Hopend dat mijn dierbare Europeanen mij trouw blijven schrijf het volgende:
Het is half 2 en ik ben klaarwakker, de reden is zeer simpel: een gezellig hoopje Hindus heeft blijkbaar nog nooit van zoiets als verboden nachtlawaai gehoord en zet stevig de bloemetjes buiten! Hun tromgeroffel rolt door de straten en aan de intensiteit te horen hebben ze besloten kamp op te slaan op enkele meters van mijn slaapkamer. De volgende ochtend blijkt dat het een vaakvoorkomend ritueel is om kwade geesten op afstand te houden. De effectiviteit van dit uitstapje lijkt me onwaarschijnlijk; integendeel
Een ander uitstapje, naar het lokale museum/markt/pretpark, was echter onvergetelijk! De kleine hutjes vertelden elk een verhaal over Chennai en haar geschiedenis, economie, politiek, sport, etc.. In het begin wel interessant maar na een tijdje veel te warm daarbinnen en van dit soort musea ben ik nooit echt een fan geweest. De Markt, waar het museumpje in uitmondde, leek op een festivalweide: Uitgestrekt, kraampjes langs alle kanten, bezaaid met vuil en een ontelbaar mensenaantal die de vlakte inpalmde met hun staande, zittende of languit neerliggende lichamen. Tot slot het pretpark: een serie attracties die, naar mijn vakkundig oordeel, lang niet zouden voldoen aan onze veiligheidseisen, maar desalniettemin heb ik me fantastisch kunnen uitleven op de vliegende piratenboot! Hoe geliefd de aanwezige attracties ook waren aan één ding konden ze niet tippen: Onze aanwezigheid! Hessel, compagnon en tevens mijn persoonlijke bodygard, viel met zijn kleine 2m ook al van mijlenver te spotten. Aangestaard als Goden liepen we tussen de menigte door en iedereen: Jong, oud, man en vrouw, wou handje schudden, foto maken met onze camera, zijn "engels" demonstreren en soms zelfs zijn/haar hele familie voorstellen met een glimlach van hier tot in Tokio (hoewel dat nu niet meer zo heel ver is). Ik kan alleen maar zeggen dat deze verering, waarvan ik vind dat ik ze mijn hele leven al verdiende maar nooit eerder zo uitvoerig kreeg, me goed deed.
Minder aangenaam kom ik ook tegen wanneer ik door een smalle eindeloze straat loop, strooien hutjes staan tegen elkaar gedrukt en aan de weerszijden zitten de vrouwen en kinderen in gescheurde en vuile kleding te koken en te spelen. De oudjes spelen een dobbelspel en lachen hun missende en rotte tanden bloot. Een geit kijkt me loom aan en katten en honden met vreemde bulten en verdwenen plukken vacht lopen tussen de ravottende kinderen en kookpotten door. Dit tafereel doet langzaamaan een afkeer opborrelen die ik maar met moeite kan onderdrukken maar schud iedereen toch vriendelijk de hand en groet ze in de lokale taal. Tegen de tijd dat ik bijna aan het eind van de tunnel ben heb ik een hele stoet kinderen achter mij verzamelt die me met reusachtige ogen aanstaren, een tamil-regen op mijn hoofd doen neerkomen en schaterlachen nadat ik wordt gevraagd een impressie van Michael Jackson te doen. Dit is Richie-street, mijn terrein voor de komende maanden.
Eén van de fancy local boys, mede-uitbater van ons stam-internet-café, is ons zeer goed gezind. Als ik vraag of we in zijn shop onze gsm van belkrediet kunnen voorzien is het antwoord helaas neen maar hij stelt meteen voor om mij naar het juiste adres te brengen. Ik mag achterop meerijden op zijn Hero Honda en na een gesprek over koetjes en kalfjes vraagt hij plots of ik van poesjes hou en if I "want to see some". Blij dat hij mijn gezicht niet kan zien antwoord ik maar dat ik het meer voor honden heb In tegenstelling tot bovenstaande vrij open benadering zijn er ook zeer straffe winden die uit een geheel andere richting komen aanwaaien zodra ik met iemand ven een generatie ouder een babbeltje doe. Hij vind dat liefde onmogelijk goed kan komen door het verschil in klassen, taal, en zelfs huidkleur. Voorbestemde huwelijken zijn de beste oplossing. Hij gaat zelfs nog een stevig stapje verder: Ik citeer Women, that already have been married with a man should never be taken by any other, Its like vomit, you do not eat what another had before you after spitting it out Over meisjes die al ooit een relatie hebben gehad, voor zover dat hier mogelijk is, is hij iets milder maar nog steeds vindt hij het een ware schande. Maar wederom een bewijs dat niet iedereen dezelfde opinies deelt...
Met de heropfrissing van deze belangrijke kennis laat ik jullie gaan! Gegroet
