We zijn nu bijna 2 maanden na de operatie. De resterende pijn werd gestadig lichter zolang ik mijn been maar niet te zwaar belastte.
Van de plaatselijke apotheker heb ik een hometrainer in bruikleen gekregen en dat heeft me zeer goed geholpen om terug wat kracht en beweeglijkheid in mijn been te krijgen.
De laatste zwelling trekt zeeer traag weg. Er zit nog steeds wat vocht rond de getroffen plaats. Dit heeft dikwijls gezorgd voor een zeurende pijn en een opgeblazen gevoel onder de knie maar ook dat gevoel minderd nog elke dag een beetje. De kinesist had de indruk dat mijn been een beetje ge-overcorrigeerd was.
Ik kan nu al redelijk met 1 kruk rondlopen. Zonder krukken gaat ook wel voor een paar meter maar enigerlei associatie met quasimodo is dan niet ver te zoeken. Bij het rechtstaan en wandelen voelt de knie nog niet echt stevig aan.
Het enige wat me nu nog wat dwars zit is een weerstand als ik mijn been wil plooien nadat ik het een tijdje liggend gestrekt had. Ik voel dan een licht pijnlijke "klik" als ik mijn been buig.
Ik had schrik om mij te vervelen maar daar is eigenlijk bijna nooit sprake van geweest.
Morgen naar het ziekenhuis voor een controlefoto en dan volgende week nog eens naar de specialist......
Waarschijnlijk ga ik morgen ook naar de fitness op aanraden van de kinesist want de voorgeschreven sessies zijn bijna afgelopen
Ik verwacht 1 april terug te kunnen werken (aangepast werk).
Ik had gehoopt van na 3 maanden terug vrolijk te kunnen rondhuppelen: Niet dus. Het lijkt wel: hoe verder ik geneest, hoe trager ik genees. In't begin voelde ik elke morgen een merkbare verbetering maar dat is nu veel minder.
Dankzij de fitness is enerzijds mijn kracht al wat toegenomen maar ik vermoed ook dat hierdoor de breuk wat te veel belast wordt en dat daarom deze niet zo goed meer geneest. Ik zal het met de oefeningen waarbij een zijdelingse kracht op het onderbeen komt, eens wat rustiger aan doen. Maar met die toestellen op de laagste stand doet dit nog altijd vrij veel pijn.
Ik heb ook de indruk dat ik het manken moet afleren en bewust normaal moet proberen te stappen.
Als ik een tijdje stilgezeten heb, duurt het weer een paar stappen voor ik "vlot" kan wandelen"
Als ik even met mijn been volledig gestrekt gelegen heb, voel ik een weerstand en een licht pijnlijke en hoorbare "klik" als ik het been strek
Ik heb vorige week een kleine wandeling gemaakt van een 500 meter maar dat was duidelijk nog te veel. In huis wat rondlopen enzo gaat eigenlijk best goed hoewel dit soms ook wel pijn doet. gelukkig zijn hier geen trappen.
De plaats van de "breuk" en de plaats van mijn orginele pijn liggen dicht bij mekaar. Soms ben ik het gevoel dat die orginele pijn terug komt? Dan is alle moeite voor niets geweest.
De laatse keer dat ik naar de specialist geweest ben, zei hij dat alles er goed uit zag, dat ik moet blijven trainen want mijn been was nog veel te dun tov mijn ander been. Hij zei ook dat mijn slecht been in de toekomst, mijn goede been zou worden.
Ik heb de derde en vierde maand wat krachttraining gedaan. Dit op eigen initiatief en zonder professionele begeleiding hetgeen resulteerde in een paar keer wat overbelaste spieren en één keer een pijnscheut in de knie waardoor ik terug een weekje op non-actief kwam te staan.
Ik kan dus lotgenoten alleen maar aanraden om een goede kinesist op te zoeken die zelf een oefenruimte heeft en het vooral niet te willen forceren. De spieren smelten weg als sneeuw voor de zon maar om ze terug te laten groeien heb je een heel seizoen (of twee, of drie) nodig.
