we weten het al een tijdje, maar nu is het hoog tijd om het aan de grote mensenwereld te vertellen dat je grote broer wordt ! Begin maart 2010 zal ons gezinnetje bestaan uit 4, ipv uit 3.
We vinden het verschrikkelijk dat je het niet echt kan meemaken, maar we zijn ervan overtuigd dat je daar tussen alle kabouters ook blij bent voor ons.
Je zal trouwens goed voor je broer of zusje moeten zorgen, want het wiegje zal naast jouw plekje in ons huisje staan. Op die manier heeft onze nieuwe spruit zeker en vast al een reuze beschermengel!
Wij gaan tegen het 2de kindje alles over jou vertellen zodat het weet wat een fantastische broer het heeft. Je blijft voor altijd bij ons en we vergeten je NOOIT!
vorig jaar namen we definitief afscheid van je lichaampje. Vele mensen woonden de dienst bij die helemaal in het teken stond van jou en de kabouters. De zorgvuldig uitgekozen teksten en liedjes zorgen ervoor dat we je het mooiste afscheid gaven wat we ons konden indenken.
Maar wat was het een moeilijke dag. Nooit meer je lichaampje kunnen aanraken, knuffelen... Je nooit meer horen lachen, je nooit meer "mama of papa" horen roepen...
Je papa en ik konden het niet aan om na de dienst met de familie "gezellig" samen te zijn, dus we kozen ervoor om samen naar zee te trekken. Het werd een namiddag vol tranen, maar ook met een lach om de herinneringen aan jou. Om 15u, net toen je lichaampje gecremeerd werd, begon de zon te schijnen. Voor ons opnieuw een teken dat het allemaal zo moest zijn. Even later zagen we dat iemand jouw naam geschreven had in het zand. Was dit toeval???
's Avonds waren we op tijd terug thuis, want de begrafenisondernemer bracht jouw urne. Toen zat je nog niet in je mooie kabouterhuisje, maar wat waren we blij dat je terug bij ons thuis was en nu voor ALTIJD !!
Tot op vandaag zijn we enorm blij met de keuze om jouw urne thuis te bewaren. Zo blijf je altijd in ons midden en een deel van ons gezin.
Lieve, lieve Thibo, er gaat geen uur voorbij dat ik niet aan je denk. Vaak ben ik verdrietig omdat we je moeten missen en omdat je zoveel hebt moeten ondergaan en soms kunnen we ook lachen om wat je deed, je zei... Door je gebreken kon je soms erg grappig doen en zo blijven we je het liefst herinneren: met een lach !!
we zijn begonnen aan het 2de jaar zonder jou in ons midden... Zoals beloofd enkele foto's van je plekje, en ook van zaken die we nu en vroeger al gekregen hebben van mensen die je net zoals wij ook enorm missen.
Dikke knuffel Je mama
Bedankt aan iedereen voor de vele kaartjes, sms-jes, mailtjes. Het doet veel deugd om te weten dat ook jullie nog vaak aan onze kabouter denken...
Mijn dikke dikke vriend,
wat zou ik dat graag nog eens zeggen en je terzelfdertijd superdicht knuffelen.
Dat had je zo graag, je moest dan altijd zo lachen...
Vandaag is het een jaar geleden dat je naar de kabouterhemel vertrok. Je papa en ik kunnen ons dit nog levendig voorstellen, alsof het gisteren was! Ook al was je al een paar dagen niet meer bij bewustzijn, we konden je nog
altijd knuffelen, kusjes geven, tegen je praten...
Na 13 augustus vorig jaar is dat fysieke contact definitief verbroken, maar
je zit voor altijd enorm diep in ons hart!
Je vertrek naar de kabouterhemel verliep rustig en dat stemde ons gerust.
Buiten was het eigenaardig weer: veel wind, regen, te vroeg donker...
Toen je om 20u echt uit ons leven vertrok klaarde de hemel plots op.
Voor ons was het het teken dat je rust gevonden had, eindelijk verlost
van alle pijn !
Het doet nog altijd enorm veel pijn je te moeten missen, maar
we blijven blij met de herinneringen die we hebben aan jou.
Moesten we dit hele proces opnieuw moeten meemaken, we doen
het zonder een moment te twijfelen.
Je bent een prachtig kind die ons zoveel vreugde bezorgt!
En weet je wat? Andere kindjes kunnen slechts hun verjaardag vieren,
maar bij jou zijn er 2 speciale dagen: je geboortedag én vandaag: je kabouterverjaardag!
We hebben opnieuw je plekje versierd, mooi hé.
Morgen staan er hiervan foto's op je blog.
Papa en ik sturen je veel knuffels en liefde en weet dat we je nooit vergeten!
xxxx
Ongeveer 1 jaar geleden (25 juni) kregen we het vernietigende nieuws dat de tumor opnieuw gegroeid was. Deze keer geen therapie meer mogelijk... Om nog zoveel van de resterende tijd te genieten vertrokken we op 4 juli naar Villa Pardoes (bij de Efteling). Zoals jullie al konden lezen in vorige berichten gebeurde er die avond nog iets verschrikkelijks: Thibo verslikte zich in een stukje Knack-worst en moest gereanimeerd worden... Toch konden we de dag erna nog enkele prachtige foto's nemen...
Onvoorstelbaar dat Thibo nu niet meer levend onder ons is, maar in ons hart blijft hij voor altijd bij ons. Onze liefde voor hem blijft immens groot en het verdriet blijft !
Een kleine greep uit de vele knutselwerkjes die Thibo maakte samen met juf Ulrike die aan huis kwam. We zijn haar nog altijd dankbaar voor de mooie tastbare herinneringen...
Thibo's speelkameraadjes in de kabouterhemel: Rytse, Laura, Emily-Grace, Soetkin, Rune, Lotte, Seppe, Sebbe, Jason, Kyara, Jolien, Willem
Speciale dank-je-wel aan: - oma en opa voor de zorg voor Thibo en voor mama en papa - familie, vrienden en collega's voor de blijvende steun - dokters, verplegers en Koester van 3k6 van het UZ Gent voor de medische hulp - psychologe Nathalie voor de ondersteuning - spelbegeleidster Charlotte voor het entertainment - kinderarts Dr Demeerster voor de goede zorgen voor Thibo en voor de blijvende steun aan mama en papa - juf Ulrike voor de leuke knutselwerkjes - kinesisten Anja en Kimberly voor de leuke klimoefeningen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
