Net nadat ik het patroon van de wc-tegels nog eens goed had bestudeerd, besloot ik om nog maar eens aan het schrijven te gaan. Een heerlijk moment van vloeiende en verrijkende zinnen.
Het is nu 00:07. Oei, dan is het niet meer vandaag maar al morgen. Dan is het nu al Dinsdag dus. Wat is het toch steeds verwarrend omstreeks middernacht. Wat zou De Morgen koppen vandaag? Stomme lul, blijf bij de zaak!
Uiteraard, wat ik eigenlijk wou noteren tijdens deze schrijfsessie-aan-mn-schrijftafel is het feit dat ik vandaag plots werd neergebliksemd, meteen gevolgd door een fel wit licht!
Ik dacht: Ojee, teringkutzooi!
Toen de storm ging liggen voelde ik mijn hersenhelften een andere positie innemen. Enkele luttele seconden later leverden ze een verklaring voor wat me net overkwam.
Nog een slokje cola (deze zin is enkel en alleen bedoeld als cliffhanger). Ik verwaarloosde mijn ohzo sjieke blog. Ik moet toegeven dat het reeds een poos was geleden dat ik er gebruik van maakte. De rest van de dag onderging ik nerveus en verdwaasd. Het voorval vond plaats omstreeks het middaguur. Nu denk je toch, omstreeks het middaguur? Dan heeft toch een hele hoop mensen dit Apocalipisch getint schouwspel gezien?
Ik moet zeggen, geen enkele reactie vanuit mijn directe omgeving. En dat vind ik maar best zo. Het zijn toch mijn zaken zeker!
-
Aangezien ik nu drie zinnen na elkaar geschrapt heb, heb ik besloten om een korte pauze in te lassen. Dit ten voordele van de afbraak van mijn longblaasjes.
-
16:57, de pauze is een beetje uitgelopen, onze excuses hiervoor.
Wie goed kan tellen, moet al opgemerkt hebben dat dit reeds mijn vierde blog is.
Het is toch heel wat, dat bloggen. Je zou er gerust een boek kunnen over schrijven. Prijs uzelf gelukkig dat ik dit niet van plan ben. Al van bij het begin heb ik duidelijk gemaakt dat het hier wel degelijk gaat om een experiment. Staat het u niet aan, bol het dan af.
Sorry dat ik zo kortaf doe, maar wat wil je? Binnen enkele dagen word Barack verkozen! Dit brengt spanningen met zich mee. Ik heb nu al nachtmerries waarin de goede man vermoord wordt door twee neo-nazistische jongeren. 18 en 20 zijn ze. Ik vraag mij af hoe hun ouders er uit zien.
En die Palin dat is me er eentje! Ze maakt dankbaar gebruik van de looks die ze kreeg van haar God, vraag mij niet welke dat mag zijn. Voorlopig ga ik niet verder op de presidentsverkiezingen in. Ik vind het niet origineel meer. Ontelbare journalisten, reporters, columnisten en ander gespuis gingen mij al voor, dus waarom zou ik?
Ik moet het meer hebben van de banale dingen die worden vergeten door alle heisa rond verschillende crisissen. Ik zeg misschien wel verschillende crisissen, maar ik ben van mening dat elke crisis bijdraagt tot één grote crisis. Het einde van onze mooie wereld. Nu ja, mooi is hij allang niet meer.
