Ik ben er in geslaagd een half uurtje gratis internet vast te krijgen in de bib en dat ga ik dan maar gebruiken om verder te gaan waar ik gisteren geeindigd was. (Voor diegenen die het zich moesten afvragen: het trema (de twee puntjes) staat niet op het Australische qwerty toetsenbord)
Na de introductie van gisteren wordt het hoog tijd dat ik jullie nu eindelijk vertel wat ik die 5 dagen dan wel gedaan heb.
Onze eerste stop op donderdagmorgen 5 juli was het Dolphin Discovery Centre in Bunburry. Het was een klein informatief centrum over dolfijnen, maar het belangrijkste was het strand dat regelmatig bezocht werd door een aantal dolfijnen. Het weer was spijtig genoeg niet echt schitterend en de dolfijnen bleven op een aanzienlijke afstand van het strand. Lang daar blijven rondhangen had dan ook geen enkele zin.
De tweede stop was dan ook tegelijk de middag en lunch stop: De jetty (pier)in Busselton die met zijn 1.7km lang de langste pier vormde in het zuidelijk halfrond. We hadden dan ook geen tijd om de hele pier af te lopen, maar wel konden we een kijkje nemen in de huisjes op de pier die een museum huisvestten. Aangezien het weer zeer wispelturig was en er een koude wind waaide, bleven we ook hier niet te lang stilstaan en dus na de lunch te hebben gepakt waren we al weer snel op weg naar de volgende stop.
Ngilgi caves was onze volgende ontdekking. De grotten waren zeer mooi maar ze waren niet echt spectaculairder dan andere grotten die ik reeds in Belgie en Frankrijk zag. Wat wel enigzins anders was, is dat deze grotten slechts 1 toegang hebben waardoor er relatief weinig luchtcirculatie was, wat tot gevolg heeft dat het daar behoorlijk warm was. Zeker wanneer je, na tot het diepste puntje, Cupid's corner, 37m diep te zijn afgedaald, ook weer alle trappen naar boven moet doen. De grotten waren na al die tijd ook zeer droog geworden waardoor stalagmieten en stalagtieten nog nauwelijks groeien en er gevaar is dat ze zullen uitdrogen en afbreken, zeker wanneer een aardbeving zich zou voordoen. In de jaren '80 vestigde een meisje het record in deze grot: zij verbleef 3 maanden continu in de grot maar werd natuurlijk bevoorraad met voldoende eten. Gedurende die tijd hield ze zich bezig met verder doordringen en onderzoeken van de grot.
Daarna reden we naar de Rivendel Winery waar we verwend werden met enkele heerlijke wijnen waarvoor de Margaret river streek gekend is.
Als laatste stop voor we naar onze accomodatie zouden rijden, was er de Margaret River monding, bekend voor zijn surfers. Wereldbekende surfers komen van deze streek en hier worden ook wedstrijden gehouden. Omwille van het niet zo mooie weer echter, waren er niet al te veel surfers te bekennen...
ok, ik moet nu ophouden, want mijn tijd is om... Ik probeer morgen opnieuw...
en anders zal het wel weer even duren want maandag vertrek ik op mijn laatste tour, voor ik terugkeer naar Melbourne en dan Belgie...
Ik ben er in geslaagd een half uurtje gratis internet vast te krijgen in de bib en dat ga ik dan maar gebruiken om verder te gaan waar ik gisteren geeindigd was. (Voor diegenen die het zich moesten afvragen: het trema (de twee puntjes) staat niet op het Australische qwerty toetsenbord)
Na de introductie van gisteren wordt het hoog tijd dat ik jullie nu eindelijk vertel wat ik die 5 dagen dan wel gedaan heb.
Onze eerste stop op donderdagmorgen 5 juli was het Dolphin Discovery Centre in Bunburry. Het was een klein informatief centrum over dolfijnen, maar het belangrijkste was het strand dat regelmatig bezocht werd door een aantal dolfijnen. Het weer was spijtig genoeg niet echt schitterend en de dolfijnen bleven op een aanzienlijke afstand van het strand. Lang daar blijven rondhangen had dan ook geen enkele zin.
De tweede stop was dan ook tegelijk de middag en lunch stop: De jetty (pier)in Busselton die met zijn 1.7km lang de langste pier vormde in het zuidelijk halfrond. We hadden dan ook geen tijd om de hele pier af te lopen, maar wel konden we een kijkje nemen in de huisjes op de pier die een museum huisvestten. Aangezien het weer zeer wispelturig was en er een koude wind waaide, bleven we ook hier niet te lang stilstaan en dus na de lunch te hebben gepakt waren we al weer snel op weg naar de volgende stop.
