Via sms liet ik verstaan dat ik De Morgen aan het lezen was op de trein. Was het maar waar, kon ik maar de morgen lezen. De morgen in zin van ochtend. Dan zou mijn nietszeggend statuut van student naar waarzegger veranderen. Waarzegger? Daar bedank ik vriendelijk voor. De gebeurtenissen die de dag domineren zijn al lang bepaald door het lot. Als je mijn eerste blog las, zie je het terugkeren van het woord 'lot'. Het lot is overal aanwezig. Daarnet nog in de morgen. Er stond dat moest er geen paars zijn in de regering, dan zou Yves Leterme nu misschien geen eerste minister zijn, maar minister van Financiën. Maar het lot besliste hier anders over. Wie zal ooit weten wat er anders al 1,5 jaar de voorpagina's van de dagbladen zou bestookt hebben. Zou er ooit sprake zijn geweest van een Belgische politieke crisis als bijvoorbeeld een socialist de onzalige taak van redder in de schoot geworpen krijgt? Of erger nog een rechts denkende mongool. Enkele lijnen voor deze bedankte ik voor de aanbieding van waarzegger, maar dat België dan nog verder zou afdalen in het dal van verdoemenis is een zo goed als vaststaand feit. Als je na 15 maanden jouw regering nog steeds niet op de rails hebt gekregen, dan wordt het tijd om te handelen. Nog even en een nieuwe stemming is onafwendbaar. Van de bankencrisis wordt gezegd dat het een godsgeschenk is, voor de politiek althans. We onderlijnen in fluo-geel dat Leterme het goed deed. Voor de eerste keer in 15 maanden. Als een voetbalcoach in een tijdspanne van 15 maanden, zijn ploeg maar 1 match naar behoren laat presteren, dan wordt hem de deur gewezen. Tijd om uit het voetbal een les te trekken. Mijn aandacht wordt getrokken door een man in een lange zwarte regenjas, een zonnenbril en onder de arm een krant. Hij doet mij verdacht veel denken aan Jef Geeraert's karakter Angelo Ledda? Wie weet heeft het lot een plaatsje voor mij gereserveerd in een moorddossier. Weinig waarschijnlijk, maar stel het je maar eens voor. Origineel zou het niet meer zijn; 'Jongen vermoord in station' Maar inslaan als een bom zou het zeker!
Het begin van iets nieuws, tijdens dagen van einde.
Net krijg ik hier het idee om een blog te starten. Ik vind een blog eigenlijk maar een belachelijk iets. Je schrijft er meestal nutteloze dingen in. Maar aangezien ik mijn denken volledig de vrije loop wil laten gaan heb ik besloten om toch mijn, soms rare, gedachten en bedenkingen de wereld in te sturen. Ik zal schrijven wat ik denk over sport, politiek, wetenschap en sappige celebrity verhalen. De bedoeling is deze te bekijken met de nodige humor, maar als het er zich toe loont ook diepe ernst. Je zou deze blog kunnen beschouwen als een begin van iets nieuws, tijdens dagen van het einde. Zo is de financiële crisis die de wereld in zijn greep heeft, de directe aanleiding tot dit historisch moment in de wereld van de blog: Pierre goes blog! Aangezien ik op de trein zit terwijl ik dit schrijf, kan ik maar beter iets vertellen over het vehikel dat mij elke dag van her naar der breng. Het zou het perfecte vervoersmiddel kunnen zijn, wat het eigenlijk ook is, maar dan met zijn net iets minder leuke kantjes. Al te vaak werd ik gepest door het lot dat net een vertraging heeft gepland voor mijn trein. Schommelingen in de prijzen van de abonnementen en tickets die niet worden gecontroleerd, en bijgevolg ook nutteloos zijn, zijn schering en inslag. En dan de conducteurs niet te vergeten. Zij zijn bepalend voor jouw humeur na de treinrit. Een conductrice heeft me ooit eens zo ver gekregen dat ik haar rug onder spuugde van zodra ze zich omdraaide nadat ze mij een boete had aangesmeerd. Het zalige aan een treinrit is het ongestoord kunnen beluisteren van muziek, verdwalen in het landschap en blogs schrijven, uhum... Ik word gestoord door de stem vanuit het niets. Het gebrabbel hoorde ik al duizenden malen. Voor diegene die het nog niet weten, de trein gaat via Belsele, Sinaai, Lokeren, Zele, enz... naar Brussel-Zuid. Aangezien kijken een van mijn specialiteiten is, zie ik steeds weer dat het ferme stel blozend de wagon binnenstapt. En dit telkens nadat het WC-lichtje van rood naar zwart veranderd. Je maakt wat mee in een trein!
