|
Toen ik met deze blog begon, waarschuwde men mij dat het een
tijdje vlot zou gaan, maar dat het niet eenvoudig is om elke week iets nieuws
te bedenken. En ik moet toegeven dat ik vaak naar dezelfde onderwerpen
teruggrijp als ik iets op papier wil zetten. Toch is dat niet de voornaamste
reden waarom er een paar weken tussen deze en vorige episode zitten. Mijn
laptop is namelijk geblokkeerd daar de Duitse Bundespolizei. Tenminste, dat
krijg ik toch te lezen telkens ik mijn computer opstart. Mijn documenten, fotos,
muziek,
, alles is geblokkeerd. De reden? Mijn laptop is gebruikt voor het verspreiden
van boodschappen die aanzetten tot terrorisme en geweld tegen kinderen (mijn
lesvoorbereidingen?). Bovendien word ik beticht van allerhande zaken die niet
passen voor gelijk welke leerkracht, laat staan voor een Belgische. Op het
bericht staat ook te lezen dat Ik terug gebruik kan maken van mijn computer als
ik een boete betaal van 100. Que? En
ik moet daarvoor niet naar het politiebureau, neen, blijkbaar kan je een
elektronische betaling doen bij verschillende Duitse tankstations. Hmmmm. Zou ik hier het slachtoffer
kunnen zijn van computercriminelen? En ja, als je in Google het woord Bundespolizeivirus ingeeft, kom je al
snel te weten dat dit één van de meest voorkomende computervirussen is, een
zogenaamde Trojan Horse. Er volgde een
hele resem tips met hoe je er weer vanaf kunt geraken, helaas werkte geen
enkele.
Daardoor zit ik nu al een drietal weken zonder laptop. In
het begin was het om de muren op te lopen, mijn navelstreng met België was van
de ene dag op de andere doorgeknipt. Ik dacht dat de verveling me uiteindelijk
tot waanzin zou drijven! Was het trouwens niet in Duitsland dat wijlen Michael
Jackson één van zijn kinderen door het venster van een hotel hing, NET OMDAT
ZIJN COMPUTER GEBLOKKEERD WAS? Nu, in zijn geval was het misschien wel het werk
van de Duitse politie. Gelukkig voor Margot ben ik nog even gezond van geest
als voor we naar Duitsland kwamen. Ik heb de laatste weken mijn rust terug
gevonden in het strijken. Echt waar, het strijken van zakdoeken geeft me
voldoening en maakt me volledig zen. Tot wanneer ik er alweer een valse vouw in
strijk en ik zin krijg om al die f*cking vodden te verbranden, samen met het
gebouw waar ze zich in bevinden!
Zoals jullie merken, veel tijd om te vervelen, heb ik niet. Toch
heb ik afkickingsverschijnselen als gevolg van niet voor de klas te staan. Dat
zullen Julie en Nathalie (respectievelijk mijn vervangster en parallelcollega)
al ondervonden hebben. Elke week zijn ze zo vriendelijk om hun weekschema door
te sturen. En elke week ben ik zo vriendelijk om hen gemiddeld 2 bladzijden met
tips terug te sturen. Niet wanhopen dames, we zijn al over de helft! Ook mijn
Duitse medemensen hebben al te maken gehad met mijn bemoeienissen. Die blijven
hier hardnekkig dezelfde fouten volhouden. Nadat ik hen al 8 weken aan het verbeteren
ben, blijven ze hun zelfstandige naamwoorden met hoofdletters schrijven.
Bij Ellen slaat de verveling harder toe. Vandaag zag ik hoe
ze onze dochter herleidde tot proefkonijn. Er lag een balletje onder een stoel
en we probeerden Margot aan te leren hoe ze dat moest pakken. Ellen dacht dat
we haar misschien konden motiveren door er een stuk koek naast te leggen. Maar
nog steeds lukte het niet en nadat Margot bijna in tranen uitbarstte toen ze
zag dat haar mama haar aanmoedigde met de rest van de koek in haar mond, heb ik
ingegrepen. Ik heb de stoel opzij gezet en heb de koek dan maar zelf opgegeten.
19-10-2011, 21:31
Geschreven door Steffus 
|
