Oeioeioei, dat is hier precies al eventjes geleden!

Een oprechte sorry is op zijn plaats, ik ben me ervan bewust dat jullie ongetwijfeld elke dag in spanning op een nieuw blogbericht wachten, en amper nog een leven kunnen leiden door de constante gedachte ‘hoe zou het nog met Lies zijn? We horen niets meer!’.

Laat ik jullie dus eerst en vooral geruststellen: met mij gaat alles goed!

Het werk is heel interessant en leerrijk, en met de beperkte middelen die we hier hebben (of krijgen van hogerop) heb ik toch het gevoel dat ik al wat nuttige dingen heb kunnen doen!

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn om hier te werken, en op sommige dagen heb ik het gevoel ‘waar ben ik mee bezig, en waarom word ik langs alle kanten tegengewerkt??’. Gelukkig zijn er ook die andere momenten, kleine momenten van groot geluk wanneer een kind plots een stap vooruit zet, hoe miniem die stap soms ook is! Dat zijn de momenten waarop je terug weet waarom je het doet J.

Ondertussen heeft de moesson hier het land (of toch het zuiden) overgenomen, zeg maar platgelegd. Maandag en dinsdag waren er geen kinderen in de school door de hevige regens, ook woensdag en donderdag bleef het water gieten. Ondertussen is er tussen de buien door al weer wat zonneschijn te zien, gelukkig maar! Maar omdat het op de meest onverwachte momenten terug kan beginnen regenen en we onze was dus niet buiten kunnen hangen, zijn binnen in de guesthouse overal drogende kleren te vinden. De moessonregens  komen helaas op het verkeerde moment voor de lokale bevolking, een groot deel van de oogst is vernietigd door het water, dat niet kan wegvloeien en in de velden blijft staan.  Ook de hoeveelheid muggen lijkt toegenomen, iets waar natuurlijk geen vreugdedansje bij hoort!  Het enige positieve voor ons zijn de temperaturen, die voelbaar een paar graden lager liggen!

Vorig weekend waren zowel Tom als Cletus, de stichter grote baas van SCAD, jarig. Het hele weekend feest! Zowel op zaterdag als op zondag kwamen in de guesthouse ongeveer 100 mensen lunchen, waardoor de boel hier helemaal op zijn kop stond. Wij besloten tijdens de lunch weg te vluchten van de drukte. Heerlijk eten wel, en twee verjaardagstaarten voor Tom!

Op zaterdagavond waren alle SCAD-werknemers uitgenodigd in de FX-campus voor de verjaardag van Cletus. Een ideale gelegenheid om mij nog eens in een sari te wikkelen! In de late namiddag kon iedereen deelnemen aan verschillende spelen, waarbij ook prijzen te winnen waren. Ik gooide natuurlijk zonder problemen alle 10 kegels om bij bowlen,  hoe kan het ook anders, en won… Een opbergdoos! Prachtig cadeau, hoewel ik heel wat blijer was met het glinsterende cadeaupapier dat heel wat mogelijkheden bood op het werk. Meer cadeaupapier verzamelen was dus mijn doel voor die avond, en hoewel ik niet meer spelen won kon ik toch nog her en der wat papier bemachtigen. Na de spelen volgde een show met sketches, zang, dans en speeches, best een geslaagde avond!

Deze woensdag was het Diwali, het ‘festival van het licht’. Dit is een groot Hindoefeest, waarin de overwinning van het licht over het duister wordt gevierd, de overwinning van het goede over het kwade. Hoe kun je dat beter vieren dan met heel veel vuurwerk? Wij deden in elk geval ons best op dinsdagavond, samen met de bewaker die met veel plezier de aansteker bediende. Op woensdag waren er de hele dag door overal knallen te horen, en ’s avonds konden we van op het dak overal vuurwerk zien. Zelfs het weer besloot mee te werken, want net toen het donker was stopte het even met regenen!

Gisteren maakten Norma en ik een Europese maaltijd (puree, kipfilet met champignonsaus, wortelen en bonen) klaar voor Rajesh en Lakshmi, twee werknemers van SCAD die in januari naar Engeland gaan voor een cursus tot Makaton-tutor. Makaton is een vorm van ondersteunende communicatie, waarbij gebaren en symbolen gebruikt worden om het spreken te ondersteunen. Ikzelf kan er ondertussen ook al goed mee overweg!

Omdat Rajesh en Lakshmi een week in Engeland zullen verblijven, vonden we het wel een goed idee om ze een kleine ‘les’ te geven in westerse eetgewoonten. Voor hen was het de eerste keer dat ze met mes en vork aten, best een grappig zicht! Maar ze deden dat goed, en vonden het zelfs lekker! Wat ik niet echt had verwacht, aangezien er heel wat minder zout in zat dan in het typische Indische eten, en het ook niet pikant was. Wat belangrijker is: het was een toffe middag! En bij deze ook de eerste keer dat ik een hele kip heb gefileerd!

En verder:

-          Tom en ik hebben ons lesje geleerd (na een kleine voedselvergiftiging): eet geen krab in India! Die ene keer dat we weggingen zonder ‘mama’ Norma om op ons te passen…

-          Watervallen blijken best spectaculair tijdens de moesson!

-          Blijkt dat, wanneer een aap een andere aap ‘aanvalt’ het niet altijd is wat het lijkt! De vrouwelijke aap leek het in elk geval niet erg te vinden… Terug hilariteit in de auto!

-          Wat zou je in België doen als een hond, koe of geit op de weg ligt te tukken? Wegjagen toch? Proberen de eigenaar te vinden? Niet hier, die beesten doen lekker wat ze willen en geen haan die ernaar kraait! Het gebeurt ook al eens dat de auto volledig moet stoppen in het midden van een kudde runderen, die elkaar beginnen te bespringen in het midden van de baan…

-          Ik heb nog steeds geen wifi in de guesthouse in Ponnakudi, hoewel ze al zeker twee weken zeggen dat het ‘nog twee dagen zal duren’. Tijd is hier echt heel relatief!

-          Als het hier zo verdergaat zal niemand jaloers moeten zijn op mijn ‘bruin velletje’, want ofwel is het te warm om buiten te zijn, ofwel regent het, ofwel ben ik op zijn Indiaas gekleed!

26-10-2014, 06:39 geschreven door Lies