eerste indruk:
Flip Kowlier is een nationaal bekende Belgische rapper die in het West-Vlaams rapt, maar soms versta ik niet zo veel van zijn lyrics. Hij maakt aanstekelijke liedjes met leuke ritmes, die zijn voortgevloeid uit verschillende invloeden, die samengekomen zijn tot een mooi en leuk geheel, waarbij het ene liedje wat meer verschilt dan het andere. Een goed voorbeeld hiervan is het verschil tussen Donderdagnacht en De grootste lul van't stad, welke de laatste mijn favoriete is. Verder zijn er op de muziekzenders (zoals TMF of JIM) leuke en originele videoclips te zien. Ook was hij lid van de succesvolle groep 'T hof van commerce. Verder deed hij al mee aan verschillende grote festivals, waaronder Werchter en Pukemarock. Hij speelt meestal op gitaar, maar soms ook andere instrumenten. Ik zie dan ook uit naar zijn optreden in het cultuurcentrum, omdat ik toch een aantal liedjes ken, en Flip Kowlier nog nooit live heb gehoord.

verslag:
Ik heb zeer erg genoten van de voorstelling. Er was een goede sfeer in de zaal en een aantal van zijn liedjes kende ik al. Hij heeft er ook een aantal gespeeld die ik nog niet kende. Wel waren de teksten moeilijk te verstaan omdat hij plat West-Vlaams sprak. Om een liedje aan te kondigen begon hij eerst te praten met het publiek, om zo stilletjes naar het thema te gaan waar het liedje over ging. Alle liedjes waren zeer rustig, dit kwam omdat ze met normale instrumenten speelden, zoals een gitaar, contrabas, en een accordeon. Dat gaf een heel 'volkse' sfeer. Het decor bestond uit een grote linnen doek met daarop een polderlandschap afgebeeld, met daaronder De man van 31, maar die 1 dan doorschrapt, en er een 2 van gemaakt met graffiti. Ook lagen er bladeren van het park van Cortewalle op het podium. Tijdens de pauze werd het decor lichtjes veranderd, het was dan alsof ze rond een kampvuur zaten. Hij stelde veel vragen aan het publiek, en zei vaak grappige dingen. Ik vond het tof dat ik naar deze voorstelling mocht gaan.

20-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
De meeste mensen hebben wel al eens van Flip Kowlier gehoord, De West-Vlaamse artiest die liedjes zingt en schrijft. Hij komt over bij mij als een sympathieke kerel. Zijn muziek klinkt mij aangenaam en leuk. Ik ken zijn muziek al wel redelijk, een eerste indruk is het dus niet echt meer. Die liedjes die ik van hem ken en die ik al eens gehoord heb, vind ik over de hele lijn tof. Meestal zijn het redelijk rustige en zwierige gitaardeuntjes, met af en toe een eens wat anders klinkend lied erbij. Hij schrijft zijn teksten in het West-Vlaams, dus moet je jezelf concentreren als je het wilt verstaan. Als je dit doet, zul je wel ondervinden dat hij niet over om het even wat zingt, maar dat zijn teksten over iets gaan. Bijvoorbeeld over de milieuproblemen, roddelen,...
Een optreden om naar uit te kijken dus!

verslag:
Op voorhand had ik redelijk grote verwachtingen van dit optreden. Flip Kowlier is toch een redelijk grote naam, en zijn muziek valt sowieso in de smaak bij mij. Het was dan ook zeer aangenaam dat deze verwachtingen voor het grootste deel werden ingelost. Alle liedjes die ik had verwacht, over het algemeen zijn bekendere songs, heeft hij gespeeld. Ondanks het feit dat de zaal niet geheel gevuld was, heerste er toch een gezellige en intieme sfeer. Dit was geheel te danken aan de muziek enerzijds, en aan de sfeer van het decor anderzijds. Het decor, dat naar herfstnormen was ingericht, en dat na de pauze een kampvuur herbergde, vulde de rustige, gevoelige muziek goed aan. Flip Kowlier breide het optreden ondertussen aan elkaar met enkele grapjes. Het enige dat misschien wat spijtig was, was dat sommige iets stevigere nummers hun kracht misten. Ondanks dat was het intieme optreden zeer geslaagd.