Ngilgi caves was onze volgende ontdekking. De grotten waren zeer mooi maar ze waren niet echt spectaculairder dan andere grotten die ik reeds in Belgie en Frankrijk zag. Wat wel enigzins anders was, is dat deze grotten slechts 1 toegang hebben waardoor er relatief weinig luchtcirculatie was, wat tot gevolg heeft dat het daar behoorlijk warm was. Zeker wanneer je, na tot het diepste puntje, Cupid's corner, 37m diep te zijn afgedaald, ook weer alle trappen naar boven moet doen. De grotten waren na al die tijd ook zeer droog geworden waardoor stalagmieten en stalagtieten nog nauwelijks groeien en er gevaar is dat ze zullen uitdrogen en afbreken, zeker wanneer een aardbeving zich zou voordoen. In de jaren '80 vestigde een meisje het record in deze grot: zij verbleef 3 maanden continu in de grot maar werd natuurlijk bevoorraad met voldoende eten. Gedurende die tijd hield ze zich bezig met verder doordringen en onderzoeken van de grot.
Daarna reden we naar de Rivendel Winery waar we verwend werden met enkele heerlijke wijnen waarvoor de Margaret river streek gekend is.
Als laatste stop voor we naar onze accomodatie zouden rijden, was er de Margaret River monding, bekend voor zijn surfers. Wereldbekende surfers komen van deze streek en hier worden ook wedstrijden gehouden. Omwille van het niet zo mooie weer echter, waren er niet al te veel surfers te bekennen...
ok, ik moet nu ophouden, want mijn tijd is om... Ik probeer morgen opnieuw...
en anders zal het wel weer even duren want maandag vertrek ik op mijn laatste tour, voor ik terugkeer naar Melbourne en dan Belgie...
Ik ben er in geslaagd een half uurtje gratis internet vast te krijgen in de bib en dat ga ik dan maar gebruiken om verder te gaan waar ik gisteren geeindigd was. (Voor diegenen die het zich moesten afvragen: het trema (de twee puntjes) staat niet op het Australische qwerty toetsenbord)
Na de introductie van gisteren wordt het hoog tijd dat ik jullie nu eindelijk vertel wat ik die 5 dagen dan wel gedaan heb.
Onze eerste stop op donderdagmorgen 5 juli was het Dolphin Discovery Centre in Bunburry. Het was een klein informatief centrum over dolfijnen, maar het belangrijkste was het strand dat regelmatig bezocht werd door een aantal dolfijnen. Het weer was spijtig genoeg niet echt schitterend en de dolfijnen bleven op een aanzienlijke afstand van het strand. Lang daar blijven rondhangen had dan ook geen enkele zin.
De tweede stop was dan ook tegelijk de middag en lunch stop: De jetty (pier)in Busselton die met zijn 1.7km lang de langste pier vormde in het zuidelijk halfrond. We hadden dan ook geen tijd om de hele pier af te lopen, maar wel konden we een kijkje nemen in de huisjes op de pier die een museum huisvestten. Aangezien het weer zeer wispelturig was en er een koude wind waaide, bleven we ook hier niet te lang stilstaan en dus na de lunch te hebben gepakt waren we al weer snel op weg naar de volgende stop.
Ngilgi caves was onze volgende ontdekking. De grotten waren zeer mooi maar ze waren niet echt spectaculairder dan andere grotten die ik reeds in Belgie en Frankrijk zag. Wat wel enigzins anders was, is dat deze grotten slechts 1 toegang hebben waardoor er relatief weinig luchtcirculatie was, wat tot gevolg heeft dat het daar behoorlijk warm was. Zeker wanneer je, na tot het diepste puntje, Cupid's corner, 37m diep te zijn afgedaald, ook weer alle trappen naar boven moet doen. De grotten waren na al die tijd ook zeer droog geworden waardoor stalagmieten en stalagtieten nog nauwelijks groeien en er gevaar is dat ze zullen uitdrogen en afbreken, zeker wanneer een aardbeving zich zou voordoen. In de jaren '80 vestigde een meisje het record in deze grot: zij verbleef 3 maanden continu in de grot maar werd natuurlijk bevoorraad met voldoende eten. Gedurende die tijd hield ze zich bezig met verder doordringen en onderzoeken van de grot.
Daarna reden we naar de Rivendel Winery waar we verwend werden met enkele heerlijke wijnen waarvoor de Margaret river streek gekend is.
Als laatste stop voor we naar onze accomodatie zouden rijden, was er de Margaret River monding, bekend voor zijn surfers. Wereldbekende surfers komen van deze streek en hier worden ook wedstrijden gehouden. Omwille van het niet zo mooie weer echter, waren er niet al te veel surfers te bekennen...
ok, ik moet nu ophouden, want mijn tijd is om... Ik probeer morgen opnieuw...
en anders zal het wel weer even duren want maandag vertrek ik op mijn laatste tour, voor ik terugkeer naar Melbourne en dan Belgie...
Omdat de laatste tour die ik gedaan heb by far de beste was ga ik daar dus mee beginnen...
Die zit nog het beste in het geheugen en dan kan ik daarna beginnen met me te concentreren op wat overblijft van de rest van de voorbije maand.