Via sms liet ik verstaan dat ik De Morgen aan het lezen was op de trein. Was het maar waar, kon ik maar de morgen lezen. De morgen in zin van ochtend. Dan zou mijn nietszeggend statuut van student naar waarzegger veranderen. Waarzegger? Daar bedank ik vriendelijk voor. De gebeurtenissen die de dag domineren zijn al lang bepaald door het lot. Als je mijn eerste blog las, zie je het terugkeren van het woord 'lot'. Het lot is overal aanwezig. Daarnet nog in de morgen. Er stond dat moest er geen paars zijn in de regering, dan zou Yves Leterme nu misschien geen eerste minister zijn, maar minister van Financiën. Maar het lot besliste hier anders over. Wie zal ooit weten wat er anders al 1,5 jaar de voorpagina's van de dagbladen zou bestookt hebben. Zou er ooit sprake zijn geweest van een Belgische politieke crisis als bijvoorbeeld een socialist de onzalige taak van redder in de schoot geworpen krijgt? Of erger nog een rechts denkende mongool. Enkele lijnen voor deze bedankte ik voor de aanbieding van waarzegger, maar dat België dan nog verder zou afdalen in het dal van verdoemenis is een zo goed als vaststaand feit. Als je na 15 maanden jouw regering nog steeds niet op de rails hebt gekregen, dan wordt het tijd om te handelen. Nog even en een nieuwe stemming is onafwendbaar. Van de bankencrisis wordt gezegd dat het een godsgeschenk is, voor de politiek althans. We onderlijnen in fluo-geel dat Leterme het goed deed. Voor de eerste keer in 15 maanden. Als een voetbalcoach in een tijdspanne van 15 maanden, zijn ploeg maar 1 match naar behoren laat presteren, dan wordt hem de deur gewezen. Tijd om uit het voetbal een les te trekken. Mijn aandacht wordt getrokken door een man in een lange zwarte regenjas, een zonnenbril en onder de arm een krant. Hij doet mij verdacht veel denken aan Jef Geeraert's karakter Angelo Ledda? Wie weet heeft het lot een plaatsje voor mij gereserveerd in een moorddossier. Weinig waarschijnlijk, maar stel het je maar eens voor. Origineel zou het niet meer zijn; 'Jongen vermoord in station' Maar inslaan als een bom zou het zeker!
Net krijg ik hier het idee om een blog te starten. Ik vind een blog eigenlijk maar een belachelijk iets. Je schrijft er meestal nutteloze dingen in. Maar aangezien ik mijn denken volledig de vrije loop wil laten gaan heb ik besloten om toch mijn, soms rare, gedachten en bedenkingen de wereld in te sturen. Ik zal schrijven wat ik denk over sport, politiek, wetenschap en sappige celebrity verhalen. De bedoeling is deze te bekijken met de nodige humor, maar als het er zich toe loont ook diepe ernst. Je zou deze blog kunnen beschouwen als een begin van iets nieuws, tijdens dagen van het einde. Zo is de financiële crisis die de wereld in zijn greep heeft, de directe aanleiding tot dit historisch moment in de wereld van de blog: Pierre goes blog! Aangezien ik op de trein zit terwijl ik dit schrijf, kan ik maar beter iets vertellen over het vehikel dat mij elke dag van her naar der breng. Het zou het perfecte vervoersmiddel kunnen zijn, wat het eigenlijk ook is, maar dan met zijn net iets minder leuke kantjes. Al te vaak werd ik gepest door het lot dat net een vertraging heeft gepland voor mijn trein. Schommelingen in de prijzen van de abonnementen en tickets die niet worden gecontroleerd, en bijgevolg ook nutteloos zijn, zijn schering en inslag. En dan de conducteurs niet te vergeten. Zij zijn bepalend voor jouw humeur na de treinrit. Een conductrice heeft me ooit eens zo ver gekregen dat ik haar rug onder spuugde van zodra ze zich omdraaide nadat ze mij een boete had aangesmeerd. Het zalige aan een treinrit is het ongestoord kunnen beluisteren van muziek, verdwalen in het landschap en blogs schrijven, uhum... Ik word gestoord door de stem vanuit het niets. Het gebrabbel hoorde ik al duizenden malen. Voor diegene die het nog niet weten, de trein gaat via Belsele, Sinaai, Lokeren, Zele, enz... naar Brussel-Zuid. Aangezien kijken een van mijn specialiteiten is, zie ik steeds weer dat het ferme stel blozend de wagon binnenstapt. En dit telkens nadat het WC-lichtje van rood naar zwart veranderd. Je maakt wat mee in een trein!