20-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

19-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

HUMOR - BEELDENDE KUNST - LITERATUUR - MUZIEK

INDOOR FESTIVAL

Uit Beveren: Suburb Songs, Stefan Martens (Cinema Sonore), The Fonktions, Maarten De Laere en vele dj's.
Afterparty in JC Togenblik met FRèRES DELUXE

Organisatie: cc Ter Vesten, JC Togenblik en de Bib.

Prijs: 15 - 14 (+55/groepen) - 12 (abo/waccobon/-26) EUR
Reservaties alleen via Ter Vesten: 03 750 10 00, tickets.tervesten@beveren.be
Er zijn nog voldoende tickets te verkrijgen. Het is erg aan te raden uw tickets op voorhand te bestellen en op te halen. Zo kunnen lange wachttijden aan de avondkassa vermeden worden. Kom best op tijd. De eerste voorstellingen BEGINNEN om 19.30 uur stipt. Bij de meeste voorstelling gaan de deuren dicht wanneer de voorstelling begonnen is! Stuur deze mail zeker door naar potentieel geïnteresseerden

13-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Ik denk dat het echte de moeite waard is. Ik hoor zelf heel graag muziek omdat ik er zelf elke dag mee bezig ben. Het is eens een ander genre en zo leer je ook de andere muziekgenres kennen. Flamenco en jazz spreken mij sowieso al heel hard aan. Als ik daarvan iets zie op tv vind ik dat altijd fantastisch als er op gedanst wordt (vooral dan flamenco) maar de muziek vind ik ook ‘wauw’. Volgens de artikels en reacties op hun groep denk ik dat ze inspelen op het publiek, dat ze altijd de mensen in het publiek meeslepen met hun muziek en dat is heel belangrijk. Ze leggen er ook veel gevoel in en omdat ik zelf een instrument bespeel weet ik dat dat heel belangrijk is want zo klinkt het mooier en kan je de mensen veel meer raken.
Ik heb al fragmentjes beluisterd en die klinken niet slecht.
Ook reizen ze veel rond, ze hebben overal in de wereld al gespeeld. Ze zijn blijkbaar zeer bekend. Dus ik verwacht er wel veel van.

verslag:
Ik vond het fantastisch. Het was aangenaam om naar te luisteren.
Jerez-Texas is een groep die bestaat uit vier muzikanten afkomstig van Spanje: zangeres, gitarist, cellist en een drummer. Samen maken ze muziek met onder andere Jazz en Flamenco. De muzikanten nemen je mee in die muziek. De zang was soms wel raar. Het leek alsof de zangeres bepaalde woorden verzonnen had, of niet helemaal uitsprak. De cello was zo mooi, ik kreeg er koude rillingen van, de muziek die hij maakte klonk zo warm. De gitarist en de drummer waren vooral grappig, ze gingen helemaal op in de muziek, en genoten ervan.
Het leuke was, dat ze af en toe moeite deden om Engels te praten en grapjes te maken tussen de liedjes door. Ook terwijl ze bezig zijn met een liedje zie je vaak dat er onderling grapjes worden gemaakt daarom niet met woorden maar met een bepaalde melodie. Dat maakt het ook leuker om er naar te kijken.
Je ziet dat de groep zelf ook geniet van hun optreden en veel gevoel leggen in hun muziek waardoor dit ook veel mooier overkomt in de zaal bij de toeschouwers.
Het is eens wat anders. Muziek die je niet dagelijks hoort, maar toch de moeite waard is. Zo leer je nieuwe muziekgenres kennen.
Ik vind het zeker een aanrader voor diegenen die veel van muziek houden en met muziek bezig zijn. Ik heb er alvast van genoten.

Lizl, 17 jaar

interview:

1. Van waar komt de naam Jerez-Texas?
   Texas komt van een film Paris-Texas. Jerez is een stadje in Spanje dat bekend staat voor Flamenco. Er is een grote afstand tussen Jerez en Texas. Dit wil zeggen dat ze openstaan voor veel verschillende stijlen.

2. Hoe zijn jullie op het idee gekomen om 3 muziekstijlen te combineren?
   Toen we elkaar leerden kennen was iedereen bezig met een ander soort genre. Dit hebben we dan gemixt en is Flamenco en jazz er uit gekomen. Het is heel naturel.

3. Hoe zijn jullie bekend geraakt?
   We zijn niet zo bekend. Misschien bij de volgende cd wel. Maar de muziek is niet zo bekend.
   We hebben wel al in een stuk of 16 landen opgetreden. Ze zijn al in allerlei soorten culturen terecht gekomen en merken grote contrasten maar toch is iedereen heel enthousiast over hun muziek. Desondanks de verschillende culturen.

