Hier vindt u enkele foto's terug van onze eerste aangename feestjes van het net iets nettere soort. Het eerste feestje vond plaats in een hacienda iets buiten de stad alwaar we in smoking heen moesten. Om te bedanken heb ik me een pot mayonaise aangeschaft van papa's bedrijf. Een week later waren we uitgenodigd op een ander verjaardagsfeestje in "casual" kledij. Later de foto's voor zich spreken!

Zoals u ook bij Tom kan lezen, hier mijn relaas van de voorbije twee weekenden. Via via heb ik België wat contacten verzameld, o.a. van een Sevillaanse, Maria, die mij heel wat op voorhand heeft geholpen. In het tweede bericht leest u hoe warm de ontvangst was. Nu bleek deze jongedame onlangs 18 te zijn geworden. Een feestje was op zijn plaats en we waren terstond uitgenodigd. "Esmoquien" bleek noodzakelijk te zijn en fancy uitgedost, enigszins nerveus, begaven we ons, jawel, richting een stoet privébussen met eindbestemming: een "hacienda" buiten de stad. Van de juiste mensen getroffen te hebben, gesproken! Foto's zeggen veel meer en die komen er zeker aan! Aldaar aangekomen begroette ons een erehaag aan opdiensters. Wij maar doen alsof we dat elke week meemaakten. Na een kleine verkenningsronde besloten we ons ergens in een groepje te infiltreren. Tom had het niet beter kunnen verwoorden. Vrij hilarisch! Stilaan maar zeker raakten we overal een beetje aan de praat. Een kort, maar stevig avondmaal, nachtmaal eigenlijk al ondertussen, leidde het slot van de avond in: la fiesta. Een geïmproviseerde discoteca in een patio draaide non stop zwoele Spaanse ritmes. Een uitgebreide cocktailbar mocht niet ontbreken en was op de afspraak. Iedereen had de smaak goed te pakken en ging zonder probleem door tot een uur of zeven. Ondertussen deden wij onze ronde verder en legden we de nodige contacten. Een weekendje Madrid volgend semester is geregeld. En het voorbije weekend was ook ineens gepland. Vrijdag heeft een Sevillaanse ons op sleeptouw genomen door het nachtleven alhier. En voor zaterdag hadden we een uitnodiging op zak voor een nieuw verjaardagsfeest.

Sinds een goede week zijn de lessen ook hier begonnen. Diegenen die zich minder interesseren in het schoolgebeuren, verwijs ik graag door naar een ander bericht. Mijn werk begon eigenlijk in Leuven al. Zonder ooit één letter Spaans gelezen te hebben, moest ik gelijkaardige vakken zien te vinden op de website van de universiteit alhier. Nu heb ik hier mijn lessenrooster uitgepluisd en na wat verder geschrap volg ik hier een tiental vakken. In het tweede, vierde en vijfde jaar samen, met als gevolg dat overlap onoverkomelijk is. Maar dat valt bij mij, vind ik, goed mee. De eerste lessen waren op verschillende vlakken een vernieuwing. In de lessen van vier van de zes vakken van dit semester zitten we hooguit met acht. En telkens een ander zevental. Van een viertal chica's uit Cordoba, die blijkbaar elke letter grappig vinden dat ik uitkraam, in de ene les tot een hoopje typische burgielui uit ik-weet-niet-waar in de andere les. Mijn klasgenoten uit tweede kan zijn met iets meer en van alle slag. Aanhang(st)ers van Avril Lavigne, typische beachboys of sollicitantes voor de nieuwste reclamespot van Dior vind je er terug. Net een set van een Amerikaanse "High School"-reeks. Mijn collega's uit het laatste jaar zien er dan ineens immens veel ouder uit en sommigen zijn dat ook. Het is hier doodnormaal je vijf jaar in zes, zeven of acht jaar af te werken. 1ste zit is hier een uitzondering. Ik heb uitslagen van een vak van mij zien uithangen; hooguit een achtal van de vijftig hadden meer dan de helft. Dat belooft! Ligt het niveau zo hoog of ligt het gemiddeld Sevillaans IQ zo laag: dat weet geen mens! En ik meen het momenteel ook niet te weten, mede omdat ik na een week enkel de namen van de proffen en een paar lidwoorden heb verstaan. Met wat er op het bord staat, speel ik altijd een variant van "Wie is Het?", "Wat is Het?" of eerder "Wat zou het kunnen zijn?". Nee oma, geen nood, mijn Spaans betert met de dag.
De allereerste les was ook verschieten. Een zeer vriendelijke, welgevoede professor, blijkbaar, wandelde rustig binnen met een XL-T-shirt met een prent op van een octopus in een glazen pot. Volgens mij was hij ook wat laat opgestaan, want hij zat nog blootvoets in zijn insteekschoenen. Maar die draagt hij nu toch al een week, dus ik vermoed dat hij zich trendy probeert te kleden. Bij een andere prof heb ik ook wat meegemaakt. Blijkbaar zit ik dit semester opgezadeld met een programmeervak. Niet direct my piece of cake. De eerste les strompelt er een zwaar zuchtende alsook zwetende heer binnen, die naar mijn mening lichte vormen van autisme vertoont. Zijn broeksriem zou twee keer om zijn middel kunnen met als gevolg dat zijn riemuiteinde tot onder zijn kniën hangt; zijn brilglazen, eigenlijk lenzen, plakken tegen zijn ogen; en zijn haardos heeft iets weg van de branding in Tarifa. Hoe kan het anders met zo'n vak. Mijn buurman staafde meteen mijn vermoeden, toen hij na twee minuten "LOCO" op zijn bank schreef. Hij begreep er al even veel van als mij. Tijdens de pauze besloot ik mij te gaan voorstellen en te gaan vragen achter iets leesbaars annex studeerbaars. Net toen ik mijn vraag wou stellen, niesde hij zijn cursus vol. Even stap naar achteren, bekomen, en terug een poging wagen. Dit keer liet hij mij uitspreken. Maar hij bekeek mij alsof ik een alien was en uit zijn zwaar Andalusisch antwoord raakte ik geen wegwijs. Ok, Thomas, doen alsof je het begrijpt en opkrassen. Dat heb ik zoveel aan de hand. Dat ze me iets vragen of uitleggen en dat ik er geen snars van begrijp. En ik kan toch ook niet blijven vragen om het te herhalen. Dan zeg je maar Si of No, als ze raar kijken, of nog iets anders, als het toch geen ja-nee-vraag blijkt te zijn. Maar altijd met de glimlach, want ik ben gewoon tevreden dat ik hier ben!