Op dinsdag 3 juli kwam ik terug van mijn eerste tour aan de west coast, 7 dagen van Perth naar Exmouth en terug. Aangezien dit blijkbaar een grote afstand was om op die korte tijd te doen, zaten we vooral veel in de van... wat natuurlijk een beetje jammer was.
Na een dag Perth verkennen op woensdag, pakte ik dan op donderdagmorgen mijn rugzak weer en heel vroeg begaf ik me richting het busstation waar we zouden worden opgepikt om 7u. De gids was te laat! Geen goede start zo vroeg in de morgen, maar ik kan aannemen dat wanneer je anderen moet ophalen aan hun hostel, dat het lastig te timen is.
De sfeer kwam er al direct in... of niet: iedereen was nog suf en niet goed wakker, behalve onze gids, Chris, dan die er op het eerste zicht een agressieve rijstijl aan overhield. Hij toeterde naar alles wat leefde en hij waarschuwde ons dat hij niet van rode lichten hield. Achteraf gezien bleek het gelukkig allemaal wel goed mee te vallen en het toeteren bleek ook werkelijk uit sympathie voor alle dieren te zijn. Na een korte introductie door Chris was het aan al de rest van de bus om zichzelf even kort voor te stellen door de micro. Voorin zaten Chris en Rebecca, die voor het eerst meeging op deze trip, maar wel geinteresseerd was om het werk van Chris over te nemen wanneer die op vakantie vertrok. Dit was voor Chris immers zijn laatste tour voor vakantie en hij wist nog niet of hij daarna zou terugkeren bij Western Exposure. Hij was een geweldige gids: Hij groeide op aan een van de kleine towns aan de south west coast en dus kende hij de streek als zijn broekzak. Misschien nog even aanvullen: hij is de typische Australische surferboy die je je voorstelt en dus zeker niet onknap om naar te kijken Om terug te gaan naar Beck: Zij was echt een awesome girl! Zeker toen we de laatste 2 dagen maar met 5 personen verder trokken naar Esperance, had ik veel plezier met haar
Dan op de eerste bank zaten ik en een schots 19jarig meisje, Sarah. Verder waren er Olive en Bryan, een Iers sympathiek koppel, Camilla, een Deens meisje dat een legeropleiding had genoten voor ze naar Australie kwam, Sarah uit Zwitserland, Victor uit Frankrijk die veel weg had van een rocket scientist , Rebecca uit Engeland, Francis, a random Irish , Jacqueline en Anna, die spijtig genoeg duidelijk hun tijd uitzaten op deze tour, popelend om naar huis terug te gaan. En dan was er natuurlijk ook nog Carrie, een eigenaardige bijna 60jarige vrouw uit townsville, die nooit zonder haar zelf gebrouwen drankvoorraad op reis vertrok. Met deze bende zou ik dus de volgende 3 dagen doorbrengen. Dat zat wel snor. Na 3 dagen zou het merendeel van de groep terugkeren naar Perth en zouden we verdergaan naar Esperance met een klein groepje van 5: Chris en Beck, Victor, Francis and ik. Zelfs met deze kleine groep echter: fun verzekert! (Met de random irish guy alleen al )
Spijtig genoeg moet ik na deze introductie al bijna afsluiten en ik kan jullie dus alleen maar beloven dat ik naar de bib probeer te gaan om daar wat gratis te surfen. Mijn credit hier is op.... Het is me eindelijk gelukt om mijn foto's op een disc te branden.... en daarmee is dan het belangrijkste ook weer gedaan.
Lap, nu deed ik het weer... op de verkeerde knop drukken en mijn bericht wissen...
Gelukkig had het eigenlijk weinig inhoud...
Gewoon om te laten weten dat ik net gearriveerd ben in Adelaide... en dat ik hier blijf rondhangen voor 6 dagen. Hopelijk komen jullie dus meer te weten over wat ik de voorbije maand heb uitgespookt in de volgende paar dagen. Nu ben ik echter veel te moe om een zinnig woord te schrijven. Een goede nachtrust voor de verandering zal me goeddoen.
BEDANKT aan iedereen die aan mijn verjaardag gedacht heeft. Op 26 juni zat ik helemaal alleen op het vliegtuig van Sydney naar perth, maar gelukkig had ik de dag ervoor al wel gevierd met Anne en Marie.
De rest van het verhaal... hoor je dus de komende dagen... Foto's zijn echter moeilijk te uploaden en dus zullen jullie nog een kleine drie weken moeten wachten...
Ik ben Annelies
Ik ben een vrouw en woon in Grobbendonk/Melbourne (België/Australië) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 26/06/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lots and lots.
Mijn adres:
181 Park Drive
Parkville VIC 3052
Australia
Mijn nr.:
+61 420 446231
Om terug te gaan naar Beck: Zij was echt een awesome girl! Zeker toen we de laatste 2 dagen maar met 5 personen verder trokken naar Esperance, had ik veel plezier met haar 
, Rebecca uit Engeland, Francis, a random Irish