Op de 5e maand ben ik terug beginnen werken omdat ik op mijn werk grotendeels zelf kan regelen wat ik doe (met dank aan de collega's die rekening met mij houden) en ook omdat ik van mening ben dat het genezen vlugger zal verlopen met wat te bewegen dan met de hele dag in de zetel te liggen.
In deze 5e maand onderging mijn knie een heel kleurenpallet van gevoelens waarbij ik dikwijls heb gedacht:"het is allemaal voor niets geweest". Soms had ik de indruk dat mijn linkerbeen langer was geworden, soms leek het korter te zijn. Dikwijls had ik een gevoel van instabiliteit, "viel" mijn knie naar binnen dus moest ik toch voorzichtig zijn, vooral op trappen.
Na de zesde maand mag ik toch wel zeggen dat de toestand verbeterd is t.o.v. voor de operatie. Ik voel nog wel vanalles in de knie, ondermeer een nijpend gevoel onder de knie, alsof er iemand een spanriem heeft omgedaan. Soms ook nog wel wat pijn, meestal als ik wat teveel heb rondgelopen of rechtgestaan maar die pijn is anders dan de stekende pijn van voor de operatie en gaat na wat rustig aan doen wel terug over. Er is ook een plaats aan de knie -ik vermoed ongeveer de bovenkant van de titanium plaat- als ik daarop druk voel ik aan de linkerkant van de knie "elektriciteit"? Als ik mij daar lichtjes stoot, durf ik wel eens wat godslasterlijke geluiden uit mijn keelholte laten ontsnappen:)
Ik moest ook wel terug heel bewust goed en traag leren wandelen wat het manken was een gewoonte geworden. Ik ga ook terug wat fietsen en ook hier weer hetzelfde verhaal: rustig aan doen of...
Die klik in de knie na het doorliggen is er nog steeds maar lijkt wel te minderen.
Vorige dinsdag had ik terug een afspraak met de specialist. Deze zei dat alles er goed goed uitzag en dat na verloop van tijd alles wel terug in orde zou komen. Zolang ik geen last van de titanium plaat kreeg mocht ze blijven zitten. Zolang de toestand niet verergerde moest ik niet niet meer terug komen.
Kortom na zes maanden is de situatie verbeterd maar nog lang geen 100%. Het genezingsproces verloopt verdulleme traag maar positief.
Een collega vertelde me dat zijn schoonvader hetzelfde had ondergaan aan beide benen. Het ene been was op drie maanden terug in orde en het andere been had een volledig jaar nodig. Zo zie je maar dat elke situatie anders verloopt.
Nu de zwelling volledig is weggetrokken, voel ik de koppen van de boutjes zitten maar dat geeft geen last. Het litteken is mooi genezen.
Ik erger me soms eens lichtjes over de estetische kant van mijn niet meer symmetrische benen maar dat weegt totaal niet op tegen het verbeterde wandelcomfort.
Ik kijk positief naar de toekomst. Ik hoop voor lotgenoten natuurlijk ook dat de juiste ingreep goede resultaten zal hebben.
De pijn en last die je de eerste maanden misschien zult hebben worden snel vergeten. Mocht ik ooit aan mijn ander been hetzelfde moeten laten doen, dan zal ik daar geen moment aan twijfelen.
Het enige wat er bij mij "misgelopen" is, is dat ik te weinig heb bewogen na de operatie hetgeen resulteerde in flebitis en constipatie. Althans dat is mijn amateuristische mening. Bespreek dit zeker eens met uw specialist. Maar ik denk dat het voor vele patiënten beter zou zijn mochten er op de ziekenhuis TV's een "bed-fitness" programma gegeven worden.
Als er niets noemenswaardigs veranderd of verslechterd zal het terug enkele maanden duren voor ik nog iets toevoeg.