4. Zijn jullie zenuwachtig als je moet optreden?
   Nee, niet echt. Het is ons werk. We hebben een bepaalde verantwoordelijkheid. We vinden dit leuk, we genieten ervan, elke keer opnieuw.

08-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Flamenco en jazz samen leken mij op het eerste zicht wel een rare combinatie. Maar omdat muziek mij wel interesseert en ik er zelf ook mee bezig ben, dacht ik dat het wel leuk zou zijn eens een ander soort muziek te gaan opzoeken.
Flamenco heb ik al een keer gezien en dat was echt wel mooi. Je bent meteen in een zuiderse sfeer. Van jazz ben ik niet zo’n fan, maar ik denk dat de combinatie van de twee zeker de moeite waard is als ik de artikels die ik over hen heb gelezen mag geloven. Het is namelijk niet alleen flamenco en jazz, maar ook nog klassieke muziek. Ik ben al eens op de site van Jerez-Texas een kijkje gaan nemen en toen ik hun tournée zag, schrok ik wel even: zij touren namelijk over de hele wereld! Van Hongkong tot Caïro. En onderweg laten ze eventjes hun ‘kunnen’ zien hier in Beveren. Ik ben echt benieuwd.

verslag:
Op zaterdag 8 november kreeg Ter Vesten een zuiders tintje door het optreden van Jerez-Texas. We werden vriendelijk ontvangen door de mensen van Ter Vesten.
Met plaatsen op de eerste rij mochten we kijken en luisteren naar een enthousiaste groep muzikanten. Ze gingen helemaal op in hun muziek en dat enthousiasme droegen ze dan ook over op het publiek: je zag sommige mensen meeklappen op het ritme van de flamenco en op het einde van een liedje riep er soms iemand heel enthousiast ‘olé’.
De muziek was heel vrolijk en zuiders. Ik wist niet dat deze drie stijlen (jazz, flamenco en klassiek) zo goed bij elkaar pasten. Alleen kwam er wel wat weinig jazz in. De cello was echt prachtig en sloot perfect aan bij de gitaar, de drum en natuurlijk de zang.
Aangezien de groep afkomstig is uit Spanje, zingen ze in het Spaans. In wat gebrekkig Engels kondigden ze hun liedjes aan.
Op het einde had een medewerker van Ter Vesten een klein interview geregeld voor ons, de zogenaamde ‘meet & greet’ met de artiesten. Zo kwamen we te weten dat Jerez-Texas wijst op hun brede waaier van muziekstijlen: de afstand tussen het Spaanse stadje Jerez en de Amerikaans staat Texas is groot, dus zo ook hun aanbod muziekstijlen. Deze mannen zijn nooit zenuwachtig op het podium omdat het hun verantwoordelijkheid en beroep is en op de vraag ‘Hoe zijn jullie beroemd geworden?’ kregen we een nogal bizar antwoord. ‘Wij zijn niet beroemd, maar we hopen dat het ons wel zal lukken met onze nieuwe cd (Patchwork)’ Eigenaardig dat je niet beroemd bent, maar wel de hele wereld afreist en zo’n succes hebt met je muziek. Een bescheiden, enthousiaste, humoristische groep die zeker de moeite waard is om eens te zien spelen.

Sanne, 17 jaar

08-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Ik heb gekozen voor Nigel Williams omdat hij de een van de enigste cabaretiers was die op onze lijst stonden en ik wel graag een humoristisch stuk wilde zien omdat ik dit niet vaak doe. Ik wil mijn kennis over cabaretiers ook wat uitbreiden omdat ik enkel de allerbekendste al heb gezien en ik wil wel graag de nieuwkomers eens bezig zien. Dit is dus een ideale gelegenheid om dit te doen.
Ik vind dat Nigel Williams het uiterlijk heeft van een echte artiest. Ik kan me niet goed argumenteren, maar ook zonder dat ik wist dat hij cabaretier was, zou ik denken dat hij ofwel artiest, ofwel student was. Hij is jong en dat speelt wel in zijn voordeel volgens mij. Nigel weet welke onderwerpen er nu veel bediscussieerd worden en dit verleent hem een groot voordeel.
Ik weet wel niet zo goed wat ik moet verwachten van zijn soort humor. Ik las zojuist dat hij meermaals maatschappelijke fenomenen bekritiseert. Dit kan voor mij saai, of juist zeer leuk uitdraaien. Zo leer je op een leuke, humoristische manier nog iets van de wereld, of het creëert een afstand doordat ik tegenwoordig weer wat minder mee ben met de binnenlandse politiek.
Een ander aspect van zijn humor is dat zijn shows typisch Anglisaksisch van stijl zijn. Zo blijf je niet doordrammen over 1 onderwerp, wat naar mijn mening de spanning erin houdt. Toch heb ik wat twijfels bij zijn show. Hij is oorspronkelijk van Engeland en Engelsen hebben een andere cultuur die ook de humor bepaald. Ik hoop dus dat ook voor ons het een lachwekkende show wordt.

