Binnen twee weken keer ik nog eens eventjes terug naar België, hoog tijd voor nog een blog dus! Al is het maar omdat ik iedereen die te veel vragen stelt dan gewoon naar deze link kan verwijzen! Nee, naar het schijnt is het al een maand geleden dat jullie nog iets van mij hoorden, bij deze mijn oprechte excuses aan mijn trouwe lezertjes!

Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Hier zit ik dan, ondertussen al meer dan drie maanden, me te verwonderen over hoe snel je gewoon geraakt aan leven op een andere manier, in een andere cultuur, met andere mensen, op een ander tempo…

Binnen enkele weken dus eventjes vakantie, en daar heb ik wel nood aan! Want hoe graag ik mijn werk ook doe (en geloof me, dat is heel erg graag!), soms moet je er gewoon eventjes uit! Hoewel ik mijn vrienden en mijn leven in India wel ga missen als ik in België ben, maar ik sta hier na drie weken natuurlijk gewoon terug. Dat zal me in augustus sowieso heel wat zwaarder vallen! De vraag die ik mezelf stel, en waar ik geen antwoord op weet: ga ik binnen twee weken naar huis? Of kom ik binnen 5 weken terug naar huis? 

Ik kijk er in elk geval naar uit om iedereen in België even terug bij me te hebben J. Dat zal druk worden! Indien ook u een consultatie wenst, gelieve op voorhand een afspraak te maken. Hihi!

Ondertussen gaat het leven hier zijn gangetje. Deze woensdag was het World Disability Day, wat gevierd werd met een viering waarbij de leerlingen allemaal traditioneel verkleed waren. Zalig om te zien, en er deel van uit te kunnen maken. Hoewel duidelijk niet iedereen even comfortabel was in zijn outfit!

Het werk is natuurlijk niet altijd even gemakkelijk, ik ondervind heel vaak obstakels waar ik even een omweg rond moet maken. Andere keren bots ik er blindweg tegen en moet ik rechtsommekeer maken, maar op die manier heb ik alvast geen gebrek aan uitdaging op het werk! Een heel interessante werkwijze, waar we in België nog wat van kunnen leren, is dat we hier zoveel als mogelijk op zoek gaan naar creatieve oplossingen om problemen op een (zo goed als) kosteloze manier aan te pakken! Zo zijn we nu bezig met het inrichten van de klas voor leerlingen met ASS. Ondertussen staan er al rekken, zijn er individuele werkstations, en we zijn er geen roepie aan kwijt! Ook voor het maken van spelmateriaal en taken gebruiken we low-cost materiaal, en schakelen we de teacher trainees in. In januari beginnen we de autism-classroom te gebruiken, ik kijk er in elk geval naar uit! De kans is groot dat ik daar vanaf januari heel wat tijd zal doorbrengen.

Ik geef ondertussen ook nog steeds les aan de ‘special teacher trainees’, momenteel geef ik een reeks lessen over autisme aan de hele groep, eerstejaars en tweedejaars. Enkele jaren geleden mocht ik er niet van gedroomd hebben om te spreken voor een groep van 45 – niet allemaal even enthousiaste – studenten, ondertussen sta ik met plezier voor de klas! Volgend weekend geef ik vorming cerebrale parese, een hele dag op mijn eentje vorming zal ook weer een nieuwe ervaring zijn!

In januari komen zes studenten van Vives deze richting uit, waaronder twee ergotherapeuten die ik zal begeleiden. Jaja, Lies de ergotherapeut-docent-stagementor zal geen gebrek hebben aan werk!

Chance dat ik het allemaal graag doe he!

En om jullie niet te vervelen met langgerekte teksten, hier de ‘en verder’ van deze maand!

-          De fauna verandert hier elke maand een beetje. Het keverseizoen is afgelopen, tijdens de regen waren er vooral kleine kikkertjes te doen, en nu doen libelles, muggen en spinnen hun intrede. En wat hebben we geleerd? Negeren die handel!

-          Mijn Engelse vrienden zijn ondertussen allebei teruggekeerd (hoewel, teruggekeerd, de ene zit in Singapore en de andere in Noorwegen!), maar gelukkig heb ik hier ondertussen ook een aantal echte vrienden gemaakt!  toch is dit eerste weekend alleen in de guesthouse heel vreemd!

-          Sinds een dag of 2 geen regen meer, zou de moesson gedaan zijn? Laat ons hopen! De regens brengen immers voor iedereen (waaronder ikzelf ook) een flinke portie verkoudheden, koorts, ontstekingen… mee. Geef mij maar zon!

-          Hoe gebruik je een elektrische boor? Simpel! Je steekt een potlood in het bovenste gaatje van het stopcontact, je steekt één draadje in het linker gat en een ander draadje in het rechter gat, en voila! Veiliger kan niet…

-          Ik kan ondertussen zeggen dat ik een handjevol Tamil spreek! Hoewel de meest gebruikte zinnen nog steeds zijn: enna? (what?), ennaku puriyala (I don’t understand), en Tamizh romba mosam! (my Tamil is very bad!) en zo meer... Maar practice makes perfect!

-          Hoe meer mijn Tamil verbetert, hoe slechter mijn Nederlands is! Alles is hier in het Engels, en ook denken doe ik tegenwoordig vaak niet meer in het Nederlands… Wat zal dat geven na een jaar…

-          Het verkeer bezorgde me een paar maanden geleden kleine hartaanvalletjes, nu verschiet ik bijna nergens meer van als ik weer eens op de bus zit. Gewenning zeker, ik weet wel dat het vreemd zal zijn om in België terug in een auto of op een bus te zitten op onze effen wegen! En aan de rechterkant te rijden! En met een gordel aan! En met mes en vork te eten! En op tijd te komen! En warme kleren aan te hebben! En schoenen te dragen! Enzovoort!

Tot later! Ik zou jullie nog veel meer kunnen vertellen, maar trop is te veel!