Think with me

Ieder heeft zijn eigen definitie van "perfect". Wat perfect is voor de één is imperfect voor de ander. Daarnaast heb je de perfectie van de imperfectie. Perfectie noch imperfectie is mijn doel. Mijn doel is het ontdekken en proberen waarmaken van mijn perfectie en perfecte imperfecties. Waarbij mijn gevoel bepaalt of ik iets wil houden of veranderen. Waarbij enkel emoties het gevolg zijn van het wel of niet slagen daarin. Waarbij dit geen enkele afbreuk doet aan mijn zelfbeeld en wezenlijk geluk.

Er zijn mensen die opkijken naar mensen en anderen hiërarchisch boven zichzelf plaatsen. Welke gedachten gaan er door je hoofd als je iemand ontmoet "boven uw stand"? Zie je de ander dan als meer perfect dan jij? Ik heb mezelf altijd afgevraagd waarom ik maar weinig sociale vrees had, ook bij mensen die hoger worden ingeschat. Is het respectloos om je baas, ouders, idolen, politiekers, ministers, leerkrachten, ... naar eenzelfde waarde te schatten dan je vrienden, kennissen, onbekenden, dieren, planten, ... ? Ik vind van niet. Behandel je ze anders? Ja? Maar dat heeft volgens mij hele andere redenen. Ik kies er pas voor om iemand met "U" aan te spreken als ik denk dat de ander dit verzoekt. Ik spreek mijn baas niet aan met "U", omdat het hem geen zak kan schelen. Waarom zou ik het dan doen? Omdat ik heb geleerd dat het zo hoort? Dan doe ik het niet voor hem, maar voor mezelf. Omdat ik een innerlijk conflict uit de weg wil gaan en mijn zelfbeeld niet wil aantasten. En dat heeft volgens mij niets met respect te maken.

Levensvervreemdende communicatie

"Voorbij goed en kwaad ligt een andere dimensie. Daar zal ik je ontmoeten" (Rumi)

We denken vaak in termen van goed en kwaad, juist en fout, perfect en imperfect. Nochtans is de invulling hiervan bijzonder relatief. We gebruiken wel vaker beperkende taal als "Ik moet... Het hoort zo...". Deze uitspraken stammen nog uit de tijd van de onderdrukking en slavernij. Toch is het voor velen van ons nog gebruikelijke taal. Sterker nog, het is een manier van communiceren waarvan sommige mensen denken dat het, jawel, zo moet en zo hoort... Wie heeft ons ooit verteld dat het fout is om te laat te komen? Je ouders, je vrienden, je omgeving... Het is cultureel bepaald. Heb je ooit aan jezelf gevraagd wat je daar van vindt? Ja? Heb je naar jezelf geluisterd? Want in Suriname is het helemaal niet zo fout om een half uur later te komen opdagen. Door onze vertrouwde manier van denken vergeten we dat er alternatieven bestaan, iets naast goed en kwaad.

27-11-2014 om 00:00 geschreven door Thinkie