06-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Nigel Williams lijkt me echt een grappige persoon. Die ook in zijn vrije tijd grappig is, dus van nature een komiek. Ik heb zijn site en blog gelezen en deze waren zeer grappig. Ik heb hem ook al bezig gezien op tv en daar vond ik hem ook zeer grappig. Hij is echt een goede stand-up comedian. Ik vind het ook grappig dat hij een Engels accent heeft. Hij is zeer moedig om grappen te komen vertellen in een andere taal dan zijn moedertaal en dit is soms heel erg moeilijk. Ik heb ook stukjes gezien van zijn shows op youtube en hij betrekt ook vaak zijn publiek erbij. Dit is leuk want dan kan zijn show soms een heel andere wending krijgen.
Ik hoop dat het een heel leuke en grappige voorstelling wordt. Maar dat zal wel, ik heb er alle vertrouwen in!

Lore Dierckx

06-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Zelf heb ik nog amper of nog nooit gehoord over die bekende schrijver Willem Elsschot. Maar aan al die lofberichten te zien, zal hij wel zeer goed moeten zijn geweest. In de meeste artikels die ik gelezen heb over de twee acteurs stond alleen maar goeds. Ze kunnen zeer goed acteren (ze hebben namelijk zeer veel ervaring), en daar bovenop zijn ze nog eens vader en zoon, wat (volgens mij) tot een zeer goed samenspel zal leiden. Ook heb ik vernomen dat de zoon Vincent Verbeeck accordeon speelt, dat kan voor afwisseling zorgen op de planken. Dit maakt hem bovendien een veelzijdige artiest. Verder ben ik vol verwachting van het theaterstuk omdat ik me afvraag hoe de verhaallijn zal verlopen, want volgens sommige bronnen is die zeer spannend …

verslag:
Ik vond het alvast een boeiend toneelstuk. Voor het toneelstuk werden we goed ingelicht door Herman Verbeeck, die een aantal interessante aspecten opnoemde, waardoor het toneel toch al een beetje duidelijker werd. Het viel mij ook op dat er enkel oudere mensen waren, en zeer weinig jonge mensen. Ook werden we grondig geïnformeerd over hoe goed Willem Elsschot wel was. Tijdens de voorstelling kregen we toffe accordeon muziek van Vincent Verbeeck te horen, alsook kleine stukjes harmonica van vader Herman Verbeeck. Ook waren er grappige stukken, waaronder enkele uitspraken met een Antwerps accent, waar ik toch wel om moest lachen. Ik heb me dan ook niet verveeld tijdens de voorstelling. Het toneelstuk werd mooi gespeeld door vader en zoon, die allebei goed in hun rol opgingen. Achter het toneelstuk was het wel even wachten op het interview met de vader, want ze moesten zich nog omkleden en hun spullen bij elkaar zoeken. We hebben de vader geïnterviewd, hij was een totaal andere persoon dan dat ik eerst dacht.

Peter,18 jaar

05-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Ik had nog maar twee zinnen gelezen over het toneelstuk en ik had al een pluspunt opgemerkt. De twee personen zijn namelijk vader en zoon. Dit kan interessant zijn, aangezien ik nog nooit een vader en een zoon samen heb zien acteren. Ook de interactie tussen de twee zal waarschijnlijk vlotter zijn als twee acteurs die geen familiale band hebben. Ook de positieve commentaar op het boek én op het toneel hebben een stijgende invloed op mijn verwachtingen. Ik vermoed dat ik tijdens de voorstelling gespannen zal afwachten hoe het verhaal zal aflopen, dat ik tevreden, misschien wel meer als tevreden ben over de acteerprestaties van de twee acteurs, dat de muziek die gespeeld wordt aangenaam om naar te luisteren is, en als kers op de taart zou het ook nog zeer leuk zijn als er nog wat gelachen zou worden

