’t Is gedaan met de vakantie! Na een zalige drie weken in België, natuurlijk gevolgd door een moeilijk afscheid (en laat ik nu eventjes van de gelegenheid gebruik maken om het wereldwijd van de daken te schreeuwen: ik zie je graag, Willem!!! :D ) kwam ik gisteren terug aan in de luchthaven van Thiruvananthapuram. Moe van de vlucht, compleet met huilende baby’s en stinkende mensen, was ik blij dat ik vlotjes door de grenscontrole geraakte en de rit naar Ponnakudi kon beginnen.

De rit verliep zoals gewoonlijk lekker hobbelig, dat was ik ook na 3 weken in België nog steeds gewoon (en durf nu niet te klagen over de putten in de Belgische wegen he!), dus echt slapen was er ook niet bij. Rond zeven uur  ’s morgens was ik eindelijk thuis. En als ‘thuis’ voelde het wel aan! Gewoon lekker thuiskomen, de rugzak aan de kant gooien, en een paar uurtjes in bed kruipen. Tegen 9u werd ik gewekt door de zoete klanken van mijn wekker en vond ik eindelijk nog eens heerlijke idli en chutney op tafel (moeke, waarom maak jij dat nooit als ontbijt???). Daarna kon het weerzien en uitwisselen van nieuwjaarswensen met mijn collega’s en kokkinnen beginnen, joepie! Heel blij om mijn ‘zus’ en huisgenoot Prema terug te zien, waarmee ik (als ze niet aan de telefoon hangt) altijd gezellig kan babbelen en roddelen! Want na een lastige werkdag moet dat ook hier gebeuren! J

Na de middag was ik fris genoeg om de wereld te verkennen, allerlei leuke dingen te doen, een wandeling te maken of… nog een beetje te slapen. Ik had me nochtans voorgenomen om dat niet te doen, maar toen maakte ik die ene grote vergissing… Ik ben op mijn bed gaan liggen. Nooit doen als je niet wil slapen, beste mensen, hoezeer dat ook een goed idee lijkt!

Deze nacht heb ik gelukkig ook nog wat kunnen slapen, maar de moeheid is er toch nog niet helemaal uit! Vanmorgen heb ik  met Prince een plan gemaakt voor de komende maanden (ik krijg namelijk gezelschap van twee ergotherapiestudenten en twee logopediestudenten, waardoor het werk grondig herverdeeld moet worden!), en verder heb ik, sorry voor mijn taalgebruik, gin zak gedoan.

Morgen Pongal Holiday! Dit is een feestag die over heel Tamil Nadu en andere staten, vooral in het Zuiden, gevierd wordt. Het is het einde van het oogstseizoen en wordt gevierd met een vier dagen lang durend feest, waarvan de 15^e de enige officiële feestdag is (voor de mensen die weeral denken dat ik niet genoeg werk). Ik werd uitgenodigd om samen met de familie van Prema te feesten, een fantastische kans om nog eens een traditie van deze prachtige cultuur mee te maken!! Helaas wil het ook zeggen dat we om 7u moeten vertrekken morgenochtend. Vroeg gaan slapen dus, hoewel ik dankzij het uurverschil nog niet het gevoel heb dat ik snel in slaap zal vallen!

Tot later!