Welcome back to my blog! Deze week mijn eerste doel van 5 kilo bereikt!
Jihaa en proficiat ... Ik heb mezelf na elke 5 kilo een beloning
beloofd en de eerste was een boek dus daar zullen we in de week eens werk van
maken.
Ik heb lekkere dingen gegeten deze week en een trauma moeten verwerken.
Maar laat ons beginnen met wat we gegeten hebben.
Allereerst een mooie WW vervanger voor een lekkere vettige pizza van
meestal over de 20 punten: de wrap-pizza.
Men neme een grote wrap, elke spagetti saus die je graag eet
(zelfgemaakt of uit een pot: bij mij komt die van suggocasa nl. traditionale= 1
pp voor 100 gr), hesp, kaas (ik neem Stylesse van Carrefour: 2 pp voor 30 gr),
ananas (verse of uit blik) en WW smeerkaas (die van 1 pp voor 2 driehoekjes:
echt een aanrader).
Heel simpel: je belegt de wrap met alle ingrediënten en een tiental
minuten, kwartier in de oven op 180 graden. Et voila, lekker en weinig punten.
Je kan er en slaatje bij eten, soep op voorhand en het beleg kies je zelf.
Even kijken, wat heb ik nog gefabriceerd?
Een lekker lunchgerechtje misschien?
2 volkoren boterhammetjes, wat kippewit, een peer, brie light, mayo
light en wat tuinkers. Ik toast mijn broodmaar je kan het evengoed zo doen. Ook heel lekker en te variëren met
bijvoorbeeld een mosterd-honing dressing of een tomaatje, sla, ander beleg...
zo lekker!
Mijn bewegingsdoelen zijn ook weer easy peasy bereikt: om de dag gaan
wandelen en telkens een beetje langer. En nu komen we aan mijn weektrauma...
Zaterdag ging ik met Elvis wandelen (voor de niet-insiders: mijn Cavallier King
Charles, NIET mijn ventje natuurlijk) en wilde ik een kijkje nemen (lees, een
nieuwsgierig aagje zijn) aan het raam van mijn ouders hun toekomstig huis. Er
lag wat zand (ik ben er zeker van dat het er express gelegd is) wat nog gladdig
was en ja, je raadt het al, die Fie lag op de grond, knal boem patat met mijn
rechtse kant op de grond. Fietje direct terug recht hopende dat niemand het
gezien had.. Al chance dat het maar 500 meter van mijn deur was want ik zag
zwart van het zand. Enfin, ik voelde niets en begon mijn wandeling na frisse
kleren verder. Maar na een uur en de volgende dag vooral: ik bespaar het u...
ik voelde mij precies overreden door een trein. En het ergste van al? Ik heb
geen oorlogswonden, amper een blauw plekje maar het voelt wel aan alsof heel
mijn been vol staat!
En de moment dat ik dit typ komt mijn allerliefste ventje mij de
mocktail van het huis brengen... wat een schatje is het toch! Versgeperste
bloedappelsientjes, framboosjes en beetje sprite (en mij dan nog durven
wijsmaken dat het sprite zero is but you can't fool Fie!): heerlijk WW
aperitiefje!! Merci hun
De mislukking van de week kan ook niet ontbreken natuurlijk: de WW
tonijnballetjes met een slaatje. Voor de kenners:staat in het nieuwe boekje.
Gemaakt met havermout voor de binding, een eitje en natuurlijk tonijn. Fie dacht:
ik wil niet zo veel havermout gebruiken (zijn puntjes bespaard) maar dat was
geen goed idee. Het raakte nog maar de warme pan en het lag al uiteen. We
hebben er maar een tonijnwrap van gemaakt ipv balletjes. Ahum, dus mijn liefste
Carolien, geen aanrader Hoewel het van smaak wel oke was.
En van diezelfde Carolien een tip gekregen voor een lekker hapje:
pompoen (of butternut) met bacon (ik heb het met filet de saxe gedaan: weinig
puntjes) er rond en ff opwarmen in de oven. Mmm overheerlijk! Merci lieve
vriendin voor de tip.