verslag:
Het toneel vond ik toch vrij leuk. We wisten vrij goed over wat het ging, en we wisten nog meer over de schrijver van het boek, waar het toneelstuk op gebaseerd was. De schrijver was Willem Elsschot, een ‘bikkelharde’ zakenman zoals Herman Verbeeck ons zelf heeft uitgelegd voor het toneel begon. Uit zijn uitleg bleek ook het diepe respect dat hij had voor de schrijver. De inleiding begon niet zo positief voor mij, aangezien Herman Verbeeck opende met een mopje dat ik, en Peter ook niet denk ik, snapte. Maar aangezien de oudere meerderheid van de zaal wel aan het lachen was, neem ik aan dat het wel een goede openingszin was. Kortom, de inleiding vond ik goed omdat we zo een beetje beter het verhaal konden volgen. Dit verhaal vond ik toch wel leuk, de dialogen waren zeer vlot en goed gespeeld, het was er dus echt wel aan te zien dat ze het stuk al meer als 90 keer gespeeld hebben. Ook de muzikale afwisseling was wel goed gevonden. Zonder deze muzikale noot had het stuk wel wat saaier geweest. Herman en Vincent Verbeeck, waar ik toch wel een bepaalde hoeveelheid respect voor heb gekregen na het stuk, deden het heel goed zoals ik al zei, mij zou het niet lukken om een heel boek te spelen, en daar bovenop ook nog eens een instrument te bespelen. Hoewel we toch een twintigtal minuutjes op het interview moesten wachten, vond ik dit toch niet zo erg, aangezien de papa, Herman Verbeeck, toch een tof en zeer vriendelijk individu was. Voor het interview had ik dus ook geen zenuwen, en vond het ook helemaal niet erg om dit interview af te nemen. Ik kan deze voorstelling dus wel aanraden, maar dan misschien toch voor iets oudere mensen, aangezien mijn moeder en haar zus de voorstelling toch nog beter vonden als Peter en ik.

interview:
Hoe is het om als vader en zoon theater te spelen?
Het is een bijzondere en aangename ervaring. Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat dit kan gebeuren. Het is de eerste voorstelling die we samen spelen. Toch is het niet makkelijk om samen te spelen. Je moet het juiste spel nemen. Bij ons lukte dat vrij vlug. Het is gewoon een kwestie van het juiste verhaal te nemen, dan is het simpel.

Waarom hebben jullie de bekende schrijver Willem Elsschot genomen?
We zijn beiden een liefhebber van Willem Elsschot. Ik heb voor deze serie van toneelstukken al eens een monoloog gedaan van Willem Elsschot, nl. Kaas ( ongeveer een honderd keer)

Is het niet lastig, om tegelijkertijd muziek te spelen en te acteren?
Ja: twee dingen tegelijkertijd doen, dan moet je je dubbel concentreren. Om dit te doen moet je veel oefenen en repeteren.

Zijn er nog verhalen die jullie graag zouden willen spelen?
Liefst geen andere stukken meer van Willem. We dachten even aan een trilogie van Willem Elsschot: Kaas, Ontgoocheling en Dwaallicht. Ook zou ik graag een Joods verhaal doen, maar dat is een zeer zwaar verhaal en dus ook zeer moeilijk. Een andere optie is ook zelf een verhaal schrijven Ook ben ik nog aan iets bezig…

Is er veel belangstelling voor het theaterstuk?
Wisselend. Meestal is het vrij goed, daar mogen we niet over klagen. Soms is er veel belangstelling (zoals vandaag), soms is er minder belangstelling. In Nederland is het stuk zeer geliefd. In kleine dorpen is er een kleiner publiek. Het theaterstuk is ook meer voor een kleine zaal, zo’n 100-200 tot 300 toeschouwers. In het Cultuurcentrum is er een goede akoestiek.

