Parents hold their children's hands for a while and their hearts forever...
Zoeken in blog
Een blijvende herinnering aan Thibo
13-08-2014
13 augustus 2008
Hei lieve Thibo,
ik weet het, het is schandalig lang geleden dat ik nog n briefje naar jou schreef...
6 jaar geleden, toen ook een woensdag, was jouw laatste dag bij ons. Je was al een tijdje niet meer wakker, maar je lag nog altijd in het bedje in de living, toen zalig te slapen. Op de laatste foto die we van jou genomen hebben kon je absoluut niet zien dat je 's avonds zou beslissen dat het genoeg geweest was. Je lag zo vredig te slapen... De dagen daarvoor waren echt een gevecht, met heel wat medische problemen. Samen met de artsen werd beslist om je iets te geven waardoor je goed zou slapen, verlost worden van de pijnen en inderdaad, de rust keerde terug op je gezicht. Dat was voor je mama en papa zalig om te zien, veel te lang heb jij moeten vechten voordat iemand doorhad dat het niet meer ging voor jou. Op een bepaald moment hebben we echt op tafel moeten kloppen zodat ze ons zouden horen...
Het afscheid 's avonds verliep rustig, precies zoals we gewild hadden. We hadden je in onze armen en naast mama de kinderarts waar we zoveel steun aan hadden/hebben. Het weer was woelig, maar plots, om 20u klaarde de hemel open en dat was jouw moment...
Nu zijn we 6 jaar verder, dubbel zolang als de periode dat jij geleefd hebt. Onrealistisch eigenlijk hoe vlug de jaren voorbij gaan... De tijd stond ook bij ons niet stil, Wout en Loth werden geboren... Wout vertelt dat jij vandaag jaar geleden gestorven bent, dat we je niet meer kunnen zien omdat je in de hemel bent doordat je heel erg ziek was. Hij vertelt het alsof hij het begrijpt, maar niemand weet wat er echt in zijn hoofdje omgaat. Je zusje Loth is ook een felle madam hoor. We hebben het gevoel dat ze niet zo rap is als jij en Wout, maar dat hoeft ook niet, elk zijn eigen tempo.
We waren deze zomer een weekje aan zee. Wout miste echt wel een grote broer om mee in het zand te spelen en over de golven te springen. We probeerden zoveel mogelijk met hem mee te doen, maar het is toch niet hetzelfde hé. Wij vervangen geen broer die helpt om zandkastelen te bouwen en steeds weg en weer te lopen met emmertjes water...
Ons leven ziet er toch helemaal anders uit dan we ons hadden voorgesteld. Normaal zou jij 9 jaar zijn, bijna een puber. Veel van onze vrienden/collega's hebben kinderen rond die leeftijd. Nu zitten wij nog met een kleuter en baby en kunnen we niet meepraten over het pubergedrag van de kinderen. We zijn nog gebonden aan slaap- en eettijden van Loth en ook Wout heeft nood aan een strikte structuur. Soms wordt dat ook gezegd: "Jullie kunnen daar nog niet over meepraten, wacht maar af." Maar geloof ons, we zouden het ook liever anders zien en al eens op restaurant kunnen gaan met hen mee, niet meer op tijd naar huis moeten omdat er ééntje moe is,...
Vorige week kregen we van iemand die we via jou leerden kennen een geschenk... (nogmaals bedankt AD!) En zo kwam jij weer naar boven, zo wordt je nooit vergeten. Vriendschappen die ontstaan zijn in de 2 jaar dat je ziek was, blijven ons zeer kostbaar, dus bedankt kleine kabouter! Vanmorgen stroomden de sms-berichtjes terug binnen en dat doet ons nog altijd veel deugd. Bedankt ook aan oma en opa voor het mooie bloemstukje opnieuw. Wout koos ook 2 bloemetjes om bij jou plekje te zetten, ééntje van hem en ééntje van Loth.
Lieve lieve Thibo, heel vaak schrijf ik geen briefje, maar niettemin denk ik ELKE dag aan jou, nooit ga je uit mijn gedachten, vergeet dat nooit. Mijn hart is nog gevuld met zoveel liefde voor jou en dat zal nooit verdwijnen.
Zoals ik vroeger vaak tegen jou zijn: " ik gaaaaa jooooouuuuuu ZOENTJES geven! " En dan gierde je het uit van het lachen. Ik wou dat ik dat nog even kon horen...
Dikke kussen Je mama xxx
Reacties op bericht (1)
19-08-2014
we zijn jouw niet vergeten Thibo
Dag Thibo
reeds lang geleden. misschien zou je me reeds niet meer kennen. maar jouw vergeten doe ik niet.
we denken nog vaak aan jouw en uw kaartje staat nog steeds in onze keuken. Mijn kinderen vragen ook dikwijls naar jouw. hoe dit kan dat zo'n kleine kinderen ziek worden en niet meer genezen. ze vinden dit helemaal niet eerlijk.
Thibo's speelkameraadjes in de kabouterhemel: Rytse, Laura, Emily-Grace, Soetkin, Rune, Lotte, Seppe, Sebbe, Jason, Kyara, Jolien, Willem
Speciale dank-je-wel aan: - oma en opa voor de zorg voor Thibo en voor mama en papa - familie, vrienden en collega's voor de blijvende steun - dokters, verplegers en Koester van 3k6 van het UZ Gent voor de medische hulp - psychologe Nathalie voor de ondersteuning - spelbegeleidster Charlotte voor het entertainment - kinderarts Dr Demeerster voor de goede zorgen voor Thibo en voor de blijvende steun aan mama en papa - juf Ulrike voor de leuke knutselwerkjes - kinesisten Anja en Kimberly voor de leuke klimoefeningen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
