste keer in 3 maanden tijd kunnen dansen in de regen, mij volgepropt met fruit dat te plukken was in welke richting je je arm ook maar uitstak, filosofische gesprekken met de fathers gevoerd over de meest uiteenlopende onderwerpen en er (nog) meer broers en zussen bijgekregen dan ik kan tellen.
Een kleine week geleden hebben dan onze spullen toch maar bijeengesprokkeld om te beginnen aan het tweede deel van het 5 maanden durend avontuur: Het reizen.
Voor ik daarmee verder ga nog even het visum-verhaal: Na ongelooflijk veel miserie, afstand en opborrelende haat tov de Indische bureacratie te hebben overwonnen heb ik dan toch een maandje India extra in de wacht kunnen slepen zodat we toch ook onze blik iets verder in Zuid-india kunnen werpen. Op 25 mei word ik dan wel officieel vogelvrij verklaard maar niet getreurd want onze vlucht naar Thailand vertrekt de 24-ste en Bangkok Will Be Waiting!!
Nu kunnen we ondertussen in India Pondicherry en Mahabalipuram al afkruisen van het lijstje en ik schrijf jullie dit nu op het balkon van ons huisje in Kochi waar we in alle luxe kunnen verblijven voor een kleine 2,5 euro p/dag. Morgen reizen we door naar Kannur en Goa zullen we ook nog met ons bezoek verblijden. Veel tijd voor India hebben we helaas niet meer over.
En in Thailand wordt het dan letterlijk where ever the road leads us
als het de eerste 3 weken met de backpack het Noorden verkennen wordt.
En daarna om te bekomen van alles gaan we de allerlaatste (damn tgaat snel) 2 weken
kleur krijgen op de witte stranden met het lichtblauwe water en het nachtleven van de vaagste uitgaansstad ter wereld van wat dichterbij bekijken. Ook heeft er ondertussen een derde musketeer zich bij ons dapperdere duo aangesloten met de naam Femke. Ze zal ons vergezellen tot het eind. Deze Hollandse dame is ook via jongeren en missie in India terecht gekomen en moest alleen verder toen haar reisgezellin er helaas vroegtijdig de brui aan gaf. Maar hoe meer zielen hoe meer vreugd natuurlijk.
Dat was het weer voor deze keer, Ik hou van jullie allemaal ! Studenten, doe het goed en see ya'll in tha summah