05-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

Nieuw: jeugdige ambassadeurs voor cc Ter Vesten

BEVEREN - Op vrijdag 7 november start cultuurcentrum Ter Vesten met een ambassadeurswerking. De leerlingen van de zesde klas Humane Wetenschappen van de Sint-Maarten Bovenschool zijn de eerste ambassadeurs. Zij zullen één jaar lang een blog onderhouden over artiesten die te gast zijn in cc Ter Vesten, promotie maken voor de voorstellingen en meehelpen achter de schermen. In ruil krijgen de jongeren gratis voorstellingen en zelfs een meet & greet met artiesten.
Op vrijdag 7 november start cultuurcentrum Ter Vesten met een ambassadeurswerking. Het cultuurcentrum zal dit jaar voor het eerst samenwerken met een klas jeugdige ambassadeurs, namelijk de zesde klas ‘Humane Wetenschappen’ van de Sint Maarten Bovenschool uit Beveren. De Sint-Maarten Bovenschool en het cultuurcentrum Ter Vesten ontwikkelden een samenwerking waar beide partners de vruchten van zullen plukken.
Na een introductiesessie met een Ter Vestenmedewerker in de eigen schoolomgeving, trekt de klas op vrijdag 7 november richting cultuurcentrum Ter Vesten voor een spectaculaire rondleiding achter de schermen en een kennismaking met de ganse equipe van het cultuurhuis. Deze dag vormt het startmoment voor een jaar intense samenwerking rond cultuur.
De 17-18 jarige reporters in spe zullen een volledig jaar een nieuwe blog onderhouden met artikels en informatie die ze zelf opzoeken over de artiesten die te gast zijn in Ter Vesten. In ruil kunnen zij per twee gratis de voorstelling bijwonen en waar mogelijk nadien zelfs een gesprek met de artiest voeren.
Door mee te helpen achter de schermen leren zij het reilen en zeilen van een cultuurcentrum kennen.
Aan de andere kant helpen zij cc Ter Vesten om promotie te maken voor de voorstellingen.
Tournée Générale XL op 15 november wordt de volgende culturele hoogdag voor de jongeren. Die dag zullen de leerlingen meewerken bij de catering, het scheuren van tickets en de informatieverstrekking. Sommige jongeren zullen zelfs de artiesten begeleiden van en naar het podium.

Leden van de pers zijn welkom om met ons de start van de amnbassadeurswerking van Ter Vesten mee te maken op vrijdag 7 november om 10.15 uur in Ter Vesten.

05-11-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Volgens mij zal het stuk ‘Namaals’ van ‘t Arsenaal heel wat emoties opwekken. Ik las dat Michael De Cock meer dan zes maanden doorbracht op verschillende palliatieve afdelingen om zo meer te weten te komen over hoe de mensen daar omgaan met de dood. Sommigen snakken ernaar te sterven, zoals wij snakken naar het leven. Elke patiënt beleeft deze ervaring op een andere wijze. Tuur De Weert zal in het hoofd van de patiënten kruipen om zo hun gedachten en gevoelens te kunnen doorgeven aan het publiek. Ik vind het interessant om te weten hoe zulke patiënten omgaan met de dood.Het stuk zal muzikaal getint zijn door de cellist Karel Steylaerts. Ondanks het feit dat er enkel één acteur en één cellist optreden, zal het volgens mij geen sombere vertoning zijn. De voorstelling wordt op 30/10 ook vertoond in Leuven, dat bewijst dat het toch de moeite waard zal zijn.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Het stuk wordt opgevoerd door Tuur De Weert. Hij is bekend dankzij verschillende rollen in televisieseries, maar treedt ook regelmatig op in theatervoorstellingen. Ik vind dat, afhankelijk van hoe ik hem op televisie heb zien spelen, hij zich wel zeer goed inleeft in zijn rol. Hierdoor verwacht ik dus wel redelijk veel van de voorstelling ‘Namaals’. Mijn hoge verwachtingen zijn ook te wijten aan het onderwerp. Het interesseert me heel erg hoe mensen denken over hun dood, wat ze doen, hoe ze dit ervaren,…De regisseur, Michael De Cock, heeft zeker zijn uiterste best gedaan om het onderwerp zo goed mogelijk weer te kunnen geven. Dit deed hij door op verschillende palliatieve afdelingen gesprekken te voeren met mensen die de dood recht in de ogen kijken. Hier heb ik veel respect voor. Hij steekt er tijd en werk in en dat vind ik zeer positief. Het stuk zal blijkbaar wel erg origineel gebracht worden, omdat er maar één acteur en één cellist te zien zal zijn op het podium. Ik ben benieuwd of ik deze aanpak zal appreciëren!

