|
Wat er al is, hoef je niet te creëren
Wat als écht geluk niet buiten jezelf te vinden is?
Zou het kunnen dat dit de enige plek is waar je nog niet goed hebt gezocht?
Hoe maakbaar is geluk?
Vele mensen gaan op wereldreis, storten zich op een hobby, een job, een persoon, een religie,...
Op zich is daar niets mis mee.
Het leven is een pretpark vol mogelijkheden om jezelf te entertainen, niet?
Maar ben je naar meer op zoek dan dat? Dan zal je verwachting waarschijnlijk niet worden ingelost.
Al had je deze wereldreis mogelijk nodig om net tot dàt besef te komen.
Hoe maakbaar is de mens?
Probeer jij jezelf vorm te geven? Alsof "iemand zijn" een keuze is?
Is "zijn" een kwestie van jezelf maken en creëren?
Of ben je er al? Maar ben je bedekt onder een laagje stof? Een laagje sociaal-wenselijk stof?
Wat wil je ermee doen? Jezelf beschermen? Ben je bang voor wat je er onder zal aantreffen?
Of ben jij helemaal jij? Zo dicht bij jezelf als dat je zou wensen?
Past wat jij doet en zegt, bij wie je werkelijk bent?
Wat voel je als je een actie onderneemt?
Wil je je werkelijke zelf uitdrukken of slechts een reactie uitlokken bij de ander?
Bén jij jezelf of wil je een beeld scheppen?
Is hoe die andere zich gedraagt bepalend voor wie jij bent?
Stel dat wie je werkelijk bent, er reeds is, en dat je regelmatig beslist om af te stoffen.
Stel dat je bewust bent van wie je werkelijk bent.
Stel dat je vrede neemt met wie je werkelijk bent.
En stel dat je vervolgens kan handelen en denken in overeenstemming met wie je werkelijk bent.
Stel dat je dit kan integreren. Dat je oprecht en eerlijk met je werkelijke zelf door het leven kan gaan.
Kan het zijn dat dan, twijfel en spijt zo goed als niet meer bestaat?
Kan het dan zijn dat, hoe dichter je bij jezelf gaat leven, hoe gelukkiger je wordt?
Besef dat die reis, stiekem deel uitmaakt die reis naar je werkelijke zelf, zodat je weet wat jou gelukkig maakt. Want heel cliché, maar dat is toch wat we allemaal echt willen?
11-10-2014 om 00:00
geschreven door Thinkie 
Categorie:Hersenspinsels
|
