Waar is de oude tijd Sint Maarten, toen ik van U een popje kreeg,
eentje met bruine oogjes! Het keek wel een beetje scheel,
had een buikje vol met zaagsel, en dit intrigeerde mij toch veel!
Meermaals had ik haar geschud, zoveel keren haar buikje beluisterd
maar een klein stemmetje in mij heeft constant gefluisterd
dat ik best niet deed wat door mijn hoofdje spookte en dan
heb ik het popje van mijn zusje maar aangepakt
en het liep helemaal leeg: eerst een bergje lichtbruin zaagsel
waarbij ik mij veel vragen stelde bij al dat schaafsel.. (?)
en wat van t popje overbleef keken blauwe oogjes mij kwalijk aan.
Eens dit raadsel opgelost keek ik opgelucht welgezinder
best gelukkig met míjn popje, mn zusje evenwel minder
Hoe komt het toch dat U zon lange brieven krijgt, lieve Sint?
Waarom willen kinderen almaar meer, zijn nooit meer gelukkig
doch eerder ontgoocheld omdat die dit, die dat
en pruilen ze zo nukkig?
Nooit vergat ik U en de tijd van toen ik kind was na de tweede oorlog,
doch mag ik U een goede raad geven; geef ook nu niet te veel,
een enkel geschenkje houdt hen even rustig als een halve kamer vol
Ik had maar één popje met bruine oogjes maar heb het nooit vergeten
ook al is het samen met andere rommel voor eeuwig versleten.
Lieve Sint, vol van heerlijke herinneringen voel ik me nu weer kind,
maak ook de kindjes van heden in deze barre tijden even goed gezind,
dag Sint!
Kristin, 10-11 november 2014
(Schoolplaat Sint Nikolaasbezoek, s hertogenbosch.. )