verslag:
‘Namaals’ is een monoloog die gebracht wordt door Tuur de Weert. Op zijn aanvraag ging Michael De Cock een zestal maanden praten met de mensen van verschillende palliatieve afdelingen. Deze verschillende verhalen van mensen die afscheid proberen te nemen van hun leven, bundelde hij dan samen. De voorstelling ‘Namaals’ was voor ons beiden zeer verrassend.
Wanneer je het onderwerp te horen krijgt, denk je zo goed als meteen: “Hoe gaan ze dat brengen in een monoloog?”. Dit was
"Elke avond denk ik opnieuw: morgen vraag ik erom. Voor wie of voor wat lig ik hier nog?
En elke morgen denk ik opnieuw: ik zal wachten tot vanavond." ook onze vraag. Deze is, vinden wij, op een toch wel zeer positieve manier beantwoord. Ondanks dit sombere en toch wel zware thema, is deze voorstelling zeer gemakkelijk te volgen. Dit komt doordat er verschillende verhalen verteld worden en de verteller niet al te moeilijke zinnen. "Er is daarbuiten, achter die deur, een leven van mogelijkheden waar ik niks mee te maken heb, waar ik nooit meer terug naar kan. Ik ben daar al voorbij. Ik ben overal voorbij. In tussentijd gebruikt. De mensen in de zaal hebben zelfs een aantal keren kunnen lachen, wat normaal gezien niet vanzelfsprekend is bij een onderwerp over ‘de dood’. De benadering van dit onderwerp vinden we dus zeker geslaagd gebracht! Je kan je inleven in het gevoel en de gedachten van die mensen.

Interview:
Hoe ervaar je het om over de dood te vertellen in naam van anderen?
Iedereen krijgt er toch mee te maken. Des te ouder je wordt, des te meer verlies je te verwerken krijgt. De meeste mensen kunnen het plaatsen, niet iedereen. Als acteur kan je daar iets mee doen. Emoties opwekken bij de toeschouwers bijvoorbeeld, dat is zeer dienstbaar. Je merkt het direct of je via het stuk het publiek kan raken of niet.

Was het publiek aangenaam tijdens dit optreden?
Ja, het was een heel tof publiek door de vele respons die ze geven.

Kan je je vinden bij sommige gedachten van de patiënten?
Ja, maar je moet je in zo’n situatie bevinden, om je er te kunnen in inleven.

Heb je moeite om je in die bepaalde gedachte van patiënten te verplaatsen?
Neen, eigenlijk niet. Ik probeer te spelen hoe het aanvoelt, het is niet moeilijker dan sommige andere dingen. Je speelt gewoon een individu, je kunt er niets fout mee doen. Iedereen verwerkt het toch op zijn eigen manier, er is dus geen juiste manier om een patiënt te imiteren.

Heb je voor het optreden veel zenuwen en heb je schrik om je tekst te vergeten?
In het begin toen ik alleen speelde, had ik moeite met de eenzaamheid op het podium. Jij bent de enige die de stress aanvaardt, enkel jezelf. Maar schrik om mijn tekst te vergeten heb ik nooit gehad. Moest het gebeuren, geen probleem, ik verzin er zelf wel iets bij waardoor alles toch op zijn pootjes terecht komt.

Voor welk publiek is het oorspronkelijk bestemd? Zie je een evolutie naargelang jullie optreden?
Voor een breed publiek: kinderen, volwassenen, bejaarden, … Ik denk wel dat kleine kinderen de diepere betekenis minder kunnen vatten dan volwassenen en ouderen. Personen die al veel verlies gehad hebben, kunnen zich er gemakkelijker mee identificeren. Ik zie veel evolutie, elke voorstelling is helemaal anders.

Zo alleen op het podium staan, hoe ga je daarmee om?
Momenteel is het leuk om alleen op het podium te staan, je bent je eigen baas. Als je zin hebt om een pauze in te lassen of even te stoppen met praten, doe je dat gewoon. Anders is het moeilijker.

Wat vind jij van de muzikale begeleiding? Had je zelf iets anders in gedachte, iets groter? En wat is volgens jou het nut van muzikale begeleiding bij een monoloog?
Naast mij speelde een cellist, deze was bedoeld om zo een meer abstracte vertolking te verkrijgen. Ik kan er minder objectief over oordelen, omdat ik in het stuk meespeel. Een buitenstaander daarentegen ziet het subjectiever vanop afstand.

