Het knallend kabaal laat mijn trommelvliezen zingen,
een vorm van therapie voor mijn gepijnigde hersens?
Na dagdagelijks rondjes draaiend als in een mallemolen
kan Āt riskant zijn want de ketting is ook voor mij maar zo sterk
als de zwakste schakelĀ, doch geen vrees:
voor even maar het hoofd leegmaken
kan enkel maar een fikse kater of tinnitis opleveren
want Āk voelde mij als wijn die gistte in een ton vol biersteen
en had er nood aan even uit het vat te springen.
Dikke konten, botsende hangbuiken hotsen langs mij heen
en hoewel dit bont spektakel niet aan mij besteed is
observeer ik dit bonte plaatje als in een roes.
In disharmonie laat elkeen de avond verder draaien tegeneen:
bejaarde dames en dikbuikige aanhang
en zij laten me even wegdromenĀ
In gedachten merk ik weer fladderende vlindertjes,
poog die te grijpen maar deze keer het lukt niet.
Waren dit andere buikvlindertjes die de ruimte vulden?
Even open ik dĀogen en ineens zijn ze er niet meer,
enkel het melig gemekker van vocalisten laten mij bekomenĀ
Een terugblik in de tijd laat mij concluderen:
de geschiedenis herhaalt zich!!
Ik voel nu mijn lachduiveltjes opborrelen
en voor even kan ik Āt verdriet van BelgieĀ verteren
zoals Ensor in zĀn schilderingen clowneske figuren toverde
waarbij niemand iemand die uit de band sprong, liet verkorrelen Ā
Afbeelding schilderij James Ensor.
Kristin juli 2016
