15 oktober stond een gezamenlijke uitstap naar Duffel gepland. Al was het  herfst! Dat was er niet  aan te zien. Het was de warmste dag van oktober ooit geweten. Aan de opstapplaats zat de sfeer er al goed in. Het zakje met ontbijt in ontvangst genomen, plaats genomen in de super grote bus, waar plaats was voor 60 man. Even een tussen stop in Keiem om enkele wandelaars op te pikken. Rond 9 u45 arriveerde wij aan de start zaal. “Het was daar een overrompeling om in te schrijven”. Zo als we verwent zijn,was alles weer goed geregeld door het bestuur. Inschrijven en op stap gaan was zo geklaard. Verkoos voor de  18 km.

Direct trokken wij de bossen en natuur in die Duffel rijk is, na 4.5 km was het eerste rustpunt. Druk en nog eens druk, de vrijwilligers sloofde zich uit voor ieder te kunnen bedienen.”Gelukkig was het stralend weer en konden buiten op het grasveld neer ploffen”Na een verfrissing, op weg voor de volgende 6 km. Dit was toch de bedoeling, maar door een spijtige vergissing van de parkoer meester werd het een zeer lange 6 km. De tocht leiden ons eerst door de broeken richting Lier. Na een tijdje stappen keek ik men maatje aan;”Er klopte iets niet?” We waren op geen 300 m van de ring van Lier. Al verder stappend werd er gepalaver waar er gemist was. Plots daagde de Nete op en ook het sas van Duffel. Nu waren we zeker dat er iets fout zat. Gelukkig was het mooi wandelen langs de Nete, die krinkel de winkel door het landschap liep. Af en toe trokken we de bossen in om weer aan de oever van de Nete te belande. Mijn g.p.s wees op een gegeven moment al 15 km aan ”Nog steeds geen rust post in zicht”. Op een gegeven moment lieten we de Nete weer links liggen,door de bossen keerde we terug van waar wij kwamen.”De moed sloeg in mijn schoenen” Gelukkig week het parkoer af en kwamen we via een privé weg in de bewoonde wereld, waar iets verder eindelijk de rustpost was. “Was ik blij”. Daar kreeg ik van de parkoer meester zijn excuus”Had zich vergist met uitpijlen”. Nu was er de keuze langs een verkorte weg terug ,of de laatste 5 km er bij te nemen. Er was nog tijd over en besloten de laatste 5 km er bij te nemen. Later hoorde ik dat er nog de 18 km gewandeld hadden en besliste, het laatste stuk in te korten. In plaats van de 18 km stond er 22 km op de teller. In de zaal enkele stevige opkikkers ;” Was zo weer de oude”. Samengevat; Een mooie tocht,stralend zomer weer.”Wat moet een mens meer hebben”  Het werd tijd om naar de bus te gaan, alleen de voorzitter had nog grote dorst en stond met een grote pint in zijn handen. Het was een gezellige terugtocht, vermoede  dat er  moe waren?” Zij waren rustiger dan anders”

Dit was weer een gezellige uitstap, comfortabele bus, mooie streek en!!!!prachtig weer. Op naar de volgende activiteit.

Globetrotter