Vijf minuten geleden stond ik op het punt om naar het busstation van Cheranmahadevi te wandelen, om van daaruit terug te gaan naar mijn tweede thuis in Ponnakudi. Vier minuten geleden kwamen er wolken opzetten, en drie minuten geleden begon het ongelooflijk te gieten! Tot zover mijn plan dus! Twee minuten geleden merkten we dat een eekhoorn (zoals er hier duizenden rondlopen) binnengekomen was, en niet meer naar buiten geraakt, het beestje zit hier dus nog steeds ergens trillend onder een zetel, opgejaagd door Lakshmi die verwoede pogingen doet om het buiten te krijgen. Één minuut geleden besloot ik om dan maar nog een blog te schrijven, aangezien ik hier net als de eekhoorn wel nog eventjes vastzit!

Deze morgen kwamen Norma en ik terug van een weekendje Mamallapuram (op zaterdag) en Chennai (op zondag). Een geluk dat we besloten hadden om niet enkel naar Chennai te gaan, want we zijn het er na gisteren over eens dat de stad ons helemaal niet kan bekoren. Een grote, drukke stad, grijs en vuil, en bijna geen vriendelijk gezicht te zien. Jammer! Enkel het museum was de moeite waard, enkele prachtige schilderijen en beeldhouwwerken gezien! Er waren ook enkele werken van bij ons bekende schilders tentoongesteld. Een Cézanne en een Van Gogh hingen er tegen de muur, zonder glas of koord ervoor, met een ventilator direct op het doek gericht, iets waar volgens mij heel wat conservatoren koude rillingen van zouden krijgen!

Er was ook een expositie van opgezette dieren, maar ik moet zeggen, taxidermie is duidelijk geen Indiase specialiteit! Heel wat dieren waren onherkenbaar of in griezel- of cartoonversies opgezet, de leeuwin had bijvoorbeeld veel weg van de Cheshire cat uit Alice in Wonderland. Ik kon er niet lang blijven, aangezien ik mijn lach met moeite kon inhouden en dus al zure blikken van één van de bezoekers toegeworpen kreeg…

Geen Chennai meer voor ons dus!

Gelukkig was Mamallapuram dan weer een heel ander verhaal. Een gezellig, druk kuststadje dat bekend staat voor zijn sculpturen en beeldhouwwerken. We maakten er een wandeling tussen de 5 Ratha’s (5 monolithische tempels, gehouwen uit één enkele rots), de oude en nieuwe vuurtoren, ‘Krishna’s Butter ball’ (een grote ronde steen, meer kan ik daar niet over zeggen) en ‘Arjuna’s Penance’, een prachtig bas-reliëf van meer dan 20 meter lang. Indrukwekkend!

Er komen heel wat toeristen in Mamallapuram, waar de stad zich natuurlijk aan aanpast, dus hadden we de kans om het Indiase eten eens een weekendje achter ons te laten. In een gezellig restaurantje konden we zelf onze vis kiezen, supervers, en we deelden een snapper die ze in zijn geheel klaarmaakten. Grote vis, dus we kregen hem niet helemaal op, maar de rest werd mooi aan enkele bedelende vrouwen gegeven in plaats van alles in de vuilbak te kletsen! Dat is blijkbaar de gewoonte, en het leek hen best te smaken!

Na de lunch bezochten we de tempel, klein, oud, maar indrukwekkend, deden we een dutje op het meest comfortabele bed ooit, en besloten wat te shoppen. Mijn voorraad cadeautjes is dus terug flink uitgebreid!

Op zondagavond, na ons half-geslaagd dagje in Chennai, namen we de nachttrein terug naar Tirunelveli, en waar de heenreis heel rustig verliep kon je helaas hetzelfde niet zeggen van de terugreis! De hele nacht lang mochten we genieten van een prachtig snurkconcert in compartiment B4, afgewisseld met een hoop klinkende, stinkende scheten en boeren.

Indische nachttreinen zijn voor de rest best wel comfortabel! Enkel Norma was geen fan van de stapelbedden, drie boven elkaar, maar na een mislukte poging bij de heenreis lukte het haar bij de terugreis toch om in het middelste bed te klimmen! Een geluk voor het – ongeveer 80-jarige – koppel dat normaal gezien de bedden in het midden had, ik had ze niet willen zien klimmen!

En verder:

-          Eindelijk wifi in de guesthouse in Ponnakudi!

-          Het is vaak heel lastig om de (vele) bedelaars en straatverkopers te negeren, wat soms moet omdat je anders voor je het weet een groep van 20 mensen rond je hebt… Mijn hart breekt steeds een beetje, maar wanneer je dan wel iets kan geven aan een eenzame bedelaar kan hun glimlach je dag terug goed maken!

-          Door de moessonregens, die lekker blijven doorgaan, is het aantal muggen, en bijgevolg ook muggenbeten, pijlsnel de lucht ingegaan!

-          Dit weekend, net voordat wij vertrokken, kreeg SCAD bezoek van mensen uit… Roeselare! Leuk om nog eens West-Vlaams te kunnen spreken!

-          Ik heb er mijn allereerste multicontinentale skype-gesprek opzitten! België (Lavinia), Australië (Griet) en India (moi, aja)! De technologie staat toch niet stil he zeg, amai amai.

-          Omdat deze blog enkel over vrije tijd ging wou ik jullie toch nog eens duidelijk maken: er wordt hier ook nog gewerkt! J daarover misschien meer in een volgende blog, maar nu ga ik genieten van een filmpje!

03-11-2014, 16:55 geschreven door Lies