Waarin kan je het meeste van jezelf geven: theater of televisie?
Ik kan mezelf zowel in theater als in televisie geven, maar op zich is het iets aparts. Ik vind het leuk om eens af te wisselen. In het theater ben je je eigen baas, je doet wat je wilt. Op tv wordt je meer in een richting geduwd. Het is dan wel fijn om jezelf te blijven, ondanks dat je een type moet spelen. Dat heb ik bij ‘FC De Kampioenen’.

Wat is jouw bijdrage geweest aan het theaterstuk ‘Namaals’, buiten het feit dat je de opvoering doet?
Ik heb Michael geholpen met de uitvoering van zijn boek. Hij las het hardop voor, zodat ik eventueel zaken eraan kon veranderen.

29-10-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Onze keuze is gegaan naar Peter De Graef met zijn voorstelling ‘inside stories’. Samen met Lore bereidde ik me voor op de voorstelling van 18 november. Ik stortte me op het internet en ging eerst op zoek naar enkele foto’s van Peter De Graef. Deze foto’s leken me humoristisch dankzij zijn gelaatsuitdrukking. Ik vind ook dat dit uiteindelijk een groot voordeel is voor zijn grappig typetje dat hij speelt in het stuk. Later ben ik gaan zoeken naar informatie over Peter De Graef zelf en ik vond hem een zeer getalenteerd man omdat hij zoveel heeft gedaan. Hij acteert, regisseert, ... Hij heeft ook lang opleiding gevolgd en hij is een man met vele levenservaringen. Deze levenservaringen zullen soms ook wel eens tot uiting komen in een script, vermoed ik. Na verschillende sites te hebben geraadpleegd over Peter De Graef ging ik verder met mijn zoekopdracht en zocht ik naar informatie over het stuk. Dit was een beetje teleurstellend omdat ik een slechte recensie vond en dit me deed twijfelen over het stuk.
Met deze indrukken begaf ik me de avond van de voorstelling naar de inleiding op het stuk. Mijn verwachtingen waren hierna wel groot omdat ik nu zowel goede als slechte commentaren had waargenomen. De vrouw die de inleiding gaf verklapte niet te veel en gaf toch een goede indruk over het stuk. Ze vertelde enkele interpretaties die mensen hadden bij mysterieuze personages, uitspraken, gebeurtenissen, enz. Dit was wel leuk want zo kon ik achteraf vergelijken met hoe ik het had waargenomen.

Caroline, 17 jaar

18-10-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten  

eerste indruk:
Het lijkt mij een raar en ingewikkeld toneel te zijn. Ook volgens vele sites zou het bizar zijn. Peter De Graef schrijft de hele tijd, maar nu staat hij ook op de planken. Zal hij het wel goed doen? Welk crimineel plan gaan ze uitvoeren? Worden ze gevat of niet? Wie is die zilveren engel? Hoe wordt deze voorgesteld? Men zegt dat je meermaals tegen jezelf of de werkelijkheid botst. In welke zin? Het is een komedie waarbij de teksten je meenemen naar een wereld van wreedheid, gekte en fantasie.

verslag:
Rik(Tristan Versteven) zit thuis en is werkloos, tot zijn vrouw belt om haar te komen ophalen in de stad. Dit vindt Rik helemaal niet leuk, hij treuzelt bij zijn schoenen aan te doen tot plots weer de telefoon gaat. Het is zijn vergeten dochter Fatou. Rik wil de wereld imponeren en grootste daden volbrengen maar hoe gaat hij te werk? Zijn broer Bull komt op die moment zijn huis binnen gestormd. Bull (Peter De Graef) heeft een plan om de bank te overvallen. Hiermee stemt Rik, na lang twijfel, in. Bull gaat rustig te werk en kraakt de kluizen tot ze plots een grote knal horen, de doorgang is ingestort en ze kunnen er niet meer uit. Ze bedenken allerlei plannen om hun uit deze situatie te redden, komen allerlei pijnlijke herringen naar boven. Werd het dochtertje dat dood in haar bedje werd aangetroffen, ontvoert? Of is het gestikt terwijl Bull babysitte? Rik flipt en schiet zijn broer dood. Uiteindelijk lijkt Rik in slaap gevallen te zijn en belt zijn vrouw hem wakker. Einde
In het toneelstuk zelf komt ook veel de zilveren engel naar voren die gespeeld wordt door Lilianne Keersmaekers. Deze persoon kan iedereen zijn, een moederfiguur een beschermengel. In het toneelstuk wordt dit ook niet gezegd.

Lore, 17 jaar

18-10-2008 om 00:00 geschreven door cultuurcentrum Ter Vesten