Om het Aprilkwartet af te ronden, de Feria, last but absolutely not least! Samen met de Semana Santa de twee jaarlijkse hoogtepunten in Sevilla. Het concept. In vervlogen tijden vond er op een groot plein buiten de stad een jaarlijkse grote veehandelmarkt plaats. Alle mannen verhandelden daar de stevigere beesten and in the mean time onderhielden de vrouwen zich met het uitwisselen en uittesten van de nieuwste tapa's en het dansen van "Sevillanas", de plaatselijke variant van de Flamenco, in sierlijke "trajes" of jurken. Met de tijd evolueerde de "fair" naar het feestelijke aspect en vindt heden ten dage jaarlijks een hele week Feria plaats. Elke betere familie of organisatie bezit een al dan niet private caseta, een luxueus ingeklede tent met bar en dansvloer. Tom en ik maakten er het hele jaar al ons doel van telefoonnummers te verzamelen om in de betere casetas binnen te raken. En we hebben er van genoten! Zeker in het gezelschap van ons bezoek. Tom was in verwachting van drie vrienden annex verrassing. Niemand van ons twee had gedacht dat dat Jochen Theelen zou kunnen zijn! Maar zo geschiede en het was een spetterende vierdaagse met hen! Samen met twee Duitsers palmden ze mee mijn casa in, wat garant stond voor een kleine week bourgondisch leven in de betere companie. Met als kers op de taart elke avond naar de Feria! We raakten elke avond wel ergens binnen en de dag erop was er steeds genoeg stof om over na te praten. Genieten! Wel stilaan tijd om naar de hogere studeerversnelling over te schakelen! Bij deze, Vamonos!

Woensdag 18 april had ik het geluk me een kleine week op Praagse bodem te mogen begeven. Niet enkel om de stad te checken. Eveneens had ik beloofd mijn jamboreebuddy van destijds Laurence in haar Erasmusstad een bezoekje te brengen. Bij deze. Praga is een wervelende stad die cultureel ongelooflijk veel te bieden, misschien te veel, want toeristenbussen rijden er af en aan. En dat werkt blijkbaar op het humeur van de gemiddelde Tsjech. Het is heel moeilijk je als niet-Tsjech te integreren bij de locals. Ik dacht daar even verandering in te brengen, maar mijn frisbeeparticipatie in een park bracht geen beterschap. Uiteraard heeft het ook zijn minder bekende kantjes en die liet Laurence me zien. We trokken samen naar het theater, de betere bars-clubs en, jawel, zelfs een balletvoorstelling stond op the menu. Het Swan Lake van Tsjaikovsky kon me wonderbaarlijk bekoren. Vrijdagavond bracht ons onverwacht op een Tsjechisch verjaardagsfeestje in een kunstatelier, net naast het hoofdplein Starometská. Het interieur was grandioos. Er stond een heel buffet annex cocktailbar klaar. Een dj stond wat verder in een vertrek te pinchen. In het begin stonden we daar wat onwenning, want blijkbaar kende niemand iemand van de aanwezige Tsjechen. Ik stapte op een Praagse schoonheid af en voerde volgende korte conversatie:


En het feestje was een voltreffer. Zaterdagavond bracht ons naar een heel alternatieve club buiten Praag. De vetste klanken weerklonken de hele avond door en de vrouwelijke Mc zorgde dat de toon meteen gezet was. Uiteraard bezochten we ook de stad. Laat de foto's voor zich spreken. De tweede-handsbuurt vind ik ook het vermelden waard. De opeenvolging van gezellige bars en vintageshops vaut le détour!

Esteban, aka Steven Probst, kwam de tweede week van de paasvakantie de Sevillaanse oorden opsnuiven. De eerste avond werd hij meteen onthaald op de Cena española, de derde in de rij na de Italiaanse en Belgische. Na de nodige tortilla's, gaspacho's en copa's kwam het Spaans er al mondjesmaat uit. Marco zorgde uiteraard voor de meezingers en la casa stond als vanouds te wervelen. Elke dag stond er een monument op het programma aangevuld met de typischere activiteiten-cervecerias-keten. In de Flamencobar die we aandeden is nog steeds de grootste vamp van Sevilla gelocaliseerd. We ontdekten samen ook enkele nieuwe kantjes van Sevilla. Je raakt er niet op uitgekeken. Vraag hem er gerust naar en geniet van de foto's!

Onder het motto: Meer foto's, minder tekst; vandaag een meer fotogenerieke verslaggeving van de voorbije maand Abril. En het was me er eentje. De Goede Week vormt hier in Sevilla al jaren een theologisch hoogtepunt. Toeristenmassa's blijven niet uit, maar die neem je erbij. Het concept is simpel. Elke parochie, en het zijn er veel, krijgt een tijdstip in de Goede Week toegewezen waarop het mag uitrukken met zijn opgepoetste "Paso". Dit is een hautaine "draagberrie", als ik het zo mag noemen, waaronder een troep binken kruipt om de talloze kilo's edele metalen annex Maria/Jezusbeeld door de stad te zeulen. Dit geaccompagneerd door een bende "Kukuxklanners" van het gelovige soort en de nodige fanfares. Elke stoet trekt naar de Giralda, de derde grootste kathedraal ter wereld, alwaar zijn Paso het altaar begroet. En dit 7 dagen lang en Witte Donderdag de hele nacht door. Saaie koek, zie ik jullie denken. Best niet. Fantastisch om al de folklore die eraf druipt te mogen waarnemen en meemaken! Onder het motto: Oog om oog, tand om tand; werkte Juan Plaisantos, onze Leuvenbroeder uit Barcelona, zijn Lisboa-Sevilla-tripje hier pets in die week af. Tot vrijdag liet ik hem de beter kanten van Sevilla zien en de Pasos stonden uiteraard ook op het menu. De foto's brengen meer uitleg. Stille Zaterdag liet ik me opslorpen in de massa en genoot van al het moois die deze traditie te bieden heeft. Smakelijk!