Verwondering
          Ze vormen in V-vorm wonderbaarlijke patronen,
          de maan kijkt toe met een half gezicht 
       en lijkt het goed te vinden bij t vallen van de avond.
        Ik staar naar die halve maan, naar de boeiende figuren 
  door deze zwermende vliegvlugge vogels gedirigeerd .
       Ze zijn zo licht, onvermoeid wendbaar,
         en wijl de lucht lijkt te verdonkeren 
          kan ik enkel verwondering tonen.
  Ik ervaar hun subtiel harmonieus vedergesuis     
      wijl nog in de struiken aan weerskanten 
     inlandse vogelijntjes schuchter kwetteren  
            van niente naar pianissimo in dr eigen letteren,
            van uit alle hoeken en kanten 
        tussen de struiken en bramenranken
 
        Het is zo heilzaam wandelen langs dit pad, 
        ik voel me zen en ook de hond is rustig. 
         Ik speur in een soort trance de egale hemel af
         ver weg van de drukke binnenstad.
       Wat een mystieke verademing, vogeltjes zo klein 
  en behendig licht de lucht te zien doorklieven 
                   wijl ik niet eens vleugels kreeg toebedeeld, 
                  vol  ontzag nu voor die intuïtieve zwermpatronen 
    in V  groep zich beveiligend voor de vijand.
   
   Vol bewondering volg ik dit kleine gevederte,
     gevoelsmatig vliegend naar waar t nu mogelijk beter is
   wijl wij mensen meester  menen  te zijn op deze planeet! 
       We hebben nog zoveel te leren 
          over de schepping van groot tot klein
Kristin 15 oktober 2016