De courtesy bus van Koala resort kwam me op halen, de chauffeur was bijzonder goed gemutst en gaf ons een tour door het kleine stadje dat bekand is voor zijn surfers en koala's.  Ik dropte dan ook mijn rugzak op mijn kamer en trok er meteen weer opuit: het national park verkennen en hopelijk wat koala's zien.  Ik had m er al bij neergelegd dat surfen toch niet meer in mijn strak schema zou passen: na een nacht met maar 3u slaap zou ik dat vrees ik niet meer afkunnen    Om 12u startte ik dus mijn fikse wandeling die veel fikser zou zijn dan ik op dat ogenblik kon voorzien.  Eerste stop: Laguna Lookout (wat synoniem is voor stevige klim) en daarna door naar het National Park van Noosa Heads.  Eerste confrontatie: Brush Turkeys: lelijke beesten!.  Tweede confrontatie: hopen en hopen surfers: cute cute cute! en vooral ook indrukwekkend!  Derde confrontatie: naaktstrand......  Vierde confronatie (ondertussen al 17.30u en dus al aan het schemeren: ik had ergens een verkeerde track genomen en had een alternatieve weg gezocht...) een superschattige koala!!  Die mijn aandacht trok, daarboven in zijn eucalyptusboom, door een blaadje te laten vallen juist voor mijn voeten.  Ik had net de hoop bijna opgegeven...  en het begon al aardig griezelig te worden in dat regenwoudachtig bos, waar geen levende ziel meer te bespeuren was behalve dan die griezelige brush turkeys...
Toen ik uit het bos kwam, kon ik genieten van een zeker niet onaardige zonsondergang, terwijl nog heel wat surfers de juiste golf probeerden te vinden om hun dag mee af te sluiten   Ik had er natuurlijk niet op gedacht dat het zaterdag was en dat in dit klein stadje de winkels dan ook sloten om 5u30...  Dan maar eten in de bar van de hostel: van prijs viel dat gelukkig ook nog wel mee.  Terug op mijn kamer besloot ik me alvast op mijn bed te nestelen: zaaaaaaaaaalig!  Ik hield in mijn agenda namelijk kort bij wat ik allemaal beleefd had tijdens mijn reis, zodat ik nadien minder moeilijkheden zou hebben om mijn blog vol te schrijven.  Ik was echt uitgeput en het enige waar ik nog aan kon denken was slapen...  In mijn kamer had ik echter gezelschap van een meisje uit Londen en een Canadese jongen uit Vancouver (Pierce)(en ook nog andere mensen wiens namen ik niet (meer) weet).  Zij gingen niet akkoord: zij zouden naar de bar gaan vanavond en eigenlijk had ik ook geen andere optie zeiden ze me: dit was immers mijn enige avond in Noosa...  De bar in onze hostel was blijkbaar wel leuk, maar dit kon me toch niet overtuigen.  Zij zouden alvast gaan: Pierce had afgesproken met zijn andere vrienden uit Vancouver en hij zou dus alvast gaan en ik zou hen dan later vergezellen.
Ik had echter dringend nood aan wat slaap en viel dan ook zonder meer in slaap op mijn bed... maar dit zou niet pakken: een uur later werd ik weer gewekt: zo gemakkelijk geraakte ik er niet vanaf!  En ik had dus weer een uitputtende maar ongelooflijk leuke avond, met mensen die ik nauwelijks ken, maar die toch duidelijk laten blijken dat het niet zo leuk zou zijn als ik er niet bij was... lief hé  

Dit is pas reizen!

We moesten echter onze afwas nog gaan doen en dus besloten we naar een kampgrond te gaan, waar afwasfaciliteiten voorzien waren en waar we ook uitgebreid lunch (er was imers nog een massa over van de barbecue de vorige dag) zouden kunnen hebben en waar de anderen hun dagelijkse douche konden nemen.  Voor mij was dat allemaal niet zo noodzakelijk: ik ben wel meer gewoon, maar dat kon ik van de rest natuurlijk niet verwachten...  Een vriendelijke Australiër vertelde ons dat de volgende kampgrond niet ver van Champaign pools was en dus besloten we dat maar eerst te doen.  Niet ver bleek tcoh verder te zijn dan gedacht en dus bedachten we dat we misschien toch maar eerst naar Champaign Pools wouden gaan.  Rechtsomkeer dus na al 20 minuten aan het rijden te zijn.  Mmmm, waren we toch wel even vergeten dat we in een one way track zaten.  De eerstvolgende tegenligger die we tegenkwamen was opnieuw die vriendelijke Australiër, die zo vriendelijk was ons te melden dat we in de verkeerde richting aan het rijden waren en die dan ook zo vriendelijk was ons opnieuw te keren wat niet zo gemakkelijk was in het mulle zand.  Dan maar terug op weg  naar de kampgrond.  Uiteraard was er geen tijd meer om nadien nog in de Champaign Pools te zwemmen, maar snel gingen we nog een kijkje nemen.  Ik ben er zker van dat ze met hoog tij veel spectaculairder geweest waren aangezien het water dan blijkbaar telkens weer opnieuw ververst door het water dat over de rotsen beukt.  Jammer, maar we hadden ze tenminste gezien (wat niet alle groepen konden zeggen)...  We reden dan weer een heel stuk langs het strand naar de andere kant van het eiland waar we opnieuw onze tenten opzetten en de pasta begonnen klaar te maken.  Deze keer besloten we maar gewoon geen moeite meer te doen om de derde tent op te rijgen wat ons veel tijd spaarde.  Deze nacht herstarten we onze auto ook meermaals om te voorkomen dat de batterij zou plat gaan door het gebruik van een kampeerlicht.