Ik was net mijn favoriete blogjes aan't overlopen en het viel me op hoe dingen toch lopen allemaal. 
Als ik kijk bij Dweezel, hoe gelukkig hij met zijn lief nu is. 
Of bij Elle, die pas een vakantielief (met hopelijk voor haar een fijn vervolg ook nà de vakantie ;o)),
bij Sneeuwkoningin die (ondanks haar periodes van dips) blij is eindelijk terug happy single te zijn ...
Dan wil ik het liefst naast Lentesneeuw gaan staan op een perron. 

Maandenlang gaat het me relatief goed, tot vorige week.  Een mentale terugval door allerlei toestanden maken dat ik iemand naast me mis. 
Dat ik graag iemand zou hebben die naast me ligt 's avonds in mijn bed, mij vastpakt en een 'tot-morgen-kus' geeft. 
En toch ... het single zijn heeft ook zijn voordelen.  Bepaalde dingen die ik nu heb/doe zou ik toch wel met veel moeite willen/kunnen opgeven. 
Enkele vrijheden zou ik graag houden. 
Maar als me iemand, zoals vorige week, zegt dat mijn tijd volgend jaar is, dat ik dan 'klaar' ben met mezelf ...
(update : wat één item in mijn leven betreft toch want zoals Dweezel zegt,
je bent nooit 'klaar' ... :o))
dan zucht ik nu eens diep en denk ... zo lang nog ...