Mijmering over wat Pasen voor ons nog betekent
Een gitzwarte vlieg landt midden op de tafel,
met vleugeltjes als verzilverd met saffieren glans
en flinterdunne pootjes wriemelend heen en weer.
Ik houd me rustig, geef zucht noch bougeer
omwille dat - ik noem haar Charlotje niet beseft
dat boven haar een kleefvanger zich ontrolde
waaraan dode vliegjes, libelles en mugjes hangen
en ik peins over hun langzaam sterven tot de dood
hen lijzig doch barmhartig zn diensten bood.
Ik loer heimelijk naar een vliegenmepper, overweeg
geef dan een mep náást Charlotje met r iele pootjes
en vleugeltjes van zilver en saffier en daar vliegt ze
door t open raam recht naar de vrijheid op mijn zucht
en ik voel mij opgelucht.
Toen ik naar die kleefstrook keek dacht ik aan Jezus.
Veroordeeld voor wat Hij niet misdeed doch door verraad
langzaam in diep lijden aan het kruis is moeten sterven,
verkocht door wie en aan wie Hem zo diep had gehaat.
Het is Pasen. Ik ben blij dat Charlotje niet is gedood.
Omzichtig haal ik de kleefband met lijkjes van de lamp
en laat die krullend in de vuilnisemmer zakken.
Zo verdwijnen ze zoals Jezus zn discipelen moest verlaten,
verraden door judas cariot die hem de laatste keer kuste
voor de haan drie keren kraaide, en ineens voel ik Zijn pijn.
Ik beluister in een opwelling de passie van Matheus,
rust vult weer mn ziel, en geen ene verrader die mn tranen ziet...
kristin Pasen 2014. ( http://youtu.be/475pqwwbZ1w)
